hytic P concentrations were greater

hytic P concentrations were greater in cereals and oil seed by-products (0.24-1.13%) than in grains (0.08-0.49%). Phytic P, as percent of total P, was >55% in all materials, reaching values over 70% for corn, rice polishing, wheat bran and cotton seed (Table III).

Comparing the values of total and phytic P with those reported by other authors may present some difficulties, even using the same analytical methods, and factors such as cultivar type, climatic conditions, processing methods and soil type may explain some of the variations encountered. Hopkins et al. (1989) using the method of Haug and Lantzesh (1983), reported values of phytic P, as percent of total P, similar to those registered in the present study, and also to the ones published by Eeckout and De Paepe (1994). On the other hand, Nelson et al. (1968) found lower values in the same materials.

Wheat phytase activity (U/kg) was significantly higher (1565) than in the other grains and by-products. Several authors have reported wheat values (U/kg) of 1193 (Eeckhout and De Paepe, 1994; Ravindran et al., 1995), 508 (Barrier-Guillot et al., 1996), 700 (Ponitillart, 1994), and 668 (Frapin, 1996; Nys et al., 1996). Wheat is considered a grain with high phytase activity, as indicated by Eeckhout and De Paepe (1994), who suggested that when phytase activity is higher than 100 U/kg, the material should be considered to have phytase activity.

Based upon the criterion proposed by Eeckhout and De Paepe (1994), hard wheat, wheat bran and rice polishing had significant phytase activity. Corn, sorghum, fine and gross defatted corn germ and bran, broken rice, soybean, coconut and palm oil meals did not show endogenous enzyme activity. Brewery grains had high total P content with no phytase activity.

The significance of intrinsic grain phytases in poultry and swine feeding is still a controversial issue. However, certain feedstuffs such as wheat and wheat bran, when added to swine diets have shown to improve dietary phytate P utilization (Usaryan and Balnave, 1995; Han et al., 1997). Some authors (Jongbloed et al., 1992) have postulated that intrinsic phytases are more resistant to proteolysis in the stomach than extrinsic phytases. In addition, cereal phytases, particularly wheat phytases, could be more active at low gastric pH than microbial phytases (Ranhotra and Loewe, 1975).

Regression equations between total P and phytic P were significant (Table IV). Correlation values were 0.85 (P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเข้มข้น hytic P มีมากในธัญพืชและผลิตภัณฑ์จากน้ำมันเมล็ด (0.24-1.13%) มากกว่าในธัญพืช (0.08-0.49%) ไฟติก P, P รวม ร้อยละคือ > 55% ในวัสดุ ถึงค่ากว่า 70% สำหรับข้าวโพด ข้าวขัด ข้าวสาลีรำและฝ้ายเมล็ด (ตาราง III)เปรียบเทียบค่าของ P ไฟติก และรวมกับที่รายงาน โดยผู้เขียนอื่น ๆ อาจมีปัญหาบางอย่าง แม้แต่ใช้วิธีการวิเคราะห์เดียวกัน และปัจจัยต่าง ๆ เช่นวิธีการประมวลผล ชนิดพันธุ์ สภาพภูมิอากาศ และชนิดของดินอาจอธิบายบางอย่างของการเปลี่ยนแปลงที่พบ ฮอปกินส์ et al. (1989) โดยใช้วิธีการของ Haug และ Lantzesh (1983), รายงานค่าของ P ไฟติก เป็นเปอร์เซ็นต์ของผลรวม P คล้าย กับที่ลงทะเบียนในการศึกษา และคนที่เผยแพร่ โดย Eeckout และเด Paepe (1994) บนมืออื่น ๆ เนลสัน et al. (1968) พบค่าต่ำในวัสดุเดียวกันกิจกรรมโอสเตบิลข้าวสาลี (U/kg) เป็นนัย (1565) กว่าในธัญพืชและผลิตภัณฑ์พลอยได้อื่น ๆ ผู้แต่งหลายคนได้รายงานค่าข้าวสาลี (U/kg) ของ 1193 (Eeckhout และเด Paepe, 1994 Ravindran et al. 1995), 508 (อุปสรรค-Guillot et al. 1996), 700 (Ponitillart, 1994), และ 668 (Frapin, 1996 Nys et al. 1996) ข้าวสาลีจะถือเม็ดกับกิจกรรมสูงโอสเตบิล ตามที่ระบุ โดย Eeckhout และเด Paepe (1994), ผู้แนะนำว่า เมื่อโอสเตบิลกิจกรรมมากกว่า 100 U/กิโลกรัม วัสดุควรพิจารณาให้มีกิจกรรมโอสเตบิลตามเกณฑ์ที่เสนอ โดย Eeckhout และเด Paepe (1994), ฮาร์ข้าวสาลี รำข้าวสาลี และข้าวขัดมีกิจกรรมสำคัญโอสเตบิล ข้าวโพด ข้าวฟ่าง จมูกดี และรวมสกัดน้ำมันข้าวโพด และรำ อาหารถั่วเหลือง และน้ำมันปาล์ม มะพร้าว ข้าวหักไม่ได้แสดงกิจกรรมของเอนไซม์ภายนอก โรงเบียร์ธัญพืชมีสูง P รวมเนื้อหาที่ไม่มีโอสเตบิลความสำคัญของ intrinsic เม็ด phytases ในสัตว์ปีกและสุกรให้อาหารยังคงเป็นปัญหาความขัดแย้ง อย่างไรก็ตาม บาง feedstuffs เช่นข้าวสาลีและรำข้าวสาลี เมื่อเพิ่มอาหารสุกรได้แสดงการปรับปรุงการใช้ประโยชน์อาหาร phytate P (Usaryan และ Balnave, 1995 Han et al. 1997) (Jongbloed et al. 1992) ผู้แต่งบางคนได้ตั้งสมมติฐานว่า intrinsic phytases จะทนต่อการ proteolysis ในกระเพาะอาหารกว่า phytases ละเลย นอกจากนี้ ธัญพืช phytases โดยเฉพาะข้าวสาลี phytases อาจจะใช้งานที่ค่า pH ในกระเพาะอาหารต่ำกว่า phytases จุลินทรีย์ (Ranhotra และ Loewe, 1975)สมการถดถอยระหว่างรวม P และ P ไฟติกได้อย่างมีนัยสำคัญ (ตาราง IV) ค่าสหสัมพันธ์ได้ 0.85 (P < 0.0001), 0.94 (P < 0.0001) และ 0.63 (P < 0.01), ตามลำดับ สำหรับส่วนผสมทั้งหมด ธัญพืช และผลิตภัณฑ์พลอย ได้ของพวกเขา และเมล็ดพืชน้ำมัน และสได้ ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญพบระหว่าง P ไฟติกและกิจกรรมโอสเตบิล มีรายงานผลที่คล้ายกัน โดย Paepe De (1994) และ Eeckhout

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

hytic P มีความเข้มข้นมากขึ้นในธัญพืชและน้ำมันเมล็ดโดยผลิตภัณฑ์ (0.24-1.13%) มากกว่าในเมล็ด (0.08-0.49%) phytic P เป็นร้อยละของจำนวน P เป็น> 55% วัสดุทั้งหมดถึงค่ากว่า 70% สำหรับข้าวโพดขัดข้าวรำข้าวสาลีและเมล็ดฝ้าย (ตารางที่ III).

เปรียบเทียบค่าของจำนวนและ phytic P กับบรรดารายงานโดย ผู้เขียนอื่น ๆ อาจมีปัญหาบางอย่างแม้จะใช้วิธีการวิเคราะห์ที่เหมือนกันและปัจจัยเช่นชนิดพันธุ์, สภาพภูมิอากาศ, วิธีการประมวลผลและชนิดของดินอาจอธิบายได้ว่าบางส่วนของรูปแบบที่พบ ฮอปกินส์, et al (1989) โดยใช้วิธีการและ Haug Lantzesh (1983) รายงานค่า phytic P เป็นเปอร์เซ็นต์ของฟอสฟอรัสทั้งหมดคล้ายกับที่ลงทะเบียนในการศึกษาปัจจุบันและยังเป็นคนที่ตีพิมพ์โดย Eeckout และ De Paepe (1994) บนมืออื่น ๆ , เนลสัน, et al (1968) พบว่ามีค่าต่ำในวัสดุเดียวกัน.

ข้าวสาลีกิจกรรม phytase (U / กก.) สูงอย่างมีนัยสำคัญ (1565) กว่าในธัญพืชอื่น ๆ และผลิตภัณฑ์ ผู้เขียนหลายคนได้รายงานค่าข้าวสาลี (U / กิโลกรัม) 1,193 (Eeckhout และ De Paepe 1994. Ravindran, et al, 1995), 508 (สิ่งกีดขวาง Guillot et al, 1996.), 700 (Ponitillart, 1994) และ 668 (Frapin 1996. Nys, et al, 1996) ข้าวสาลีถือว่าเป็นข้าวที่มีกิจกรรม phytase สูงตามที่ระบุโดย Eeckhout และ De Paepe (1994) ซึ่งชี้ให้เห็นว่าเมื่อมีกิจกรรม phytase สูงกว่า 100 U / กก. วัสดุที่ควรได้รับการพิจารณาให้มีกิจกรรม phytase.

ขึ้นอยู่กับเกณฑ์ที่นำเสนอ โดย Eeckhout และ De Paepe (1994), ข้าวสาลียากรำข้าวสาลีและข้าวขัดมีกิจกรรม phytase อย่างมีนัยสำคัญ ข้าวโพดข้าวฟ่างข้าวข้าวโพดและปรับขั้นต้นและรำสกัดน้ำมันเสียข้าวถั่วเหลืองมะพร้าวและปาล์มน้ำมันอาหารไม่ได้แสดงกิจกรรมของเอนไซม์ภายนอก ธัญพืชโรงเบียร์มีปริมาณสูง P รวมกับกิจกรรม phytase ไม่มี.

ความสำคัญของ phytases ข้าวที่แท้จริงในสัตว์ปีกและสุกรยังคงเป็นปัญหาที่ถกเถียงกัน แต่สัตว์บางชนิดเช่นข้าวสาลีข้าวและรำข้าวสาลีเมื่อเพิ่มเข้าไปในอาหารสุกรได้แสดงให้เห็นในการปรับปรุงการใช้ประโยชน์จากการบริโภคอาหาร phytate P (Usaryan และ Balnave, 1995;. ฮัน, et al, 1997) นักเขียนบางคน (Jongbloed et al., 1992) มีการตั้งสมมติฐานว่า phytases ที่แท้จริงมีความทนทานมากขึ้นเพื่อ proteolysis ในกระเพาะอาหารกว่า phytases ภายนอก นอกจากนี้ phytases ธัญพืชโดยเฉพาะอย่างยิ่ง phytases ข้าวสาลีอาจจะใช้งานมากขึ้นในค่า pH ในกระเพาะอาหารต่ำกว่า phytases จุลินทรีย์ (Ranhotra และ Loewe, 1975).

สมการถดถอยระหว่างรวม P และ P phytic อย่างมีนัยสำคัญ (ตารางที่ IV) ค่าสหสัมพันธ์ 0.85 (p <0.0001) 0.94 (p <0.0001) และ 0.63 (p <0.01) ตามลำดับสำหรับส่วนผสมทั้งหมด, ธัญพืชและของพวกเขาโดยผลิตภัณฑ์และเมล็ดพืชน้ำมันและผลิตภัณฑ์ของพวกเขา ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่าง phytic P และกิจกรรม phytase ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานจาก Eeckhout และ De Paepe (1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

hytic P ความเข้มข้นมากขึ้นในธัญพืชและเมล็ดพืชน้ำมันผลพลอยได้ ( 0.24-1.13 % ) มากกว่าในธัญพืช ( 0.08-0.49 % ) ไฟติก P เป็นเปอร์เซ็นต์ของฟอสฟอรัสทั้งหมด , > 55% ในวัสดุทั้งหมด ถึงคุณค่า กว่า 70% ของข้าวโพด , ข้าวขัด , รำข้าวสาลี และเมล็ดฝ้าย ( ตารางที่ 3 )การเปรียบเทียบค่าของทั้งหมดและไฟติกพีที่รายงานโดยผู้เขียนอื่น ๆอาจพบปัญหาแม้ใช้เหมือนกันวิธีการวิเคราะห์และปัจจัยเช่นชนิดของสภาพภูมิอากาศ วิธีการประมวลผล และชนิดของดินที่อาจจะอธิบายบางส่วนของการเปลี่ยนแปลงที่พบ ฮอปกินส์ et al . ( 1989 ) โดยใช้วิธีการของฮอก และ lantzesh ( 1983 ) รายงานค่า P ไฟติกเป็นร้อยละของปริมาณฟอสฟอรัส คล้ายกับผู้ที่ลงทะเบียนในการศึกษา และยัง ที่ เผยแพร่ โดย eeckout และ de paepe ( 1994 ) บนมืออื่น ๆ , Nelson et al . ( 1968 ) พบค่าลดลงในวัสดุเดียวกันกิจกรรมและข้าวสาลี ( U / กิโลกรัม ) สูงกว่า ( 1565 ) กว่าในธัญพืชอื่น ๆและผลพลอยได้ ผู้เขียนหลายได้รายงานข้าวสาลีค่า ( U / กก. ) 1193 ( eeckhout และ de paepe , 1994 ; ravindran et al . , 1995 ) , 508 ( Barrier กิล et al . , 1996 ) , 700 ( ponitillart , 1994 ) และ 668 ( frapin , 1996 ; NYS et al . , 1996 ) ข้าวสาลีเป็นลายไม้ พร้อมกิจกรรมที่ 1 สูง , ตามที่ระบุโดย eeckhout และ de paepe ( 1994 ) ที่พบว่าเมื่อระดับกิจกรรมสูงกว่า 100 U / กก. วัสดุควรพิจารณาให้มีกิจกรรมที่ 1 .ขึ้นอยู่กับเกณฑ์ที่เสนอโดย eeckhout และ de paepe ( 1994 ) , ข้าวสาลีอย่างหนัก , รําข้าวสาลี และข้าว ขัด และมีกิจกรรมที่สำคัญ ข้าวโพด ข้าวฟ่าง และปรับขั้นต้นคัพภะข้าวโพดรำข้าวและรำสกัดไขมันเสียข้าว ถั่วเหลือง มะพร้าว และปาล์มน้ำมัน อาหารไม่แสดงกิจกรรมของเอนไซม์ใน . โรงงานผลิตธัญพืชได้สูงปริมาณฟอสฟอรัสทั้งหมดไม่มีการใช้กิจกรรมความสำคัญของการสร้างเม็ด phytases ในสัตว์ปีกและสุกรอาหารยังคงเป็นปัญหาขัดแย้ง อย่างไรก็ตาม วัตถุดิบอาหารบางอย่าง เช่น ข้าวสาลี และรำข้าวสาลี เมื่อเข้ามาอยู่ในอาหารสุกรได้แสดงการปรับปรุงการใช้ใยอาหาร : P ( usaryan และ balnave , 1995 ; Han et al . , 1997 ) บางคนเขียน ( jongbloed et al . , 1992 ) ซึ่งภายในมีความทนทานมากขึ้น phytases โปรตีโ ลซิสในกระเพาะมากกว่าภายนอก phytases . นอกจากนี้ phytases ธัญพืช โดยเฉพาะข้าวสาลี phytases สามารถใช้งานมากขึ้นในกระเพาะอาหารต่ำ pH มากกว่าจุลินทรีย์ phytases ( และ ranhotra LOEWE , 1975 )การใช้สมการถดถอยระหว่าง P และ P รวมไฟติกอย่างมีนัยสำคัญ ( ตารางที่ 4 ) ค่าสหสัมพันธ์เท่ากับ 0.85 ( p < 0.0001 ) , 0.94 ( p < 0.0001 ) และ 0.63 ( P < 0.01 ) ตามลำดับ สำหรับส่วนผสมทั้งหมด , ธัญพืชและผลิตภัณฑ์ของพวกเขาและเมล็ดพืชน้ำมันและผลิตภัณฑ์ของพวกเขา ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่าง P และไฟติกกิจกรรม 1 . ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานโดย eeckhout และ de paepe ( 1994 )