The city has a unique status in Bra

The city has a unique status in Brazil, as it is an administrative division rather than a legal municipality like other cities in Brazil. The name 'Brasília' is commonly used as a synonym for the Federal District through synecdoche; However, the Federal District is composed of 31 administrative regions, only one of which is Brasília proper, with a population of 209,926 in a 2011 survey; Demographic publications generally do not make this distinction and list the population of Brasília as synonymous with the population of the Federal District, considering the whole of it as its metropolitan area.
The city was one of the main host cities of the 2014 FIFA World Cup. Additionally, Brasília hosted the 2013 FIFA Confederations Cup








From 1763 until 1960, Rio de Janeiro was the capital of Brazil. At this time, resources tended to be centered in Brazil's southeast region near Rio de Janeiro. Brasília's geographically central location fostered a more regionally neutral federal capital. An article of the country's first republican constitution dating back to 1891 stated that the capital should be moved from Rio de Janeiro to a place close to the center of the country. The plan was originally conceived in 1827 by José Bonifácio, an advisor to Emperor Pedro I. He presented a plan to the General Assembly of Brazil for a new city called Brasília, with the idea of moving the capital westward from the heavily populated southeastern corridor. The bill was not enacted because Pedro I dissolved the Assembly.
Juscelino Kubitschek, President of Brazil from 1956 to 1961, ordered the construction of Brasília, fulfilling the promise of the Constitution and his own political campaign promise. Building Brasília was part of Juscelino's "fifty years of prosperity in five" plan. Lúcio Costa won a contest and was the main urban planner in 1957, with 5550 people competing. Oscar Niemeyer, a close friend, was the chief architect of most public buildings and Roberto Burle Marx was the landscape designer. Brasília was built in 41 months, from 1956 to April 21, 1960, when it was officially inaugurated.
Until the 1980s, the governor of the Federal District was appointed by the Federal Government, and the laws of Brasília were issued by the Brazilian Federal Senate. With the Constitution of 1988 Brasília gained the right to elect its Governor, and a District Assembly (Câmara Legislativa) was elected to exercise legislative power.[7] The Federal District does not have a Judicial Power of its own. The Judicial Power which serves the Federal District also serves federal territories. Currently, Brazil does not have any territories, therefore, for now the courts serve only cases from the Federal District.
According to legend, Italian saint Don Bosco in 1883 had a dream in which he described a futuristic city that roughly fitted Brasília's location.[8] In Brasília today, many references of Bosco, who founded the Salesian order, are found throughout the city and one church parish in the city bears his name
At the northwestern end of the Monumental Axis are federal district and municipal buildings, while at the southeastern end, near the middle shore of Lake Paranoá, stand the executive, judicial, and legislative buildings around the Square of Three Powers, the conceptual heart of the city.[28]
These and other major structures were designed by Brazilian architect Oscar Niemeyer. In the Square of Three Powers, he created as a focal point the dramatic Congressional Palace, which is composed of five parts: twin administrative towers flanked by a large, white concrete dome (the meeting place of the Senate) and by an equally massive concrete bowl (the Chamber of Deputies), which is joined to the dome by an underlying, flat-roofed building.[29]
A series of low-lying annexes (largely hidden) flank both ends. Also in the square are the glass-faced Planalto Palace housing the presidential offices, and the Palace of the Supreme Court. Farther east, on a triangle of land jutting into the lake, is the Palace of the Dawn (Palácio da Alvorada; the presidential residence). Between the federal and civic buildings on the Monumental Axis is the city's cathedral, considered by many to be Niemeyer's finest achievement (see photographs of the interior). The parabolically shaped structure is characterized by its 16 gracefully curving supports, which join in a circle 115 feet (35 meters) above the floor of the nave; stretched between the supports are translucent walls of tinted glass. The nave is entered via a subterranean passage rather than conventional doorways. Other notable buildings are Buriti Palace, Itamaraty Palace, the National Theater, and several foreign embassies that creatively embody features of their national architecture. The Brazilian landscape architect Roberto Burle Marx designed landmark modernist gardens for some of the principal buildings.[30]
Both low-cost and luxury housing were built by the government in the Brasília. The residential zones of the inner city are arranged into superquadras ("superblocks"): groups of apartment buildings along with a prescribed number and type of schools, retail stores, and open spaces. At the northern end of Lake Paranoá, separated from the inner city, is a peninsula with many fashionable homes, and a similar city exists on the southern lakeshore. Originally the city planners envisioned extensive public areas along the shores of the artificial lake, but during early development private clubs, hotels, and upscale residences and restaurants gained footholds around the water. Set well apart from the city are satellite cities, including Gama, Ceilândia, Taguatinga, Núcleo Bandeirante, Sobradinho, and Planaltina. These cities, with the exception of Gama and Sobradinho were not planned

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมืองมีสถานะเฉพาะในบราซิล ก็เป็นฝ่ายบริหารมากกว่าเทศบาลกฎหมายเหมือนเมืองอื่น ๆ ในประเทศบราซิล โดยทั่วไปมีใช้ชื่อ 'บราซิเลีย' เป็นคำเหมือนสำหรับเขตกลางผ่านสัมพจนัย อย่างไรก็ตาม เขตกลางประกอบด้วยภูมิภาคจัดการ 31 หนึ่งซึ่งคือ บราซิเลียเหมาะสม มีประชากร 209,926 สำรวจ 2011 สิ่งที่ประชากรโดยทั่วไปไม่ทำให้ความแตกต่าง และรายการประชากรบราซิเลียเป็นพ้องกับประชากรของรัฐบาลกลาง การพิจารณาทั้งนี้เป็นที่ตั้งของนครเมืองเป็นเมืองเจ้าภาพหลักของ 2014 ฟีฟ่าเวิลด์คัพ นอกจากนี้ บราซิเลียโฮสต์ 2013 อเรชันส์คัพจาก 1763 ถึง 1960 ริโอเดอจาเนโรเป็นเมืองหลวงของประเทศบราซิล ตอนนี้ ทรัพยากรมีแนวโน้มที่จะเป็นศูนย์กลางในภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้ของบราซิลใกล้โอเดอจาเนโร ทำเลใจกลางเมืองกันทางภูมิศาสตร์ของบราซิเลียเด็ก ๆ ทุนรัฐบาลกลางเป็นกลางมากขึ้นสมควร บทความของประเทศแรกรัฐธรรมนูญพลลช่วย 1891 ระบุว่า เมืองหลวงควรย้ายจากริโอเดอจาเนโรไปที่ใกล้กับศูนย์กลางของประเทศ เดิมที่รู้สึกในปีแผน โดย José Bonifácio จักรพรรดิ Pedro ที่ปรึกษาผม เขานำเสนอแผนการสมัชชาบราซิลสำหรับเมืองใหม่เรียกบราซิเลีย ด้วยความคิดของการทุนทางตะวันตกของย้ายจากทางตะวันออกเฉียงใต้มีประชากรมาก ส่วนมีบัญญัติ เพราะ Pedro ที่ฉันส่วนยุบสภาJuscelino Kubitschek ประธานาธิบดีของบราซิลจากปี 1956 การ 1961 สั่งสร้างบราซิเลีย ดำเนินการตามสัญญาของรัฐธรรมนูญและสัญญาส่งเสริมการขายทางการเมืองของเขาเอง อาคารบราซิเลียเป็นส่วนหนึ่งของแผน "50 ปีของความเจริญรุ่งเรืองในห้า" ของ Juscelino คอสตา Lúcio ชนะการประกวด และเป็นนักวางแผนเมืองหลักใน 1957, 5550 คนแข่งขัน Oscar Niemeyer เพื่อนสนิท เป็นสถาปนิกหัวหน้าอาคารสาธารณะมากที่สุด และ Roberto Burle Marx เป็นแบบแนวนอน บราซิเลียสร้าง 41 เดือน จากปี 1956 ถึง 21 เชส เมื่อมันเป็นทางแห่งจนกระทั่งทศวรรษ 1980 ข้าหลวงของรัฐบาลกลางถูกแต่งตั้ง โดยรัฐบาลกลาง และได้ออกกฎหมายของบราซิเลียบราซิลกลางวุฒิสภา ด้วยรัฐธรรมนูญของ 1988 บราซิเลียได้รับสิทธิในการเลือกตั้งผู้ว่าการ และแอสเซมบลีริค (Câmara Legislativa) ได้รับเลือกให้อำนาจสภาในการออกกำลังกาย [7] อำเภอกลางมีอำนาจยุติธรรมของตนเอง อำนาจยุติธรรมบริการเขตกลางเสิร์ฟอาณาเขตของรัฐบาลกลาง ปัจจุบัน บราซิลมีอาณาเขตใด ๆ ดังนั้น ตอนนี้ ศาลให้เฉพาะกรณีจากอำเภอกลางตำนาน เซนต์อิตาเลียนบอสใน 1883 มีความฝันที่เขาอธิบายการเมืองมากมายที่ประมาณตำแหน่งของบราซิเลีย [8] ในบราซิเลียวันนี้ บอสโก ผู้ก่อตั้งสั่ง Salesian อิงมากอยู่ทั่วเมือง และแพริชโบสถ์หนึ่งในเมืองหมีชื่อของเขาAt the northwestern end of the Monumental Axis are federal district and municipal buildings, while at the southeastern end, near the middle shore of Lake Paranoá, stand the executive, judicial, and legislative buildings around the Square of Three Powers, the conceptual heart of the city.[28]These and other major structures were designed by Brazilian architect Oscar Niemeyer. In the Square of Three Powers, he created as a focal point the dramatic Congressional Palace, which is composed of five parts: twin administrative towers flanked by a large, white concrete dome (the meeting place of the Senate) and by an equally massive concrete bowl (the Chamber of Deputies), which is joined to the dome by an underlying, flat-roofed building.[29]A series of low-lying annexes (largely hidden) flank both ends. Also in the square are the glass-faced Planalto Palace housing the presidential offices, and the Palace of the Supreme Court. Farther east, on a triangle of land jutting into the lake, is the Palace of the Dawn (Palácio da Alvorada; the presidential residence). Between the federal and civic buildings on the Monumental Axis is the city's cathedral, considered by many to be Niemeyer's finest achievement (see photographs of the interior). The parabolically shaped structure is characterized by its 16 gracefully curving supports, which join in a circle 115 feet (35 meters) above the floor of the nave; stretched between the supports are translucent walls of tinted glass. The nave is entered via a subterranean passage rather than conventional doorways. Other notable buildings are Buriti Palace, Itamaraty Palace, the National Theater, and several foreign embassies that creatively embody features of their national architecture. The Brazilian landscape architect Roberto Burle Marx designed landmark modernist gardens for some of the principal buildings.[30]Both low-cost and luxury housing were built by the government in the Brasília. The residential zones of the inner city are arranged into superquadras ("superblocks"): groups of apartment buildings along with a prescribed number and type of schools, retail stores, and open spaces. At the northern end of Lake Paranoá, separated from the inner city, is a peninsula with many fashionable homes, and a similar city exists on the southern lakeshore. Originally the city planners envisioned extensive public areas along the shores of the artificial lake, but during early development private clubs, hotels, and upscale residences and restaurants gained footholds around the water. Set well apart from the city are satellite cities, including Gama, Ceilândia, Taguatinga, Núcleo Bandeirante, Sobradinho, and Planaltina. These cities, with the exception of Gama and Sobradinho were not planned

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมืองที่มีสถานะที่ไม่ซ้ำกันในบราซิลขณะที่มันเป็นบริหารมากกว่าเทศบาลตามกฎหมายเช่นเดียวกับเมืองอื่น ๆ ในบราซิล ชื่อของบราซิเลีย 'เป็นที่นิยมใช้เป็นคำพ้องสำหรับบราซิเลียผ่าน Synecdoche นั้น อย่างไรก็ตามรัฐบาลกลางสหรัฐจะประกอบด้วย 31 เขตการปกครองเพียงคนเดียวซึ่งเป็นบราซิเลียที่เหมาะสมมีประชากร 209,926 ในปี 2011 การสำรวจ; สิ่งพิมพ์ประชากรโดยทั่วไปจะไม่ทำให้ความแตกต่างนี้และรายการประชากรบราซิเลียเป็นตรงกันกับจำนวนประชากรของตำบลกลางพิจารณาทั้งหมดมันเป็นพื้นที่ปริมณฑล.
เมืองที่เป็นหนึ่งในเมืองที่เป็นเจ้าภาพหลักของการแข่งขันฟุตบอลโลก 2014 นอกจากนี้บราซิเลียเป็นเจ้าภาพการแข่งขันฟุตบอลฟีฟ่าสหพันธ์ 2013 จาก 1763 จนถึงปี 1960 Rio de Janeiro เป็นเมืองหลวงของประเทศบราซิล ในเวลานี้ทรัพยากรที่มีแนวโน้มที่จะเป็นศูนย์กลางในภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้ของบราซิลที่อยู่ใกล้ Rio de Janeiro บราซิเลียของทำเลที่ตั้งทางภูมิศาสตร์สนับสนุนทุนเป็นกลางมากขึ้นในระดับภูมิภาคของรัฐบาลกลาง บทความของประเทศสาธารณรัฐรัฐธรรมนูญครั้งแรกย้อนหลังไปถึง 1891 กล่าวว่าเงินทุนที่ควรจะย้ายจากริโอเดจาเนโรไปยังสถานที่ใกล้กับศูนย์กลางของประเทศ แผนได้รู้สึกเดิมใน 1827 โดยJoséไอเรสที่ปรึกษาให้กับจักรพรรดิเปโดรครั้งที่หนึ่งเขานำเสนอแผนในการประชุมสมัชชาใหญ่ของบราซิลเป็นเมืองใหม่ที่เรียกว่าบราซิเลียโดยมีความคิดในการเคลื่อนย้ายเงินทุนไปทางทิศตะวันตกจากทางเดินทิศตะวันออกเฉียงใต้ที่มีประชากรหนัก การเรียกเก็บเงินไม่ได้ตราขึ้นเพราะเปโดรฉันละลายสภา. Juscelino Kubitschek ประธานบราซิล 1956-1961 สั่งการก่อสร้างบราซิเลียตอบสนองสัญญาของรัฐธรรมนูญและสัญญาการรณรงค์ทางการเมืองของตัวเอง อาคารบราซิเลียเป็นส่วนหนึ่งของ Juscelino ของ "ห้าสิบปีของความเจริญรุ่งเรืองในห้า" แผน Lúcioคอสต้าได้รับรางวัลการประกวดและเป็นผู้วางแผนในเมืองหลักในปี 1957 กับ 5550 คนการแข่งขัน Oscar Niemeyer เพื่อนสนิทเป็นหัวหน้าสถาปนิกของอาคารสาธารณะมากที่สุดและโรแบร์โตมาร์กซ์ Burle เป็นนักออกแบบภูมิทัศน์ บราซิเลียถูกสร้างขึ้นใน 41 เดือนจาก 1,956 ไป 21 เมษายน 1960 เมื่อมันถูกเปิดตัวอย่างเป็นทางการ. จนกว่าจะถึงปี 1980 ผู้ว่าราชการของรัฐบาลกลางสหรัฐได้รับการแต่งตั้งโดยรัฐบาลกลางและกฎหมายบราซิเลียออกจากวุฒิสภาแห่งชาติบราซิล . กับรัฐธรรมนูญปี 1988 บราซิเลียได้รับสิทธิในการเลือกตั้งผู้ว่าราชการของตนและสภาเขต (Câmara legislativa) ได้รับเลือกให้ใช้อำนาจนิติบัญญัติ. [7] กลางสหรัฐไม่ได้มีอำนาจพิจารณาคดีของตัวเอง อำนาจตุลาการซึ่งทำหน้าที่รัฐบาลกลางสหรัฐยังทำหน้าที่ในดินแดนของรัฐบาลกลาง ปัจจุบันบราซิลไม่มีดินแดนใด ๆ ดังนั้นสำหรับตอนนี้ศาลทำหน้าที่กรณีเฉพาะจากรัฐบาลกลางสหรัฐ. ตามตำนานอิตาลีนักบุญดอนบอสโกใน 1883 มีความฝันซึ่งเขาอธิบายเป็นเมืองแห่งอนาคตที่ประมาณพอดีกับที่ตั้งของบราซิเลีย. [ 8] ในบราซิเลียในวันนี้การอ้างอิงหลาย Bosco ผู้ก่อตั้งเพื่อซาเลเซียนจะพบได้ทั่วเมืองและตำบลคริสตจักรหนึ่งในเมืองหมีชื่อของเขาในตอนท้ายทางตะวันตกเฉียงเหนือของอนุสาวรีย์แกนเป็นอำเภอของรัฐบาลกลางและอาคารเทศบาลในขณะที่ในปลายทิศตะวันออกเฉียงใต้ใกล้ชายฝั่งตอนกลางของทะเลสาบ Paranoa ยืนบริหารตุลาการนิติบัญญัติและอาคารรอบสแควร์สามพลังหัวใจความคิดของเมือง. [28] เหล่านี้และอื่น ๆ ที่สำคัญโครงสร้างถูกออกแบบโดยสถาปนิกชาวบราซิล Oscar Niemeyer ในจัตุรัสอำนาจสามเขาสร้างเป็นจุดโฟกัสละครรัฐสภาพระราชวังซึ่งประกอบด้วยห้าส่วนอาคารบริหารคู่ขนาบข้างด้วยขนาดใหญ่โดมคอนกรีตสีขาว (สถานที่ประชุมวุฒิสภา) และโดยคอนกรีตขนาดใหญ่อย่างเท่าเทียมกัน ชาม (ผู้แทนหอการค้า) ซึ่งเชื่อมต่อกับโดมโดยพื้นฐานอาคารหลังคาแบน. [29] ชุดของภาคผนวกอยู่ในระดับต่ำ (ซ่อนไว้ส่วนใหญ่) ด้านข้างทั้งสองด้าน นอกจากนี้ในตารางที่มีกระจกที่อยู่อาศัยต้องเผชิญกับพระราชวัง Planalto สำนักงานประธานาธิบดีและพระราชวังของศาลฎีกา ตะวันออกไกลออกไปในรูปสามเหลี่ยมของที่ดินที่ยื่นลงไปในทะเลสาบเป็นวังของรุ่งอรุณ (พระราชวัง da Alvorada; ประธานาธิบดีที่อยู่อาศัย) ระหว่างอาคารของรัฐบาลกลางและเทศบาลในแกนอนุสาวรีย์เป็นโบสถ์ของเมืองที่พิจารณาโดยมากจะเป็นความสำเร็จที่ดีที่สุด Niemeyer (ดูภาพของการตกแต่งภายใน) โครงสร้างรูป parabolically ที่โดดเด่นด้วย 16 ได้อย่างสง่างามของโค้งสนับสนุนซึ่งเข้าร่วมในวงกลม 115 ฟุต (35 เมตร) เหนือพื้นของโบสถ์นั้น ยืดระหว่างการสนับสนุนที่มีผนังโปร่งแสงของกระจกสี วิหารถูกป้อนผ่านทางเดินใต้ดินมากกว่าประตูธรรมดา อาคารที่โดดเด่นอื่น ๆ ที่มี Buriti พระราชวังอาคาร Itamaraty, โรงละครแห่งชาติและสถานทูตต่างประเทศหลายอย่างที่สร้างสรรค์รวบรวมคุณสมบัติของสถาปัตยกรรมชาติของพวกเขา ภูมิทัศน์สถาปนิกบราซิล Roberto Burle มาร์กซ์ได้รับการออกแบบสวนสมัยใหม่สถานที่สำคัญสำหรับบางส่วนของอาคารหลัก. [30] ทั้งสองที่มีราคาต่ำและอยู่อาศัยที่หรูหราถูกสร้างขึ้นโดยรัฐบาลในบราซิเลีย โซนที่อยู่อาศัยในเมืองที่มีการจัดเป็น superquadras ("superblocks"): กลุ่มของอาคารอพาร์ทเม้นตามด้วยหมายเลขที่กำหนดและชนิดของโรงเรียน, ร้านค้าปลีกและพื้นที่เปิดโล่ง ตอนเหนือสุดของทะเลสาบ Paranoa แยกออกมาจากในเมืองที่เป็นคาบสมุทรที่มีบ้านที่ทันสมัยจำนวนมากและเป็นเมืองที่คล้ายกันอยู่ในภาคใต้ของทะเลสาบ แต่เดิมวางแผนเมืองจินตนาการพื้นที่ส่วนกลางกว้างขวางตามชายฝั่งของทะเลสาบเทียม แต่ในช่วงคลับส่วนตัวการพัฒนาต้น, โรงแรม, และที่อยู่อาศัยหรูและร้านอาหารได้รับบันไดรอบน้ำ ตั้งดีนอกเหนือจากเมืองเป็นเมืองดาวเทียมรวมทั้งกามา Ceilandia, Taguatinga, Núcleo Bandeirante, Sobradinho และ Planaltina เมืองเหล่านี้มีข้อยกเว้นของกามาและ Sobradinho ที่ไม่ได้วางแผน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมืองมีสถานะพิเศษในบราซิล ซึ่งเป็นผู้บริหารกองมากกว่าเทศบาลตามกฎหมายเหมือนเมืองอื่น ๆ ในบราซิล ชื่อบราซีเลีย ' เป็นที่นิยมใช้เป็นไวพจน์ของรัฐบาลกลางผ่านอำเภอนั้นๆ อย่างไรก็ตาม แห่งชาติเขตประกอบด้วย 31 ภูมิภาคเพียงหนึ่งซึ่งเป็นสายจูบิลีที่เหมาะสมกับประชากร 209926 ใน 2011 การสำรวจ ;สิ่งพิมพ์ของประชากรโดยทั่วไปจะไม่ทำให้ความแตกต่างนี้และรายชื่อประชากรสายจูบิลีที่พ้องกับประชากรของตำบลกลาง พิจารณาทั้งเป็นพื้นที่มหานคร .
เมืองเป็นหนึ่งในเมืองหลักที่เป็นเจ้าภาพของฟุตบอลโลก 2014 . นอกจากนี้ สายจูบิลีเจ้าภาพ 2013 ฟีฟ่าสหพันธ์ถ้วย








จาก 1763 จนถึง 1960ริโอ เดอ จาเนโรเป็นเมืองหลวงของบราซิล ในเวลานี้ , ทรัพยากรมีแนวโน้มที่จะเป็นศูนย์กลางในภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้ของบราซิล ใกล้ ริโอ เดอ จาเนโร สายจูบิลีของภูมิศาสตร์ที่ตั้งศูนย์กลางพัฒนามากขึ้นในภูมิภาคกลางของเมืองหลวงบทความของรัฐธรรมนูญสาธารณรัฐแห่งแรกของประเทศ ย้อนกลับไป 1891 ระบุว่าควรจะย้ายเมืองหลวงจากริโอ เดอ จาเนโรไปยังสถานที่ที่ใกล้กับศูนย์กลางของประเทศ แผนเดิมคือ conceived ใน 1827 โดยโฮเซ bonif . kgm CIO , ที่ปรึกษาเพื่อจักรพรรดิเปโดรผม เขาเสนอแผนไปยังสมัชชาใหญ่แห่งบราซิลบราซีเลียเมืองใหม่เรียกว่า ,กับแนวคิดย้ายเมืองหลวงไปทางทิศตะวันตก จากประชากรมากใต้ทางเดิน บิลไม่ได้ตราขึ้นเพราะเปโดรผมยุบการชุมนุม
juscelino Kubitschek ประธานาธิบดีของบราซิลจาก 2499 ถึง 2504 สั่งสร้างสายจูบิลี เติมเต็มสัญญาของรัฐธรรมนูญและสัญญาแคมเปญทางการเมืองของเขาเองชุดชั้นในสร้างเมืองเลีย เป็นส่วนหนึ่งของ juscelino " ห้าสิบปีของความเจริญรุ่งเรืองในห้า " ลูซีอูสตา ชนะการประกวด และเป็นนักวางแผนเมืองหลักใน 1957 กับงานคนแข่ง ต่อมบาร์โทลิน เป็นเพื่อนสนิท เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของอาคารสาธารณะมากที่สุด และ โรแบร์โต้ burle มาร์กซ์เป็นแนวออกแบบ สายจูบิลีที่ถูกสร้างขึ้นใน 1 เดือน จาก 2499 ถึง 21 เมษายน 1960เมื่อมันถูกเปิดอย่างเป็นทางการ .
จนกว่า 1980 , ผู้ว่าการเขตที่รัฐบาลที่ได้รับการแต่งตั้งจากรัฐบาลกลางและกฎหมายของสายจูบิลีที่ออกโดยวุฒิสภาสหรัฐบราซิล กับรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2531 บราซีเลียได้รับสิทธิในการเลือกตั้งของเจ้าเมือง และตำบลประกอบ ( c âมาร legislativa ) ถูกเลือกเพื่อใช้อำนาจนิติบัญญัติ[ 7 ] ระดับท้องถิ่นไม่มีอำนาจการพิจารณาคดีของตัวเอง โดยอำนาจตุลาการซึ่งให้บริการในเขตสหพันธ์ยังทำหน้าที่เป็นดินแดนที่รัฐบาลกลาง ในปัจจุบัน บราซิล ไม่มีดินแดน เพราะขณะนี้ศาลให้บริการเฉพาะกรณีจาก Federal District .
ตามตำนานอิตาลีเซนต์ Bosco ใน 1883 มีความฝันที่เขาอธิบายอนาคตเมืองที่ประมาณพอดี Bras íของ Lia ตำแหน่ง [ 8 ] ในสายจูบิลีวันนี้หลายอ้างอิงจาก บอสโก ผู้ก่อตั้ง Salesian ออกคำสั่ง จะพบได้ทั่วเมือง และโบสถ์ในเมืองหมีชื่อของเขา
ในที่สุด ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของแกนกลางอนุสาวรีย์เป็นตำบลและอาคารเทศบาลในขณะที่ปลายทิศตะวันออกเฉียงใต้ใกล้ชายฝั่งของทะเลสาบกลางพาราโน่ . kgm ขาตั้ง บริหาร ตุลาการ และอาคารสภานิติบัญญัติรอบสี่เหลี่ยมสามอำนาจ หัวใจมีเมือง [ 28 ]
เหล่านี้และโครงสร้างหลักอื่น ๆ ออกแบบโดยสถาปนิกชาวบราซิลต่อมบาร์โทลิน . ในสี่เหลี่ยมสามอำนาจ เขาสร้างเป็นจุดโฟกัสวังรัฐสภาได้อย่างน่าทึ่งซึ่งประกอบด้วย 5 ส่วน แฝดการบริหารอาคารขนาบข้างด้วยคอนกรีตขนาดใหญ่ โดมสีขาว ( สถานที่ประชุมของวุฒิสภา ) และชามคอนกรีตขนาดใหญ่อย่างเท่าเทียมกัน ( สภาผู้แทนราษฎร ) ซึ่งจะเข้าร่วมกับโดม โดยพื้นฐาน แบน หลังคาอาคาร [ 29 ]
ชุดลุ่มภาคผนวก ( ไปซ่อน ) ขนาบข้างปลายทั้งสองนอกจากนี้ ในจตุรัสแก้วประสบที่อยู่อาศัย planalto วังประธานาธิบดีสํานักงาน และวังของศาลฎีกา ไกลออกไปทางทิศตะวันออกบนสามเหลี่ยมของที่ดินที่ยื่นเข้าไปในทะเลสาบ เป็นพระราชวังแห่งรุ่งอรุณ ( PAL . kgm ที่ CIO ดา ; บ้านพักประธานาธิบดี ) ระหว่างรัฐบาลกลางและเทศบาลอาคารบนแกน monumental เป็นเมืองมหาวิหารพิจารณาโดยมากจะเป็นืที่ดีที่สุดผลสัมฤทธิ์ ( เห็นรูปภายใน ) ส่วนรูป parabolically โครงสร้างเป็นลักษณะของ 16 อย่างสวยงามโค้งรองรับ ซึ่งเข้าร่วมเป็นวงกลม 115 ฟุต ( 150 เมตร ) เหนือพื้นของโบสถ์ ; ยืดระหว่างรองรับโปร่งแสงผนังสีแก้วโบสถ์ถูกป้อนผ่านทางเดินใต้ดินมากกว่าประตูแบบปกติ อาคารเด่นอื่น ๆ itamaraty Buriti พระราชวัง , วัง , โรงละคร , และหลายต่างประเทศสถานทูตที่สร้างสรรค์รวบรวมคุณสมบัติของสถาปัตยกรรมแห่งชาติของพวกเขา สถาปนิกภูมิทัศน์บราซิลโรแบร์โต burle มาร์กซ์ออกแบบแลนด์มาร์กสมัยใหม่สวนสำหรับบางส่วนของอาคารหลัก [ 30 ]
ทั้งต้นทุนต่ำและที่อยู่อาศัยที่หรูหราที่ถูกสร้างขึ้นโดยรัฐบาลในสายจูบิลี . เขตที่อยู่อาศัยในเมืองจะจัดใน superquadras ( " พื้นที่ปิดล้อมขนาดใหญ่ " ) : กลุ่มของอาคารอพาร์ทเม้นพร้อมกับกำหนดจำนวนและประเภทของโรงเรียน ร้านค้าปลีก และ เป็น เปิด ทางตอนเหนือสุดของทะเลสาบพาราโน่ . kgm แยก จากในเมือง เป็นคาบสมุทรที่มีบ้านที่ทันสมัยมากและเมืองใกล้เคียงที่มีอยู่ในทะเลสาบใต้ แต่เดิมนักวางแผนเมืองวิสัยทัศน์กว้างขวาง พื้นที่สาธารณะตามชายฝั่งของทะเลสาบเทียม แต่ในคลับส่วนตัว การพัฒนาโรงแรมและที่พักอาศัยหรูและร้านอาหารได้รับฐานที่มั่นคงรอบน้ำ ชุดดีนอกเหนือจากเมืองเมืองดาวเทียมรวมทั้งกามา LN â ndia , taguatinga N úแบนเดียแรนท์ , คลีโอ ,Sobradinho และ Planaltina . เมืองเหล่านี้มีข้อยกเว้นของ กามา และ Sobradinho ไม่ได้วางแผน