The purpose of this study was to in

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of using collaborative learning to improve the writing skills of students of English as a second language. The aim was to determine whether students who were involved in collaborative leaning produced better written texts in terms of organization, development, coherence, structure, vocabulary and mechanics than students who wrote individually, and whether engaging in collaborative learning had a positive effect on the attitudes and perceptions of learners. The subjects of the study were 48 male Saudi Arabian university students distributed randomly in two groups: 23 were assigned to the experimental group and were taught to write essays collaboratively, while the other 25 were assigned to the control group and taught to write essays individually. Both groups of students were asked to write an essay and complete questionnaires at the beginning and at the end of the study. Four students from the treatment group were selected at random for interview at the end of the study. The experiment consisted of a total of eleven weeks of teaching writing skills. The post-test scores and questionnaire responses of students in the treatment group were compared not only with those of students in the control group but also with their pre-test scores and responses. The study results indicated that collaborative writing benefitted the students a great deal in terms of the quality of their writing (development, cohesion and organization); however, it was also found that collaborative writing did not help them much in terms of the accuracy of their writing (mechanics and structure). The analysis of the data obtained from the questionnaires and interviews revealed that the attitudes of students in the experimental group had improved after their involvement in collaborative learning settings. The overall conclusions were therefore that not only did students who wrote their essays in collaboration with each other produce better written texts than those who wrote their essays by themselves, but also that involvement in collaborative learning had a positive effect on the students’ attitudes towards writing in English

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ตรวจสอบประสิทธิภาพของการใช้ร่วมกันเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะการเขียนของนักเรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง จุดมุ่งหมายเพื่อ ตรวจสอบว่า นักเรียนที่เกี่ยวข้องในลำร่วมผลิตดีเขียนข้อความองค์กร พัฒนา โปรเจค โครงสร้าง คำศัพท์ และกลศาสตร์กว่านักเรียนที่เขียนแต่ละ และว่าในการ เรียนรู้ร่วมกันมีผลดีต่อทัศนคติการรับรู้ของผู้เรียน เรื่องของการศึกษามีนักศึกษามหาวิทยาลัยชายซาอุดีอาระเบีย 48 ที่กระจายได้ในกลุ่มที่สอง: 23 ได้กำหนดให้กับกลุ่มทดลอง และมีสอนการเขียนบทความร่วมกัน 25 ถูกกำหนดให้กับกลุ่มควบคุม และสอนการเขียนเรียงความแต่ละ ทั้งกลุ่มนักเรียนที่ต้องเขียนเรียงความและกรอกแบบสอบถาม ที่จุดเริ่มต้น และจบการศึกษา นักเรียน 4 จากกลุ่มรักษาได้เลือกสุ่มสำหรับการสัมภาษณ์ในตอนท้ายของการศึกษา ทดลองประกอบด้วยทั้งหมด 11 สัปดาห์การสอนทักษะการเขียน คะแนนหลังทดสอบและตอบแบบสอบถามของนักเรียนในกลุ่มรักษาได้เทียบไม่เท่ากับนักเรียนในกลุ่มควบคุม แต่ยัง มีคะแนนทดสอบก่อนและตอบสนอง ผลการศึกษาระบุว่า เขียนร่วมกัน benefitted นักเรียนที่ดีที่สุดในด้านคุณภาพของนักเขียน (พัฒนา สามัคคี และองค์กร); อย่างไรก็ตาม ก็ยังพบว่า เขียนร่วมกันก็ไม่ช่วยให้พวกเขามากในแง่ของความถูกต้องของการเขียน (โครงสร้างและกลศาสตร์) การวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากแบบสอบถามและสัมภาษณ์เปิดเผยว่า เจตคติของนักเรียนในกลุ่มทดลองมีขึ้นหลังจากที่พวกเขามีส่วนร่วมในการเรียนรู้ร่วมกันการตั้งค่า สรุปโดยรวมได้จึงว่า ไม่เพียงแต่ไม่ได้เรียนที่เขียนเรียงความของพวกเขาร่วมกันผลิตดีเขียนข้อความมากกว่าผู้ที่เขียนเรียงความของตนเอง แต่ยัง ที่มีส่วนร่วมในการเรียนรู้ร่วมกันได้เป็นผลดีต่อทัศนคติของนักเรียนต่อการเขียนภาษาอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้คือการตรวจสอบประสิทธิภาพของการใช้เรียนรู้ร่วมกันในการปรับปรุงทักษะการเขียนของนักเรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง มีจุดมุ่งหมายเพื่อตรวจสอบว่านักศึกษาที่มีส่วนร่วมในเอนทำงานร่วมกันผลิตตำราที่เขียนดีกว่าในแง่ขององค์กร, การพัฒนา, การเชื่อมโยงโครงสร้างคำศัพท์และกลศาสตร์กว่านักเรียนที่เขียนเป็นรายบุคคลและไม่ว่าจะมีส่วนร่วมในการเรียนรู้การทำงานร่วมกันมีผลกระทบในเชิงบวกต่อทัศนคติ และการรับรู้ของผู้เรียน เรื่องของการศึกษา 48 ชายซาอุดิอาระเบียนักศึกษามหาวิทยาลัยกระจายแบบสุ่มในสองกลุ่มที่ 23 ได้รับมอบหมายให้กลุ่มทดลองและถูกสอนให้เขียนเรียงความร่วมกันในขณะที่อีก 25 ได้รับมอบหมายให้กลุ่มควบคุมและสอนให้เขียนเรียงความเป็นรายบุคคล ทั้งสองกลุ่มนักเรียนถูกขอให้เขียนเรียงความและแบบสอบถามที่สมบูรณ์แบบที่จุดเริ่มต้นและในตอนท้ายของการศึกษา สี่นักเรียนจากกลุ่มการรักษาได้รับการคัดเลือกโดยการสุ่มสัมภาษณ์ในตอนท้ายของการศึกษา การทดลองประกอบไปด้วยรวมเป็นสิบเอ็ดสัปดาห์ของการเรียนการสอนทักษะการเขียน คะแนนหลังการทดสอบและการตอบแบบสอบถามของนักเรียนในกลุ่มการรักษาถูกนำมาเปรียบเทียบไม่เพียง แต่กับบรรดานักเรียนในกลุ่มควบคุม แต่ยังมีคะแนนทดสอบก่อนและการตอบสนองของพวกเขา ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าการเขียนการทำงานร่วมกันของนักเรียนได้รับประโยชน์อย่างมากในแง่ของคุณภาพของการเขียนของพวกเขา (การพัฒนาการทำงานร่วมกันและองค์กร); อย่างไรก็ตามมันก็ยังพบว่าการเขียนการทำงานร่วมกันไม่ได้ช่วยให้พวกเขามากในแง่ของความถูกต้องของการเขียน (กลศาสตร์และโครงสร้าง) คำ การวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากแบบสอบถามและการสัมภาษณ์พบว่าทัศนคติของนักเรียนในกลุ่มทดลองได้ดีขึ้นหลังจากที่มีส่วนร่วมในการตั้งค่าเรียนรู้ร่วมกัน สรุปโดยรวมจึงไม่เพียง แต่นักศึกษาที่เขียนเรียงความของพวกเขาในการทำงานร่วมกันกับข้อความที่เขียนดีกว่าการผลิตแต่ละอื่น ๆ กว่าผู้ที่เขียนบทความของพวกเขาด้วยตัวเอง แต่ยังมีส่วนร่วมในการเรียนรู้การทำงานร่วมกันที่มีผลกระทบในเชิงบวกเกี่ยวกับทัศนคติของนักเรียนที่มีต่อการเขียน เป็นภาษาอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของการใช้วิธีการเรียนแบบร่วมมือเพื่อพัฒนาทักษะการเขียนของนักศึกษาที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาสอง มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาว่านักเรียนที่มีส่วนร่วมในการร่วมกันผลิตขึ้นเขียนข้อความในแง่ขององค์กร การพัฒนาการ โครงสร้างคำศัพท์และกลศาสตร์กว่านักเรียนที่เขียนแบบ และไม่ว่าจะมีส่วนร่วมในการเรียนรู้ร่วมกันมีผลต่อทัศนคติและการรับรู้ของผู้เรียน จำนวน 48 ชายชาวซาอุดิอาระเบียนักศึกษามหาวิทยาลัยกระจายแบบสุ่มเป็นสองกลุ่ม : 23 ได้มอบหมายให้กลุ่มทดลองได้รับการสอนเขียนเรียงความต่างๆ ,ส่วนอีก 25 แบ่งเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มที่สอนเขียนเรียงเป็นรายบุคคล ทั้ง 2 กลุ่ม ให้นักเรียนเขียนเรียงความและแบบสอบถามที่สมบูรณ์ที่จุดเริ่มต้นและที่สิ้นสุดของการศึกษา สี่นักเรียนจากกลุ่มถูกเลือกโดยการสุ่มสัมภาษณ์ที่จบการศึกษาการทดลองมีทั้งหมด 11 สัปดาห์ของการสอนทักษะการเขียน ประกาศคะแนนสอบ และแบบสอบถามการตอบสนองของนักเรียนในกลุ่มทดลองอย่างมีนัยสำคัญ ไม่เพียง แต่กับบรรดานักเรียนในกลุ่มควบคุม แต่ยังมีคะแนนทดสอบก่อนเรียนของพวกเขาและการตอบสนองผลการศึกษาพบว่า นักเรียนร่วมกันเขียนประโยชน์มากในแง่คุณภาพของการเขียนของพวกเขา ( กลุ่มพัฒนาองค์กร อย่างไรก็ตาม ยังพบว่า การเขียนร่วมกันไม่ได้ช่วยพวกเขามากในแง่ของความถูกต้องของการเขียนของพวกเขา ( และกลศาสตร์โครงสร้างการวิเคราะห์ข้อมูลจากแบบสอบถามและการสัมภาษณ์ พบว่า เจตคติของนักเรียนในกลุ่มทดลองมีการปรับปรุงหลังจากการมีส่วนร่วมในการเรียนรู้ร่วมกัน การตั้งค่าสรุปโดยรวม ดังนั้น ที่ไม่ใช่แค่นักเรียนที่เขียนเรียงความของพวกเขาในความร่วมมือกับแต่ละอื่น ๆผลิตขึ้นเขียนข้อความมากกว่าผู้ที่เขียนเรียงความด้วยตนเอง แต่ยังให้มีส่วนร่วมในการเรียนรู้ร่วมกัน มีความสัมพันธ์ในทางบวกกับทัศนคติในการเขียนในภาษาอังกฤษ