The Burma Railway, also known as th

The Burma Railway, also known as the Death Railway, the Burma–Siam Railway, the Thailand–Burma Railway and similar names, was a 415 kilometres (258 mi) railway between Ban Pong, Thailand, and Thanbyuzayat, Burma, built by the Empire of Japan in 1943 to support its forces in the Burma campaign of World War II. This railway completed the railroad link between Bangkok, Thailand and Rangoon, Burma (now Yangon). The line was closed in 1947, but the section between Nong Pla Duk and Nam Tok was reopened ten years later in 1957.[1]

Forced labour was used in its construction. More than 180,000—possibly many more—Asian civilian labourers (Romusha) and 60,000 Allied prisoners of war (POWs) worked on the railway. Of these, estimates of Romusha deaths are little more than guesses, but probably about 90,000 died. 12,621 Allied POWs died during the construction. The dead POWs included 6,904 British personnel, 2,802 Australians, 2,782 Dutch, and 133 Americans.[2]

After the end of World War II, 111 Japanese and Koreans were tried for war crimes because of their brutalization of POWs during the construction of the railway. 32 were sentenced to death.[3]

The construction of the railway has been the subject of a novel and an award-winning film, The Bridge on the River Kwai; a novel, The Narrow Road to the Deep North (novel) by Richard Flanagan; plus a large number of personal accounts of POW experiences. More recently, the motion picture The Railway Man also gives insight into the barbaric conditions and suffering that were inflicted upon the workers who built the railway.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทางรถไฟสายมรณะ เป็นทาง รถไฟสายมรณะ รถไฟพม่า – ไทย รถไฟไทยพม่า และ ชื่อคล้ายกัน ถูก 415 กิโลเมตร (258 mi) รถไฟระหว่างบ้านโป่ง ไทย และ Thanbyuzayat พม่า สร้างขึ้น โดยจักรวรรดิญี่ปุ่นใน 1943 เพื่อสนับสนุนกองกำลังของพม่าส่งเสริมการขายของสงครามโลกครั้งที่สอง รถไฟนี้เสร็จสมบูรณ์เชื่อมโยงรถไฟระหว่างกรุงเทพฯ ย่างกุ้ง พม่า (ขณะนี้ย่างกุ้ง) บรรทัดถูกปิดใน แต่ส่วนระหว่างหนองปลาดุกและน้ำตกถูกเปิดสิบปีภายหลังทั้ง [1]แรงงานที่บังคับใช้ในการก่อสร้าง กว่า 180000 — อาจมาก — 60000 พันธมิตรเชลยศึก (POWs) และกรรมกรพลเรือนเอเชีย (Romusha) ที่ทำงานบนทางรถไฟ เหล่านี้ ประเมิน Romusha ตายมีน้อยกว่าจากการทาย แต่คงประมาณ 90,000 เสียชีวิต POWs 12,621 ฝ่ายสัมพันธมิตรที่เสียชีวิตในระหว่างการก่อสร้าง POWs ตายรวมบุคลากร 6,904 อังกฤษ ออสเตรเลีย 2,802 ดัตช์ 2,782 และ 133 ชาวอเมริกัน [2]หลังสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง 111 ญี่ปุ่นและชาวเกาหลีได้พยายามในการก่ออาชญากรรมสงครามเนื่องจากการ brutalization ของ POWs ในระหว่างการก่อสร้างทางรถไฟ 32 ถูกพิพากษาให้ตาย [3]การก่อสร้างทางรถไฟได้รับชื่อเรื่องของนวนิยายและเป็นรางวัลฟิล์ม สะพานข้ามแม่น้ำแคว เดอะ นวนิยาย ถนนแคบลึกเหนือ (นวนิยาย) โดยริชาร์ดฟลานาแกน บวกประสบการณ์บัญชีส่วนบุคคลของเชลยศึกเป็นจำนวนมาก เมื่อเร็ว ๆ นี้ ภาพเคลื่อนไหวคนรถไฟยังให้ความเข้าใจถึงเงื่อนไขป่าเถื่อน และทุกข์ทรมานที่ถูกแล้วคงคนสร้างทางรถไฟ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รถไฟพม่ายังเป็นที่รู้จักทางรถไฟสายมรณะที่พม่าสยามรถไฟรถไฟไทยพม่าและชื่อที่คล้ายกันเป็น 415 กิโลเมตร (258 ไมล์) ทางรถไฟระหว่างบ้านโป่งไทยและ Thanbyuzayat พม่าสร้างขึ้นโดยเอ็มไพร์ ของญี่ปุ่นในปี 1943 เพื่อสนับสนุนกองกำลังในการรณรงค์พม่าสงครามโลกครั้งที่สอง รถไฟเสร็จการเชื่อมโยงทางรถไฟระหว่างกรุงเทพฯ, ไทยและกรุงย่างกุ้งประเทศพม่า (ตอนนี้ย่างกุ้ง) สายถูกปิดลงในปี 1947 แต่ส่วนระหว่างหนองปลาดุกและน้ำตกมีการเปิดสิบปีต่อมาในปี 1957 [1] การบังคับใช้แรงงานถูกนำมาใช้ในการก่อสร้าง มากกว่า 180,000-อาจจะหลายคนงานพลเรือนมากขึ้นในเอเชีย (romusha) และ 60,000 พันธมิตรเชลยศึก (POWs) ทำงานในการรถไฟ ของเหล่านี้ประมาณการของการเสียชีวิต romusha มีน้อยกว่าการคาดเดา แต่อาจจะเกี่ยวกับ 90,000 เสียชีวิต 12,621 POWs พันธมิตรเสียชีวิตในระหว่างการก่อสร้าง POWs ตายรวม 6,904 บุคลากรอังกฤษ 2802 ออสเตรเลีย 2782 ชาวดัตช์และชาวอเมริกัน 133. [2] หลังจากสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง 111 ญี่ปุ่นและเกาหลีกำลังพยายามอาชญากรรมสงครามเพราะเหมือนสัตว์ร้ายของพวกเขา POWs ในระหว่างการก่อสร้างทางรถไฟ . 32 ถูกตัดสินประหารชีวิต [3]. การก่อสร้างทางรถไฟที่ได้รับเรื่องของนวนิยายและภาพยนตร์ที่ได้รับรางวัลสะพานข้ามแม่น้ำแคว; นวนิยายถนนแคบไปลึกเหนือ (นวนิยาย) โดยริชาร์ดฟลานาแกน; บวกจำนวนมากของบัญชีส่วนบุคคลของประสบการณ์ธาร เมื่อเร็ว ๆ นี้ภาพเคลื่อนไหวชายรถไฟนอกจากนี้ยังช่วยให้เข้าใจในเงื่อนไขที่ป่าเถื่อนและความทุกข์ทรมานที่ได้รับบาดแผลคนงานที่สร้างขึ้นรถไฟ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รถไฟพม่า เรียกว่าทางรถไฟสายมรณะ , พม่า–ไทย –พม่า สยาม รถไฟ , รถไฟและชื่อคล้ายกัน เป็น 415 กิโลเมตร ( 258 มิ ) รถไฟระหว่างบ้านโป่ง , ไทย , ซายัต ประเทศพม่า สร้างขึ้นโดยจักรวรรดิญี่ปุ่นใน 1943 เพื่อสนับสนุนกองกำลังในพม่ารณรงค์โลกสงครามโลกครั้งที่สอง รถไฟนี้เสร็จ ทางรถไฟเชื่อมระหว่างกรุงเทพฯ และย่างกุ้งพม่า ( ย่างกุ้ง ) บรรทัดที่ปิดในปี 1947 , แต่ส่วนระหว่างหนองปลาดุก และน้ำตกก็เปิดสิบปีต่อมาในปี 1957 [ 1 ]

ถูกบังคับให้เป็นแรงงานที่ใช้ในการก่อสร้าง มากกว่า 180 , 000 เป็นไปได้มากเอเชียพลเรือนแรงงาน ( romusha ) และ 60 , 000 พันธมิตรเชลยศึก ( POWs ) ทำงานบนรถไฟ ของเหล่านี้ประมาณ romusha การตายมากกว่าคาดเดาแต่น่าจะประมาณ 90 , 000 ตาย 12621 พันธมิตรเชลยศึกเสียชีวิตในระหว่างการก่อสร้าง พวกเชลยศึกตายรวม 6904 อังกฤษบุคลากร , 2802 ชาวออสเตรเลีย 1942 , ดัตช์ , และ 133 คนอเมริกัน [ 2 ]

หลังจากสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง ญี่ปุ่น และเกาหลีได้ 111 สำหรับอาชญากรรมสงครามเพราะพวกเขา brutalization POWs ในระหว่างการก่อสร้างทางรถไฟ 32 ถูกตัดสินประหารชีวิต [ 3 ]

การก่อสร้างทางรถไฟได้รับเรื่องของนวนิยายและภาพยนตร์ที่ได้รับรางวัล , สะพานข้ามแม่น้ำแคว , นวนิยาย , ถนนแคบไปทางทิศเหนือ ( นวนิยาย ) ลึกโดยริชาร์ด ฟลานาแกน บวกเลขขนาดใหญ่ของบัญชีส่วนบุคคลของประสบการณ์อ่ะ เมื่อเร็วๆ นี้ภาพยนตร์รถไฟคน ยังให้ข้อมูลเชิงลึกในป่าเถื่อนเงื่อนไขและความทุกข์ทรมานที่ถูกลือกับคนงานสร้างทางรถไฟ