Type of echoing produced by the clo

Type of echoing produced by the close placement of two or more words with similarly sounding final syllables. Rhyme is used in poetry (and occasionally in prose) to produce sounds that appeal to the ear and to unify and establish a poem's stanzaic form. End rhyme (i.e., rhyme used at the end of a line to echo the end of another line) is most common, but internal rhyme (occurring before the end of a line) is frequently used as an embellishment. Types of “true rhyme” include masculine rhyme, in which the two words end with the same vowel-consonant combination (stand/land); feminine rhyme (or double rhyme), in which two syllables rhyme (profession/discretion); and trisyllabic rhyme, in which three syllables rhyme (patinate/latinate).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชนิดของเสียงสะท้อนที่ผลิตโดยตำแหน่งที่ใกล้ชิดของสองคนหรือมากกว่าคำที่มีทำนองเสียงพยางค์สุดท้าย สัมผัสที่ใช้ในบทกวี (และในบางครั้งร้อยแก้ว) ในการผลิตเสียงที่ดึงดูดความสนใจของหูและจะรวมกันและสร้างรูปแบบ stanzaic บทกวี สัมผัสปลาย (กล่าวคือใช้สัมผัสที่ท้ายบรรทัดสะท้อนปลายสายอีก) เป็นที่พบมากที่สุดแต่สัมผัสภายใน (ที่เกิดขึ้นก่อนที่จะสิ้นสุดของบรรทัด) ถูกนำมาใช้บ่อยการจัดแต่ง ประเภท "สัมผัสจริง" รวมถึงการสัมผัสผู้ชายซึ่งในสองคำลงท้ายด้วยการรวมกันสระพยัญชนะเดียวกัน (ยืน / ที่ดิน); สัมผัสของผู้หญิง (หรือสัมผัสคู่) ซึ่งในสองพยางค์สัมผัส (อาชีพ / การพิจารณา) และ trisyllabic สัมผัสซึ่งในสามพยางค์สัมผัส (patinate / ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชนิดของห้องพักที่ผลิต โดยการวางคำด้วยเหมือนกับหูสุดท้ายพยางค์ปิด ใช้สัมผัสในบทกวี (และบางครั้งในร้อยแก้ว) ผลิตเสียงที่ดึงดูดหูเพื่อรวม และสร้างแบบฟอร์ม stanzaic ของบทกวี สัมผัสสุดท้าย (เช่น สัมผัสใช้ในตอนท้ายของบรรทัดดังสนั่นท้ายบรรทัดอื่น) เป็นใหญ่ แต่สัมผัสภายใน (เกิดขึ้นก่อนการสิ้นสุดของบรรทัด) มักใช้เป็นการประดับ ชนิดของ "สัมผัสจริง" รวมชายสัมผัส สองคำสิ้นสุดกับสระพยัญชนะ (ยืน/ที่ดิน); สัมผัสผู้หญิง (หรือคู่สัมผัส), ที่ 2 พยางค์สัมผัส (อาชีพ/พิจารณา); และสัมผัส trisyllabic ในที่สาม syllables สัมผัส (patinate/latinate)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเภท ของเสียงสะท้อนจากการจัดวางอยู่ใกล้กับสองหรือมากกว่าคำที่มีในทำนองเดียวกันการหยั่งความลึกสุดท้ายพยางค์ กลอนมีใช้ในบทกวี(และในบางครั้งเป็นร้อยแก้ว)เพื่อสร้างเสียงที่ดึงดูดใจสำหรับหูฟังและในการรวมเป็นหนึ่งเดียวและสร้างรูปแบบ stanzaic ของบทกวี สิ้นสุดกลอน(เช่นกลอนใช้ที่ปลายสายที่จะสะท้อนถึงปลายสายอื่น)โดยทั่วไปแต่ใช้ในโคลงฉันท์กาพย์กลอน ภายใน (เกิดขึ้นก่อนที่จะสิ้นสุดในสาย a )ใช้เป็นที่ประดับตกแต่งด้วยคำถามที่ ประเภท ของ"ใช้ในโคลงฉันท์กาพย์กลอนจริง"รวมถึงคำกลอนที่ทั้งสองคำที่สิ้นสุดด้วยการผสมผสานสระ - คล้องจองกันเหมือนกับที่(ยืน/บนบก)ของความเป็นผู้หญิงของใช้ในโคลงฉันท์กาพย์กลอน(หรือใช้ในโคลงฉันท์กาพย์กลอนเตียงนอนเดี่ยวขนาดใหญ่)ที่สองใช้ในโคลงฉันท์กาพย์กลอนกาพย์ยานี(ประกอบวิชาชีพ/ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจ)และกลอน trisyllabic ที่สามพยางค์กลอน( latinate patinate /)