The effects of different forage spe

The effects of different forage species (grasses, legumes, herbs) have
also been described regarding their effects on fatty acid profiles ofmeat
(Elgersma, Søegaard, & Jensen, 2013; Scollan et al., 2006; van Dorland,
Kreuzer, Leuenberger, & Wettstein, 2008). Still most cultivated forage
species do not differ much in their effect. This was confirmed by research
in Thailand (Table 2). Accordingly, Jaturasitha, Norkeaw,
Vearasilp, Wicke, and Kreuzer (2009) determined the n−3 fatty acid
proportions, and the n−6:n−3 fatty acid ratio in Thai native cattle
fed either Guinea grass (Panicum maxima) alone or in mixture with
the legume Stylosanthes guianensis. In both cases, the nutritional threshold
levels of b4:1 to b5:1 in n−6:n−3 ratio as outlined abovewere not
reached. Also in ThaiWhite Lamphun cattle the effect of pasture type on
the fatty acid profile was weak, except for the n−6:n−3 ratio which
was higher in grass–legume fed cattle (Jaturasitha, Norkeaw, et al.,
2009, vs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีผลของสายพันธุ์ต่าง ๆ พืชอาหารสัตว์ (หญ้า ถั่ว สมุนไพร)ยัง ได้อธิบายเกี่ยวกับกรดไขมันโปรไฟล์ ofmeat ผล(Elgersma, Søegaard และเจน เซน 2013 Scollan et al. 2006 Dorland แวนKreuzer, Leuenberger, & Wettstein, 2008) ส่วนใหญ่ยังคงปลูกพืชอาหารสัตว์สายพันธุ์ไม่แตกต่างกันมากในผลของพวกเขา การวิจัยนี้ยืนยันในประเทศไทย (ตารางที่ 2) ตามลำดับ Jaturasitha, NorkeawVearasilp, Wicke และ Kreuzer (2009) กำหนดกรดไขมัน n−3สัดส่วน และอัตราส่วนกรดไขมัน n−6:n−3 ในวัวไทยพื้นเมืองเลี้ยงเดี่ยว หรือผสมด้วยทั้งหญ้ากินี (Panicum แมก)ถั่ว Stylosanthes guianensis ในทั้งสองกรณี เกณฑ์โภชนาการระดับของ b4:1 กับ b5:1 ในอัตราส่วน n−6:n−3 เป็น outlined abovewere ไม่ถึง นอกจากนี้ ในลำพูน ThaiWhite วัว ลักษณะของทุ่งหญ้าพิมพ์บนไขมันกรดคืออ่อนแอ ยกเว้นสำหรับอัตราส่วน n−6:n−3 ซึ่งสูงขึ้นในหญ้า – ถั่วเลี้ยงวัว (Jaturasitha, Norkeaw, et al.,2009, vs

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของชนิดอาหารสัตว์ที่แตกต่างกัน (หญ้า, ถั่ว, สมุนไพร) ได้
รับการอธิบายเกี่ยวกับผลของพวกเขาเกี่ยวกับโปรไฟล์ของกรดไขมัน ofmeat
(Elgersma, Søegaardและเซ่น, 2013; Scollan et al, 2006;. แวนดอร์แลนด์,
Kreuzer, เลอ & Wettstein 2008) ยังคงได้รับการปลูกฝังมากที่สุดอาหารสัตว์
สายพันธุ์ที่ไม่แตกต่างกันมากในผลของพวกเขา นี้ได้รับการยืนยันจากการวิจัย
ในประเทศไทย (ตารางที่ 2) ดังนั้น Jaturasitha, Norkeaw,
Vearasilp, Wicke และ Kreuzer (2009) กำหนด n-3 กรดไขมัน
สัดส่วนและ n-6: n-3 ไขมันอัตราส่วนกรดในโคพื้นเมืองไทย
เลี้ยงทั้งหญ้ากินนี (Panicum Maxima) คนเดียวหรือ ผสมกับ
พืชตระกูลถั่วถั่ว guianensis ในทั้งสองกรณีโภชนาการเกณฑ์
ระดับของ B4: 1 ถึง B5: 1 n-6: n-3 อัตราส่วนตามที่ระบุไว้ abovewere ไม่
ถึง นอกจากนี้ในวัว ThaiWhite ลำพูนผลของชนิดทุ่งหญ้าใน
รายละเอียดกรดไขมันอ่อนแอยกเว้น n-6: n-3 อัตราส่วนที่
. สูงในวัวที่เลี้ยงด้วยหญ้าพืชตระกูลถั่ว (Jaturasitha, Norkeaw, et al,
2009 VS .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของพืชอาหารสัตว์ชนิดต่าง ๆ ( หญ้า , ถั่ว , สมุนไพร ) มียังได้อธิบายเกี่ยวกับผลของกรดไขมัน ofmeat โปรไฟล์( elgersma S ขึ้น egaard & Jensen 2013 ; scollan et al . , 2006 ; ดอร์เลิ่น แวน ,kreuzer leuenberger & wettstein , 2551 ) ส่วนใหญ่ที่ยังคงปลูกพืชอาหารสัตว์ชนิดไม่แตกต่างกันมากในผลของพวกเขา นี้ได้รับการยืนยันโดยการวิจัยในประเทศไทย ( ตารางที่ 2 ) ตาม jaturasitha norkeaw , , ,ศิลป์สุดยอด , และ kreuzer ( 2009 ) ระบุว่ากรดไขมัน n − 3สัดส่วนและ n − 6 : N − 3 สัดส่วนของกรดไขมันในโคพื้นเมืองไทยเลี้ยงด้วยหญ้า ( หญ้า maxima ) อย่างเดียวหรือผสมกับถั่ว Stylosanthes guianensis . ในทั้งสองกรณีเกณฑ์โภชนาการระดับของ b4:1 เพื่อ b5:1 n − 6 : N − 3 อัตราส่วนตามที่ระบุ abovewere ไม่ถึง นอกจากนี้ ใน thaiwhite ลำพูนโคผลของชนิดอาหารในโปรไฟล์ของกรดไขมันอ่อนแอ ยกเว้น n − 6 : N − 3 อัตราส่วนที่สูงกว่าหญ้าเลี้ยงวัว และถั่ว ( jaturasitha norkeaw , et al . ,2009 , กับ