Inside the King’s room of the pyram

Inside the King’s room of the pyramid, I put a tracking beacon on the bat,
however, the bat went into the vent, disappearing from sight.

When I check the beacon’s video, it is advancing through the vent slowly and unsteadily.

「Seiji, what are you doing standing there absentmindedly?」

Nancy called out to me anxiously.

「Ah, no, because the bat from a little while ago went into the hole, I think it’s fine now.~」
「Though it was the long-awaited pyramid, you were still worrying about such a thing?」

「But.」
「That reminds me, I’ve heard a『proverb』like this in Japan.」

「N? What『proverb』?」

「The bat or me, which is important?」

It’s not a proverb!

Well, there’s no use in saying it.

「Isn’t it decided that Nancy is more important?」

Then I patted Nancy’s head.

「If that’s the case then good.」

Nancy bloomed into a smile and hit my back.

It hurts, Nancy.
I’m completely no match for Nancy.

Then, I confirmed on the map that the bat didn’t move after that.
The 3 of us had plenty of fun and were satisfied with the pyramid tour.

「The pyramid was fun. It was like a dungeon.」
「Have you been in a dungeon, Elena.」
「No, I haven’t.」

Come to think of it, there is a dungeon called『Tower of sunrise』in Ikebu town, let’s try to go next time.

We put off the pyramid tour and have a lunch at a cozy restaurant.

「Iyaa, although travelling alone is fine, it’s also fun to go sightseeing with friends like this.」
「Is Nancy travelling alone all the time?
Amazing.~ I can’t do that at all.」

「Well, I was also quite nervous in the beginning, I just started travelling when I met Seiji in Japan,
and I was really saved by Seiji who treated me kindly.」
「Is that so, I’m glad to be of help that time.」

「And then, I’ve been helped by Seiji again, this time in Egypt……
How should I say it, um…… it’s fate……」
「Fate?」

「Ah, it’s not it after all.」
「What is it, don’t stop talking halfway, I’m interested.」

「Ah, um……
Ah! That reminds me!
Wasn’t your sister together with you when you first helped me?
What happened to that girl?」

Sister??

……

「……I-, I forgot (Sweating profusely)」
「Y-, You forgot!!?
Did you perhaps leave her behind in the first town!!?」

「That’s not it, that’s not it! She’s just gone off on her own.」
「What, I was frightened.」

Since it’s now 12:00 at noon in Egypt,
it’s 19:00 in Japan.

Aya had returned from Junior College,
all alone……

Well, there was never a time when Aya cried from being lonely (LOL)
but it seemed she will be very angry when we return……

Should I cover my stomach with an iron plate?

「Sorry, Nancy.
We have to go to where Aya is.」
「I see……
it’s lonely but it can’t be helped.」

「If you get into trouble again, contact me,
I’ll fly immediately.」
「Haha, it really seems that you can fly everywhere if you say so, Seiji.」
「Ou, of course!」

「When my tour is over, I’ll go to Japan once again,
ah, but, if Seiji were to come to the United States, contact me and I’ll welcome you as much as I can.」
「Oh, I understand.」

When I hold out a hand in order to shake hands,
Without taking my hand, Nancy……

suddenly came and gave me a hug.
and a kiss on the cheek.
I’ve felt something soft.

My sense had almost run out of control for an instant,
but thanks to Elena, who had her cheeks puffed out, poking my side, I somehow regained my sense.

Nancy had separated from me,
and attacked Elena this time,
giving her a hug and a kiss on the cheek too.

Elena also became stiff like me.

「See yah, bye bye.」

Nancy said so and left with a positive state of mind whilst waving her hand.

We were dumbfounded for a while.
Pulling ourselves together, we returned to Japan.

***

「We’re home.~」

When I said so while taking my shoes off at the door,
Aya attacked with a terrible momentum from the living room.

「Oni.i.chan.~!!」

Aya’s voice was trembling with anger? She was running while shouting.
I quickly grabbed my chance,
from 0 distance, I braced my stomach for a head-butt blow.

「Guho!!」

As expected, it’s good, that I put, an iron plate, in advance……

The air in my lungs was instantly forced out,
I lost consciousness……

When I came to, I was laying on the sofa in the living room and had Elena casting recovery magic.

「Ah, Seiji-sama, you’re awake.」

Aya stood imposingly a bit further away from me,
full of anger? She glared at me with bright red eyes.

「You’re terrible, oniichan!
Without any message, you didn’t return home.
I’m not…… lonely,
what the heck did you do, leaving out in the cold!」

「Um……」

What will happen afterwards seem to be scary if I don’t speak honestly here.

「We took Nancy to Cairo,
but we were attacked by bus hijacking en route.」
「Bus hijacking!?」

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภายในห้องคิงส์ของปิรามิด ฉันใส่สัญญาณติดตามในค้างคาวอย่างไรก็ตาม ค้างคาวเดินเข้าไปในปล่อง หายไปจากสายตาเมื่อตรวจสอบสัญญาณวิดีโอของ มันคือก้าวหน้าผ่านปล่องอย่างช้า ๆ และ unsteadily「Seiji มีอะไรที่คุณทำยืนด้วยอาการเหม่อลอยหรือไม่ถูกแนนซี่เรียกฉันเฝ้า「Ah ไม่ เพราะค้างคาวจากข้างทางแล้วไปลงหลุม ผมคิดว่า ไม่เป็นไรตอนนี้ ~ ถูกมันเป็นปิรามิดนาน 「Though คุณได้ยังคงกังวลเกี่ยวกับสิ่งนั้นหรือไม่ถูก「But ถูกนึกถึง 「That ผมเคยได้ยิน a『proverb』like นี้ในญี่ปุ่นถูก「N What『proverb』 ? ถูก「The ค้างคาวหรือฉัน ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญ? ถูกมันไม่ใช่สุภาษิตบอกดี ไม่ใช้ในการพูด「Isn ไม่มันตัดสินใจว่า แนนซี่เป็นสำคัญ? ถูกแล้ว ฉันโรคกลัวหัวแนนซี่「If ที่เป็นกรณีแล้วดีถูกแนนซี่เฟื่องฟูในรอยยิ้ม และตีหลังมันเจ็บ Nancyผมสนิทกับแนนซีจากนั้น ผมยืนยันบนแผนที่ว่า ค้างคาวไม่ย้ายหลังจากนั้น3 เรามีความสนุกสนาน และพอใจกับทัวร์ปิรามิดปิรามิด 「The ก็สนุก มันเป็นเหมือนดันเจี้ยนถูก「Have คุณรับในดันเจี้ยน Elena ถูก「No ฉันยังไม่ถูกมาถึงคิดของมัน มี called『Tower ดันเจี้ยนของเมือง Ikebu sunrise』in ลองไปครั้งต่อไปเรานำทัวร์ปิรามิด และมีอาหารกลางวันที่ร้านอาหารสะดวกสบาย「Iyaa แม้ว่าลำพังเป็นเลิศ มีความสนุกสนานในการเดินทางท่องเที่ยวกับเพื่อนเช่นนี้ถูก「Is ที่แนนซี่เดินทางคนเดียวตลอดเวลาตื่นตาตื่นใจได้ ~ ไม่ที่ทั้งหมดได้ถูก「Well ผมยังค่อนข้างประสาทในการเริ่มต้น ฉันเพิ่งเริ่มต้นการเดินทางเมื่อฉันพบกับอังในญี่ปุ่นและฉันจริง ๆ ถูกบันทึก โดยอังที่รับการรักษาฉันโปรดถูก「Is ดังนั้น ฉันยินดีที่จะให้ความช่วยเหลือถูก「And แล้ว ฉันได้ถูกช่วย โดยอังอีกครั้ง เวลานี้ในอียิปต์...วิธีขนาด um...มันเป็นชะตากรรม...ถูก「Fate ? ถูก「Ah มันไม่ได้ทั้งหมดหลังจากถูก「What มัน ไม่หยุดพูดลงครึ่งหนึ่ง ฉันสนใจถูก「Ah, um ...Ah ที่ผมนึกถึงไม่ใช่น้องสาวของคุณร่วมกับคุณเมื่อคุณแรกช่วยฉันเกิดอะไรขึ้นกับที่สาว? ถูกน้อง??……「…… ฉัน-, (เหงื่อออกไสว) ถูกลืม「Y- คุณลืม!!คุณอาจจะให้เธออยู่เบื้องหลังในเมืองแรก 」「That ของไม่มัน ที่ไม่ได้ เธอเพิ่งไปปิดเธอเองถูก「What ผมกลัวถูกเนื่องจากขณะนี้ 12:00 น.ในอียิปต์มันเป็น 19:00 ในญี่ปุ่นAya ได้กลับจากวิทยาลัยคนเดียว...ดี มีไม่เคยเป็นเวลาเมื่อ Aya ร้องไห้จากการถูกโดดเดี่ยว (ฮ่า ๆ)แต่ดูเหมือนว่าเธอจะโกรธมากเมื่อเรากลับ...ควรครอบคลุมท้องของฉันกับแผ่นเหล็กเป็นอย่างไร「Sorry แนนซี่เราต้องไป Aya ถูกดูที่ 「I ...มันเหงา แต่มันไม่สามารถช่วยเหลือถูกติดต่อ 「If คุณได้รับเป็นปัญหาอีกครั้ง ฉันจะบินทันทีถูก「Haha จริง ๆ ดูเหมือนว่า คุณสามารถบินได้ทุกที่ถ้าคุณพูดอย่างนั้น อัง. ถูก「Ou แน่นอน! ถูก「When ทัวร์ของฉันมีมากกว่า จะไปญี่ปุ่นอีกครั้งอา แต่ ถ้า มาจากสหรัฐอเมริกา อังติดต่อฉัน และฉันจะต้อนรับคุณมากที่สุดเท่าที่ฉันสามารถถูก「Oh เข้าใจถูกเมื่อฉันออกจากมือถือเพื่อจับมือโดยไม่ใช้มือ แนนซี่...จู่ ๆ มา และให้ผมกอดแบบนี้และจูบที่แก้มผมเคยรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างที่อ่อนนุ่มความรู้สึกของผมได้เกือบเรียกใช้ออกจากการควบคุมทันทีแต่ขอบคุณ Elena ที่ของเธอแก้มตุ่ย poking ด้านข้างของฉัน ฉันใดชัวรู้สึกแนนซี่ได้แยกออกจากฉันและ Elena ถูกโจมตีในเวลานี้ทำให้เธอกอด และจูบแก้มเกินไปElena ยังกลายเป็นแข็งอย่างผม「See เรียบ บ๊ายบายถูกแนนซี่กล่าวว่า นั้น และซ้ายกับสถานะที่เป็นบวกของจิตใจในขณะที่โบกมือของเธอได้มหาศาลในขณะเราดึงเองกัน กลับญี่ปุ่น***กำลัง 「We บ้าน. ~ ถูกเมื่อผมกล่าวนั้นขณะถอดรองเท้าของฉันที่ประตูAya โจมตี ด้วยโมเมนตัมน่ากลัวจากห้องนั่งเล่น「Oni.i.chan.~ !! 」เสียงสิงถูกสั่น ด้วยความโกรธ เธอทำงานในขณะที่การตะโกนใส่กันฉันคว้าโอกาสของฉัน ได้อย่างรวดเร็วจากระยะ 0 ฉันชุ่มชื้นท้องของฉันสำหรับชกหัวชน「Guho !! 」ตามที่คาดไว้ ก็ดี ที่ฉันใส่ มีแผ่นเหล็ก ล่วงหน้า...อากาศในปอดของฉันถูกบังคับทันทีฉันสูญเสียสติ...มาที่ ผมถูกวางบนโซฟาในห้องนั่งเล่น และมี Elena หล่อกู้คืนมหัศจรรย์「Ah อังจา คุณกำลังตื่นตัวถูกอายืน imposingly บิตห่างฉันเต็มไปด้วยความโกรธ เธอ glared ที่ฉัน ด้วยดวงตาสีแดงสดใส「You จะน่ากลัว oniichanโดยไม่มีข้อความ คุณไม่ได้กลับบ้านฉันไม่ได้...โดดเดี่ยวนะอะไรคุณ do ออกในเย็น! ถูก「Um...ถูกหลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้นดูเหมือนจะน่ากลัวถ้าฉันไม่พูดตรงไปตรงมาที่นี่「We พาแนนซี่ไปไคโรแต่เราถูกโจมตี โดยรถไฮแจ็คในห้องถูกไฮแจ็ค 「Bus 」

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายในห้องของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของปิรามิดที่ฉันใส่สัญญาณติดตามค้างคาว
แต่ค้างคาวเดินเข้าไปในช่องระบายอากาศที่หายไปจากสายตา.

เมื่อตรวจสอบวิดีโอสัญญาณของมันเป็น advancing ผ่านช่องระบายอากาศอย่างช้าๆและโทงเทง.

「เซจิ คุณกำลังทำอะไรยืนใจลอย? 」

แนนซี่เรียกว่าออกมาให้ฉันอย่างใจจดใจจ่อ.

「อาไม่เพราะค้างคาวจากเพียงเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปในหลุมที่ผมคิดว่ามันเป็นที่ดีในขณะนี้. ~ 」
「แม้ว่ามันจะเป็นที่รอคอยนาน ปิรามิดคุณก็ยังคงกังวลเกี่ยวกับสิ่งนั้น? 」

「 แต่. 」
「นั่นทำให้ผมนึกถึงผมเคยได้ยิน「สุภาษิต」เช่นนี้ในประเทศญี่ปุ่น. 」

「 N? อะไร「สุภาษิต」? 」

「ค้างคาวหรือฉันซึ่งเป็นสิ่งสำคัญ? 」

มันไม่ได้เป็นสุภาษิต!

ดีมีการใช้ในการบอกว่ามัน.

「มันจะไม่ตัดสินใจว่าแนนซี่เป็นสิ่งที่สำคัญมากขึ้น? 」

แล้วฉันจะตบหัวของแนนซี่

「หากเป็นกรณีที่แล้วดี. '

แนนซี่ดอกเป็นรอยยิ้มและการตีกลับของฉัน.

มันเจ็บแนนซี่.
ฉันสมบูรณ์ตรงกับแนนซี่ no.

แล้วฉันได้รับการยืนยันบนแผนที่ที่ค้างคาวไม่ได้ย้ายไปหลังจากนั้น
เราทั้ง 3 คนมีความอุดมสมบูรณ์ของความสนุกสนานและมีความพึงพอใจกับการท่องเที่ยวปิรามิด.

「พีระมิดก็สนุก มันเป็นเหมือนดันเจี้ยน. 」
「คุณได้รับในดันเจี้ยน, Elena. 」
「ไม่ฉันไม่ได้. '

มาคิดว่ามันมีดันเจี้ยนที่เรียกว่า「หอคอยแห่งพระอาทิตย์ขึ้น」ในเมือง Ikebu, ลอง ไปในครั้งต่อไป.

เราใส่ออกทัวร์ปิรามิดและได้รับประทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหารบรรยากาศสบาย.

「 Iyaa แม้จะเดินทางคนเดียวจะดีก็ยังสนุกกับการไปเที่ยวชมสถานที่กับเพื่อน ๆ เช่นนี้. 」
「คือแนนซี่ที่เดินทางคนเดียวตลอดเวลาหรือไม่
ที่น่าตื่นตาตื่นใจ . ~ ฉันไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ทั้งหมด. 」

「ดีฉันก็ยังค่อนข้างประสาทในการเริ่มต้นฉันเพิ่งเริ่มต้นการเดินทางเมื่อผมได้พบกับเซอิจิในญี่ปุ่น
และฉันถูกบันทึกไว้จริงๆโดยเซอิจิที่ปฏิบัติต่อฉันกรุณา. 」
「คือ ที่ทำให้ฉันดีใจที่ให้ความช่วยเหลือในช่วงเวลานั้น. 」

「แล้วฉันได้รับการช่วยเหลือจากเซอิจิอีกครั้งคราวนี้ในอียิปต์ ......
ฉันควรจะบอกว่ามันเอ่อ ...... มันเป็นชะตากรรม ...... 」
「โชคชะตา ? 」

「อาก็ไม่ได้หลังจากที่ทั้งหมด. 」
「มันคืออะไรไม่หยุดพูดกลางคันฉันสนใจ. 」

「อ่าเอ่อ ......
Ah! นั่นทำให้ผมนึกถึง!
ไม่ใช่น้องสาวของคุณร่วมกับคุณเมื่อคุณช่วยฉันก่อน?
เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนั้น? 」

น้องสาว ??

......

「 ...... I- ฉันลืม (เหงื่อออกไสว) 」
「 Y-คุณลืม! ?
คุณไม่อาจจะปล่อยให้เธออยู่ในเมืองแรก !! 」

「นั่นคือไม่ได้ที่ไม่ได้! เธอหายไปเพียงแค่ปิดที่เธอเอง. 」
「สิ่งที่ผมกลัว. '

ตั้งแต่ตอนนี้มัน 12:00 ตอนเที่ยงในอียิปต์
มันเป็น 19:00 ในญี่ปุ่น.

อายะเพิ่งกลับมาจากจูเนียร์คอลเลจ
คนเดียวทั้งหมด ......

ดีมี ไม่เคยเวลาเมื่ออายะร้องจากความเหงา (หัวเราะ)
แต่ดูเหมือนเธอจะโกรธมากเมื่อเรากลับมา ......

ฉันควรจะครอบคลุมท้องของฉันที่มีแผ่นเหล็กแล้ว?

「ขออภัยแนนซี่.
เราต้องไปที่อายะเป็น. '
「ฉันเห็น ......
ก็เหงา แต่ก็ช่วยไม่ได้. 」

「หากคุณได้รับเป็นปัญหาอีกครั้งติดต่อฉัน
ฉันจะบินไปทันที. 」
「ฮ่า ๆ จริงๆมันดูเหมือนว่าคุณสามารถบินได้ทุกที่ถ้าคุณพูดเช่นนั้น เซอิจิ. 」
「 Ou แน่นอน! 」

「เมื่อทัวร์ของฉันมากกว่าฉันจะไปญี่ปุ่นอีกครั้ง
อา แต่ถ้าเซอิจิกำลังจะมาถึงสหรัฐอเมริกาติดต่อฉันและฉันจะยินดีต้อนรับคุณเท่า เท่าที่จะทำได้. 」
「โอ้ฉันเข้าใจ. '

เมื่อฉันจับมือออกมาเพื่อที่จะจับมือ
โดยไม่ต้องสละมือของแนนซี่ ......

ก็มาและให้ฉันกอด.
และจูบที่แก้ม.
ฉันได้ รู้สึกว่าสิ่งที่อ่อนนุ่ม.

ความรู้สึกของฉันได้ทำงานเกือบจะออกจากการควบคุมสำหรับทันที
แต่ต้องขอบคุณ Elena ที่มีแก้มของเธอป่องออกจิ้มด้านข้างของฉันฉันอย่างใดกลับมาฉันรู้สึก.

แนนซี่ก็แยกไปจากฉัน
และโจมตี Elena เวลานี้
ให้เธอกอดและจูบที่แก้มเกินไป.

เอเลน่าก็กลายเป็นแข็งเหมือนผม.

「ดูย่ะ, Bye Bye. '

แนนซี่กล่าวว่าดังนั้นและทิ้งให้อยู่กับรัฐในเชิงบวกของจิตใจในขณะที่โบกมือของเธอ.

เราก็ตะลึงในขณะที่
ดึงตัวเองด้วยกันเรากลับไปญี่ปุ่น.

***

「เราอยู่บ้าน. ~ 」

เมื่อฉันกล่าวว่าดังนั้นในขณะที่การออกรองเท้าของฉันที่ประตู
อายะโจมตีด้วยโมเมนตัมสาหัสจากห้องนั่งเล่น.

「 Oni.i.chan . ~ !! 」

เสียงอายะตัวสั่นด้วยความโกรธ? เธอได้รับการทำงานขณะที่ตะโกน.
ผมรีบคว้าโอกาสของฉัน
จาก 0 ระยะทางผมค้ำยันท้องของฉันสำหรับระเบิดหัวชน.

「 Guho !! 」

เป็นที่คาดหวังมันเป็นเรื่องดีที่ฉันใส่แผ่นเหล็กล่วงหน้า ......

อากาศในปอดของฉันถูกบังคับทันทีออก
ผมหมดสติไป ......

เมื่อฉันมาถึงผมก็วางอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นและมี Elena หล่อมายากลการกู้คืน.

「อาเซอิจิซามะ, คุณตื่น. '

อายะยืน imposingly บิตต่อไปจากฉัน
เต็มไปด้วยความโกรธ? เธอจ้องหน้าผมด้วยดวงตาสีแดงสดใส.

「คุณสาหัส oniichan!
โดยไม่มีข้อความใด ๆ ที่คุณไม่ได้กลับบ้าน.
ฉันไม่ได้ ...... เหงา
ห่าคุณทำทิ้งออกในเย็น! 」

「อืม ...... 」

จะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นดูเหมือนจะน่ากลัวถ้าฉันไม่ได้พูดตรงไปตรงมาที่นี่.

「เราเอาแนนซี่ไปยังกรุงไคโร,
แต่เราถูกโจมตีโดยการจี้รถบัสเส้นทาง. 」
「บัสหักหลัง !? 」