- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
I chose red for my sister. Fierce,
I chose red for my sister. Fierce, dark red. Made in Hong Kong. Hand Wash Only because it's got that skin of fuzz. She'll look happy. That's good. Everything's perfect, for a minute. That seems enough.
Red. For Good Luck. Of course. This fire-red sweater is swollen with good cheer. Wear it, I will tell her. You’ll look lucky.
We're a family of three girls. By Chinese standards, that's not lucky. “Too bad," outsiders whisper, "...nothing but daughters. A failed family."
First, Middle, and End girl. Our order of birth marked us. That came to tell more than our given names.
My eldest sister, Lisa, lives at home. She quit San Francisco State, one semester short of a psychology degree. One day she said, "Forget about it, I'm tired." She's working full time at Pacific Bell now. Nine hundred a month with benefits. Mah and Deh think it's a great deal. They tell everybody, "Yes, our Number One makes good pay, but that's not even counting the discount. If we call Hong Kong, China even, there's forty percent off!" As if anyone in their part of China had a telephone.
Number Two, the in-between, jumped off the "M" floor three years ago. Not true! What happened? Why? Too sad! All we say about that is, "It was her choice."
We sent Mah to Hong Kong. When she left Hong Kong thirty years ago, she was the envy of all: "Lucky girl! You'll never have to work." To marry a sojourner was to have a future. Thirty years in the land of gold and good fortune, and then she returned to tell the story: three daughters, one dead, one unmarried, another who-cares-where, the thirty years in sweatshops, and the prince of the Golden Mountain turned into a toad. I'm glad I didn't have to go with her. I felt her shame and regret. To return, seeking solace and comfort, instead of offering banquets and stories of the good life.
I'm the youngest. I started flying with American the year Mah returned to Hong Kong, so I got her a good discount. She thought I was good for something then. But when she returned, I was pregnant.
"Get an abortion," she said. "Drop the baby," she screamed.
"No."
"Then get married."
"No. I don't want to."
I was going to get an abortion all along. I just didn't like the way they talked about the whole thing. They made me feel like dirt, that I was a disgrace. Now I can see how I used it as an opportunity. Sometimes I wonder if there wasn't another way. Everything about those years was so steamy and angry. There didn't seem to be any answers.
"I have no eyes for you," Mah said.
"Don't call us," Deh said.
They wouldn't talk to me. They ranted idioms to each other for days. The apartment was filled with images and curses I couldn't perceive. I got the general idea: I was a rotten, no-good, dead thing. I would die in a gutter without rice in my belly. My spirit-if I had one-wouldn't be fed. I wouldn't be fed. I wouldn't see good days in this life or the next.
My parents always had a special way of saying things.
Now I'm based in Honolulu. When our middle sister jumped, she kind of closed the world. The family just sort of fell apart. I left. Now, I try to make up for it; the folks still won't see me, but I try to keep in touch with them through Lisa. Flying cuts up your life, hits hardest during the holidays. I'm always sensitive then. I feel like I'm missing something, that people are doing something really important while I'm up in the sky, flying through time zones.
So I like to see Lisa around the beginning of the year. January, New Year's, and February, New Year's again, double luckiness with our birthdays in between. With so much going on, there's always something to talk about.
"You pick the place this year," I tell her.
"Around here?"
"No," I say. "Around here" means the food is good and the living hard. You eat a steaming rice plate, and then you feel like rushing home to sew garments or assemble radio parts or something. We eat together only once a year, so I feel we should splurge. Besides, at the Chinatown places, you have nothing to talk about except the bare issues. In American restaurants, the atmosphere helps you along. I want nice light and a view and handsome waiters.
"Let's go somewhere with a view," I say.
We decide to go to Following sea, a new place on the Pier 39 track. We're early, the restaurant isn't crowded. It's been clear all day, so I think the sunset will be nice. I ask for a window table. I turn to talk to my sister, but she's already talking to a waiter. He's got that dark island tone that she likes. He's looking her up and down. My sister does not blink at it. She holds his look and orders two Johnny Walkers. I pick up a fork, turn it around in my hand. I seldom use chopsticks now. At home, I eat my rice in a plate, with a fork. The only chopsticks I own, I wear in my hair. For a moment, I feel strange sitting here at this unfamiliar table. I don't know this tablecloth, this line, these candles. Everything seems foreign. It feels like we should be different people. But each time I look up, she's the same. I know this person. She's my sister. We sat together with chopsticks, mismatched bowls, braids, and braces, across the formica tabletop.
"I like three-pronged forks," I say, pressing my thumb against the sharp points. My sister rolls her eyes. She lights a cigarette.
I ask for one.
I finally say, "So, what's new?"
"Not much." Her voice is sullen. She doesn't look at me. Once a year, I come in, asking questions. She's got the answers, but she hates them. For me, I think She thinks I have the peace, not caring. Her life is full of questions, too, but I have no answers.
I look around the restaurant. The sunset is not spectacular, and we don't comment on it. The waiters are lighting candles. Ours is bringing the drinks. He stops very close to my sister, seems to breathe her in. She raises her face toward him. "Ready?" he asks. My sister orders for us The waiter struts off.
"Tight ass," I say.
"The best," she says.
My scotch tastes good. It reminds me of Deh. Johnny Walker or Seagrams 7, that's what they served at Chinese banquets. Nine courses and a bottle. No ice. We learned to drink it Chinese style, in teacups. Deh drank from his rice bowl, sipping it like hot soup. By the end of the meal, he took it like cool tea, in bold mouthfuls. We sat watching, our teacups in our laps, his three giggly girls.
Red. For Good Luck. Of course. This fire-red sweater is swollen with good cheer. Wear it, I will tell her. You’ll look lucky.
We're a family of three girls. By Chinese standards, that's not lucky. “Too bad," outsiders whisper, "...nothing but daughters. A failed family."
First, Middle, and End girl. Our order of birth marked us. That came to tell more than our given names.
My eldest sister, Lisa, lives at home. She quit San Francisco State, one semester short of a psychology degree. One day she said, "Forget about it, I'm tired." She's working full time at Pacific Bell now. Nine hundred a month with benefits. Mah and Deh think it's a great deal. They tell everybody, "Yes, our Number One makes good pay, but that's not even counting the discount. If we call Hong Kong, China even, there's forty percent off!" As if anyone in their part of China had a telephone.
Number Two, the in-between, jumped off the "M" floor three years ago. Not true! What happened? Why? Too sad! All we say about that is, "It was her choice."
We sent Mah to Hong Kong. When she left Hong Kong thirty years ago, she was the envy of all: "Lucky girl! You'll never have to work." To marry a sojourner was to have a future. Thirty years in the land of gold and good fortune, and then she returned to tell the story: three daughters, one dead, one unmarried, another who-cares-where, the thirty years in sweatshops, and the prince of the Golden Mountain turned into a toad. I'm glad I didn't have to go with her. I felt her shame and regret. To return, seeking solace and comfort, instead of offering banquets and stories of the good life.
I'm the youngest. I started flying with American the year Mah returned to Hong Kong, so I got her a good discount. She thought I was good for something then. But when she returned, I was pregnant.
"Get an abortion," she said. "Drop the baby," she screamed.
"No."
"Then get married."
"No. I don't want to."
I was going to get an abortion all along. I just didn't like the way they talked about the whole thing. They made me feel like dirt, that I was a disgrace. Now I can see how I used it as an opportunity. Sometimes I wonder if there wasn't another way. Everything about those years was so steamy and angry. There didn't seem to be any answers.
"I have no eyes for you," Mah said.
"Don't call us," Deh said.
They wouldn't talk to me. They ranted idioms to each other for days. The apartment was filled with images and curses I couldn't perceive. I got the general idea: I was a rotten, no-good, dead thing. I would die in a gutter without rice in my belly. My spirit-if I had one-wouldn't be fed. I wouldn't be fed. I wouldn't see good days in this life or the next.
My parents always had a special way of saying things.
Now I'm based in Honolulu. When our middle sister jumped, she kind of closed the world. The family just sort of fell apart. I left. Now, I try to make up for it; the folks still won't see me, but I try to keep in touch with them through Lisa. Flying cuts up your life, hits hardest during the holidays. I'm always sensitive then. I feel like I'm missing something, that people are doing something really important while I'm up in the sky, flying through time zones.
So I like to see Lisa around the beginning of the year. January, New Year's, and February, New Year's again, double luckiness with our birthdays in between. With so much going on, there's always something to talk about.
"You pick the place this year," I tell her.
"Around here?"
"No," I say. "Around here" means the food is good and the living hard. You eat a steaming rice plate, and then you feel like rushing home to sew garments or assemble radio parts or something. We eat together only once a year, so I feel we should splurge. Besides, at the Chinatown places, you have nothing to talk about except the bare issues. In American restaurants, the atmosphere helps you along. I want nice light and a view and handsome waiters.
"Let's go somewhere with a view," I say.
We decide to go to Following sea, a new place on the Pier 39 track. We're early, the restaurant isn't crowded. It's been clear all day, so I think the sunset will be nice. I ask for a window table. I turn to talk to my sister, but she's already talking to a waiter. He's got that dark island tone that she likes. He's looking her up and down. My sister does not blink at it. She holds his look and orders two Johnny Walkers. I pick up a fork, turn it around in my hand. I seldom use chopsticks now. At home, I eat my rice in a plate, with a fork. The only chopsticks I own, I wear in my hair. For a moment, I feel strange sitting here at this unfamiliar table. I don't know this tablecloth, this line, these candles. Everything seems foreign. It feels like we should be different people. But each time I look up, she's the same. I know this person. She's my sister. We sat together with chopsticks, mismatched bowls, braids, and braces, across the formica tabletop.
"I like three-pronged forks," I say, pressing my thumb against the sharp points. My sister rolls her eyes. She lights a cigarette.
I ask for one.
I finally say, "So, what's new?"
"Not much." Her voice is sullen. She doesn't look at me. Once a year, I come in, asking questions. She's got the answers, but she hates them. For me, I think She thinks I have the peace, not caring. Her life is full of questions, too, but I have no answers.
I look around the restaurant. The sunset is not spectacular, and we don't comment on it. The waiters are lighting candles. Ours is bringing the drinks. He stops very close to my sister, seems to breathe her in. She raises her face toward him. "Ready?" he asks. My sister orders for us The waiter struts off.
"Tight ass," I say.
"The best," she says.
My scotch tastes good. It reminds me of Deh. Johnny Walker or Seagrams 7, that's what they served at Chinese banquets. Nine courses and a bottle. No ice. We learned to drink it Chinese style, in teacups. Deh drank from his rice bowl, sipping it like hot soup. By the end of the meal, he took it like cool tea, in bold mouthfuls. We sat watching, our teacups in our laps, his three giggly girls.
0/5000
ผมเลือกสีแดงสำหรับน้องสาวของฉัน สีแดงเข้ม รุนแรง ทำใน Hong Kong มือล้างเท่านั้นเนื่องจากมีที่ผิวของฝอย เธอจะดูมีความสุข ดีจัง ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ ประเดี๋ยวเดียว ที่ดูเหมือนว่าเพียงพอแดง โชคดี แน่นอน เสื้อกันหนาวสีแดงไฟนี้จะบวมดีแฉ่ง สวมนั้น ฉันจะบอกเธอ คุณจะดูโชคดีเราครอบครัวของสามสาว ตามมาตรฐานจีน ที่ไม่ได้โชคดี "เลวเกินไป บุคคลภายนอกกระซิบ, " ... .nothing แต่ลูกสาว ล้มเหลวครอบครัว"ครั้งแรก กลาง และท้ายสาว สั่งซื้อของเราเกิดเครื่องเรา ที่มาแจ้งชื่อของเรามากกว่าฉันเอื้อย ลิซ่า อาศัยอยู่ที่บ้าน เธอออกจาก San Francisco รัฐ ภาคหนึ่งขาดการศึกษาจิตวิทยา วันหนึ่งที่เธอบอกว่า "ลืมเกี่ยวกับมัน ฉันเหนื่อย" เธอทำงานเต็มเวลาที่ระฆังแปซิฟิกขณะนี้ ร้อยเก้าเดือนกับผลประโยชน์ Mah และ Deh คิดว่า มันเป็นโปรโมชั่น เขาบอกทุกคน "ใช่ นัมเบอร์ของเราช่วยให้การชำระค่าจ้างที่ดี แต่ที่ไม่ได้ถูกตรวจนับส่วนลด ถ้าเราเรียก Hong Kong จีนได้ มีสี่สิบเปอร์เซ็นต์ปิด" ว่ามีใครในพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของจีนมีโทรศัพท์หมายเลข 2 ระหว่าง ไปปิดชั้น "M" สามปีที่ผ่านมา ไม่ใช่! เกิดอะไรขึ้น ทำไม เศร้าเกินไป เราพูดว่า คือ "มันเป็นทางเลือกของเธอ"เราส่ง Mah ไป Hong Kong เมื่อเธอออกจาก Hong Kong เมื่อสามสิบปีที่ผ่านมา เธอเป็นที่อิจฉาของทั้งหมด: "สาวโชคดี คุณจะไม่มีการทำงาน" จะแต่งงานกับ sojourner เป็นถูกต้องในอนาคต สามสิบปีในดินแดนแห่งทอง และดีฟอร์จูน แล้วเธอกลับบอกเรื่อง: ธิดาสาม หนึ่งตาย บุรุษหนึ่ง อีกที่ระวัง สามสิบปีใน sweatshops และเจ้าของภูเขาทองเปิดเป็นคางคกตัวนั้น ดีใจฉันไม่ได้จะไปกับเธอ ผมรู้สึกละอายใจของเธอ และเสียใจ การส่งคืน การปลอบประโลมและความสะดวกสบาย แทนที่จะจัดงานเลี้ยงและเรื่องราวของชีวิตที่ดีผมอายุน้อยที่สุด ผมเริ่มบินกับอเมริกันปี Mah กลับไป Hong Kong ดังนั้นฉันมีเธอส่วนลดที่ดี เธอคิดว่า ฉันไม่ดีบางสิ่งบางอย่างแล้ว แต่เมื่อเธอกลับ ผมตั้งครรภ์"แท้ง เธอกล่าว "ปล่อยเด็กทารก เธอกรีดร้องขึ้น"หมายเลข""แล้วจะแต่งงานกัน""หมายเลข" ฉันไม่ต้องการผมไปมาก็ ผมแค่ไม่ชอบวิธีพวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งทั้ง พวกเขาทำสิ่งสกปรก ที่ได้การเสียราศี ตอนนี้ ฉันสามารถดูว่าฉันใช้มันเป็นโอกาส บางครั้งผมสงสัยว่า ถ้า ไม่มีวิธีอื่น ทุกอย่างเกี่ยวกับปีร้อนมาก และโกรธ มีไม่ได้ดูเหมือนจะ เป็นคำตอบMah กล่าวว่า "ฉันมีตาไม่มีคุณDeh กล่าวว่า "ไม่โทรหาเราพวกเขาจะไม่คุยกับฉัน พวกเขา ranted สำนวนกันวัน อพาร์ทเม้นก็เต็มไป ด้วยภาพและ curses ฉันไม่สังเกต ผมมีความคิดทั่วไป: ผมสิ่งเน่า no-good ตาย ฉันจะตายในเย็บไม่มีข้าวในท้องของฉัน จิตวิญญาณของฉัน-มีหนึ่ง-จะไม่สามารถเลี้ยง ฉันจะไม่สามารถเลี้ยง ฉันจะไม่ดูวันที่ดีในชีวิตนี้หรือถัดไปพ่อมักจะมีลักษณะพิเศษของสิ่งตอนนี้ ฉันกำลังใช้ในโฮโนลูลู เมื่อน้องสาวของเรากลางไป เธอชนิดปิดโลก ครอบครัวเพียงจัดเรียงของตกลงกัน ข้าพเจ้า ตอนนี้ ฉันพยายามทำให้ค่ามัน คนยังไม่เห็นฉัน แต่ฉันพยายามที่จะให้กับพวกเขาผ่านลิซ่า บินตัดค่าชีวิตของคุณ คุณ hardest ในระหว่างวันหยุด ฉันมักจะอ่อนไหวแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนกำลังขาดบางสิ่งบางอย่าง ที่คนทำสิ่งที่สำคัญจริง ๆ ในขณะที่ฉันอยู่ในฟากฟ้า บินผ่านโซนเวลา ดังนั้น ฉันต้องการดูลิซ่ารอบ ๆ จุดเริ่มต้นของปี มกราคม ปีใหม่ และกุมภาพันธ์ ปีใหม่ อีกคู่ luckiness กับวันเกิดของเราในระหว่าง มีมากที่เกิดขึ้น มีเสมอเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับ"คุณรับปีนี้ ฉันบอกเธอ"สถานที่นี่"ว่า "ไม่ "รอบที่นี่" หมายถึงอาหารไม่ดีและยากที่อยู่อาศัย คุณกินจานข้าวนึ่ง และจากนั้น คุณรู้สึกเหมือนบ้านรีบไปเย็บเสื้อผ้า หรือประกอบชิ้นส่วนวิทยุหรือสิ่ง เรากินกันเพียงปีละครั้ง เพื่อให้รู้สึกว่าเราควร splurge สำรอง สถานไชน่าทาวน์ คุณมีอะไรจะพูดนอกประเด็นเปลือย ในร้านอาหารอเมริกัน บรรยากาศช่วยคุณตาม อยากดีแสง และมุมมอง และบริกรหล่อ"ลองไปอยู่ด้วย ฉันพูด เราตัดสินใจไปต่อทะเล สถานที่ใหม่ในการติดตาม 39 ท่าเรือ เราต้น ร้านไม่แออัด แล้วล้างทุกวัน ดังนั้นฉันคิดว่า พระอาทิตย์ตกจะดี ผมขอตารางหน้าต่าง เปิดการพูดคุยกับน้องสาวของฉัน แต่เธอกำลังพูดกับการเสิร์ฟ เขามีโทนสีที่เข้มเกาะที่เธอชอบ เขาจะมองเธอขึ้นและลง น้องไม่กะพริบได้ เธอมีลักษณะของเขา และสั่งสองจอห์นนี่เดิน รับรู้ เปิดรอบในมือของฉัน ค่อยใช้ตะเกียบตอนนี้ ที่บ้าน ฉันกินข้าวของฉันในจาน กับส้อม ตะเกียบเท่านั้นที่ข้าพเจ้า ผมใส่ในผม ช่วง ฉันรู้สึก strange นั่งนี่ที่ตารางนี้ไม่คุ้นเคย ไม่ทราบข้องนี้ บรรทัดนี้ เทียนเหล่านี้ ทุกอย่างดูเหมือนต่างประเทศ มันรู้สึกเหมือนเราควรเป็นคน แต่ทุกครั้งที่ฉันค้นหา เธอเป็นเหมือนกัน ฉันรู้ว่าคนนี้ เธอเป็นน้องสาวของฉัน เรานั่ง พร้อมตะเกียบ ชามไม่ตรง อย่างใดอย่าง จัด ฟัน ข้าม tabletop ไม"ผมชอบปรับสามส้อม ฉันพูด กดนิ้วหัวแม่มือของฉันกับจุดคมชัด น้องสาวของฉันม้วนตาของเธอ เธอไฟจุดบุหรี่ฉันถามอย่างใดอย่างหนึ่งผมก็บอกว่า ดังนั้น คืออะไรใหม่""มากขึ้น" เสียงของเธอเป็น sullen เธอไม่มองที่ฉัน ปี มา ถามคำถาม เธอมีคำตอบ แต่เธอเกลียดพวกเขา สำหรับฉัน ฉันคิดว่า เธอคิดว่า มีความสงบสุข ไม่มุ่ง ชีวิตของเธอจะเต็มไปด้วยคำถามที่ เกินไป แต่ฉันมีคำตอบไม่ผมมองรอบ ๆ ร้าน อาทิตย์ไม่งดงาม และเราไม่เห็นมัน บริกรที่มีแสงเทียน เราจะนำเครื่องดื่ม เขาหยุดเดินน้อง ดูเหมือนว่าเธอหายใจเข้า เธอเพิ่มเธอหน้าไปทางเขา "พร้อมไหม" เขาถาม น้องสั่งเราเสิร์ฟอยู่ออก"แน่นตูด ฉันพูด"ดีสุด เธอกล่าวScotch ของฉันรสชาติดี มันจะแจ้งเตือนฉันของ Deh จอห์นนี่วอล์คเกอร์หรือ Seagrams 7 ที่พวกเขาอาหารที่จีนจัดงานเลี้ยง หลักสูตรที่เก้าและขวด น้ำแข็งไม่ เราได้เรียนรู้การดื่มใน teacups แบบจีน Deh ดื่มจากชามข้าวของเขา จิบเช่นซุปร้อน โดยตอนท้ายของอาหาร เขาเอามันเหมือนเย็นชา mouthfuls ตัวหนา เรานั่งดู teacups ของเราในรอบของเรา เขาสามสาว giggly
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผมเลือกสีแดงสำหรับน้องสาวของฉัน ดุร้าย, สีแดงเข้ม ทำในฮ่องกง แฮนด์วอชเพียงเพราะมันมีผิวฝอยที่ เธอจะดูมีความสุข นั่นเป็นสิ่งที่ดี ทุกอย่างที่สมบูรณ์แบบสำหรับนาที ที่ดูเหมือนว่าพอ.
แดง โชคดี แน่นอน เสื้อกันหนาวไฟสีแดงนี้จะบวมด้วยกำลังใจที่ดี สวมมันฉันจะบอกเธอ คุณจะดูโชคดี.
เราครอบครัวของสามสาว ตามมาตรฐานของจีนที่ไม่โชคดี "เลวร้ายเกินไป" คนนอกกระซิบ "... ไม่มีอะไร แต่ลูกสาว . ครอบครัวล้มเหลว "
ครั้งแรกกลางและหญิงสาวที่สิ้นสุด. คำสั่งของเราเกิดเราทำเครื่องหมาย. ที่มาที่จะบอกมากกว่าชื่อที่ได้รับของเรา.
น้องสาวคนโตของฉัน, ลิซ่า, อาศัยอยู่ที่บ้าน. เธอออกจากซานฟรานซิสรัฐหนึ่งภาคการศึกษา สั้น ๆ ของการศึกษาระดับปริญญาจิตวิทยา. วันหนึ่งเธอกล่าวว่า "ลืมเกี่ยวกับมันฉันเหนื่อย." เธอทำงานเต็มเวลาที่แปซิฟิกเบลล์ตอนนี้. เก้าร้อยเดือนที่มีประโยชน์. ม้าและ Deh คิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดี. พวกเขาบอกทุกคน "ใช่หมายเลขหนึ่งของเราจะทำให้การจ่ายเงินที่ดี แต่ที่ไม่ได้นับส่วนลด ถ้าเราเรียกฮ่องกงจีนแม้จะมีสี่สิบเปอร์เซ็นต์ออก! "ในขณะที่ถ้าทุกคนในส่วนของจีนมีโทรศัพท์.
จำนวนสองในระหว่างกระโดดออก "M" ชั้นสามปีที่ผ่านมา. ไม่จริง! ?! เกิดอะไรขึ้นทำไมเศร้าเกินไปทั้งหมดที่เราพูดเกี่ยวกับว่าคือ ". มันเป็นทางเลือกของเธอ"
. เราได้ส่ง Mah ไปยังฮ่องกงเมื่อเธอออกจากฮ่องกงสามสิบปีที่ผ่านมาเธอเป็นที่อิจฉาของทั้งหมด: "โชคดีสาว! . ไม่เคยคุณจะต้องทำงาน "เพื่อแต่งงานกับคนที่อาศัยอยู่ก็จะมีอนาคตที่สามสิบปีในแผ่นดินของทองและความโชคดีและจากนั้นเธอก็กลับมาบอกเล่าเรื่องราว. ลูกสาวสามคนหนึ่งตายคนหนึ่งที่ยังไม่แต่งงานอีกที่ -cares-ที่สามสิบปีในอยุ่และเจ้าชายแห่งภูเขาทองกลายเป็นคางคก. ฉันดีใจที่ฉันไม่ได้มีที่จะไปกับเธอ. ฉันรู้สึกอับอายและความเสียใจของเธอ. ในการกลับมามองหาและปลอบใจ ความสะดวกสบายแทนที่จะนำเสนองานเลี้ยงและเรื่องราวของชีวิตที่ดี.
ฉันที่อายุน้อยที่สุด. ผมเริ่มบินกับอเมริกันปี Mah กลับไปที่ฮ่องกงเพื่อให้ฉันมีเธอมีส่วนลดที่ดี. เธอคิดว่าฉันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับบางสิ่งบางอย่างแล้ว แต่เมื่อเธอกลับมาฉันได้ตั้งครรภ์.
"รับทำแท้ง" เธอกล่าว. "วางทารก" เธอกรีดร้อง.
"ไม่"
"จากนั้นได้แต่งงาน."
"ฉบับที่ ฉันไม่ต้องการที่จะ. "
ฉันกำลังจะได้รับการทำแท้งมาตลอด. ฉันไม่ชอบวิธีที่พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่ทั้ง. พวกเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนสิ่งสกปรกที่ฉันเป็นความอัปยศ. ตอนนี้ฉันสามารถ ดูว่าฉันใช้มันเป็นโอกาส. บางครั้งผมสงสัยว่ามีไม่ได้อีกทางหนึ่ง. ทุกอย่างเกี่ยวกับปีที่ผ่านมาเป็นอย่างร้อนและโกรธ. มีไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นคำตอบใด ๆ .
"ฉันมีตาไม่มีคุณ" mah กล่าวว่า.
"อย่าเรียกเรา" Deh กล่าว.
พวกเขาจะไม่พูดกับฉัน. พวกเขาโวยวายสำนวนให้กับแต่ละอื่น ๆ สำหรับวัน. พาร์ทเมนท์ที่เต็มไปด้วยภาพและคำสาปแช่งฉันไม่สามารถรับรู้. ผมได้ ความคิดทั่วไป.... ฉันก็เน่าเสียไม่ดีสิ่งที่ตายแล้วฉันอยากจะตายในท่อโดยไม่ต้องข้าวในท้องของฉันวิญญาณของฉันถ้าฉันได้หนึ่ง wouldn't จะเลี้ยงฉันจะไม่ได้รับการเลี้ยงดูฉัน wouldn 't เห็นวันที่ดีในชีวิตนี้หรือต่อไป.
พ่อแม่ของฉันมักจะมีวิธีพิเศษในสิ่งที่พูดว่า.
ตอนนี้ผมอยู่ในโฮโนลูลู. เมื่อน้องสาวของกลางของเราเพิ่มขึ้นเธอชนิดของโลกปิด. ครอบครัวจัดเรียงเพียง การล้มลงผมออกตอนนี้ผมพยายามที่จะทำขึ้นสำหรับมัน.. คนจะยังคงไม่เห็นฉัน แต่ฉันพยายามที่จะให้ในการติดต่อกับพวกเขาผ่านทางลิซ่า ตัดบินขึ้นชีวิตของคุณฮิตที่ยากที่สุดในช่วงวันหยุด ฉันมักจะมีความละเอียดอ่อนแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนฉันหายไปบางสิ่งบางอย่างที่ผู้คนกำลังทำสิ่งที่สำคัญจริงๆในขณะที่ฉันขึ้นไปในท้องฟ้า, บินผ่านโซนเวลา.
ดังนั้นผมจึงชอบที่จะเห็นลิซ่ารอบต้นปี เดือนมกราคมปีใหม่และกุมภาพันธ์ปีใหม่อีกครั้งสองครั้งชะตากับวันเกิดของเราในระหว่าง มีมากที่เกิดขึ้นมีทุกสิ่งที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ.
"คุณสามารถเลือกสถานที่ในปีนี้" ผมบอกเธอ.
"รอบที่นี่?"
"ไม่" ฉันพูด "รอบที่นี่" หมายความว่าอาหารเป็นสิ่งที่ดีและการใช้ชีวิตอย่างหนัก คุณกินข้าวจานนึ่งแล้วคุณรู้สึกเหมือนวิ่งเข้าไปในบ้านที่จะเย็บเสื้อผ้าหรือประกอบชิ้นส่วนวิทยุหรือบางสิ่งบางอย่าง เรากินด้วยกันเพียงปีละครั้งดังนั้นฉันรู้สึกว่าเราควรจะ splurge นอกจากนี้ในสถานที่ไชน่าทาวน์, คุณมีอะไรที่จะพูดคุยเกี่ยวกับการยกเว้นปัญหาเปลือย ในร้านอาหารอเมริกันบรรยากาศที่จะช่วยให้คุณพร้อม ฉันต้องการแสงที่ดีและมุมมองและบริกรหล่อ.
"ให้เราไปที่ไหนสักแห่งที่มีมุมมองว่า" ผมพูดว่า.
เราตัดสินใจที่จะไปสู่ทะเลต่อไปนี้เป็นสถานที่ใหม่ใน Pier 39 แทร็ค เราต้น, ร้านอาหารไม่แออัด มันเป็นที่ชัดเจนตลอดทั้งวันดังนั้นฉันคิดว่าพระอาทิตย์ตกจะดี ผมขอตารางหน้าต่าง ฉันหันไปพูดคุยกับน้องสาวของฉัน แต่เธอมีอยู่แล้วพูดคุยกับบริกร เขามีน้ำเสียงเกาะที่มืดที่เธอชอบ เขามองขึ้นและลงของเธอ น้องสาวของฉันไม่ได้กระพริบตาที่มัน เธอถือลักษณ์และคำสั่งของเขาจอห์นนี่วอล์กเกอร์สอง ฉันหยิบส้อมหันไปรอบ ๆ ในมือของฉัน ผมไม่ค่อยใช้ตะเกียบในขณะนี้ ที่บ้านฉันกินข้าวฉันในจานด้วยส้อม ตะเกียบเดียวที่ฉันเองฉันสวมใส่ในผมของฉัน สำหรับช่วงเวลาที่ผมรู้สึกแปลก ๆ นั่งอยู่ที่นี่ที่โต๊ะที่ไม่คุ้นเคยนี้ ผมไม่ทราบว่าผ้าปูโต๊ะนี้บรรทัดนี้เทียนเหล่านี้ ทุกอย่างดูเหมือนต่างประเทศ มันให้ความรู้สึกเหมือนที่เราควรจะเป็นคนที่แตกต่างกัน แต่ทุกครั้งที่ผมมองขึ้นเธอเหมือนกัน ฉันรู้ว่าคนคนนี้ เธอเป็นน้องสาวของฉัน เรานั่งร่วมกับตะเกียบ, ชามไม่ตรงกัน braids และวงเล็บข้ามโต๊ะ Formica.
"ผมชอบส้อมสามง่าม," ฉันพูด, การกดนิ้วหัวแม่มือของฉันกับจุดที่คมชัด น้องสาวของฉันม้วนตาของเธอ เธอไฟบุหรี่.
ฉันขอหนึ่ง.
ในที่สุดผมก็พูดว่า "ดังนั้นมีอะไรใหม่?"
"ไม่มาก." เสียงของเธอเป็นบูดบึ้ง เธอไม่ได้มองมาที่ฉัน เมื่อปีที่ผมเข้ามาถามคำถาม เธอมีคำตอบ แต่เธอเกลียดพวกเขา สำหรับผมผมคิดว่าเธอคิดว่าฉันมีความสงบสุขไม่สนใจ ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยคำถามเกินไป แต่ฉันไม่มีคำตอบ.
ผมมองไปรอบ ๆ ร้านอาหาร ชมพระอาทิตย์ตกที่ไม่ได้งดงามและเราไม่ได้แสดงความคิดเห็นได้ บริกรที่มีแสงเทียน เราจะนำเครื่องดื่ม เขาหยุดใกล้ชิดกับน้องสาวของฉันดูเหมือนว่าจะหายใจของเธอใน. เธอยกใบหน้าของเธอที่มีต่อเขา "พร้อมหรือยัง?" เขาถาม คำสั่งน้องสาวของฉันสำหรับเรา struts บริกรออก.
"ตูดแน่น," ฉันพูด.
"ดีที่สุด" เธอกล่าว.
สก็อตของฉันรสชาติดี มันทำให้ผมนึกถึง Deh จอห์นนี่วอล์คเกอร์หรือ Seagrams 7 ว่าเป็นสิ่งที่พวกเขาทำหน้าที่ที่เลี้ยงจีน เก้าหลักสูตรและขวด ไม่มีน้ำแข็ง เราได้เรียนรู้ที่จะดื่มมันสไตล์จีนในถ้วยชา Deh ดื่มจากชามข้าวเขาจิบมันเหมือนน้ำซุปร้อน ในตอนท้ายของการรับประทานอาหารที่เขาเอามันเช่นชาเย็นในอมตัวหนา เรานั่งดูถ้วยชาของเราในรอบของเราสามสาวคิกคักของเขา
แดง โชคดี แน่นอน เสื้อกันหนาวไฟสีแดงนี้จะบวมด้วยกำลังใจที่ดี สวมมันฉันจะบอกเธอ คุณจะดูโชคดี.
เราครอบครัวของสามสาว ตามมาตรฐานของจีนที่ไม่โชคดี "เลวร้ายเกินไป" คนนอกกระซิบ "... ไม่มีอะไร แต่ลูกสาว . ครอบครัวล้มเหลว "
ครั้งแรกกลางและหญิงสาวที่สิ้นสุด. คำสั่งของเราเกิดเราทำเครื่องหมาย. ที่มาที่จะบอกมากกว่าชื่อที่ได้รับของเรา.
น้องสาวคนโตของฉัน, ลิซ่า, อาศัยอยู่ที่บ้าน. เธอออกจากซานฟรานซิสรัฐหนึ่งภาคการศึกษา สั้น ๆ ของการศึกษาระดับปริญญาจิตวิทยา. วันหนึ่งเธอกล่าวว่า "ลืมเกี่ยวกับมันฉันเหนื่อย." เธอทำงานเต็มเวลาที่แปซิฟิกเบลล์ตอนนี้. เก้าร้อยเดือนที่มีประโยชน์. ม้าและ Deh คิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดี. พวกเขาบอกทุกคน "ใช่หมายเลขหนึ่งของเราจะทำให้การจ่ายเงินที่ดี แต่ที่ไม่ได้นับส่วนลด ถ้าเราเรียกฮ่องกงจีนแม้จะมีสี่สิบเปอร์เซ็นต์ออก! "ในขณะที่ถ้าทุกคนในส่วนของจีนมีโทรศัพท์.
จำนวนสองในระหว่างกระโดดออก "M" ชั้นสามปีที่ผ่านมา. ไม่จริง! ?! เกิดอะไรขึ้นทำไมเศร้าเกินไปทั้งหมดที่เราพูดเกี่ยวกับว่าคือ ". มันเป็นทางเลือกของเธอ"
. เราได้ส่ง Mah ไปยังฮ่องกงเมื่อเธอออกจากฮ่องกงสามสิบปีที่ผ่านมาเธอเป็นที่อิจฉาของทั้งหมด: "โชคดีสาว! . ไม่เคยคุณจะต้องทำงาน "เพื่อแต่งงานกับคนที่อาศัยอยู่ก็จะมีอนาคตที่สามสิบปีในแผ่นดินของทองและความโชคดีและจากนั้นเธอก็กลับมาบอกเล่าเรื่องราว. ลูกสาวสามคนหนึ่งตายคนหนึ่งที่ยังไม่แต่งงานอีกที่ -cares-ที่สามสิบปีในอยุ่และเจ้าชายแห่งภูเขาทองกลายเป็นคางคก. ฉันดีใจที่ฉันไม่ได้มีที่จะไปกับเธอ. ฉันรู้สึกอับอายและความเสียใจของเธอ. ในการกลับมามองหาและปลอบใจ ความสะดวกสบายแทนที่จะนำเสนองานเลี้ยงและเรื่องราวของชีวิตที่ดี.
ฉันที่อายุน้อยที่สุด. ผมเริ่มบินกับอเมริกันปี Mah กลับไปที่ฮ่องกงเพื่อให้ฉันมีเธอมีส่วนลดที่ดี. เธอคิดว่าฉันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับบางสิ่งบางอย่างแล้ว แต่เมื่อเธอกลับมาฉันได้ตั้งครรภ์.
"รับทำแท้ง" เธอกล่าว. "วางทารก" เธอกรีดร้อง.
"ไม่"
"จากนั้นได้แต่งงาน."
"ฉบับที่ ฉันไม่ต้องการที่จะ. "
ฉันกำลังจะได้รับการทำแท้งมาตลอด. ฉันไม่ชอบวิธีที่พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่ทั้ง. พวกเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนสิ่งสกปรกที่ฉันเป็นความอัปยศ. ตอนนี้ฉันสามารถ ดูว่าฉันใช้มันเป็นโอกาส. บางครั้งผมสงสัยว่ามีไม่ได้อีกทางหนึ่ง. ทุกอย่างเกี่ยวกับปีที่ผ่านมาเป็นอย่างร้อนและโกรธ. มีไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นคำตอบใด ๆ .
"ฉันมีตาไม่มีคุณ" mah กล่าวว่า.
"อย่าเรียกเรา" Deh กล่าว.
พวกเขาจะไม่พูดกับฉัน. พวกเขาโวยวายสำนวนให้กับแต่ละอื่น ๆ สำหรับวัน. พาร์ทเมนท์ที่เต็มไปด้วยภาพและคำสาปแช่งฉันไม่สามารถรับรู้. ผมได้ ความคิดทั่วไป.... ฉันก็เน่าเสียไม่ดีสิ่งที่ตายแล้วฉันอยากจะตายในท่อโดยไม่ต้องข้าวในท้องของฉันวิญญาณของฉันถ้าฉันได้หนึ่ง wouldn't จะเลี้ยงฉันจะไม่ได้รับการเลี้ยงดูฉัน wouldn 't เห็นวันที่ดีในชีวิตนี้หรือต่อไป.
พ่อแม่ของฉันมักจะมีวิธีพิเศษในสิ่งที่พูดว่า.
ตอนนี้ผมอยู่ในโฮโนลูลู. เมื่อน้องสาวของกลางของเราเพิ่มขึ้นเธอชนิดของโลกปิด. ครอบครัวจัดเรียงเพียง การล้มลงผมออกตอนนี้ผมพยายามที่จะทำขึ้นสำหรับมัน.. คนจะยังคงไม่เห็นฉัน แต่ฉันพยายามที่จะให้ในการติดต่อกับพวกเขาผ่านทางลิซ่า ตัดบินขึ้นชีวิตของคุณฮิตที่ยากที่สุดในช่วงวันหยุด ฉันมักจะมีความละเอียดอ่อนแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนฉันหายไปบางสิ่งบางอย่างที่ผู้คนกำลังทำสิ่งที่สำคัญจริงๆในขณะที่ฉันขึ้นไปในท้องฟ้า, บินผ่านโซนเวลา.
ดังนั้นผมจึงชอบที่จะเห็นลิซ่ารอบต้นปี เดือนมกราคมปีใหม่และกุมภาพันธ์ปีใหม่อีกครั้งสองครั้งชะตากับวันเกิดของเราในระหว่าง มีมากที่เกิดขึ้นมีทุกสิ่งที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ.
"คุณสามารถเลือกสถานที่ในปีนี้" ผมบอกเธอ.
"รอบที่นี่?"
"ไม่" ฉันพูด "รอบที่นี่" หมายความว่าอาหารเป็นสิ่งที่ดีและการใช้ชีวิตอย่างหนัก คุณกินข้าวจานนึ่งแล้วคุณรู้สึกเหมือนวิ่งเข้าไปในบ้านที่จะเย็บเสื้อผ้าหรือประกอบชิ้นส่วนวิทยุหรือบางสิ่งบางอย่าง เรากินด้วยกันเพียงปีละครั้งดังนั้นฉันรู้สึกว่าเราควรจะ splurge นอกจากนี้ในสถานที่ไชน่าทาวน์, คุณมีอะไรที่จะพูดคุยเกี่ยวกับการยกเว้นปัญหาเปลือย ในร้านอาหารอเมริกันบรรยากาศที่จะช่วยให้คุณพร้อม ฉันต้องการแสงที่ดีและมุมมองและบริกรหล่อ.
"ให้เราไปที่ไหนสักแห่งที่มีมุมมองว่า" ผมพูดว่า.
เราตัดสินใจที่จะไปสู่ทะเลต่อไปนี้เป็นสถานที่ใหม่ใน Pier 39 แทร็ค เราต้น, ร้านอาหารไม่แออัด มันเป็นที่ชัดเจนตลอดทั้งวันดังนั้นฉันคิดว่าพระอาทิตย์ตกจะดี ผมขอตารางหน้าต่าง ฉันหันไปพูดคุยกับน้องสาวของฉัน แต่เธอมีอยู่แล้วพูดคุยกับบริกร เขามีน้ำเสียงเกาะที่มืดที่เธอชอบ เขามองขึ้นและลงของเธอ น้องสาวของฉันไม่ได้กระพริบตาที่มัน เธอถือลักษณ์และคำสั่งของเขาจอห์นนี่วอล์กเกอร์สอง ฉันหยิบส้อมหันไปรอบ ๆ ในมือของฉัน ผมไม่ค่อยใช้ตะเกียบในขณะนี้ ที่บ้านฉันกินข้าวฉันในจานด้วยส้อม ตะเกียบเดียวที่ฉันเองฉันสวมใส่ในผมของฉัน สำหรับช่วงเวลาที่ผมรู้สึกแปลก ๆ นั่งอยู่ที่นี่ที่โต๊ะที่ไม่คุ้นเคยนี้ ผมไม่ทราบว่าผ้าปูโต๊ะนี้บรรทัดนี้เทียนเหล่านี้ ทุกอย่างดูเหมือนต่างประเทศ มันให้ความรู้สึกเหมือนที่เราควรจะเป็นคนที่แตกต่างกัน แต่ทุกครั้งที่ผมมองขึ้นเธอเหมือนกัน ฉันรู้ว่าคนคนนี้ เธอเป็นน้องสาวของฉัน เรานั่งร่วมกับตะเกียบ, ชามไม่ตรงกัน braids และวงเล็บข้ามโต๊ะ Formica.
"ผมชอบส้อมสามง่าม," ฉันพูด, การกดนิ้วหัวแม่มือของฉันกับจุดที่คมชัด น้องสาวของฉันม้วนตาของเธอ เธอไฟบุหรี่.
ฉันขอหนึ่ง.
ในที่สุดผมก็พูดว่า "ดังนั้นมีอะไรใหม่?"
"ไม่มาก." เสียงของเธอเป็นบูดบึ้ง เธอไม่ได้มองมาที่ฉัน เมื่อปีที่ผมเข้ามาถามคำถาม เธอมีคำตอบ แต่เธอเกลียดพวกเขา สำหรับผมผมคิดว่าเธอคิดว่าฉันมีความสงบสุขไม่สนใจ ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยคำถามเกินไป แต่ฉันไม่มีคำตอบ.
ผมมองไปรอบ ๆ ร้านอาหาร ชมพระอาทิตย์ตกที่ไม่ได้งดงามและเราไม่ได้แสดงความคิดเห็นได้ บริกรที่มีแสงเทียน เราจะนำเครื่องดื่ม เขาหยุดใกล้ชิดกับน้องสาวของฉันดูเหมือนว่าจะหายใจของเธอใน. เธอยกใบหน้าของเธอที่มีต่อเขา "พร้อมหรือยัง?" เขาถาม คำสั่งน้องสาวของฉันสำหรับเรา struts บริกรออก.
"ตูดแน่น," ฉันพูด.
"ดีที่สุด" เธอกล่าว.
สก็อตของฉันรสชาติดี มันทำให้ผมนึกถึง Deh จอห์นนี่วอล์คเกอร์หรือ Seagrams 7 ว่าเป็นสิ่งที่พวกเขาทำหน้าที่ที่เลี้ยงจีน เก้าหลักสูตรและขวด ไม่มีน้ำแข็ง เราได้เรียนรู้ที่จะดื่มมันสไตล์จีนในถ้วยชา Deh ดื่มจากชามข้าวเขาจิบมันเหมือนน้ำซุปร้อน ในตอนท้ายของการรับประทานอาหารที่เขาเอามันเช่นชาเย็นในอมตัวหนา เรานั่งดูถ้วยชาของเราในรอบของเราสามสาวคิกคักของเขา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผมเลือกสีแดงสำหรับน้องสาวของฉัน ดุร้าย , แดงเข้ม ผลิตในฮ่องกง ซักมือเท่านั้น เพราะมันก็มีหนังของตำรวจ เธอดูมีความสุข ดีจัง ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ สักครู่ ดูเหมือนว่าพอ
สีแดง โชคดี แน่นอน ไฟสีแดงเสื้อบวมกับเชียร์ ใส่มัน ผมจะบอกเธอ คุณจะดูโชคดี .
เราเป็นครอบครัวของสามสาว ตามมาตรฐานของภาษาจีนนั่นไม่ใช่โชคดี " เลวร้าย " คนนอกกระซิบ " . . . . . . . แต่ลูกสาว ครอบครัวล้มเหลว "
แรก กลาง และปลายผู้หญิง ที่สั่งไปเกิดให้เรา ที่มาบอกมากกว่าของเราชื่อ .
ของฉันพี่สาวคนโต ลิซ่า อาศัยอยู่ที่บ้าน เธอเลิกรัฐซานฟรานซิสโก เทอมหนึ่งสั้น ๆของจิตวิทยาการศึกษาระดับปริญญา วันหนึ่ง เธอพูดว่า " ลืมมันซะ ฉันเหนื่อย" เธอทำงานเต็มเวลาที่ระฆังแปซิฟิกแล้ว เก้าแสนต่อเดือนกับผลประโยชน์ mAh และ Deh คิดว่ามันเป็นข้อเสนอที่ยอดเยี่ยม พวกเขาบอกทุกคนว่า " ใช่ เบอร์หนึ่งของเราให้คุ้ม แต่นั่นไม่นับส่วนลด ถ้าเราโทรไปฮ่องกง , จีนแม้มีสี่สิบเปอร์เซ็นต์ออก ! " เช่นถ้าใครได้ในส่วนหนึ่งของประเทศจีนมีโทรศัพท์ .
หมายเลขสอง ใน ระหว่างกระโดดลงมาจากชั้น " M " เมื่อ 3 ปีก่อน ไม่จริง ! เกิดอะไรขึ้น ? ทำไม ? เศร้ามาก ! ทั้งหมดที่เราพูดเรื่องนั้นคือ " มันเป็นทางเลือกของเธอ . "
เราส่งมาฮ่องกง เมื่อเธอทิ้งฮ่องกงเมื่อ 30 ปีที่แล้ว เธออิจฉาของทั้งหมด : " โชคดีจัง ! คุณจะไม่ต้องทำงาน " จะแต่งงานกับผู้ที่จะมีในอนาคต สามสิบปีในดินแดนทอง และความโชคดี และจากนั้นเธอก็กลับไปเล่าเรื่อง :ลูกสาวสามคนหนึ่งตาย คนหนึ่งแต่งงานอีกใครสนใจที่ไหน สามสิบปีใน sweatshops , และเจ้าชายแห่งภูเขาสีทองกลายเป็นคางคก ผมดีใจที่ผมไม่ได้ไปด้วย ผมรู้สึกเสียดายและเสียใจ กลับไปหาสิ่งปลอบใจและความสะดวกสบาย แทนที่จะเสนองานเลี้ยงและเรื่องราวของชีวิตดี
ฉันเป็นคนสุดท้องผมเริ่มบินกับอเมริกันปี mAh กลับมาฮ่องกง ดังนั้นฉันได้เธอส่วนลดที่ดี เธอคิดว่าฉันเป็นดีสำหรับบางอย่าง แต่เมื่อเธอกลับมา ฉันท้อง .
" ทำแท้ง " เธอกล่าว ปล่อยเด็กนะ " เธอตะโกน "
" ไม่ " แต่งงาน "
" ไม่ฉันไม่ต้องการ "
ฉันจะทำแท้งตลอดฉันไม่ชอบวิธีที่พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งทั้งหมด พวกเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเป็นดิน ที่ผมเสื่อมเสีย ตอนนี้ฉันสามารถดูวิธีการที่ผมใช้มันเป็นโอกาส บางครั้งผมสงสัยว่า ถ้าไม่มีวิธีอื่น ทุกอย่างเกี่ยวกับปีนั้นจึงร้อนและโกรธ มีไม่ได้ดูเหมือนจะมีคำตอบ .
" ผมไม่มีตาให้ " Mah กล่าวว่า
" อย่าเรียกเรา "
Deh กล่าวว่า พวกเขาจะไม่พูดกับผมพวกเขา ranted สำนวนกับแต่ละอื่น ๆสำหรับวัน อพาร์ทเม้นที่เต็มไปด้วยภาพและสาปแช่งผมไม่สามารถรับรู้ ผมมีความคิดทั่วไป : ผมเน่า ไม่ดี ตายอย่างเดียว ผมจะตายในท่อที่ไม่มีข้าวในท้องของฉัน วิญญาณของฉัน ถ้าฉันมีไม่ได้กิน ฉันไม่ได้กิน ผมไม่ได้ดูวันที่ดีในชาตินี้ หรือชาติหน้า
พ่อแม่มักจะมีลักษณะพิเศษว่าสิ่ง .
ตอนนี้ฉันอยู่ในโฮโนลูลู เมื่อน้องสาวคนกลางกระโดด แบบว่าเธอปิดโลก ครอบครัวก็จะล้มเหลว ฉันซ้าย . ตอนนี้ฉันพยายามที่จะทำขึ้นสำหรับมัน คนก็จะไม่เห็นฉัน แต่ฉันพยายามที่จะติดต่อกับพวกเขาผ่านทางลิซ่า บินตัดขึ้นในชีวิตของคุณ ที่ฮิตที่สุดในช่วงวันหยุด ฉันอ่อนไหวเสมอล่ะ ผมรู้สึกเหมือนขาดอะไรบางอย่างที่ผู้คนกำลังทำสิ่งที่สำคัญจริง ๆ ในขณะที่ฉันขึ้นในท้องฟ้า บินผ่านโซนเวลา .
ดังนั้นฉันชอบที่จะเห็นลิซ่ารอบต้นปี มกราคมวันปีใหม่ ช่วงปีใหม่อีก คู่กับความโชคดีของเราวันเกิดในระหว่าง มีมากขึ้น มักจะมีสิ่งที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ .
" คุณเลือกสถานที่ในปีนี้ " ผมบอกเธอ
" ที่นี่ " ?
" ไม่" ฉันว่า ที่นี่ " หมายความว่า อาหารดีและใช้ชีวิตลำบาก เธอกินจานนึ่งข้าว แล้วคุณรู้สึกเหมือนวิ่งบ้าน เย็บเสื้อผ้า หรือประกอบชิ้นส่วนวิทยุหรืออะไรสักอย่าง เรากินด้วยกันปีละครั้ง ก็เลยรู้สึกว่าเราควรจะอวดรวย นอกจากนี้ ในไชน่าทาวน์ ที่ คุณไม่มีอะไรจะพูด นอกจากปัญหาเปล่าๆ ในร้านอาหารอเมริกัน บรรยากาศจะช่วยให้คุณด้วยฉันต้องการแสงที่ดีและมุมมองและบริกรสุดหล่อ
" ไปกับมุมมอง , " ผมกล่าว .
เราตัดสินใจไปตามท้องทะเล สถานที่ใหม่ที่ท่าเรือ 39 ติดตาม เราก่อน ใช่ร้านไม่แออัด มันถูกล้างทุกวัน ดังนั้นฉันคิดว่า พระอาทิตย์ตกจะสวย ผมขอตารางหน้าต่าง ฉันหันไปพูดกับน้องสาว แต่เธอกำลังพูดกับพนักงานเสิร์ฟเขามีเกาะแห่งความมืด เสียง ที่เธอชอบ เขากำลังมองเธอขึ้นลง น้องสาวของผมไม่กระพริบตาเลย เธอยังคงมองเขาสั่งผีดิบสองตัว จอห์นนี่ ผมหยิบส้อม เปิดรอบในมือของฉัน ผมไม่ค่อยใช้ตะเกียบแล้ว ที่บ้าน ผม กิน ข้าวในจานกับส้อม แค่ตะเกียบผมเอง ผมใส่ในผมของฉัน สักครู่นะ ฉันรู้สึกแปลก ๆ มานั่งที่โต๊ะที่ไม่คุ้นเคยนี้ฉันไม่รู้ว่าผ้าปูโต๊ะ เรื่องนี้บรรทัดเทียนเหล่านี้ ทุกอย่างดูเหมือนต่างประเทศ มันรู้สึกเหมือนเราเป็นคนอื่น แต่ทุกครั้งที่ฉันมองเธอเหมือนกัน ฉันรู้จักคนๆ นี้ เธอเป็นน้องสาวของฉัน เรานั่งด้วยกันกับตะเกียบ ชามไม่ตรงกัน , braids และวงเล็บข้ามโต๊ะโฟเมก้า .
" ผมชอบสามง่ามส้อม , " ฉันพูด กดนิ้วกับจุดคมชัดน้องสาวของฉันม้วนตาของเธอ นางไฟจุดบุหรี่
ขอ .
ในที่สุดผมก็พูดว่า " มีอะไรใหม่ ?
" ไม่มาก " เสียงเธอบึ้งตึง . เธอไม่ได้มองฉัน เมื่อปีที่แล้ว ผมเข้ามาถามคำถาม เธอมีคำตอบ แต่เธอเกลียดพวกเขา สำหรับฉัน เธอคงคิดว่าฉันมีความสงบสุข ไม่สน ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยคำถามเหมือนกัน แต่ผมไม่ตอบ ผมมองไปรอบ ๆ
ร้านอาหาร
สีแดง โชคดี แน่นอน ไฟสีแดงเสื้อบวมกับเชียร์ ใส่มัน ผมจะบอกเธอ คุณจะดูโชคดี .
เราเป็นครอบครัวของสามสาว ตามมาตรฐานของภาษาจีนนั่นไม่ใช่โชคดี " เลวร้าย " คนนอกกระซิบ " . . . . . . . แต่ลูกสาว ครอบครัวล้มเหลว "
แรก กลาง และปลายผู้หญิง ที่สั่งไปเกิดให้เรา ที่มาบอกมากกว่าของเราชื่อ .
ของฉันพี่สาวคนโต ลิซ่า อาศัยอยู่ที่บ้าน เธอเลิกรัฐซานฟรานซิสโก เทอมหนึ่งสั้น ๆของจิตวิทยาการศึกษาระดับปริญญา วันหนึ่ง เธอพูดว่า " ลืมมันซะ ฉันเหนื่อย" เธอทำงานเต็มเวลาที่ระฆังแปซิฟิกแล้ว เก้าแสนต่อเดือนกับผลประโยชน์ mAh และ Deh คิดว่ามันเป็นข้อเสนอที่ยอดเยี่ยม พวกเขาบอกทุกคนว่า " ใช่ เบอร์หนึ่งของเราให้คุ้ม แต่นั่นไม่นับส่วนลด ถ้าเราโทรไปฮ่องกง , จีนแม้มีสี่สิบเปอร์เซ็นต์ออก ! " เช่นถ้าใครได้ในส่วนหนึ่งของประเทศจีนมีโทรศัพท์ .
หมายเลขสอง ใน ระหว่างกระโดดลงมาจากชั้น " M " เมื่อ 3 ปีก่อน ไม่จริง ! เกิดอะไรขึ้น ? ทำไม ? เศร้ามาก ! ทั้งหมดที่เราพูดเรื่องนั้นคือ " มันเป็นทางเลือกของเธอ . "
เราส่งมาฮ่องกง เมื่อเธอทิ้งฮ่องกงเมื่อ 30 ปีที่แล้ว เธออิจฉาของทั้งหมด : " โชคดีจัง ! คุณจะไม่ต้องทำงาน " จะแต่งงานกับผู้ที่จะมีในอนาคต สามสิบปีในดินแดนทอง และความโชคดี และจากนั้นเธอก็กลับไปเล่าเรื่อง :ลูกสาวสามคนหนึ่งตาย คนหนึ่งแต่งงานอีกใครสนใจที่ไหน สามสิบปีใน sweatshops , และเจ้าชายแห่งภูเขาสีทองกลายเป็นคางคก ผมดีใจที่ผมไม่ได้ไปด้วย ผมรู้สึกเสียดายและเสียใจ กลับไปหาสิ่งปลอบใจและความสะดวกสบาย แทนที่จะเสนองานเลี้ยงและเรื่องราวของชีวิตดี
ฉันเป็นคนสุดท้องผมเริ่มบินกับอเมริกันปี mAh กลับมาฮ่องกง ดังนั้นฉันได้เธอส่วนลดที่ดี เธอคิดว่าฉันเป็นดีสำหรับบางอย่าง แต่เมื่อเธอกลับมา ฉันท้อง .
" ทำแท้ง " เธอกล่าว ปล่อยเด็กนะ " เธอตะโกน "
" ไม่ " แต่งงาน "
" ไม่ฉันไม่ต้องการ "
ฉันจะทำแท้งตลอดฉันไม่ชอบวิธีที่พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งทั้งหมด พวกเขาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเป็นดิน ที่ผมเสื่อมเสีย ตอนนี้ฉันสามารถดูวิธีการที่ผมใช้มันเป็นโอกาส บางครั้งผมสงสัยว่า ถ้าไม่มีวิธีอื่น ทุกอย่างเกี่ยวกับปีนั้นจึงร้อนและโกรธ มีไม่ได้ดูเหมือนจะมีคำตอบ .
" ผมไม่มีตาให้ " Mah กล่าวว่า
" อย่าเรียกเรา "
Deh กล่าวว่า พวกเขาจะไม่พูดกับผมพวกเขา ranted สำนวนกับแต่ละอื่น ๆสำหรับวัน อพาร์ทเม้นที่เต็มไปด้วยภาพและสาปแช่งผมไม่สามารถรับรู้ ผมมีความคิดทั่วไป : ผมเน่า ไม่ดี ตายอย่างเดียว ผมจะตายในท่อที่ไม่มีข้าวในท้องของฉัน วิญญาณของฉัน ถ้าฉันมีไม่ได้กิน ฉันไม่ได้กิน ผมไม่ได้ดูวันที่ดีในชาตินี้ หรือชาติหน้า
พ่อแม่มักจะมีลักษณะพิเศษว่าสิ่ง .
ตอนนี้ฉันอยู่ในโฮโนลูลู เมื่อน้องสาวคนกลางกระโดด แบบว่าเธอปิดโลก ครอบครัวก็จะล้มเหลว ฉันซ้าย . ตอนนี้ฉันพยายามที่จะทำขึ้นสำหรับมัน คนก็จะไม่เห็นฉัน แต่ฉันพยายามที่จะติดต่อกับพวกเขาผ่านทางลิซ่า บินตัดขึ้นในชีวิตของคุณ ที่ฮิตที่สุดในช่วงวันหยุด ฉันอ่อนไหวเสมอล่ะ ผมรู้สึกเหมือนขาดอะไรบางอย่างที่ผู้คนกำลังทำสิ่งที่สำคัญจริง ๆ ในขณะที่ฉันขึ้นในท้องฟ้า บินผ่านโซนเวลา .
ดังนั้นฉันชอบที่จะเห็นลิซ่ารอบต้นปี มกราคมวันปีใหม่ ช่วงปีใหม่อีก คู่กับความโชคดีของเราวันเกิดในระหว่าง มีมากขึ้น มักจะมีสิ่งที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ .
" คุณเลือกสถานที่ในปีนี้ " ผมบอกเธอ
" ที่นี่ " ?
" ไม่" ฉันว่า ที่นี่ " หมายความว่า อาหารดีและใช้ชีวิตลำบาก เธอกินจานนึ่งข้าว แล้วคุณรู้สึกเหมือนวิ่งบ้าน เย็บเสื้อผ้า หรือประกอบชิ้นส่วนวิทยุหรืออะไรสักอย่าง เรากินด้วยกันปีละครั้ง ก็เลยรู้สึกว่าเราควรจะอวดรวย นอกจากนี้ ในไชน่าทาวน์ ที่ คุณไม่มีอะไรจะพูด นอกจากปัญหาเปล่าๆ ในร้านอาหารอเมริกัน บรรยากาศจะช่วยให้คุณด้วยฉันต้องการแสงที่ดีและมุมมองและบริกรสุดหล่อ
" ไปกับมุมมอง , " ผมกล่าว .
เราตัดสินใจไปตามท้องทะเล สถานที่ใหม่ที่ท่าเรือ 39 ติดตาม เราก่อน ใช่ร้านไม่แออัด มันถูกล้างทุกวัน ดังนั้นฉันคิดว่า พระอาทิตย์ตกจะสวย ผมขอตารางหน้าต่าง ฉันหันไปพูดกับน้องสาว แต่เธอกำลังพูดกับพนักงานเสิร์ฟเขามีเกาะแห่งความมืด เสียง ที่เธอชอบ เขากำลังมองเธอขึ้นลง น้องสาวของผมไม่กระพริบตาเลย เธอยังคงมองเขาสั่งผีดิบสองตัว จอห์นนี่ ผมหยิบส้อม เปิดรอบในมือของฉัน ผมไม่ค่อยใช้ตะเกียบแล้ว ที่บ้าน ผม กิน ข้าวในจานกับส้อม แค่ตะเกียบผมเอง ผมใส่ในผมของฉัน สักครู่นะ ฉันรู้สึกแปลก ๆ มานั่งที่โต๊ะที่ไม่คุ้นเคยนี้ฉันไม่รู้ว่าผ้าปูโต๊ะ เรื่องนี้บรรทัดเทียนเหล่านี้ ทุกอย่างดูเหมือนต่างประเทศ มันรู้สึกเหมือนเราเป็นคนอื่น แต่ทุกครั้งที่ฉันมองเธอเหมือนกัน ฉันรู้จักคนๆ นี้ เธอเป็นน้องสาวของฉัน เรานั่งด้วยกันกับตะเกียบ ชามไม่ตรงกัน , braids และวงเล็บข้ามโต๊ะโฟเมก้า .
" ผมชอบสามง่ามส้อม , " ฉันพูด กดนิ้วกับจุดคมชัดน้องสาวของฉันม้วนตาของเธอ นางไฟจุดบุหรี่
ขอ .
ในที่สุดผมก็พูดว่า " มีอะไรใหม่ ?
" ไม่มาก " เสียงเธอบึ้งตึง . เธอไม่ได้มองฉัน เมื่อปีที่แล้ว ผมเข้ามาถามคำถาม เธอมีคำตอบ แต่เธอเกลียดพวกเขา สำหรับฉัน เธอคงคิดว่าฉันมีความสงบสุข ไม่สน ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยคำถามเหมือนกัน แต่ผมไม่ตอบ ผมมองไปรอบ ๆ
ร้านอาหาร
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ห้องฉันถูกครูทำโทษ
- The room is small
- ต้นดอกพิกุลทอง
- แปลบทสนทนาคุณสมชายได้ย้ายออกไปแล้ว
- ดูดส้วม
- ปี
- Hazardous substancesSolvent is kept insi
- คุณสามารถสร้างสิ่งของตามความคิดของคุณ
- present simple
- add picture and brief introduction of th
- ญี่ปุ่นฝนตกในเดือนธันวาคม
- Waiting for the meeting.
- คุณต้องการไปวันนี้หรือไม่
- someone who comes to a country to live p
- อาชีพในฝันของฉันคือการเป็น เชฟ เพราะในตอ
- ทิศเหนือ ติดต่อกับเขตราชเทวีและเขตห้วยขว
- ทิศเหนือ ติดต่อกับเขตราชเทวีและเขตห้วยขว
- จากนั้นเขาก็ได้นำแสดงใน Drunken Master โ
- we will careful in production don’t show
- regulating
- เปิดตัวผลิตภัณฑ์ประกันชีวิต 3 รูปแบบที่เ
- ผู้ช่วยฝ่ายขาย
- อั่งเปา
- ผมจะไปเจอคุณพรุ่งนี้นะครับ เพื่อดูปัญหาเ
