confounders contributing to the gre

confounders contributing to the greatest weight change were clothing (removed or added) and meals (lunch and breakfast) (Table 4). The correlation between the mea- sured and estimated weights of food and fluids recorded showed no significant difference (P = 0.871).
Discussion
The present study is the first to describe short-term weight fluctuation amongst well-hydrated older hospita- lised people. Dehydration is the reduction of total body water (Gross et al., 1992). However, dehydration is not an homogenous condition and can take hypertonic, hypo- tonic or isotonic forms (Sarhill et al., 2001; Thomas et al., 2003). The literature describes a short-term weight loss of 2–3% as being indicative of dehydration. Although a weight loss of up to 3% is accepted as an indication of dehydration in older and younger well and physically active volunteers (Phillips et al., 1984; Gopinathan et al., 1988; Shirreffs & Maughan, 1998; Kovacs et al., 1999; Takamata et al., 1999), these studies occurred over only a few hours in very different populations and yet form the basis of indicators of dehydration for older people in acute care settings (Weinberg & Minaker, 1995; Wotton et al., 2008). However, the present study shows that weight changes of up to 3% over several days appear to be within the normal physiological and practical range for older hospitalised people who are assessed as well- hydrated. Using short-term weight fluctuation of this magnitude as an indicator of dehydration in older, hospitalised people may therefore be inappropriate.
Dehydration is associated with increased morbidity and mortality and may be more prevalent amongst older people who are admitted to hospital than is generally appreciated (Warren et al., 1994). People in healthcare settings may also be at an increased risk of lower water intake compared to community-dwelling adults (Mentes, 2000; Kenney & Chiu, 2001). Poor fluid intake in health- care settings may result from needing assistance as a result of physical dependency, water being placed out of reach, not being seated for drinking and not feeling thirsty (Siebens et al., 1986; Spencer et al., 2000; Mentes, 2006). Disabilities including visual impairment, stroke

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจัยที่เอื้อต่อการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดน้ำหนักถูกเสื้อผ้า (ลบหรือเพิ่ม) และอาหาร (อาหารกลางวันและอาหารเช้า) (ตารางที่ 4) ความสัมพันธ์ระหว่างน้ำหนัก sured และประมาณ mea- อาหารและชั้น UIDs บันทึกไว้พบว่าไม่มีมีนัยสำคัญความแตกต่างกัน (P = 0.871).
การอภิปราย
การศึกษาครั้งนี้เป็นครั้งแรก Fi เพื่ออธิบายน้ำหนักระยะสั้นชั้น uctuation หมู่ hospita- เก่าดีไฮเดรท lised คน การคายน้ำคือการลดลงของน้ำในร่างกายรวม (Gross et al., 1992) แต่ขาดน้ำไม่ได้เป็นเงื่อนไขที่เป็นเนื้อเดียวกันและสามารถใช้ hypertonic โทนิค hypo- หรือรูปแบบ isotonic (Sarhill et al, 2001;.. โทมัสและคณะ, 2003) วรรณกรรมอธิบายการสูญเสียน้ำหนักในระยะสั้น 2-3% ในฐานะที่เป็นตัวบ่งชี้ของการขาดน้ำ แม้ว่าการสูญเสียน้ำหนักได้ถึง 3% ได้รับการยอมรับเป็นตัวบ่งชี้ของการขาดน้ำในเก่าและน้องดีและอาสาสมัครที่ใช้งานทางร่างกาย (ฟิลลิปและคณะ, 1984;. Gopinathan et al, 1988;. Shirreffs & Maughan 1998; ว๊ากซ์และคณะ 1999. Takamata, et al, 1999) การศึกษาเหล่านี้เกิดขึ้นเพียงไม่กี่ชั่วโมงในประชากรที่แตกต่างกันมากและยังเป็นพื้นฐานของตัวชี้วัดของการขาดน้ำสำหรับผู้สูงอายุในการตั้งค่าการดูแลผู้ป่วย (Weinberg และ Minaker 1995; Wotton และคณะ 2008) อย่างไรก็ตามการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักถึง 3% ในช่วงเวลาหลายวันปรากฏว่าจะอยู่ในช่วงทางสรีรวิทยาและการปฏิบัติตามปกติสำหรับคนที่รักษาในโรงพยาบาลผู้สูงอายุที่ได้รับการประเมินเป็นอย่างสะดวกไฮเดรท ใช้น้ำหนักระยะสั้นชั้น uctuation ของขนาดนี้เป็นตัวบ่งชี้ของการขาดน้ำในผู้สูงอายุคนในโรงพยาบาลดังนั้นจึงอาจจะไม่เหมาะสม.
คายน้ำมีความเกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยที่เพิ่มขึ้นและอัตราการตายและอาจจะเป็นที่แพร่หลายมากขึ้นในหมู่ผู้สูงอายุที่เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลกว่าเป็นที่นิยมโดยทั่วไป ( วอร์เรน et al., 1994) คนที่อยู่ในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพนอกจากนี้ยังอาจมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของปริมาณน้ำที่ลดลงเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ในชุมชนที่อาศัยอยู่ (Mentes 2000; เคนนีย์และชิว, 2001) ปริมาณ UID แย่ชั้นในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพเป็นอาจเกิดจากการที่ต้องการความช่วยเหลือเป็นผลมาจากการพึ่งพาทางกายภาพน้ำถูกวางออกจากการเข้าถึงไม่ได้รับการนั่งดื่มและไม่รู้สึกกระหายน้ำ (Siebens et al, 1986;.. สเปนเซอร์และคณะ, 2000 ; Mentes 2006) คนพิการรวมทั้งความบกพร่องทางสายตา, โรคหลอดเลือดสมอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทำผิดกฎหมาย เกิดการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักมากที่สุดคือเสื้อผ้า ( ลบหรือเพิ่ม ) และอาหาร ( กลางวันและอาหารเช้า ) ( ตารางที่ 4 ) ความสัมพันธ์ระหว่างอินเดีย - แน่นอนว่าและประมาณน้ำหนักของอาหารและflหมายเลขผู้ใช้ของบันทึกไม่แสดง signi จึงไม่แตกต่าง ( P = 0.871

สนทนา )การศึกษาปัจจุบันเป็น RST จึงอธิบาย uctuation flน้ำหนักในระยะสั้นท่ามกลาง hydrated ดีแก่โรงพยาบาล - lised คน น้ำมีการลดลงของปริมาณรวมของน้ำในร่างกาย ( รวม et al . , 1992 ) อย่างไรก็ตาม การเป็นเงื่อนไข homogenous และสามารถใช้ไฮเปอร์โทนิกภายใต้รูปแบบไอโซโทนิค , หรือ ( sarhill et al . , 2001 ; โทมัส et al . , 2003 )วรรณคดีที่กล่าวถึงการสูญเสียน้ำหนักในระยะสั้น 2 – 3 % เป็น แสดงให้เห็นถึงการขาดน้ำ แม้ว่าการสูญเสียน้ำหนักได้ถึง 3% ยอมรับเป็นข้อบ่งชี้ของ dehydration ในรุ่นเก่า และน้องดี และใช้งานจริงอาสาสมัคร ( Phillips et al . , 1984 ; gopinathan et al . , 1988 ; shirreffs & maughan , 1998 ; Kovacs et al . , 1999 ; takamata et al . , 1999 )การศึกษาเหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้นในประชากรที่แตกต่างกันมากและรูปแบบพื้นฐานของตัวชี้วัดของการขาดน้ำสำหรับผู้สูงอายุในการตั้งค่าการดูแลเฉียบพลัน ( Weinberg & minaker , 1995 ; วอตเติ้น et al . , 2008 ) อย่างไรก็ตามการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงของน้ำหนักถึง 3 % ไปหลายๆ วัน อยู่ในช่วงปกติทางสรีรวิทยาและการปฏิบัติให้แก่ผู้เข้าประเมินเป็นอย่างดี - เพิ่ม ใช้ระยะสั้นfl uctuation หนักขนาดนี้เป็นตัวบ่งชี้ของการขาดน้ำในรุ่นเก่า เข้า คนจึงอาจจะไม่เหมาะสม
มันเกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยและการตายที่เพิ่มขึ้นและอาจจะแพร่หลายมากขึ้นในหมู่ผู้สูงอายุที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลมากกว่า โดยทั่วไปนิยม ( วอร์เรน et al . , 1994 ) คน ในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพอาจจะมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของปริมาณน้ำต่ำกว่า community-dwelling ผู้ใหญ่ ( mentes , 2000 ; เคนนี่& Chiu , 2001 )จนflอิ๊ด บริโภคในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพอาจเนื่องมาจากต้องเป็นผลของการพึ่งพาทางกายภาพ น้ำถูกวางจากการเข้าถึงที่ไม่ได้นั่งดื่ม และไม่รู้สึกกระหายน้ำ ( siebens et al . , 1986 ; สเปนเซอร์ et al . , 2000 ; mentes , 2006 ) คนพิการรวมถึงความบกพร่องทางการเห็น จังหวะ