The strategy that was made mainly w

The strategy that was made mainly with a special ability, is reasonable.

But, it pisses me off.

I couldn’t speak, so I told them using body language.



「You mean……you’ll take care of the rest」



I nodded.



「You bastard! Are you mocking us!」



“Un, that’s right”, I wanted to say that.

Because of these incompetents, I couldn’t watch a woman being wounded.



「……can I ask you of that?」

「Saint-sama?!」

「Let’s leave it to him. If it would save the village, it’s no different whoever does it」

「Then, please leave it to us」

「Rather than this unknown man, under God’s name, we willーー」



I charged to the men with the longsword in its sheath. With the sheath, I hit all of them, and made them lose consciousness.

As expected, because Melissa wasn’t praying, the damage did not went to her, and everyone lost their consciousness.

It may have been better if I cut them.



「You……」



To Melissa who was surprised, with body language again. I told her to wait here.



「……I got it, please do」



I jumped inside the forest.

I am so pissed off. I slashed into two the tree spirit that I encountered.

As soon as it came out, I slashed at it.

After slashing around ten of them, I regained my composure a little.



「How many is there left」

『Do you want me to teach you』

「Can you tell?」

『Draw me』



I drew her as Eleanor had told me. And then, inside my head, somehow, I could faintly feel the location of the tree spirits.

There was a map inside of my head, and it feels like a dot was notifying.



「This is amazing」

『Leave it to me when it comes to spirits』

「That was right. Yosh, let’s hurry up and annihilate them」

『Umu』



I borrowed Eleanor’s senses, ran through the nearest route in the forest, and slashed them one next to the other.

I slashed the last one, and took a breath.



「There’s nothing left huh」

『If it was a spirit, yes』

「Yosh, then let’s go back」

『They might have been awaken』

「If those guys were still nagging a lot and make Melissa troubled, I’ll cut them this time」

『You are going to end them before she prayed huh』

「I plan to」



I nodded, looked behind, and tried to go the entrance of the forest.

I was surprised, and stopped on my feet.



「You……you were the Demon Sword Wielder?」



Melissa was there.



「Why……?」

「I came because it was dangerous……」



This is bad, she saw me.

It was a situation that I couldn’t say excuses.

I was still wearing the black clothes and the mantle, but Eleanor was too distinctive.

I had decided my will, at that time.



「Thank you」

「Eh?!」



I heard a line that made be doubt my ears.



「Thank you, for saving me」



Saint Melissa, was bowing her head towards me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลยุทธ์ที่ทำส่วนใหญ่ มีความสามารถพิเศษ มีความเหมาะสมแต่ มันกลุ่มเพศฉันปิดฉันไม่สามารถพูด ฉันได้ใช้ภาษากายได้ 「You หมายถึง...คุณจะดูแลการ rest」 ผมเลยต้อง 「You ลูกครึ่ง คุณเยาะเย้ยเรา! ถูก "สหประชาชาติ ที่อยู่" อยากจะบอกว่าเพราะ incompetents เหล่านี้ ฉันไม่สามารถดูผู้หญิงถูกบาดเจ็บ อบ...ผมสามารถถามคุณว่า? ถูกจา 「Saint 」ของ 「Let ปล่อยให้เขา ถ้ามันจะบันทึกหมู่บ้าน มันก็ไม่ต่างใครไม่ it」「Then โปรดปล่อยให้ us」「Rather กว่านี้คนที่ไม่รู้จัก ภายใต้ชื่อของพระเจ้า เรา willーー」 ฉันเรียกเก็บให้กับกับ longsword ในฝักของมัน ฝัก ผมกดทั้งหมดของพวกเขา และทำให้พวกเขาสูญเสียสติตามที่คาดไว้ เพราะไม่ได้อธิษฐาน Melissa ความเสียหายไม่ไปกับเธอ และทุกคนสูญเสียจิตสำนึกของพวกเขาก็อาจได้รับดีกว่าถ้าพวกเขา 「You...ถูก การ Melissa ที่ประหลาด ด้วยภาษากายอีกครั้ง ผมบอกเธอให้รอที่นี่ 「…… ผมได้ กรุณา do」 ผมกระโดดภายในป่าผม:ดังนั้นโกรธ ผมเฉือนเป็นสองวิญญาณต้นไม้ที่ผมพบทันทีที่ออกมามัน ผมเฉือนที่มันหลังอย่างเจ็บแสบประมาณสิบของพวกเขา ฉันชัว composure ของฉันเล็กน้อย 「How หลายมี left」『Do ที่คุณต้องการจะให้ฉันสอน you』「Can ที่คุณบอก? ถูก『Draw me』 ฉันวาดเธอเป็นเอเลนอร์ได้บอกฉัน แล้ว ในหัวของฉัน อย่างใด ผมรวย ๆ รู้สึกถึงตำแหน่งที่ตั้งของวิญญาณต้นไม้มีแผนที่ภายในหัวของฉัน และรู้สึกเหมือนมีจุดรับแจ้ง 「This เป็น amazing」『Leave ให้ฉันเมื่อมันมาถึง spirits』「That ถูกต้อง Yosh ลองรีบขึ้น และทำลาย them」『Umu』 ผมยืมของประสาท วิ่งผ่านเส้นทางที่ใกล้ที่สุดในป่า และเฉือนได้หนึ่งข้าง ๆ กันผมเฉือนสุดท้าย และเอาลมหายใจ ของ 「There อะไร ๆ huh」มันเป็นวิญญาณ yes』 『If「Yosh แล้วไปกันเถอะ back」『They อาจมีการ awaken』「If คนเหล่านั้นยังคงถูกจู้จี้มาก และทำให้ Melissa มีปัญหา ผมจะตัดพวกเขา time」 นี้『You จะไปหยุดพวกเขาก่อนที่เธออธิษฐาน huh』「I แผน to」 ผมเลยต้อง มองหลัง และพยายามหาทางเข้าป่าฉันประหลาดใจ และหยุดบนเท้าของฉัน 「You...คุณถูกการ Wielder ดาบปีศาจ? ถูก Melissa มี 「Why... 」「I มาเพราะมันอันตราย...ถูก นี้จะไม่ดี เธอเห็นฉันมันเป็นสถานการณ์ที่ผมไม่สามารถบอกว่า ข้อแก้ตัวผมยังคงสวมเสื้อคลุมและเสื้อผ้าสีดำ แต่เอก็โดดเด่นเกินไปฉันได้ตัดสินใจจะของฉัน ในเวลานั้น 「Thank you」「Eh 」 ผมได้ยินที่ทำให้สงสัย หูของฉัน 「Thank คุณ สำหรับการบันทึก me」 Melissa เซนต์ แก้ไขโค้งหัวของเธอต่อผม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลยุทธ์ที่ทำส่วนใหญ่ที่มีความสามารถพิเศษเป็นที่เหมาะสม.

แต่มัน pisses ฉันปิด.

ฉันไม่สามารถพูดดังนั้นผมบอกพวกเขาใช้ภาษากาย.



「คุณหมายถึง ...... คุณจะดูแลส่วนที่เหลือ」



ฉัน พยักหน้า.



「คุณไอ้! คุณกำลังเยาะเย้ยเรา! 」



"อูที่เหมาะสม" ผมอยากจะบอกว่า.

เพราะ incompetents เหล่านี้ผมไม่สามารถดูผู้หญิงคนหนึ่งได้รับบาดเจ็บ.



「 ...... ฉันจะถามคุณว่า? 」

「 Saint-sama? ! 」

「ขอปล่อยให้เขา ถ้ามันจะช่วยหมู่บ้านก็ไม่แตกต่างกันใครก็ตามที่ไม่ได้」

「แล้วโปรดออกมาให้เรา」

「มากกว่าผู้ชายที่ไม่รู้จักนี้ภายใต้ชื่อของพระเจ้าเราจะーー」



คิดค่าบริการกับผู้ชายที่มี Longsword ในฝักของมัน ด้วยปลอกที่ฉันตีทั้งหมดของพวกเขาและทำให้พวกเขาสูญเสียสติ.

เป็นที่คาดหวังเพราะเมลิสสาไม่ได้อธิษฐานความเสียหายที่ไม่ได้ไปกับเธอและทุกคนที่หมดสติของพวกเขา.

มันอาจจะดีกว่าถ้าฉันตัดพวกเขา



「คุณ ...... 」



การที่เมลิสสารู้สึกประหลาดใจกับภาษากายอีกครั้ง ฉันบอกเธอรอที่นี่.



「 ...... ผมได้รับมันโปรด」



ผมกระโดดขึ้นภายในป่า.

ฉันกำลังโกรธเพื่อปิด ฉันเฉือนออกเป็นสองจิตวิญญาณของต้นไม้ที่ผมพบ.

เร็วที่สุดเท่าที่มันออกมาผมเฉือนที่มัน.

หลังจากที่เจ็บแสบประมาณสิบของพวกเขาก็กลับมาครองความสงบของฉันเล็ก ๆ น้อย ๆ .



「กี่มีซ้าย」

「คุณต้องการให้ฉันไป สอนคุณ」

「คุณสามารถบอก? 」

「วาดฉัน」



ฉันวาดของเธอในฐานะเอเลเนอร์เคยบอกผมว่า และจากนั้นในหัวของฉันอย่างใดฉันจะแผ่วเบารู้สึกสถานที่ตั้งของวิญญาณต้นไม้.

มีแผนที่ภายในของหัวของฉันเป็นและมันรู้สึกเหมือนจุดได้รับการแจ้งให้ทราบ.



「นี้เป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ」

「ปล่อยให้ฉันเมื่อมัน มาถึงวิญญาณ」

「ที่ถูกต้อง yosh ขอรีบขึ้นและทำลายพวกเขา」

「 Umu 」



ฉันยืมความรู้สึกของเอลินอร์วิ่งผ่านเส้นทางที่ใกล้ที่สุดอยู่ในป่าและเฉือนพวกเขาหนึ่งต่อไปที่อื่น ๆ .

ฉันเฉือนคนสุดท้ายและเอาลมหายใจ.



「ไม่มีอะไรซ้าย ฮะ」

「ถ้ามันเป็นจิตวิญญาณใช่」

「 Yosh แล้วให้กลับไป」

「พวกเขาอาจได้รับการปลุก」

「ถ้าคนเหล่านั้นก็ยังคงจู้จี้มากและทำให้เมลิสสาทุกข์ฉันจะตัดพวกเขาในเวลานี้」

「คุณ กำลังจะจบพวกเขาก่อนที่เธอจะอธิษฐานฮะ」

「ฉันวางแผนที่จะ」



ผมพยักหน้ามองอยู่ข้างหลังและพยายามที่จะไปเข้าป่า.

ฉันรู้สึกประหลาดใจและหยุดลงบนเท้าของฉัน.



「คุณ ...... คุณดาบปีศาจ ปัดป้อง? 」



เมลิสสาอยู่ที่นั่น.



「ทำไม ...... ? 」

「ผมมาเพราะมันเป็นอันตราย ...... 」



นี้จะไม่ดีเธอเห็นฉัน.

มันเป็นสถานการณ์ที่ผมไม่สามารถพูดแก้ตัว.

ฉันก็ยังคงสวมใส่เสื้อผ้าสีดำ และเสื้อคลุม แต่เอเลนอร์เป็นที่โดดเด่นเกินไป.

ฉันได้ตัดสินใจประสงค์ของเราในเวลานั้น.



「ขอบคุณ」

「เอ๊ะ ?! 」



ผมได้ยินสายที่ทำให้ไม่ต้องสงสัยหูของฉัน.



「ขอบคุณสำหรับการประหยัดฉัน」



เซนต์เมลิสสา ได้รับการก้มศีรษะของเธอมาหาผม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลยุทธ์ที่ทำให้ส่วนใหญ่ที่มีความสามารถพิเศษที่เหมาะสมแต่มันไม่สบอารมณ์ฉันพูดไม่ได้ ฉันบอกพวกเขาว่า การใช้ภาษากาย「คุณหมายถึง . . . คุณจะดูแลส่วนที่เหลือ」ผมพยักหน้า「สารเลว คุณกำลังเยาะเย้ยเรา 」" อุน ใช่แล้ว ฉันอยากจะบอกว่าเพราะคนไม่มีความสามารถรึนี่ ผมไม่ได้ดูผู้หญิงที่บาดเจ็บ「 . . . . . . . ผมถามอะไรคุณได้ไหม ? 」「เซนต์ซามะ ? ! 」「ปล่อยมันไว้กับเขา ถ้ามันจะช่วยหมู่บ้าน มันก็ไม่ต่าง ใครมัน」「แล้ว โปรดปล่อยให้เรา」「มากกว่านี้ ไม่รู้จักคนชื่อของพระเจ้า เราจะーー」ผมคิดกับผู้ชายด้วย ลองส์เวอร์ดในฝัก กับปลอก ผมตีทั้งหมดของพวกเขาและทำให้พวกเขาหมดสติอย่างที่คาดไว้ เพราะเมลิสซ่าไม่ได้อธิษฐาน ความเสียหายไม่ได้ไปหาเธอ และทุกคนหมดสติไปของพวกเขามันคงจะดีกว่าถ้าฉันตัดพวกเขา「」คุณ . . . . . . .เมลิสซ่า ที่แปลกใจ กับภาษาร่างกายอีกครั้ง ฉันบอกให้เธอรอที่นี่「 . . . . . . . เข้าใจแล้ว กรุณาทำ」ฉันกระโดดเข้าไปในป่าผมจึงโกรธ ผมถูกฟันออกเป็นสองต้นไม้วิญญาณที่ฉันพบทันทีที่มันออกมา ผมฟันมันหลังจากฟันรอบสิบของพวกเขา ฉันได้รับความสงบของฉันเล็กน้อย「กี่มีเหลือ」『อยากให้ฉันสอนคุณ』「ที่คุณสามารถบอก ? 」『』วาดฉันฉันวาดให้เธอ เอลานอร์ต้องบอกฉัน แล้วในหัวของฉัน บางทีฉันอาจจะบางๆ รู้สึกว่าตำแหน่งของต้นไม้วิญญาณมีแผนอยู่ในหัว และมันรู้สึกเหมือนจุดได้รับแจ้ง .「นี้เป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ」『ทิ้งไว้ให้ฉันเมื่อมันมาถึง』วิญญาณ「ที่ถูก เอาล่ะ ต้องรีบไปทำลายพวกมัน」『 umu 』ผมยืมของเอเลนอร์ประสาทวิ่งผ่านเส้นทางที่ใกล้ที่สุดในป่า และเฉือนพวกเขาหนึ่งข้าง ๆผมลงคนสุดท้าย และเอาลมหายใจ「ไม่มีอะไร」หาซ้าย『ถ้ามันเป็นวิญญาณ ครับ』「เอาล่ะ กลับกันเถอะ」『พวกเขาอาจได้ถูกปลุก』「ถ้าพวกนั้นยังคงบ่นมาก และทำให้ เมลิซ่า มีปัญหา ผมจะตัดเวลา」『คุณจะจบมันก่อนที่เธอจะอธิษฐานหา』「ฉันวางแผนที่จะ」ผมพยักหน้า มองด้านหลัง และพยายามที่จะไปเข้าป่าผมก็ตกใจและหยุดบนเท้าของฉัน「คุณ . . . . . . . คุณปีศาจถือดาบ ? 」เมลิสซ่า อยู่ที่นั่น「ทำไม . . . . . . . ? 」「ฉันมาเพราะมันอันตราย . . . . . . . 」แย่แล้ว เธอเห็นฉันมันเป็นสถานการณ์ที่ผมไม่สามารถพูดแก้ตัวฉันยังสวมเสื้อผ้าสีดำ และเสื้อคลุม แต่เอเลนอร์ โดดเด่นด้วยผมตัดสินใจของฉันในตอนนั้น「ขอบคุณ」「เอ๊ะ ? ! 」ฉันได้ยินว่าสายที่ทำให้ถูกสงสัยหูของฉัน「ขอบคุณสำหรับบันทึกฉัน」เซนต์ เมลิสซ่า คือหัวของเธอที่มีต่อฉัน