I REACH MY street five minutes befo

I REACH MY street five minutes before I usually do, according to my watch-which is the only adornment Abnegation allows, and only because it's practical. It has a gray band and a glass face. If I tilt it right, I can almost see my reflection over the hands. The houses on my street are all the same size and shape. They are made of gray cement, with few windows, in economical, no-nonsense rectangles. Their lawns are crabgrass and their mailboxes are dull metal. To some the sight might be gloomy, but to me their simplicity is comforting. The reason for the simplicity isn't disdain for uniqueness, as the other factions have sometimes interpreted it. Everything-our houses, our clothes, our hairstyles-is meant to help us forget ourselves and to protect us from vanity, greed, and envy, which are just forms of selfishness. If we have little, and want for little, and we are all equal, we envy no one. I try to love it. I sit on the front step and wait for Caleb to arrive. It doesn't take long After a minute I see gray-robed forms walking down the street. I hear laughter. At school we try not to draw attention to ourselves, but once we're home, the games and jokes start. My natural tendency toward sarcasm is still not appreciated. Sarcasm is always at someone's expense. Maybe it's better that Abnegation wants me to suppress it. Maybe I don't have to leave my family. Maybe if I fight to make Abnegation work, my act will turn into reality.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันถึงฉันถนนห้านาทีก่อนที่จะทำ ตามของฉันนาฬิกาซึ่งเป็นเครื่องประดับเท่านั้นที่อนุญาตให้ Abnegation และเนื่อง จากเป็นการปฏิบัติการ มีแถบสีเทาและหน้ากระจก ถ้าฉันเอียงมันขวา ฉันเกือบจะเห็นสะท้อนของฉันผ่านมือ บ้านบนถนนของฉันมีทั้งหมดขนาดและรูปร่าง พวกเขาจะทำปูนซีเมนต์สีเทา มีหน้าต่างน้อย ในสี่เหลี่ยมเศรษฐกิจ เสริม สนามหญ้าของพวกเขาเป็น crabgrass และกล่องจดหมายของพวกเขาเป็นโลหะด้าน บางภาพอาจจะมืดมน แต่ผม ความเรียบง่ายของพวกเขาได้พบ เหตุผลสำหรับความเรียบง่ายไม่ disdain สำหรับเอกลักษณ์ เป็นฝ่ายอื่น ๆ ได้บางครั้งตีความมัน บ้านทุกอย่างเรา ของเราเสื้อผ้า ทรงผมของเรา-หมายถึง จะช่วยให้เราลืมตัวเอง และปกป้องเรา จากโต๊ะเครื่องแป้ง ความโลภ envy ซึ่งเป็นเพียงรูปแบบของความเห็นแก่ตัว ถ้าเรามีน้อย ต้องการน้อย และเราทั้งหมดเท่ากัน เราอิจฉาใคร พยายามจะรักมัน ฉันนั่งบนขั้นตอนหน้า และรอ Caleb ถึง ไม่ใช้เวลานานหลังจากนาทีที่เห็นฟอร์ม robed สีเทาเดินไปตามถนน ฉันได้ยินเสียงหัวเราะ โรงเรียน เราพยายามไม่ให้ดึงความสนใจให้ตัวเอง แต่เมื่อเราเริ่มต้นที่บ้าน เกมส์ และเรื่องตลก ยังไม่นิยมแนวโน้มทางธรรมชาติของฉันไปทางประชดประชัน ประชดประชันอยู่เสมอที่ค่าใช้จ่ายของคน บางทีมันดีกว่าที่ Abnegation ต้องกำราบมัน บางทีผมไม่ต้องออกจากครอบครัว บางทีถ้าฉันต่อสู้เพื่อให้ Abnegation ที่ทำงาน กระทำของฉันจะกลายเป็นความจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉัน REACH สถานที่ของฉันห้านาทีก่อนที่ฉันมักจะทำตามนาฬิกาของฉันซึ่งเป็นเพียงการตกแต่งให้ละทิ้งและเพียงเพราะมันเป็นในทางปฏิบัติ แต่ก็มีวงสีเทาและใบหน้าแก้ว ถ้าผมเอียงขวาฉันเกือบจะสามารถเห็นภาพสะท้อนของฉันมากกว่ามือ บ้านบนถนนของฉันมีทุกขนาดเดียวกันและรูปร่าง พวกเขาจะทำจากซีเมนต์สีเทาที่มีหน้าต่างไม่กี่ในประหยัดสี่เหลี่ยมขรึม สนามหญ้าของพวกเขาจะ crabgrass และกล่องจดหมายของพวกเขามีโลหะหมองคล้ำ บางภาพอาจจะมืดมน แต่ฉันความเรียบง่ายของพวกเขาคือความสุขสบาย เหตุผลสำหรับความเรียบง่ายที่ไม่ดูถูกไม่ซ้ำกันในขณะที่กลุ่มอื่น ๆ ได้ตีความบางครั้งก็ บ้านทุกอย่างของเรา, เสื้อผ้าของเราจะถูกทรงผมของเราหมายถึงการช่วยให้เราลืมที่ตัวเองและเพื่อปกป้องเราจากโต๊ะเครื่องแป้ง, ความโลภและความอิจฉาซึ่งเป็นเพียงรูปแบบของความเห็นแก่ตัว ถ้าเรามีเล็ก ๆ น้อย ๆ และต้องการเพียงเล็กน้อยและเราทุกคนเท่าเทียมกันเราอิจฉาไม่มีใคร ฉันพยายามที่จะรักมัน ผมนั่งอยู่ในขั้นตอนที่ด้านหน้าและรอให้คาเลบที่จะมาถึง มันไม่ได้ใช้เวลานานหลังจากนาทีที่ฉันเห็นรูปแบบสีเทาเสื้อคลุมเดินไปตามถนน ฉันได้ยินเสียงหัวเราะ ที่โรงเรียนเราพยายามที่จะไม่ดึงดูดความสนใจให้ตัวเอง แต่เมื่อเราอยู่บ้านเกมและเรื่องตลกเริ่มต้น แนวโน้มตามธรรมชาติของฉันที่มีต่อการเสียดสียังคงไม่ได้รับการชื่นชม ถากถางอยู่เสมอที่ค่าใช้จ่ายของใครบางคน บางทีมันอาจจะดีกว่าที่ละทิ้งอยากให้ผมระงับมัน บางทีฉันอาจจะไม่ได้ที่จะปล่อยให้ครอบครัวของฉัน บางทีถ้าผมต่อสู้เพื่อให้การทำงานละทิ้งการกระทำของฉันจะกลายเป็นความจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันมาถึงถนนของฉันห้านาทีก่อนที่ผมจะทำ ตามที่ผมดูซึ่งคือการละทิ้งการเพียง แต่ช่วยให้ และเพราะมันเป็นจริง มีแถบสีเทาและหน้ากระจก ถ้าผมเอียงขวา ฉันเกือบจะสามารถเห็นภาพสะท้อนของตัวเองบนมือ บ้านบนถนนของฉันทั้งหมดมีขนาดเดียวกันและรูปร่าง พวกเขาจะทำจากซีเมนต์สีเทาที่มีหน้าต่างน้อย ประหยัดไม่มีรูปสี่เหลี่ยม ไร้สาระ สนามหญ้าของพวกเขาจะล้มเหลวที่สุดของพวกเขาจะน่าเบื่อและกล่องจดหมายของโลหะ บางภาพอาจจะมืด แต่ฉันความเรียบง่ายของพวกเขาอบอุ่น ที่เรียบง่าย ไม่เหยียดหยามความเป็นเอกลักษณ์ เป็นฝ่ายอื่น ๆมีบางครั้งตีความมัน ทุกอย่างของเรา บ้าน เสื้อผ้า ทรงผม ของเราจะช่วยให้เราลืมเรื่องตัวเอง และปกป้องเราจากสิ่งไร้สาระความโลภ และริษยา ซึ่งเป็นเพียงรูปแบบของความเห็นแก่ตัว ถ้าเราได้น้อย และต้องการให้น้อยและเราทุกคนเท่าเทียมกัน เราอิจฉาใคร ฉันพยายามจะชอบมัน ฉันนั่งอยู่บนขั้นตอนด้านหน้าและรอเคเลปที่จะมาถึง มันไม่ใช้เวลานานหลังจากนาทีที่ผมเห็นสีเทา robed รูปแบบเดินลงบนถนน ผมได้ยินเสียงหัวเราะ ที่โรงเรียน เราพยายามที่จะไม่ดึงดูดความสนใจให้ตัวเอง แต่เมื่อเรากลับบ้านเกม และ มุขเริ่ม ผมธรรมชาติแนวโน้มไปทางประชดยังไม่นิยม ถากถางอยู่เสมอที่คนค่าใช้จ่าย บางทีมันอาจจะดีกว่าที่ละทิ้งฉันต้องการเก็บมันไว้แล้ว บางทีฉันอาจจะไม่ต้องทิ้งครอบครัวของฉัน บางทีถ้าฉันต่อสู้เพื่อให้ละทิ้งงาน การกระทำของฉันจะกลายเป็นความจริง