5. Tissue metabolomics
Preparation of tissue samples is a very time-consuming, laborintensive procedure. In particular for global metabolomics, when the primary goal is extraction of the highest possible number of metabolites, a multi-step solvent extraction is required to recover both hydrophobic and hydrophilic species. Comparative studies of six solvent-based sample-preparation protocols for LC-MS analysis showed that the most efficient method in terms of reproducibility and number of metabolite features obtained used methanol/ water for extraction of polar compounds with subsequent use of a dichloromethane/methanol mixture for recovery of non-polar compounds [7]. The two-step extraction was followed by re-suspension of the dried extracts in methanol/water. The protocol offers com- prehensive analyte coverage of a few thousand molecular features. However, this coverage involves a compromise with the total time of the experiment. The overall time of the final sample prepara- tion approach proposed by the same group was ~8–10 h using a 96- well plate format [81]. For the analysis of organs, where collection of biopsy is relatively easy (e.g., liver), the standard protocols can be effectively used, while, in the situations of tissue shortage (e.g., problem with sample collection, need for repeated analysis, and danger of side effects related to tissue collection), there is a need for other analytical approaches able to overcome the challenge of the time required. As explained before, SPME can be used as an ex- traction method for ex vivo/in vitro analysis, and, when applied to in vivo analysis, it allows for the omission of a sample-collection step. Due to the small dimension of the probe, SPME offers minimal invasiveness and no side effects. To date, in vivo tissue metabolomics by DI-SPME analysis reported in the literature were performed using the mix-mode coating (C18 and benzenesulfonic acid) [6,74]. In both cases, coverage of analytes was not comparable to the one reported for solvent-based methods, but the investigations exhibited benefits of the technology not available with standard methods.
5. Tissue metabolomics
Preparation of tissue samples is a very time-consuming, laborintensive procedure. In particular for global metabolomics, when the primary goal is extraction of the highest possible number of metabolites, a multi-step solvent extraction is required to recover both hydrophobic and hydrophilic species. Comparative studies of six solvent-based sample-preparation protocols for LC-MS analysis showed that the most efficient method in terms of reproducibility and number of metabolite features obtained used methanol/ water for extraction of polar compounds with subsequent use of a dichloromethane/methanol mixture for recovery of non-polar compounds [7]. The two-step extraction was followed by re-suspension of the dried extracts in methanol/water. The protocol offers com- prehensive analyte coverage of a few thousand molecular features. However, this coverage involves a compromise with the total time of the experiment. The overall time of the final sample prepara- tion approach proposed by the same group was ~8–10 h using a 96- well plate format [81]. For the analysis of organs, where collection of biopsy is relatively easy (e.g., liver), the standard protocols can be effectively used, while, in the situations of tissue shortage (e.g., problem with sample collection, need for repeated analysis, and danger of side effects related to tissue collection), there is a need for other analytical approaches able to overcome the challenge of the time required. As explained before, SPME can be used as an ex- traction method for ex vivo/in vitro analysis, and, when applied to in vivo analysis, it allows for the omission of a sample-collection step. Due to the small dimension of the probe, SPME offers minimal invasiveness and no side effects. To date, in vivo tissue metabolomics by DI-SPME analysis reported in the literature were performed using the mix-mode coating (C18 and benzenesulfonic acid) [6,74]. In both cases, coverage of analytes was not comparable to the one reported for solvent-based methods, but the investigations exhibited benefits of the technology not available with standard methods.
การแปล กรุณารอสักครู่..
5 . เนื้อเยื่อเมตะโบโลมิก
เตรียมตัวอย่างเนื้อเยื่อมากใช้เวลานาน laborintensive ขั้นตอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับทั่วโลกเมตะโบโลมิก เมื่อเป้าหมายหลักคือการสกัดสูงสุดจำนวนสาร , ปรับตัวทำละลายการสกัดจะต้องกู้ทั้งในและ hydrophobic น้ำชนิดการศึกษาเปรียบเทียบผลของการใช้สารละลายตัวอย่าง 6 การเตรียมระบบการวิเคราะห์อินซูลิน พบว่าส่วนใหญ่ E ffi cient วิธีในแง่ของการตรวจสอบคุณสมบัติและจำนวนอาหารที่ได้รับใช้เมทานอลต่อน้ำในการสกัดสารประกอบโพลาร์ด้วยต่อมาใช้ของสิ่ง / เมทานอลผสมสำหรับการกู้คืนของสารประกอบไม่มีขั้ว [ 7 ]การสกัดแบบสองขั้นตอน ตามด้วยการเป็นแห้งสารสกัดเมทานอลต่อน้ำ โปรโตคอลเสนอ com - prehensive ครูครอบคลุมคุณสมบัติโมเลกุลไม่กี่พัน อย่างไรก็ตาม ความคุ้มครองนี้เกี่ยวข้องกับการประนีประนอมกับเวลาทั้งหมดของการทดลองเวลาโดยรวมจึง prepara นาล ตัวอย่าง , วิธีการที่เสนอโดยกลุ่มเดียวกันคือ ~ 8 – 10 H ใช้ 96 - ดีแผ่นรูปแบบ [ 81 ] สำหรับการวิเคราะห์ของอวัยวะที่รวบรวมเนื้อค่อนข้างง่าย ( ตับเช่น ) , โปรโตคอลมาตรฐาน สามารถใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในขณะที่ในสถานการณ์การขาดแคลนเนื้อเยื่อ ( เช่นปัญหาตัวอย่างคอลเลกชัน ต้องซ้ำ การวิเคราะห์และอันตรายจากผลข้างเคียงที่เกี่ยวข้องกับคอลเลกชันเนื้อเยื่อ ) , ต้องมีวิธีการวิเคราะห์อื่น ๆสามารถที่จะเอาชนะความท้าทายของเวลาที่จำเป็น . ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ spme สามารถใช้เป็นวิธีการดึงอดีต - ex vivo / วิเคราะห์ หลอดทดลองและเมื่อใช้ในการวิเคราะห์ซึ่งจะช่วยให้เพื่อการละเลยของการเก็บตัวอย่างขั้นตอน เนื่องจากขนาดที่เล็กของโพรบspme เสนอการผ่าตัดน้อยที่สุดและไม่มีผลข้างเคียง วันที่ในร่างกายเนื้อเยื่อเมตะโบโลมิก โดย di-spme การวิเคราะห์รายงานในวรรณคดี คือการใช้ส่วนผสมเคลือบ ( c18 โหมด และ benzenesulfonic acid ) [ 6,74 ] ในทั้งสองกรณี , กรณีความไม่เทียบเท่ากับหนึ่งรายงานสำหรับตัวทำละลายตามวิธีการแต่การสอบสวนแสดงดีจึง TS ของเทคโนโลยีไม่สามารถใช้ได้กับวิธีมาตรฐาน
การแปล กรุณารอสักครู่..