Upon seeing this young girl, the ta

Upon seeing this young girl, the tall woman seemed to let out a sigh or relief. She raised her right hand and patted her back gently while saying in a soft voice: “Thank goodness you’re safe. I was worried to death. I left for just a few days but when I returned I unexpectedly couldn’t find you. Then I discovered that you had been kidnapped by an underground gang in the city so I turned over almost all the local criminal groups to be able to find this place. Luckily you’re okay… Right, did they do anything to you? Were you bullied by them?”

Only after lying in her bosom for a good while did the young girl lift her head, saying: “No, I wasn’t. They didn’t do anything to me. They said tonight they would give me… give me to their young master. I know you would definitely come to save me so I didn’t do anything either. About half an hour ago, their young master arrived, then, then this person appeared…”

Her voice was clear and melodious, like that of an oriole, and at the moment there seemed to be a slight sobbing tone in it, so it sounded a bit poignant. At this point, she could not help turning her head around to take a look at Bai Yunfei before turning it back immediately in a timid manner. Then she went and hid behind her senior sister with her head lowered. Her beautiful long hair was covering her face, but it could be noticed that she was quietly glancing at Bai Yunfei in front of her.

Catching a glimpse of her beauty and her jade-like face, Bai Yunfei was entranced for a moment.

Seeing the young girl’s expression, that tall girl could not help laughing a bit. She raised her head, smiled at Bai Yunfei then slightly nodded, saying: “I am Qiu Luliu, disciple of the Green Willow School’s headmaster. This is my junior sister Chu Yuhe. May I know which school you are from?”

Bai Yunfei, however, did not answer her. Instead, he looked outside the house then swept his eyes thoughtfully over the ordinary people who had been knocked unconscious with broken tile fragments by him earlier in the hall.

The girl called Qiu Luliu had not expected Bai Yunfei not to answer her so she was somewhat annoyed, but upon seeing his movements, she was slightly taken aback for a moment. Then, seeming to have thought of something, she said with a smile again: “Mister, I think we shouldn’t stay here for long. Why don’t we leave first then find another place to talk to each other?”

Bai Yunfei looked at Qiu Luliu and Chu Yuhe, who frequently looked at him from behind her senior sister, then lowered his head in silence for a long time before saying with a nod: “Okay, I need to consult with you about some things too… Let’s go.”

Pulling Yuhe, Qiu Luliu walked out of the door. Bai Yunfei took a look at Zhang Yang’s corpse again and let out a sigh whose implied meaning was unknown to even himself. Then he raised his head. The look in his eyes had become clear and resolute again. He quickly walked a circle around the hall, picking up all the daggers he had shot out earlier and Zhang Yang’s luxurious dagger, then turned around and went out of the hall. After he caught up with Qiu Luliu and Chu Yuhe, the three of them gradually disappeared into the night.

More than ten minutes after their departure, some of the people lying unconscious on the floor of the hall moved slightly then struggled up with caution. Only after confirming that Bai Yunfei and the girls had really left did they finally let out sighs of relief. But then they were somewhat at a loss. Looking at the three corpses on the floor, they were dumbfounded and did not know what they should do.

“Chief… Chief, we, what should we do now? Should we report to the Zhang mansion right away so that they can send men to capture young master’s killer?” The little man who had been knocked unconscious by Bai Yunfei on the street said to the chief beside him while patting his chest in lingering fear. He did not even dare to look at Zhang Yang’s damaged corpse.

The chief was staring in a trance at Zhang Yang’s corpse. The color of his face was changing repeatedly, sometimes ashen, sometimes very red and sometimes deadly white. Hearing the little man’s words, he seemed to be woken up with a start. Suddenly his expression looked extremely angry. He turned and sent the little man flying with a palm strike without a warning sign then roared hysterically: “Report? Report my ass!! He’s already dead. How can we go there without getting killed? All of us will be buried with young master!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเห็นหนุ่มคนนี้ ผู้หญิงสูงดูเหมือนจะ ให้แยกกันหรือบรรเทา เธอยกมือขวาของเธอ และเธอกลับเบา ๆ ในขณะที่พูดเสียงนุ่มทำความสะอาดรุนแรง: "ขอบคุณ พระเจ้า คุณจะปลอดภัย กังวลจะตายได้ ฉันเหลือเพียงไม่กี่วัน แต่ เมื่อผมกลับโดยไม่คาดคิดค้นหาคุณ จากนั้น ผมค้นพบว่า คุณได้ถูก kidnapped โดยแก๊งการใต้ดินในเมืองดังนั้นผมหันเกือบทั้งหมดกลุ่มท้องถิ่นทางอาญาเพื่อให้สามารถค้นหานี้ โชคดีคุณจะยอม... ขวา พวกเขาทำอะไรให้คุณ ถูกคุณรังแกพวกเขา"หลังจากนอนอยู่ในคู่หูของเธอในขณะดี ได้เด็กสาวยกหัวของเธอ พูดว่า: "ไม่ ผมไม่ พวกเขาไม่ได้ทำอะไรกับผม พวกเขากล่าวว่า คืนนี้พวกเขาจะให้ฉัน... ให้ฉันอาจารย์หนุ่ม แน่นอนคุณจะมาช่วยฉันดังนั้นฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ประมาณครึ่งชั่วโมงแล้ว อาจารย์หนุ่ม มา แล้ว แล้วคนนี้ปรากฏตัว..."เสียงของเธอได้ชัดเจน และ ไพเราะ เช่นนั้น ของนกขมิ้น และ ในขณะที่มีดูเหมือนจะ sobbing เล็กน้อยโทนสีในนั้น เพื่อให้มันฟังฉายาบิต ที่จุดนี้ เธออาจไม่ช่วยการหัวทั่วไปจะมาดูไบ Yunfei ก่อนกลับทันทีในลักษณะขี้ แล้วเธอไป และซ่อนอยู่หลังน้องอาวุโสกับหัวของเธอลดลง ผมยาวสวยงามซึ่งครอบคลุมใบหน้าของเธอ แต่มันอาจสังเกตได้ว่า เธอเป็นเงียบ ๆ ดูที่ Bai Yunfei ตรงหน้าจับความความงามของเธอและใบหน้าของเธอเหมือนหยก Bai Yunfei ได้ entranced ครู่เห็นเด็กสาวแสดงออก สาวที่สูงช่วยไม่หัวเราะบิต เธอยกหัวของเธอ ยิ้มที่ Bai Yunfei จาก นั้นเล็กน้อยแล้วพยักหน้า อย่าง พูดว่า: "ฉันคู Luliu ศิษย์ของครูใหญ่ของโรงเรียนวิลโลว์เขียว นี่คือน้องจูเนียร์ไวเฟงยูชู ไม่ทราบว่าโรงเรียนที่คุณอยู่จาก"ไบ Yunfei อย่างไรก็ตาม ไม่มีสัญญาณของเธอ แทน เขามองไปนอกบ้าน แล้วกวาดตาอย่างประณีตกว่าคนสามัญที่มีการเคาะสติ ด้วยเศษกระเบื้องแตก โดยเขาก่อนหน้านี้ในห้องโถงหญิงสาวเรียกว่าคู Luliu สมควร Bai Yunfei ไม่ตอบเธอดังนั้นเธอค่อนข้างรำคาญ แต่เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเขา เธอแก้ไขเล็กน้อยตะลึงครู่ แล้ว ดูเหมือนจะ มีความคิดบางสิ่งบางอย่าง เธอกล่าว ด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง: "มิสเตอร์ ผมคิดว่า เราไม่ควรอยู่ที่นี่นาน ทำไมไม่เราออกก่อน แล้วหาที่อื่นพูดคุยกัน"ดูไบ Yunfei Luliu คู และชูไวเฟงยู เที่ยวบ่อยเขาจากด้านหลังน้องอาวุโส ลดลงศีรษะของเขาในความเงียบเป็นเวลานานก่อนพูดพร้อมพยักหน้าแล้ว: "โอเค ฉันจำเป็นต้องปรึกษากับคุณเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง... ลองไป"ดึงไวเฟงยู คู Luliu เดินออกจากประตู ไบ Yunfei เอามาดูศพ Zhang Yang อีก และให้ออกด้วย[มีความหมายโดยนัยคือรู้จักแม้กระทั่งตัวเอง จากนั้น เขายกศีรษะของเขา รูปลักษณ์ในดวงตาของเขาได้ใช้ล้าง และเด็ดเดี่ยวอีกครั้ง เขาเดินเป็นวงกลมรอบห้องโถงอย่างรวดเร็ว หยิบมีดเหน็บทั้งหมดเขาก็ยิงออกก่อนหน้านี้ และ Zhang Yang หรูหรากริช หัน แล้วเดินออกจากห้องโถง หลังจากที่เขาติดกับคู Luliu และไวเฟงยูชู ทั้งสามก็ค่อย ๆ หายเข้าไปในเวลากลางคืนกว่าสิบนาทีหลังจากออกเดินทางของพวกเขา บางคนนอนหมดสติบนพื้นของห้องโถงย้ายเล็กน้อย แล้วขึ้นต่อสู้ ด้วยความระมัดระวัง หลังจากยืนยันว่า ไบ Yunfei และหญิงสาวจริง ๆ เหลือ ไม่พวกเขาก็ให้ออก sighs ของบรรเทา แต่แล้ว พวกเขาก็ค่อนข้างที่สูญเสีย กำลังดูศพสามชั้น พวกเขามหาศาล และไม่รู้ว่าควรทำอะไร"ประธาน ประธาน เรา ควรเราทำอะไรขณะนี้ ควรเรารายงานไปยังแมนชั่นจางทันทีเพื่อให้พวกเขาสามารถส่งผู้ชายจับหนุ่มปริญญาโทของนักฆ่า" คนเล็ก ๆ ที่มีการเคาะสติ โดยไบ Yunfei ถนน กล่าวว่า หัวหน้าอยู่ข้างเขาในขณะที่หน้าอกของเขาใน lingering กลัว patting เขาไม่แม้แต่กล้าดูศพจางยางเสียหายหัวหน้าถูกจ้องมองในความมึนงงที่ศพจางหยาง สีของใบหน้าของเขามีการเปลี่ยนแปลงซ้ำ ๆ ขาวมณโฑหน้าขาวบางครั้ง บางครั้งแดงมาก และร้ายแรงบางครั้ง เขาได้ยินคำพูดของคนน้อย ดูเหมือนจะเป็นติกกับการเริ่มต้น จู่ ๆ เขานิพจน์มองโกรธมาก เขาเปิด และส่งไปคนน้อยที่บินกับปาล์มหยุดงานโดยไม่มีป้ายเตือน แล้วคำราม hysterically: "รายงาน รายงานตูดของฉัน!! เขาเสียแล้ว สามารถเราไปมี โดยไม่มีการฆ่า ทั้งหมดของเราจะถูกฝังอยู่กับหนุ่มหลัก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเห็นเด็กสาวคนนี้เป็นผู้หญิงสูงดูเหมือนจะให้ออกหรือถอนหายใจโล่งอก เธอเงยหน้าขึ้นทางขวามือของเธอและตบเบา ๆ ของเธอกลับมาขณะที่พูดในเสียงนุ่ม "ขอบคุณพระเจ้าคุณจะปลอดภัย ฉันเป็นห่วงไปสู่ความตาย ผมออกจากเพียงไม่กี่วัน แต่เมื่อผมกลับมาผมไม่คาดคิดไม่สามารถหาคุณ จากนั้นฉันก็ค้นพบว่าคุณถูกลักพาตัวไปโดยแก๊งใต้ดินในเมืองดังนั้นผมจึงหันไปเกือบทุกกลุ่มอาชญากรท้องถิ่นที่จะสามารถที่จะหาสถานที่แห่งนี้ โชคดีที่คุณกำลังเอาล่ะ ... ใช่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรกับคุณ? คุณถูกรังแกโดยพวกเขา " แต่หลังจากนอนอยู่ในอกของเธอในขณะที่ดีไม่เด็กสาวยกหัวของเธอกล่าวว่า" ไม่ฉันไม่ได้ พวกเขาไม่ได้ทำอะไรกับผม พวกเขากล่าวว่าคืนนี้พวกเขาจะให้ฉัน ... ให้ฉันให้นายเล็กของพวกเขา ฉันรู้ว่าคุณแน่นอนจะมาช่วยฉันดังนั้นฉันไม่ได้ทำอะไรอย่างใดอย่างหนึ่ง ประมาณครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาโทหนุ่มของพวกเขามาถึงแล้วแล้วคนนี้ปรากฏ ... " เสียงของเธอที่ชัดเจนและไพเราะเช่นที่ของขมิ้นและในขณะที่ดูเหมือนจะมีน้ำเสียงสะอื้นเล็กน้อยในมันเพื่อให้มันฟัง บิตฉุน ณ จุดนี้เธอไม่สามารถช่วยให้การเปลี่ยนหัวของเธอไปรอบ ๆ เพื่อดูที่ตากใบ Yunfei ก่อนจะหันกลับมาทันทีในลักษณะที่ขี้ขลาด จากนั้นเธอก็ไปซ่อนอยู่เบื้องหลังน้องสาวอาวุโสของเธอกับหัวของเธอลดลง ผมยาวสวยของเธอได้รับการครอบคลุมใบหน้าของเธอ แต่มันอาจจะสังเกตเห็นว่าเธอเป็นคนเงียบ ๆ glancing ที่ตากใบ Yunfei ในด้านหน้าของเธอ. จับเหลือบของความงามและใบหน้าหยกเหมือนเธอเธอตากใบ Yunfei ตะลึงสักครู่. เห็น การแสดงออกของเด็กสาวที่สาวสูงไม่สามารถช่วยหัวเราะนิด เธอยกหัวของเธอยิ้มตากใบ Yunfei แล้วพยักหน้าเล็กน้อยกล่าวว่า "ผม Qiu Luliu, ศิษย์ของอาจารย์ใหญ่วิลโลว์โรงเรียนสีเขียว นี้เป็นน้องสาวของฉันจูเนียร์ชู Yuhe ผมอาจจะได้รู้ว่าที่โรงเรียนคุณมาจากไหน? " Bai Yunfei แต่ไม่ได้คำตอบของเธอ แต่เขามองนอกบ้านแล้วกวาดสายตาของเขาคิดมากกว่าคนธรรมดาสามัญที่ได้รับการหมดสติไปด้วยเศษกระเบื้องหักโดยเขาก่อนหน้านี้ในฮอลล์. หญิงสาวที่เรียกว่า Qiu Luliu ไม่ได้คาดหวังตากใบ Yunfei ไม่ได้ที่จะตอบเธอเพื่อให้เธอค่อนข้าง รำคาญ แต่เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเขาเธอถูกนำตัวออกไปเล็กน้อยผงะสักครู่ จากนั้นดูเหมือนจะมีความคิดของบางสิ่งบางอย่างที่เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง "นายผมคิดว่าเราไม่ควรอยู่ที่นี่มานาน ทำไมเราไม่ปล่อยครั้งแรกแล้วหาสถานที่ที่จะพูดคุยกันอีก? " Bai Yunfei มองที่ Qiu Luliu และชู Yuhe ที่มองบ่อยครั้งที่เขาจากด้านหลังน้องสาวอาวุโสของเธอแล้วลดลงหัวของเขาอยู่ในความเงียบเป็นเวลานานก่อนที่จะ บอกกับพยักหน้า ". เอาล่ะฉันต้องปรึกษากับคุณเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างมากเกินไป ... Let 's go" ดึง Yuhe, Qiu Luliu เดินออกมาจากประตู ตากใบ Yunfei จึงมองศพ Zhang ยางอีกครั้งและให้ออกถอนหายใจที่มีความหมายโดยนัยเป็นที่รู้จักที่จะได้ตัวเอง แล้วเขาก็ยกศีรษะของเขา รูปลักษณ์ในสายตาของเขาได้กลายเป็นที่ชัดเจนและมั่นคงอีกครั้ง เขารีบเดินวงกลมรอบห้องโถงหยิบมีดสั้นทั้งหมดที่เขาได้ยิงออกมาก่อนหน้านี้และกริชหรูหรา Zhang ยางจากนั้นก็หันไปรอบ ๆ และเดินออกไปจากห้องโถง หลังจากที่เขาจมอยู่กับ Qiu Luliu และชู Yuhe ที่สามของพวกเขาค่อยๆหายไปในเวลากลางคืน. กว่าสิบนาทีหลังจากการเดินทางของพวกเขาบางคนนอนไม่ได้สติอยู่บนพื้นของห้องโถงย้ายออกไปเล็กน้อยแล้วพยายามขึ้นด้วยความระมัดระวัง แต่หลังจากที่ยืนยันว่าใบ Yunfei และหญิงได้ออกจริงๆไม่พวกเขาก็ให้ออกถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่แล้วพวกเขาก็ค่อนข้างที่สูญเสีย กำลังมองหาที่สามศพอยู่บนชั้นที่พวกเขาตะลึงและไม่ทราบว่าสิ่งที่พวกเขาควรจะทำอย่างไร. "หัวหน้า ... หัวหน้าเราสิ่งที่เราควรทำอย่างไร? เราควรจะรายงานไปยังคฤหาสน์ Zhang ทันทีเพื่อให้พวกเขาสามารถส่งคนไปจับฆาตกรต้นแบบหนุ่ม? "คนส่วนน้อยที่ได้รับการหมดสติไปโดยตากใบ Yunfei บนถนนกล่าวว่าหัวหน้าที่อยู่ข้างเขาในขณะที่ตบหน้าอกของเขาในเอ้อระเหยกลัว เขาไม่กล้าแม้แต่จะมองไปที่ศพเสียหายจางยาง. หัวหน้าถูกจ้องมองอยู่ในภวังค์ที่ศพ Zhang ยาง สีของใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนซ้ำ ๆ บางครั้งซีดบางครั้งสีแดงมากและบางครั้งร้ายแรงสีขาว ได้ยินคำพูดคนส่วนน้อยของเขาดูเหมือนจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับการเริ่มต้น ทันใดนั้นการแสดงออกของเขาดูโกรธมาก เขาหันและส่งคนส่วนน้อยที่บินกับการนัดหยุดงานโดยไม่ต้องปาล์มสัญญาณเตือนภัยแล้วคำรามอย่างบ้าคลั่ง: "รายงาน? รายงานตูดของฉัน !! เขาเป็นคนที่ตายไปแล้ว วิธีการที่เราสามารถไปที่นั่นโดยไม่มีการฆ่า? เราทุกคนจะได้รับการฝังไปพร้อมกับโทหนุ่ม! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเห็นสาว ผู้หญิงตัวสูงดูเหมือนจะถอนหายใจ หรือชื้น เธอยกมือขวาขึ้นลูบหัวเธอเบา ๆและกลับในขณะที่พูดในเสียงนุ่ม " ขอบคุณพระเจ้า เธอปลอดภัยดี ผมเป็นห่วงแทบตาย ฉันไปแค่ไม่กี่วัน แต่เมื่อผมกลับมาผมก็ไม่เจอเธอ ผมค้นพบว่าคุณได้รับการลักพาตัวโดยแก๊งใต้ดินในเมืองผมเปลี่ยนเกือบทุกท้องถิ่นกลุ่มอาชญากรจะสามารถหาสถานที่นี้ โชคดีที่ไม่เป็นไร . . . . . . . ใช่ เขาทำอะไรให้คุณ ? คุณทำร้ายพวกเขา ? "หลังจากที่นอนอยู่ในอ้อมอกของเธอ สักพักก็เด็กสาวยกหัวของเธอว่า " เปล่าค่ะ เขาไม่ได้ทำอะไรฉันหรอก เขาบอกว่าคืนนี้เขาจะให้ฉัน . . . . . . . ให้กับนายน้อยของตน ผมรู้ว่าคุณต้องมาช่วยฉัน แล้วฉันก็ไม่ได้ทำอะไรเหมือนกัน ประมาณครึ่งชั่วโมงได้แล้ว ของนายน้อยมาถึงแล้ว แล้วคนผู้นี้ปรากฏตัวขึ้น . . . . . . . "เสียงเธอใสและไพเราะอย่างนี้ของนกขมิ้น และในขณะนี้มีดูเหมือนจะเป็นเสียงสะอื้นเล็กน้อยในมันดังนั้นมันฟังดูฉุนนิดหน่อย ณจุดนี้ , เธอไม่สามารถช่วยหันหัวของเธอรอบ ๆเพื่อดูใบ yunfei ก่อนที่จะเปิดมันกลับทันทีในลักษณะที่ขี้ขลาด แล้วเธอก็ไปหลบอยู่หลังพี่สาวและรุ่นพี่ของเธอกับหัวของเธอลดลง ผมยาวสวยของเธอปิดบังใบหน้าของเธอ แต่มันอาจจะสังเกตเห็นว่า เธอเงียบ ๆ ผาดที่ ไบ yunfei ต่อหน้าเธอจับเหลือบของความงามของเธอ และนางหยกใบหน้า ใบ yunfei ถูก entranced สักครู่ได้เห็นสีหน้าของเด็กสาวที่สาวร่างสูงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะนิดหน่อย เธอยกหัวเธอ ยิ้มให้ ไบ yunfei แล้วเล็กน้อย พยักหน้าบอกว่า " ผมชิว luliu , สาวกของสีเขียววิลโลว์โรงเรียนเป็นอาจารย์ใหญ่ นี้เป็นรุ่นน้องพี่ชู yuhe . ผมอยากทราบว่าโรงเรียนที่คุณจาก "ใบ yunfei , อย่างไรก็ตาม , ไม่ได้ตอบเธอ แต่เขาดูภายนอกบ้านแล้วกวาดดวงตาของเขาอย่างครุ่นคิดมากกว่าคนธรรมดาที่เคยล้มหมดสติด้วยเศษกระเบื้องแตก โดยเขาก่อนหน้านี้ใน Hallเด็กสาวที่ชื่อชิว luliu คาดไม่ถึง ไบ yunfei ไม่ตอบเธอแล้ว เธอค่อนข้างหงุดหงิด แต่เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเขา เธอเล็กน้อย อึ้งไปชั่วขณะ แล้วที่ต้องคิดเรื่องที่เธอพูดด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง : " นี่คุณ ผมว่าเราไม่ควรอยู่ที่นี่นานๆ ทำไมเราไม่กลับไปก่อน แล้วหาสถานที่ที่จะพูดคุยกับแต่ละอื่น ๆ ? "ใบ yunfei ดูชิว luliu และชู yuhe ที่มักมองเขาจากข้างหลังพี่สาวของเธออาวุโสแล้วก้มหัวในความเงียบเป็นเวลานาน ก่อนจะพูดพร้อมพยักหน้า " ครับ ผมจะปรึกษากับคุณเกี่ยวกับบางอย่างเหมือนกัน . . . . . . . ไปกันเถอะ .ดึง yuhe ชิว luliu , เดินออกจากประตู ใบ yunfei ไปดูจางหยางศพอีกครั้ง และถอนหายใจที่มีนัยความหมายคือไม่รู้จักแม้กระทั่งตัวเอง เขายกศีรษะของเขา สายตาของเขาได้กลายเป็นที่ชัดเจนและแน่วแน่อีกครั้ง เขารีบเดินเป็นวงกลมรอบห้อง เก็บทุกกริชเขาก็ยิงออกไปก่อนหน้านี้ และจางหยาง หรูหรา กริช แล้วหันหลังเดินออกจากห้องโถง หลังจากที่เขาจับคู luliu และชู yuhe พวกเขาสามคนค่อยๆหายไปในตอนกลางคืนกว่าสิบนาทีหลังจากออกเดินทางของพวกเขา บางคนนอนสลบบนพื้นของห้องโถงย้ายเล็กน้อยแล้วพยายามขึ้นด้วยความระมัดระวัง หลังจากได้รับการยืนยันว่า ไบ yunfei และสาวได้จริงๆแล้วพวกเขาก็ปล่อยเสียงถอนหายใจโล่งอก แต่แล้วพวกเขาค่อนข้างงง ดู 3 ศพบนพื้น เขาพูดไม่ออก และไม่รู้ว่าควรจะทำอะไร" หัวหน้า . . . หัวหน้าเรา เราควรทำยังไง เราควรจะรายงานไปยังจางแมนชั่นทันทีเพื่อให้พวกเขาสามารถส่งคนไปจับฆาตกรของนายน้อย " น้อยคนที่เคยล้มหมดสติ ไบ yunfei บนถนนบอกว่าให้หัวหน้าอยู่ข้างๆ ในขณะที่ลูบหน้าอกของเขาในความรู้สึกของความกลัว เขาไม่กล้าแม้แต่จะมองจางหยางเสียศพหัวหน้ามองในความมึนงงที่จางหยาง ซากศพ สี หน้าของเขาก็เปลี่ยนบ่อยๆ บางครั้งก็ซีดเผือด บางครั้งมากบางครั้งร้ายแรง สีแดง และสีขาว ได้ยินคำพูดที่คนน้อย เขาดูเหมือนจะตื่นกับการเริ่มต้น จู่ๆ สีหน้าของเขาดูโกรธมาก เขาจะส่งคนน้อยบินด้วยฝ่ามือตีโดยไม่มีสัญญาณเตือนแล้วคำรามอย่างบ้าคลั่ง " รายงาน รายงานตูดของฉัน ! ! เขาตายแล้ว วิธีที่เราสามารถไปโดยไม่ได้รับฆ่า เราทั้งหมดจะถูกฝังไว้กับคุณชาย "