Jong Hyun opened his eyes again and

Jong Hyun opened his eyes again and saw Yura pouting slightly as she looked down on him. Pulling himself up out of her lap, he gave an exaggerated mock sigh and grinned, “Ugh, I really can’t say no when you pull out your aegyo like this. We should put a penalty every time you do this. It’s not fair to me,” he said as he scratched his head while sending a look of gentle censure at her direction.

Throwing her hands up in the air, Yura proclaimed excitedly, “Yay! I don’t mind any penalty, as long as get to do something else for a change, right?” Winking at Jong Hyun, she pulled out her laptop from the nearby desk table and plunked it down in the table in front of them. Before he could react, she looked mischievously at him and asked,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jong Hyun เปิดตาอีกครั้ง และเห็น Yura pouting เล็กน้อยเธอมองลงไปในเขา เขาดึงตัวเองขึ้นจากตักของเธอ ให้แยกกันการจำลอง exaggerated และ grinned, "Ugh ฉันจริง ๆ ไม่พูด ว่า ไม่เมื่อคุณดึง aegyo ของคุณเช่นนี้ เราควรใส่จุดโทษทุกครั้งที่คุณทำเช่นนี้ มันไม่ยุติธรรมกับฉัน เขากล่าวเป็นเขามีรอยขีดข่วนศีรษะขณะส่งมองของตำหนิเบา ๆ ในทิศทางของเธอขว้างปามือของเธอขึ้นในอากาศ Yura ประกาศขึ้ง "เย่ กินไม่ลงโทษใด ๆ ความยาวที่ได้รับทำอย่างอื่นที่มีการเปลี่ยนแปลง ขวา" ขยิบตาที่ Jong Hyun เธอดึงเธอแล็ปท็อปจากตารางโต๊ะใกล้เคียง และ plunked ลงในตารางหน้าของพวกเขา ก่อนที่เขาสามารถตอบสนอง เธอมองถึงเขา และ ถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จงฮยอนเปิดตาของเขาอีกครั้งและเห็น Yura มุ่ยเล็กน้อยขณะที่เธอมองลงไปบนเขา ดึงตัวเองขึ้นมาจากตักของเธอเขาให้ถอนหายใจยุ้ยจำลองและยิ้ม "ฮึผมไม่สามารถบอกว่าไม่มีเมื่อคุณดึงออกมาแอ๊บแบ๊วของคุณเช่นนี้ เราควรใส่โทษครั้งที่คุณทำเช่นนี้ทุก มันไม่ยุติธรรมกับผม "เขากล่าวในขณะที่เขามีรอยขีดข่วนหัวของเขาขณะที่การส่งรูปลักษณ์ของการตำหนิอ่อนโยนที่ทิศทางของเธอ. โยนมือของเธอขึ้นไปในอากาศ, Yura ประกาศพล่าน "เย้! ฉันไม่คิดโทษใด ๆ ตราบใดที่ได้รับที่จะทำอย่างอื่นสำหรับการเปลี่ยนแปลงใช่มั้ย? "กระพริบที่จงฮยอนเธอดึงออกมาจากแล็ปท็อปของเธอจากโต๊ะโต๊ะที่อยู่ใกล้เคียงและอุ้มมันลงในตารางในด้านหน้าของพวกเขา ก่อนที่เขาจะตอบสนองเธอมองซุกซนที่เขาและถามว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จงฮยอนลืมตาขึ้นอีกครั้งและเห็นยูระทำหน้ามุ่ยเล็กน้อย เธอมองไปที่เขา ดึงตัวเองขึ้นมาจากตักของเธอ เขาถอนหายใจและเยาะเย้ยให้เกินจริงเลยด้วย " ผมพูดไม่ได้จริงๆ ไม่เมื่อคุณดึงออกน่ารักๆแบบนี้ เราควรจะโทษทุกครั้งที่คุณทำแบบนี้ มันไม่ยุติธรรมกับผม" เขาบอกว่าเขามีรอยขีดข่วนหัวของเขาในขณะที่การดูอ่อนโยนตำหนิในทิศทางที่เธอ

โยนมือของเธอขึ้นไปในอากาศ ยูระประกาศด้วยความตื่นเต้น เย้ ! ผมไม่รังเกียจการลงโทษใดๆ ตราบใดที่ทำบางอย่างสำหรับการเปลี่ยนแปลง ใช่ไหม ? " ขยิบตาให้จงฮยอน เธอดึงออกแล็ปท็อปของเธอจากโต๊ะโต๊ะใกล้เคียง และ plunked ลงในตารางในหน้าของพวกเขา ก่อนที่เขาจะทำหน้ายังไงเธอมองเขาอย่างซุกซน และถาม