Yet the current environmental legac

Yet the current environmental legacy of mining at Tyndrum also has tangible value. The current landowners of the mine and the crusher site have capitalised on the heritage value. It became apparent during discussion following public presentation of the project that the site has also become an intrinsic part of Tyndrum’s identity; the residents are comfortable with the contamination and dereliction and are knowledgeable and proud of their mining history. The space is woven into their local leisure, from dog walking to unsupervised play; it offers a
haven for illicit alcohol consumption and teenage trysts but also the rare moss Ditrichum plumbicola. Importantly, contaminated land operates both as a ‘knowledge store’ and ‘a message for the future’ both at a local level and in the wider context. It contains a preserved record of environmental changes and, by accessing and understanding the historical processes that have brought land to its current state of degradation, it offers vital lessons for the current management of abandoned mining landscapes sites. Although in essence this was a site specific study, the historical pattern of development and operation at Tyndrum reflects metal mining at the margins of the industry in the national context and facilitates wider conclusions. The mine was only one of several ventures in which the Campbell’s sought to generate income by exploiting the mineral wealth of their estate (Bainbridge 1970), and only one of numerous derelict sites across the UK that were initially productive but not proven at depth and have escaped remediation by virtue of their small size and their isolated locations. These largely shallow ventures both within the Breadalbane estate and in national context may similarly harbour a substantial legacy of heavy metals pollution. The Loch Tay sediment, which would have captured pollution from majority of the mining ventures within the wider estate, indicates that 44 per cent of lead in the core was deposited prior to Clifton’s discovery of the Tyndrum ore in 1741 with a broad peak of 230–253 mg per kg and the deposition rate for the eighteenth and nineteenth centuries was on average 2.5 times greater than for the twentieth century (Farmer et al. 1997, p. 201). Taken accumulatively, the Campbell family’s historic mineral exploitation alone suggests a significant problem that requires further investigation. The integrated approach adopted at the site offers a potential model of assessment for post-industrial landscapes. It can be generalised to other mine wastes as well as other industrial practices and geographical locations both nationally and internationally, and enable more informed decisions to be taken in the future about their management and conservation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้ มรดกสิ่งแวดล้อมปัจจุบันของเหมืองแร่ที่ Tyndrum ยังมีจับค่า แก่ปัจจุบันเหมืองและไซต์บดมีเงินทุนค่าเฮอริเทจ กลายเป็นชัดเจนระหว่างสนทนาต่อสาธารณะนำเสนอโครงการว่า ไซต์ได้กลายเป็น ส่วนที่ intrinsic ของตัวตนของ Tyndrum ผู้คนจะสะดวกในการปนเปื้อนและ dereliction และมีความรู้ และความภาคภูมิใจของประวัติศาสตร์การทำเหมืองแร่ พื้นที่จะทอเป็นผ่อนของท้องถิ่น จากสุนัขเดินเล่น unsupervised มันมีการ สวรรค์สำหรับแอลกอฮอล์ที่ผิดกฎหมาย และ trysts วัยรุ่น แต่ยัง plumbicola Ditrichum มอยาก สำคัญ ที่ดินปนเปื้อนทำงานทั้ง เป็น 'ร้านค้าความรู้' และ 'ข้อความในอนาคต' ทั้ง ในระดับท้องถิ่น และ ในบริบทกว้างขึ้น ประกอบด้วยระเบียนของการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมรักษา และ เข้าถึง และเข้าใจกระบวนการทางประวัติศาสตร์ที่ได้นำที่ดินการสถานะปัจจุบันของการสลายตัว มีบทเรียนที่สำคัญสำหรับการบริหารปัจจุบันของอเมริกาภูมิประเทศเหมืองละทิ้ง แม้ว่าสิ่งสำคัญคือการศึกษาเฉพาะไซต์ รูปแบบประวัติศาสตร์การพัฒนาและดำเนินการใน Tyndrum สะท้อนให้เห็นถึงการทำเหมืองแร่โลหะที่ขอบของอุตสาหกรรมในประเทศ และอำนวยความสะดวกกว้างบทสรุป เหมืองเดียวของหลายกิจการที่ Campbell ที่พยายามที่จะสร้างรายได้ โดย exploiting แร่ความมั่งคั่งของทรัพย์สิน (Bainbridge 1970), และเพียงหนึ่งไซต์จำนวนมาก derelict ทั่วสหราชอาณาจักรที่เริ่มผลิต แต่ไม่พิสูจน์ที่ลึก และหนีเพื่ออาศัยขนาดเล็กและตำแหน่งที่ตั้งที่แยกต่างหาก กิจการเหล่านี้ส่วนใหญ่ตื้นทั้งภาย ในนิคม Breadalbane และ ในบริบทแห่งชาติอาจคล้ายฮาร์เบอร์มรดกพบมลพิษโลหะหนัก ตะกอนล็อคเทย์ ซึ่งจะจับมลพิษจากเสียงส่วนใหญ่ของกิจการเหมืองในนิคมกว้าง บ่งชี้ว่า ร้อยละ 44 ของในหลักถูกฝากก่อนของคลิฟตั้นค้นพบแร่ Tyndrum ใน 1741 กับช่วงกว้างของ 230 – 253 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม และมีอัตราสะสมสำหรับศตวรรษ eighteenth และศตวรรษที่ 19 โดยเฉลี่ย 2.5 เท่ามากกว่าในศตวรรษที่ยี่สิบ (ชาวนาร้อยเอ็ด al. 1997 , p. 201) มาเรียน accumulatively, Campbell ในครอบครัวประวัติศาสตร์แร่เอารัดเอาเปรียบคนเดียวแนะนำปัญหาสำคัญที่ต้องตรวจสอบเพิ่มเติม วิธีการรวมเว็บไซต์มีรูปแบบการประเมินภูมิทัศน์หลังอุตสาหกรรมมีศักยภาพ มันสามารถ generalised อื่น ๆ เหมืองขยะกันปฏิบัติอุตสาหกรรมและที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ทั้ง และต่างประเทศ และเปิดใช้งานเพิ่มเติมแจ้งการตัดสินใจที่จะใช้ในอนาคตเกี่ยวกับการจัดการและอนุรักษ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่มรดกสิ่งแวดล้อมในปัจจุบันของการทำเหมืองที่ Tyndrum นอกจากนี้ยังมีค่าที่มีตัวตน ที่ดินปัจจุบันของเหมืองและเว็บไซต์ที่บดได้ทุนในมูลค่ามรดก มันก็เห็นได้ชัดในระหว่างการสนทนาต่อไปนี้นำเสนอของประชาชนในโครงการที่เว็บไซต์ยังได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของตัวตนที่แท้จริงของ Tyndrum; ผู้อยู่อาศัยมีความสะดวกสบายกับการปนเปื้อนและถูกทอดทิ้งและมีความรู้และความภาคภูมิใจของประวัติศาสตร์การทำเหมืองแร่ของพวกเขา พื้นที่ที่มีการทอเป็นที่เดินทางมาพักผ่อนในท้องถิ่นของตนจากสุนัขเดินเล่นใกล้ชิด; ก็มีสวรรค์สำหรับบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ผิดกฎหมายและวัยรุ่นนัด แต่ยังตะไคร่น้ำที่หายาก Ditrichum plumbicola
ที่สำคัญการดำเนินการปนเปื้อนในดินแดนทั้งสองเป็นความรู้ที่เก็บ 'และ' ข้อความในอนาคต 'ทั้งในระดับท้องถิ่นและในบริบทที่กว้างขึ้น มันไม่ได้มีการบันทึกเก็บรักษาไว้ของการเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อมและโดยการเข้าถึงและความเข้าใจกระบวนการทางประวัติศาสตร์ที่ได้นำที่ดินของรัฐในปัจจุบันของการย่อยสลายก็มีบทเรียนที่สำคัญสำหรับการจัดการในปัจจุบันเว็บไซต์ที่ถูกทิ้งร้างภูมิทัศน์การทำเหมืองแร่ แม้ว่าในสาระสำคัญนี้เป็นเว็บไซต์ที่เฉพาะเจาะจงการศึกษารูปแบบทางประวัติศาสตร์ของการพัฒนาและการดำเนินงานที่สะท้อนให้เห็นถึงการทำเหมืองแร่ Tyndrum โลหะที่อัตรากำไรขั้นต้นของอุตสาหกรรมในบริบทของประเทศและอำนวยความสะดวกในข้อสรุปที่กว้างขึ้น เหมืองเป็นเพียงหนึ่งในกิจการหลายที่แคมป์เบลพยายามที่จะสร้างรายได้โดยการใช้ประโยชน์แร่ของอสังหาริมทรัพย์ของพวกเขา (บริดจ์ 1970) และมีเพียงหนึ่งในเว็บไซต์ที่ถูกทิ้งร้างจำนวนมากทั่วสหราชอาณาจักรที่อยู่ในขั้นต้นการผลิต แต่ไม่ได้รับการพิสูจน์ที่ระดับความลึกและมีความ หนีการฟื้นฟูโดยอาศัยอำนาจตามขนาดที่เล็กของพวกเขาและสถานที่แยกของพวกเขา กิจการเหล่านี้ตื้นส่วนใหญ่ทั้งภายในที่ดิน Breadalbane และในบริบทแห่งชาติในทำนองเดียวกันอาจปิดบังมรดกที่สำคัญของโลหะหนักมลพิษ ตะกอนทะเลสาบ Tay ซึ่งจะมีมลพิษจับจากเสียงส่วนใหญ่ของกิจการเหมืองแร่ในอสังหาริมทรัพย์มากขึ้นแสดงให้เห็นว่าร้อยละ 44 ของตะกั่วในแกนถูกวางก่อนที่จะมีการค้นพบคลิฟตันของแร่ Tyndrum ใน 1741 กับจุดสูงสุดในวงกว้างของ 230- 253 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัมและอัตราการสะสมสำหรับศตวรรษที่สิบเก้าเป็นเฉลี่ย 2.5 ครั้งยิ่งใหญ่กว่าสำหรับศตวรรษที่ยี่สิบ (ชาวนา et al. 1997, น. 201) นำมารวมกัน, การแสวงหาผลประโยชน์แร่ประวัติศาสตร์ครอบครัวแคมป์เบลคนเดียวที่แสดงให้เห็นเป็นปัญหาสำคัญที่ต้องมีการตรวจสอบต่อไป วิธีการแบบบูรณาการที่นำมาใช้ในเว็บไซต์ที่มีรูปแบบการประเมินศักยภาพของภูมิทัศน์หลังอุตสาหกรรม มันสามารถทั่วไปจะเสียเหมืองอื่น ๆ รวมทั้งการปฏิบัติอุตสาหกรรมอื่น ๆ และสถานที่ทางภูมิศาสตร์ทั้งในประเทศและต่างประเทศและเปิดใช้งานข้อมูลในการตัดสินใจมากขึ้นที่จะดำเนินการในอนาคตเกี่ยวกับการจัดการและการอนุรักษ์ของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่มรดกสิ่งแวดล้อมปัจจุบันของเหมืองแร่ที่ tyndrum ยังมีคุณค่าที่จับต้องได้ เจ้าของที่ดินปัจจุบันของเว็บไซต์ของฉันและบดได้ทุนในคุณค่ามรดก มันเป็นที่ชัดเจนในระหว่างการอภิปรายต่อสาธารณะของการนำเสนอโครงการที่เว็บไซต์ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในตัวตน tyndrum ;ผู้อยู่อาศัยมีความสะดวกสบายกับการปนเปื้อนและการถูกทอดทิ้ง และมีความรู้ความเข้าใจและภูมิใจในประวัติศาสตร์การทำเหมืองของตน พื้นที่ว่าง เป็นผ้าทอท้องถิ่นของพวกเขาจากสุนัขเดินคนเดียวเล่น ; มันมี
ยังสำหรับการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ผิดกฎหมาย และสถานที่นัดพบวัยรุ่นแต่ยังหายาก มอส ditrichum plumbicola . ที่สำคัญที่ดินการปนเปื้อนทั้งความรู้ร้าน ' และ ' ข้อความ ' อนาคตทั้งในระดับท้องถิ่นและในบริบทที่กว้างขึ้น . มันมีบันทึกการเปลี่ยนแปลงและรักษาสิ่งแวดล้อมโดยการเข้าถึงและความเข้าใจกระบวนการทางประวัติศาสตร์ที่ได้นำที่ดินไปเป็นสถานะปัจจุบันของการย่อยสลายเสนอบทเรียนสำคัญสำหรับการจัดการปัจจุบันของเว็บไซต์เหมืองแร่ร้าง ทัศนียภาพ แม้ว่าในสาระสำคัญนี้ศึกษาเฉพาะเว็บไซต์ประวัติศาสตร์รูปแบบการพัฒนาและการดำเนินงานที่ tyndrum สะท้อนการทำเหมืองแร่โลหะที่ขอบของอุตสาหกรรมในบริบทแห่งชาติและในข้อสรุปที่กว้างขึ้นเหมืองเป็นเพียงหนึ่งในหลายกิจการที่แคมป์เบลพยายามที่จะสร้างรายได้โดยการใช้ประโยชน์จากแร่รวยทรัพย์ของตน ( บริดจ์ 1970 ) และเพียงหนึ่งของมากมายถูกทิ้งเว็บไซต์ทั่ว UK ที่เริ่มการผลิต แต่ยังพิสูจน์ความลึกและได้แก้ไขโดยอาศัยขนาดเล็กของพวกเขาและแยกตำแหน่ง