Jun Wu Yao paid no heed to her sile

Jun Wu Yao paid no heed to her silent threat as he whisked her out, the little black cat following closely behind.

On the street, Long Qi was angry at himself for losing sight of Jun Wu Xie as he searched frantically. He heaved a sigh of relief when he saw Jun Wu Yao carrying Jun Wu Xie in his arms as they came out from a dark alley.

“Young Master, Miss.” He called out but he was secretly astonished that he could not sense the presence of his Young Master previously.

Without even giving a glance at Long Qi, Jun Wu Yao simply continued to carry Jun Wu Xie as they headed back to Lin Palace.

Long Qi silently followed behind them.



……………………….



The whole incident of Jun Wu Xie was simply ‘forgotten’. When the sun rose the next day, Jun Xian and Jun Qing did not bring the matter up as Long Qi still followed Jun Qing and tended to him as they carried on their daily routines.

As soon as Jun Wu Xie and the little black cat entered the pharmacy, little lotus was called out in a firm voice by the little black cat.

[You rascal, come out!]

A trembling little figure could be seen as it quickly sprawled into the ground on all fours with its head bowed down.

Jun Wu Xie had her arms folded across her chest, looking at that little figure with a cold glare.

Little lotus shook involuntarily.

The room was quiet.

After half an hour standoff, little lotus could no longer bear the suffocating pressure. He started to cry out, with his watery eyes looking pitifully looking at Jun Wu Xie.

“Do not leave me……. P..Please do not …*sniff*..se..send me back.” Little beads of precious tears came rolling off his cheeks. He quivered as he looked over at Jun Wu Xie. He knew that he had incurred the wrath from his master when it appeared on his own accord in Ghost City.

Jun Wu Xie narrowed her eyes as she gave him a piercing stare.

Little lotus small legs began to shiver again.

[When I said that you were useless, I didn’t think that you were that useless, even forcing Master to get these dilapidated gardening books. Tell me, what are we going to do with these musy old things?]

Little black cat jumped onto the table as one of its paws touched the pile of old books that were placed there as it looked menacingly at little lotus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มิ.ย.วูยาวจ่ายไม่ปฏิบัติตามให้เต้าของเธอเขาพาท่านเธอ แมวดำน้อยไปชิดด้านหลังบนถนน ฉียาวถูกโกรธที่ตัวเองสูญเสียสายตาของ Wu Xie มิ.ย. ตามที่เขาค้นหาเมามัน เขา heaved ด้วย[บรรเทาเมื่อเขาเห็นมิ.ย.วูยาวแบกมิ.ย. Wu Xie ในอ้อมแขนของเขา ตามที่พวกเขาออกมาจากในตรอกมืด"หนุ่มปริญญาโท นางสาว." เขาเรียกว่าออก แต่เขาก็แอบประหลาดใจว่า เขาอาจไม่รู้สึกการปรากฏตัวของเจ้านายหนุ่มของเขาก่อนหน้านี้โดยไม่ได้ให้สายตายาวชิ มิ.ย.วูยาวก็ยังคงดำเนิน Wu Xie มิ.ย. ตามที่พวกเขามุ่งหน้ากลับไปพาหลินยาวชิเงียบตามหลังพวกเขา ………………………. เหตุการณ์ทั้งหมดของมิ.ย. Wu Xie ถูกเพียง 'ลืม' เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นวันถัดไป มิ.ย.เซียนและมิ.ย.ชิงไม่ได้นำเรื่องค่า Qi ยาวยังคงตามมิ.ย.ชิง และมีแนวโน้มให้เขา ตามที่พวกเขาดำเนินกิจวัตรประจำวันของพวกเขาเมื่อมิ.ย. Wu Xie และแมวดำน้อยถูกป้อนร้านขายยา บัวน้อยเรียกออกเสียงแน่น โดยแมวดำน้อย[คุณ rascal ออกมา]รูปน้อย trembling อาจจะเห็นมันนอนเหยียดยาวลงไปพื้นทั้งสี่อย่างรวดเร็ว ด้วยหัวของมันลงมิ.ย. Wu Xie มีแขนพับทั่วหน้าอกของเธอ กำลังดูรูปเล็ก ๆ ที่ มีแสงจ้าเย็นโลตัสน้อยส่ายปรับเงียบสงบมากหลังครึ่งตัวชั่วโมงขัดแย้ง โลตัสน้อยอาจทนไม่ไหวดัน suffocating เขาเริ่มร้องไห้ออกมา เขาตาแฉะกำลังรอบนอกกำลังดู Wu Xie มิ.ย."อย่าทิ้งฉัน. ... หนา กรุณาอย่า... * sniff * ... se ... ส่งกลับไป" ลูกปัดเล็ก ๆ มีค่าน้ำตามากลิ้งปิดแก้มของเขา เขา quivered เป็นเขามองไปที่มิ.ย. Wu Xie เขารู้ว่า เขาได้เกิดลงโทษจากเจ้านายของเขาเมื่อมันปรากฏตัวในแอคคอร์ดเองในเมืองผีมิ.ย. Wu Xie narrowed ดวงตาของเธอเธอให้เขา stare เจาะน้อยโลตัสเล็กขาเริ่มสั่นอีกครั้ง[เมื่อผมกล่าวว่า คุณได้ประโยชน์ ผมไม่คิดว่า ที่ คุณได้ว่า ไร้ประโยชน์ แม้กระทั่งบังคับให้หลักการเหล่านี้ทรุดโทรมหนังสือบ้านและสวน บอกฉัน สิ่งเราจะทำอย่างไรกับสิ่งเหล่านี้เก่า musy]แมวดำน้อยกระโดดลงในตารางที่หนึ่ง paws ของสัมผัสกองหนังสือเก่าที่ใส่ความมันดู menacingly ที่โลตัสน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มิถุนายนวูยาวไม่มีการจ่ายรำลึกถึงภัยคุกคามเงียบของเธอในขณะที่เขาพาเธอออก, แมวดำเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่อไปนี้อย่างใกล้ชิดหลัง.

บนถนนยาวฉีโกรธที่ตัวเองสำหรับการสูญเสียสายตาของมิถุนายนวู Xie ในขณะที่เขาสืบค้นเมามัน เขายกถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเขาเห็นมิถุนายนวูยาวแบกมิถุนายนวู Xie ในอ้อมแขนของเขาในฐานะที่พวกเขาออกมาจากตรอกมืด.

"นายหนุ่มนางสาว." เขาเรียกว่าออกมา แต่เขาก็แอบประหลาดใจว่าเขาไม่สามารถรู้สึกถึงการปรากฏตัว ของหนุ่มโทของเขาก่อนหน้านี้.

โดยไม่ได้ให้เหลือบยาวฉีที่มิถุนายนวูยาวก็ยังคงดำเนินการมิถุนายนวู Xie ขณะที่พวกเขามุ่งหน้ากลับไปหลินพระราชวัง.

ยาวฉีตามเงียบ ๆ อยู่เบื้องหลังพวกเขา. ........................... เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้ง มิ.ย. วู Xie เป็นเพียง 'ลืม' เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นในวันถัดไปจุนซีอานและมิถุนายนชิงไม่ได้นำเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นยาวฉียังคงตามมิถุนายนชิงและมีแนวโน้มที่จะให้เขาขณะที่พวกเขาดำเนินการเกี่ยวกับกิจวัตรประจำวันของพวกเขา. เร็วที่สุดเท่าที่มิถุนายนวู Xie และแมวดำเล็ก ๆ น้อย ๆ เข้ามา ร้านขายยา, บัวเล็ก ๆ น้อย ๆ เรียกว่าออกมาในเสียง บริษัท โดยแมวดำเล็ก ๆ น้อย ๆ . [คุณ Rascal ออกมา!] รูปเล็ก ๆ น้อย ๆ สั่นอาจจะเห็นเป็นมันได้อย่างรวดเร็วนอนเหยียดยาวลงไปในดินทั้งสี่หัวโค้งคำนับลง. มิถุนายน วู Xie มีแขนของเธอพับบนหน้าอกของเธอมองว่าตัวเลขเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีแสงจ้าเย็น. บัวเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยไม่ได้ตั้งใจส่าย. ห้องพักเป็นที่เงียบสงบ. หลังจากครึ่งชั่วโมงขัดแย้งบัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่สามารถทนแรงดันหอบ เขาเริ่มที่จะร้องไห้ออกมาด้วยนัยน์ตาของเขามองอย่างน่าสมเพชมองหาที่มิถุนายนวู Xie. "อย่าปล่อยให้ฉัน ...... P..Please ทำไม่ได้ ... * * * * * * * * .. สูดอากาศ se..send ฉันกลับ. "ลูกปัดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของน้ำตาที่มีค่ามากลิ้งออกแก้มของเขา เขาก็สั่นขณะที่เขามองไปที่มิถุนายนวู Xie เขารู้ว่าเขาได้เกิดขึ้นการลงโทษจากเจ้านายของเขาเมื่อมันปรากฏตัวบนเขาเองในเมืองผี. มิถุนายนวู Xie หรี่ตาของเธอขณะที่เธอทำให้เขาจ้องเจาะ. ลิตเติ้ลบัวขาเล็ก ๆ เริ่มที่จะสั่นอีกครั้ง. [เมื่อผมบอกว่า คุณไม่มีประโยชน์ผมไม่คิดว่าคุณเป็นที่ไร้ประโยชน์แม้บังคับให้โทที่จะได้รับหนังสือปลูกต้นไม้เหล่านี้ทรุดโทรม บอกสิ่งที่เราจะทำอย่างไรกับสิ่งเก่าเหล่านี้ Musy?] แมวดำเล็ก ๆ น้อย ๆ กระโดดลงบนโต๊ะเป็นหนึ่งในอุ้งเท้าของมันสัมผัสกองหนังสือเก่าที่ถูกวางไว้ที่นั่นในฐานะที่มันดูน่ากลัวที่บัวเล็ก ๆ น้อย ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุน Wu ยาวจ่ายไม่ฟัง ภัยเงียบเธอ เมื่อเขาดึงตัวเธอออกมาเล็กๆ สีดำแมวต่อไปนี้อย่างใกล้ชิดที่อยู่เบื้องหลังบนถนนยาว ฉี โกรธที่ตัวเองสูญเสียสายตาของจุนวูเซี่ยขณะที่เขาค้นหาเมามัน . เขาถอนใจยาวโล่งอกเมื่อเห็นจุน Wu ยาวแบกจุนวู Xie ในอ้อมแขนของเขาที่พวกเขาออกมาจากตรอกมืดๆ" คุณชาย คุณหนู " เขาร้องเรียก แต่เขาก็แอบแปลกใจว่าเขาไม่อาจรู้สึกการแสดงตนของนายน้อยของเขาก่อนหน้านี้โดยไม่แม้แต่จะเหลือบมองนานฉี จุน วู ยาวก็ยังคงแบกจุนวูเซี่ยที่พวกเขามุ่งหน้ากลับไป ลิน พาเลซนานฉีเงียบๆตามหลังพวกเขา............................เหตุการณ์ทั้งหมดของจุนวูเซี่ยเป็นเพียง " ลืม " เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นในวันถัดไป เซียน จุน จุน ชิง ไม่ได้นำเรื่องขึ้นนานฉียังตามจุนชิงและมีแนวโน้มที่เขาเป็นพวกเขาดำเนินการในกิจวัตรประจำวันของพวกเขาทันทีที่จุนวูเซี่ยและแมวสีดำเล็ก ๆเข้าไปในร้านขายยา น้อยบัวถูกเรียกออกมาในเสียงของบริษัทโดยแมวสีดำเล็ก ๆน้อย ๆ[ ไอ้บ้า ออกมา ]รูปเล็กอันสั่นเทา สามารถเห็นได้อย่างรวดเร็วเหยียดยาวลงสู่พื้นดินบน Fours ทั้งหมดหัว ก้มหัวลงจุนวู เซี้ย มีแขน พับในทรวงอกของเธอ มองที่รูปเล็กด้วยสายตาเย็นชาดอกบัวน้อยสั่นรัว .ห้องก็เงียบหลังจากครึ่งชั่วโมงขัดแย้งเล็ก ๆน้อย ๆที่โลตัส ทนอึดอัดกดดัน เขาเริ่มร้องไห้ออกมา ตาแฉะของเขามองไปมองจุนวูเซี่ย ." อย่าทิ้งผมไป . . . . . . . หน้า กรุณาอย่า . . . . . . . * * . . . . . . . . . . . . . . ดมเซส่งฉันกลับ น้อย " ลูกปัดล้ำค่ามาน้ำตากลิ้งออกจากแก้มของเขา เขา quivered ขณะที่เขายืนมองจุนวูเซี่ย . เขารู้ว่าเขาได้สร้างความขุ่นเคืองจากเจ้านายของเขาเมื่อมันปรากฏขึ้นเองในเมืองผีจุนวูเซี่ยคอดตาของเธอขณะที่เธอให้เขาจ้องเจาะโลตัส เล็ก ๆน้อย ขาเริ่มสั่นอีกครั้ง[ เมื่อฉันบอกว่าคุณเป็นคนไร้ประโยชน์ ฉันไม่คิดว่านายจะว่าไร้ประโยชน์ แม้แต่บังคับให้อาจารย์ได้รับเหล่านี้ทรุดโทรม สวน หนังสือ บอกสิ ว่าเราจะทำยังไงกับพวกนี้ Musy ของเก่า ? ]แมวน้อยสีดำกระโดดขึ้นไปบนโต๊ะเป็นหนึ่งของอุ้งเท้าแตะกองหนังสือเก่าที่ถูกวางไว้ที่นั่นมันดูอย่างตกอยู่ในอันตรายที่น้อยบัว