Earlier, we discussed using range t

Earlier, we discussed using range to generate the offsets of items in a string, rather than the items at those offsets. In some programs, though, we need both: the item to use,
plus an offset as we go. Traditionally, this was coded with a simple for loop that also
kept a counter of the current offset:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กล่าวก่อนหน้านี้ เราใช้ช่วงสร้างปรับค่าของสินค้าในสายอักขระ มากกว่าสินค้าที่ปรับค่าเหล่านั้น ในบางโปรแกรม แม้ว่า เราต้องทั้ง: สินค้าใช้,
บวกออฟเซ็ตเป็นเราไป ประเพณี นี้ถูกเข้ารหัสกับการง่ายสำหรับการวนรอบที่ยัง
เก็บตัวนับของบัญชีตรงข้ามปัจจุบัน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนหน้าเราได้กล่าวถึงการใช้ความหลากหลายในการสร้างการกำหนดยอดสุทธิเป็นการชดเชยยอดรายการในสตริงที่มากกว่ารายการที่การกำหนดยอดสุทธิเป็นการชดเชยยอดผู้ที่ ในโปรแกรมบางอย่างแต่เราจำเป็นต้องใช้ข้อมูลทั้งสองรายการที่จะใช้
รวมถึงค่าออฟเซ็ตที่เป็นเราไป. มีรหัสสีเป็นแบบดั้งเดิมนี้พร้อมด้วยการตกแต่งที่เรียบง่ายสำหรับการเดินสายแบบต่อพ่วงที่ยังได้รับการดูแลรักษา
เคาน์เตอร์ของออฟเซ็ตปัจจุบัน