Acloser examination of two countrie

Acloser examination of two countries confirms
the conclusion that each of the first four broad
approaches to development—stages of growth,
structural patterns of development, dependence, and
neoclassical—provides important insights about development
processes and policy. South Korea and
Argentina are reasonably well matched for such a
comparison; for example, both are midsize in population
(40 million in Argentina and 49 million in
South Korea in 2008), and both were long classified
as middle-income countries. But South Korea, now
designated by the World Bank as a high-income
country with about $28,000 PPP in 2008, has double
the per capita income of Argentina, with about
$14,000 PPP in 2008, whereas 30 years earlier the reverse
was true. Can the four classic approaches to
development explain this reversal?
South Korea
Stages of Growth South Korea confirms some
linear-stages views, albeit in a limited way. In recent
years, its share of investment in national income
has been among the highest in the world, and
this is a crucial part of the explanation of the nation’s
rapid ascent. To understand just how rapid
this ascent has been, consider that the country did
not even rate a mention in Rostow’s Stages of Economic
Growth in 1960, when the book was published,
and few of the “preconditions for takeoff”
were in place. Investment has been very high since
then, but as a share of GNI, the investment ratio, at
15%, was still below takeoff levels in 1965. Yet it
rose dramatically to 37% of GNI by 1990 and remained
close to 40% in the 2000–2007 period. Still,
South Korea does seem to epitomize Rostow’s notion
of an economy in the midst of a “drive to maturity,”
is well on its way toward mastering the range
of currently available technologies, and appears to
be entering an “age of high mass consumption.”
Rostow claimed that maturity is attained some
60 years after takeoff begins, but he never denied
unique experiences for each country, and it may
well be that the gap between traditional and advanced
technology can actually be crossed more
quickly at later stages of development. The larger
the productivity gap between countries, the quicker
income can grow once takeoff has been achieved.
South Korea certainly meets the “maturity” criterion
of becoming integrated with the world economy
through new types of exports and imports. Although
the fact that India, rather than South Korea,
was picked by Rostow for takeoff shows the limits
of the predictive powers of the stages theory, the
case of South Korea nonetheless offers some confirmation
of their value.
Structural Patterns South Korea also confirms
some patterns-of-development structural-change
models. In particular, South Korea’s rise over the
past generation has been characterized by rapidly
increasing agricultural productivity, shifts of labor
from agriculture to industry, the steady growth of
the capital stock and of education and skills, and
the demographic transition from high to low fertility.
These changes occurred while South Korea’s per
capita income grew by more than 7% annually for
the whole 1965–1990 period. Even in the 1990–2002
period, as a more mature economy and in the face
of the Asian financial crisis of 1997–1998, the economy
grew at a 5.8% rate. In the late 1940s and 1950s,
South Korea carried out a thoroughgoing land reform,
so agriculture was not neglected; but otherwise
its growth through rapid expansion of the
percentage of the labor force in industry has
broadly conformed with the Lewis model of development.
After about 1970, productivity growth in
agriculture also increased rapidly, owing in part to
a successful integrated rural development program.
Dependence Revolution But South Korea poses
a serious challenge to the dependence revolution
models. Here is a poor country that became tied in
with the international economy: It was strongly dependent
in international relations—it was a Japanese
colony until 1945 and thereafter wholly dependent
on maintaining the goodwill of the United
States for defense against invasion by North Korea.
It received a large part of its national budget in the
form of U.S. aid in the 1950s and both exported and
imported a great deal from developed countries, especially
the United States and Japan. The shape of
the nation’s development was thus “conditioned”
in large part by export opportunities to developed
countries, and dependence theory would predict
that retarded development opportunities should result.
Yet South Korea today is an OECD member
and is widely considered a candidate for developed-country
status (its income is comparable to
that of Greece and Portugal). Of course, dependence
theorists could and do claim that South Korea
is an exception because of the magnitude of aid it
received and the self-interests of the advanced
countries in seeing its full successful development
because of its role as a bulwark against communism.
And the Korean government pursued some
particular policies that the dependence school

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยืนยันการตรวจสอบ Acloser ของทั้งสองประเทศสรุปที่ละของกว้างสี่ก่อนแนวทางการพัฒนาซึ่งขั้นตอนของการเจริญเติบโตรูปแบบโครงสร้างของการพัฒนา พึ่งพา และนีโอคลาสสิ — ให้ข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญเกี่ยวกับการพัฒนากระบวนการและนโยบาย เกาหลีใต้ และอาร์เจนตินาดีตรงสำหรับเช่นการเปรียบเทียบ เช่น ทั้งสองเป็นกลางในประชากร(40 ล้านในอาร์เจนตินาและ 49 ล้านเกาหลีใต้ในปี 2008), และทั้งสองได้ยาวจัดเป็นประเทศที่มีการ แต่เกาหลีใต้ ตอนนี้กำหนด โดยธนาคารโลกเป็นการมีรายได้สูงประเทศที่มีเกี่ยวกับ $28,000 PPP ใน 2008 มีคู่รายได้ต่อหัวของอาร์เจนตินา กับเกี่ยวกับ$14,000 PPP ใน 2008 ในขณะที่ก่อนหน้านี้ 30 ปีย้อนกลับมีค่าเป็นจริง สามารถวิธีคลาสสิก 4 การพัฒนาอธิบายกลับรายการนี้เกาหลีใต้ขั้นตอนของเกาหลีใต้เติบโตยืนยันบางเส้นตรงระยะมุมมอง แม้ว่าในทางที่จำกัดนี้ ในล่าสุดปี ส่วนแบ่งของรายได้แห่งชาติได้ในสุดในโลก และนี้เป็นส่วนสำคัญของคำอธิบายของของประเทศคิด เข้าใจอย่างรวดเร็วเพียงไรขึ้นนี้ได้รับ พิจารณาว่า ประเทศราคาแม้ไม่เอ่ยถึงในของ Rostow ขั้นของเศรษฐกิจใน 1960 เมื่อการประกาศและไม่กี่ของ "เงื่อนไขสำหรับสนามบิน"อยู่ใน ลงทุนได้สูงมากตั้งแต่แล้ว แต่ เป็นส่วนแบ่งของ GNI อัตราส่วนการลงทุน ที่15% ถูกยังคงต่ำกว่าระดับการบินในปีค.ศ. 1965 ยังดอกกุหลาบมากถึง 37% GNI โดย 1990 เหลือปิด 40% ในระยะเวลา 2000-2007 ยังคงดูเหมือนเกาหลี epitomize คิดของ Rostowของเศรษฐกิจท่ามกลาง "ไดรฟ์โตมีดีในแบบของต่อช่วงการเรียนรู้เทคโนโลยีที่มีอยู่ในปัจจุบัน และจะเข้าสู่ "ยุคการใช้มวลที่สูง"Rostow อ้างว่า จะบรรลุวุฒิภาวะบางอย่าง60 ปีหลังจากเริ่มบิน แต่เขาไม่เคยปฏิเสธประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำกันสำหรับแต่ละประเทศ และอาจดีหรือไม่ที่ช่องว่างระหว่างแบบดั้งเดิม และทันสมัยเทคโนโลยีสามารถจริงจะข้ามขึ้นในระยะหลังของการพัฒนาอย่างรวดเร็ว มีขนาดใหญ่ช่องว่างระหว่างประเทศ ทำงานรวดเร็วรายได้สามารถเจริญเติบโตเมื่อบินได้เกาหลีใต้แน่นอนตรงตามเงื่อนไข "ครบ"ของเป็นการรวมเข้ากับเศรษฐกิจโลกผ่านชนิดใหม่ของการส่งออกและนำเข้า ถึงแม้ว่าความจริงที่ว่าอินเดีย มากกว่าเกาหลีใต้รับ โดย Rostow สำหรับบินแสดงขีดจำกัดของอำนาจการทำนายของทฤษฎีขั้นตอน การกรณีของเกาหลีใต้ก็มียืนยันบางของมูลค่าของเกาหลีใต้รูปแบบโครงสร้างยังยืนยันเปลี่ยนโครงสร้างของบางรูปแบบของการพัฒนารุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เกาหลีใต้เพิ่มขึ้นมากกว่าการรุ่นที่ผ่านมามีการลักษณะอย่างรวดเร็วเพิ่มผลผลิตทางการเกษตร การเปลี่ยนแปลงของแรงงานเกษตรอุตสาหกรรม การเติบโตของเงินทุนหลักทรัพย์ และ การศึกษาและทักษะ และการเปลี่ยนประชากรจากสูงไปต่ำความอุดมสมบูรณ์เปลี่ยนแปลงเหล่านี้เกิดขึ้นในขณะที่ของเกาหลีใต้ต่อรายได้ตู้เพิ่มขึ้นมากกว่า 7% ต่อปีสำหรับรอบระยะเวลาปีค.ศ. 1965-1990 ทั้ง แม้ในปี 1990-2002เป็นเศรษฐกิจเป็นผู้ใหญ่มาก และใบหน้า ระยะเวลาของเอเชียวิกฤตการเงินของปี 1997-1998 เศรษฐกิจเติบโตในอัตรา 5.8% ในปลายปี 1940 และปี 1950เกาหลีใต้ดำเนินการปฏิรูปที่ดินที่ thoroughgoingจึงไม่มีกิจกรรมการเกษตร แต่อย่างอื่นเจริญเติบโต โดยขยายตัวอย่างรวดเร็วของการมีเปอร์เซ็นต์ของกำลังแรงงานในอุตสาหกรรมงานพารุ่นลูอิสพัฒนาหลังจากประมาณ 1970 เจริญเติบโตของผลผลิตในเกษตรเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เนื่องจากในส่วนโปรแกรมการพัฒนาชนบทแบบบูรณาการท่าทางพึ่งพาปฏิวัติแต่เกาหลีใต้ความท้าทายที่รุนแรงการปฏิวัติการพึ่งพาอาศัยกันรุ่น นี่เป็นประเทศยากจนที่เป็นการเชื่อมโยงในกับเศรษฐกิจระหว่างประเทศ: มันก็ขึ้นกับในความสัมพันธ์ซึ่งมันเป็นญี่ปุ่นอาณานิคมจน 1945 และหลังจากนั้นทั้งหมดขึ้นในการรักษาความนิยมของสหรัฐอเมริกาเพื่อป้องกันการรุกรานของเกาหลีเหนือโดยได้รับส่วนใหญ่ของงบประมาณของชาติในการรูปแบบของความช่วยเหลือของสหรัฐอเมริกาในปี 1950 และทั้งส่งออก และนำเข้าโปรโมชั่นจากประเทศพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น รูปร่างของการพัฒนาของประเทศได้ดังนั้น "ปรับ"ส่วนใหญ่โดยโอกาสการส่งออกเพื่อพัฒนาประเทศ และทฤษฎีพึ่งพาจะทำนายที่ปัญญาอ่อนพัฒนาโอกาสควรผลแต่เกาหลีใต้วันนี้เป็นสมาชิก OECDและถือว่าผู้สมัครสำหรับพัฒนาประเทศอย่างกว้างขวาง(กำไรก็เปรียบได้กับสถานะที่กรีซและโปรตุเกส) หลักสูตร พึ่งพาผู้สามารถ และเรียกร้องให้เกาหลีใต้มีข้อยกเว้นเนื่องจากขนาดของมันรับ และแก่ของขั้นสูงประเทศในการเห็นการพัฒนาที่ประสบความสำเร็จเต็มเนื่องจากบทบาทที่เป็นป้อมปราการคอมมิวนิสต์และรัฐบาลเกาหลีติดตามบางนโยบายเฉพาะที่โรงเรียนพึ่งพา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตรวจสอบของทั้งสองประเทศ Acloser ยืนยัน
ข้อสรุปว่าแต่ละแห่งที่สี่ในวงกว้างครั้งแรก
วิธีการพัฒนาขั้นตอนของการเจริญเติบโต
รูปแบบโครงสร้างของการพัฒนาพึ่งพาและ
นีโอคลาสสิ-ให้ข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญเกี่ยวกับการพัฒนา
กระบวนการและนโยบาย เกาหลีใต้และ
อาร์เจนตินามีเหตุผลจับคู่กันเช่น
การเปรียบเทียบ; ตัวอย่างเช่นทั้งสองมีขนาดกลางในกลุ่มประชากร
(40 ล้านบาทในอาร์เจนตินาและ 49 ล้านบาทใน
เกาหลีใต้ในปี 2008) และทั้งสองถูกจัดยาว
เป็นประเทศที่มีรายได้ปานกลาง แต่เกาหลีใต้ในขณะนี้
กำหนดโดย World Bank เป็นรายได้สูง
ในประเทศที่มีประมาณ 28,000 $ PPP ในปี 2008 มีคู่
รายได้ต่อหัวของอาร์เจนตินามีประมาณ
14,000 $ PPP ในปี 2008 ในขณะที่ก่อนหน้านี้ 30 ปีกลับ
เป็นความจริง สี่วิธีคลาสสิกที่จะสามารถ
พัฒนาอธิบายกลับรายการนี้หรือไม่?
เกาหลีใต้
ระยะการเจริญเติบโตของเกาหลีใต้ยืนยันบาง
มุมมองเชิงเส้นขั้นตอนแม้ว่าในทาง จำกัด ล่าสุดใน
ปีที่ผ่านมาส่วนแบ่งของเงินลงทุนในรายได้ประชาชาติ
ที่ได้รับในหมู่ที่สูงที่สุดในโลกและ
ครั้งนี้เป็นส่วนสำคัญของคำอธิบายของประเทศ
ขึ้นอย่างรวดเร็ว เพื่อให้เข้าใจถึงเพียงวิธีการที่รวดเร็ว
ขึ้นนี้ได้รับการพิจารณาว่าประเทศที่ไม่
ไม่ได้ประเมินการเอ่ยถึงในขั้นตอน Rostow ของเศรษฐกิจ
การเจริญเติบโตในปี 1960 เมื่อหนังสือถูกตีพิมพ์
และไม่กี่ของ "ปัจจัยพื้นฐานสำหรับสนามบิน"
อยู่ในสถานที่ การลงทุนที่ได้รับสูงมากตั้งแต่
นั้นมา แต่เป็นส่วนแบ่งของ GNI อัตราส่วนการลงทุนที่
15% ยังคงต่ำกว่าระดับที่สนามบินในปี 1965 แต่ก็
ปรับตัวสูงขึ้นอย่างมากถึง 37% ของ GNI โดยปี 1990 และยังคง
ใกล้เคียงกับ 40% ใน 2000-2007 ระยะเวลา ยัง
เกาหลีใต้ดูเหมือนจะเป็นตัวอย่างที่ชัดเจนคิด Rostow ของ
ของเศรษฐกิจในท่ามกลางของ "ไดรฟ์ที่จะครบกําหนด"
เป็นอย่างดีในทางต่อการเรียนรู้ช่วง
ของเทคโนโลยีที่มีอยู่ในปัจจุบันและดูเหมือนจะ
ได้รับการเข้าสู่ "ยุคของการบริโภคมวลสูง . "
Rostow อ้างว่าครบกําหนดจะบรรลุบาง
60 ปีหลังจากที่สนามบินเริ่มต้น แต่เขาไม่เคยปฏิเสธ
ประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำกันในแต่ละประเทศและมันอาจ
จะดีว่าช่องว่างระหว่างแบบดั้งเดิมและทันสมัย
​​เทคโนโลยีสามารถจริงจะข้ามมากขึ้น
อย่างรวดเร็วในขั้นตอนต่อมาของการพัฒนา ที่มีขนาดใหญ่
ช่องว่างการผลิตระหว่างประเทศที่รวดเร็ว
รายได้สามารถเจริญเติบโตได้ในครั้งเดียวที่สนามบินได้รับความสำเร็จ.
เกาหลีใต้แน่นอนตรงกับ "ครบกําหนด" เกณฑ์
ที่จะกลายเป็นบูรณาการกับเศรษฐกิจโลก
ผ่านรูปแบบใหม่ของการส่งออกและนำเข้า แม้ว่า
ความจริงที่ว่าอินเดียมากกว่าเกาหลีใต้
ได้รับเลือกโดย Rostow สำหรับบินขึ้นแสดงให้เห็นถึงข้อ จำกัด
ของอำนาจการทำนายของทฤษฎีขั้น ๆ
กรณีของเกาหลีใต้ยังคงมีการยืนยันบางส่วน
ของค่าของพวกเขา.
รูปแบบโครงสร้างเกาหลีใต้ยังยืนยัน
รูปแบบบาง -of การพัฒนาโครงสร้างการเปลี่ยนแปลง
รูปแบบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเพิ่มขึ้นของเกาหลีใต้กว่า
รุ่นที่ผ่านมามีลักษณะอย่างรวดเร็ว
เพิ่มผลผลิตทางการเกษตร, การเปลี่ยนแปลงของการใช้แรงงาน
จากการเกษตรให้กับอุตสาหกรรมที่เติบโตอย่างต่อเนื่องของ
หุ้นทุนและการศึกษาและทักษะและ
การเปลี่ยนแปลงทางประชากรจากสูงไปอุดมสมบูรณ์ต่ำ
การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เกิดขึ้นในขณะที่ต่อเกาหลีใต้
รายได้ต่อหัวเพิ่มขึ้นกว่า 7% ต่อปีสำหรับ
ทั้งระยะเวลา 1965-1990 แม้จะอยู่ใน 1990-2002
ระยะเวลาเป็นเศรษฐกิจผู้ใหญ่มากขึ้นและในหน้า
ของวิกฤตการเงินเอเชีย 1997-1998 เศรษฐกิจ
ขยายตัวในอัตรา 5.8% ในปี 1940 และในช่วงปลายปี 1950,
เกาหลีใต้ดำเนินการปฏิรูปที่ดินครบถ้วน,
เพื่อการเกษตรไม่ได้ละเลย; แต่อย่างอื่น
การเจริญเติบโตผ่านการขยายตัวอย่างรวดเร็วของ
อัตราร้อยละของกำลังแรงงานในอุตสาหกรรมได้
ขืนใจในวงกว้างที่มีรูปแบบลูอิสของการพัฒนา.
หลังจากนั้นประมาณปี 1970 การเติบโตของผลผลิตใน
ภาคเกษตรยังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากในส่วนของการ
พัฒนาโปรแกรมที่ประสบความสำเร็จแบบบูรณาการในชนบท.
การพึ่งพาอาศัยกัน การปฏิวัติ แต่เกาหลีใต้ poses
ความท้าทายอย่างร้ายแรงต่อการพึ่งพาการปฏิวัติ
รูปแบบ นี่คือประเทศที่ยากจนที่กลายมาผูก
กับเศรษฐกิจระหว่างประเทศ: มันขึ้นอยู่
ในความสัมพันธ์มันระหว่างประเทศญี่ปุ่น
อาณานิคมจนถึงปี 1945 และหลังจากนั้นทั้งหมดขึ้นอยู่
กับการรักษาความปรารถนาดีของยูไนเต็ด
สหรัฐอเมริกาสำหรับการป้องกันต่อต้านการรุกรานจากเกาหลีเหนือ.
มัน ที่ได้รับส่วนใหญ่ของงบประมาณของชาติใน
รูปแบบของการให้ความช่วยเหลือของสหรัฐในปี 1950 และทั้งสองส่งออกและ
นำเข้าการจัดการที่ดีจากประเทศที่พัฒนาแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ในประเทศสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น รูปร่างของ
การพัฒนาประเทศดังนั้นจึงเป็น "ปรับอากาศ"
ส่วนใหญ่จากโอกาสในการส่งออกไปยังการพัฒนา
ประเทศและทฤษฎีการพึ่งพาจะคาดการณ์
ว่าโอกาสในการพัฒนาปัญญาอ่อนจะส่งผลให้.
ยังเกาหลีใต้ในวันนี้เป็นสมาชิกของ OECD
และถือว่าเป็นผู้สมัครสำหรับ developed- ประเทศ
สถานะ (รายได้ก็เปรียบได้กับ
การที่กรีซและโปรตุเกส) ของหลักสูตรการพึ่งพาอาศัย
ทฤษฎีสามารถและไม่อ้างว่าเกาหลีใต้
เป็นข้อยกเว้นเพราะขนาดของความช่วยเหลือมัน
ได้รับและความสนใจของตนเองที่ทันสมัย
​​ประเทศในการมองเห็นการพัฒนาที่ประสบความสำเร็จอย่างเต็มรูปแบบ
เพราะบทบาทของการเป็นปราการป้องกันคอมมิวนิสต์.
และ รัฐบาลเกาหลีไล่บาง
นโยบายเฉพาะที่โรงเรียนการพึ่งพาอาศัยกัน