we have Dhammavicaya Sambojjhanga.

we have Dhammavicaya Sambojjhanga. It is the contemplation of the Dhamma. That is, when one contemplates the teachings preached by the Supreme Buddha as in impermanent things as impermanent, things that are suffering as suffering, soulless things as soulless, things in terms of cause and effect (the Dhamma of ending things when cause ends), Dhammavicaya Sambojjhanga forms in that person.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรามี Dhammavicaya Sambojjhanga การสะสมพระได้ นั่นคือ เมื่อหนึ่งใคร่ธรรมที่ประกาศ โดยพระสุพรีมในสิ่ง impermanent เช่น impermanent สิ่งที่เป็นทุกข์เป็นทุกข์ สิ่งที่รวดเร็วเป็นรวดเร็ว ในแง่ของสาเหตุ และผลกระทบ (ธรรมสิ้นกิจกรรมเมื่อสิ้นสุดสาเหตุ) Dhammavicaya Sambojjhanga ฟอร์มในบุคคลนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรามี Dhammavicaya Sambojjhanga มันเป็นสมาธิธรรม นั่นคือเมื่อพิจารณาคำสอนเทศน์โดยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในสิ่งที่ไม่เที่ยงเป็นอนิจจังสิ่งที่มีความทุกข์เป็นทุกข์สิ่งที่เป็นอนัตตาอนัตตาสิ่งที่ในแง่ของเหตุและผล (ธรรมยุติสิ่งที่เมื่อสาเหตุสิ้นสุด) Dhammavicaya Sambojjhanga รูปแบบในคนที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราได้ dhammavicaya sambojjhanga . มันเป็นฌานของธรรม นั่นคือ เมื่อหนึ่ง contemplates คำสอนเทศนาโดยพระพุทธเจ้าสูงสุดในสิ่งที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนิจจัง สิ่งที่เป็นทุกข์เป็นอนัตตา เรื่องอนัตตา เรื่องในแง่ของเหตุและผล ( ธรรมของสิ้นสุดเมื่อสิ่งที่ทำให้จบ ) , รูปแบบ dhammavicaya sambojjhanga ในบุคคลนั้น