A BRIEF HISTORY OF FLUID MECHANICS1

A BRIEF HISTORY OF FLUID MECHANICS1
One of the first engineering problems humankind faced as cities were developed
was the supply of water for domestic use and irrigation of crops. Our
urban lifestyles can be retained only with abundant water, and it is clear
from archeology that every successful civilization of prehistory invested in
the construction and maintenance of water systems. The Roman aqueducts,
some of which are still in use, are the best known examples. However, perhaps
the most impressive engineering from a technical viewpoint was done
at the Hellenistic city of Pergamon in present-day Turkey. There, from 283
to 133 BC, they built a series of pressurized lead and clay pipelines (Fig.
1–11), up to 45 km long that operated at pressures exceeding 1.7 MPa (180
m of head). Unfortunately, the names of almost all these early builders are
lost to history. The earliest recognized contribution to fluid mechanics theory
was made by the Greek mathematician Archimedes (285–212 BC). He
formulated and applied the buoyancy principle in history’s first nondestructive
test to determine the gold content of the crown of King Hiero I. The
Romans built great aqueducts and educated many conquered people on the
benefits of clean water, but overall had a poor understanding of fluids theory.
(Perhaps they shouldn’t have killed Archimedes when they sacked
Syracuse.)
During the Middle Ages the application of fluid machinery slowly but
steadily expanded. Elegant piston pumps were developed for dewatering
mines, and the watermill and windmill were perfected to grind grain, forge
metal, and for other tasks. For the first time in recorded human history significant
work was being done without the power of a muscle supplied by a
person or animal, and these inventions are generally credited with enabling
the later industrial revolution. Again the creators of most of the progress are
unknown, but the devices themselves were well documented by several
technical writers such as Georgius Agricola (Fig. 1–12).
The Renaissance brought continued development of fluid systems and
machines, but more importantly, the scientific method was perfected and
adopted throughout Europe. Simon Stevin (1548–1617), Galileo Galilei
(1564–1642), Edme Mariotte (1620–1684), and Evangelista Torricelli
(1608–1647) were among the first to apply the method to fluids as they
investigated hydrostatic pressure distributions and vacuums. That work was
integrated and refined by the brilliant mathematician, Blaise Pascal (1623–
1662). The Italian monk, Benedetto Castelli (1577–1644) was the first person
to publish a statement of the continuity principle for fluids. Besides formulating
his equations of motion for solids, Sir Isaac Newton (1643–1727)
applied his laws to fluids and explored fluid inertia and resistance, free jets,
and viscosity. That effort was built upon by the Swiss Daniel Bernoulli

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติย่อของ MECHANICS1 ของเหลวแรกมนุษย์ปัญหาวิศวกรรมประสบ ตามที่ได้รับการพัฒนาเมืองอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นการจัดหาน้ำสำหรับใช้ในประเทศและชลประทานของพืช ของเราวิถีชีวิตในเมืองที่สามารถเก็บน้ำอุดมสมบูรณ์ และเป็นที่ชัดเจนจากโบราณคดีที่อารยธรรมทุกความสำเร็จของประวัติศาสตร์การลงทุนในการก่อสร้างและบำรุงรักษาระบบน้ำ ลำรางส่งน้ำโรมันซึ่งจะยังคงใช้ เป็นตัวอย่างทราบมากที่สุด อย่างไรก็ตาม บางทีทำวิศวกรรมสุดประทับใจจากมุมมองทางเทคนิคที่เฮเลนเมืองของ Pergamon ในตุรกีในปัจจุบัน นั่น จาก 283การ 133 BC พวกเขาสร้างชุดของแรงดันดินและนำท่อ (มะเดื่อ1-11), ถึง 45 กิโลเมตรยาวที่ดำเนินการที่ความดันเกิน 1.7 MPa (180มหัว) อับ ชื่อของผู้สร้างต้นเกือบทั้งหมดเหล่านี้อยู่หายไปกับประวัติศาสตร์ แรกสุดรู้จักทฤษฎีกลศาสตร์ของไหลสมทบถูกสร้างขึ้น โดยนักคณิตศาสตร์กรีกคิ (285 – 212 BC) เขาสูตร และใช้หลักการลอยตัวในประวัติศาสตร์แรกของไม่ทำลายทดสอบเพื่อตรวจสอบเนื้อหาทองมงกุฎ King Hiero I. การโรมันสร้างลำรางส่งน้ำที่ดี และศึกษาหลายคนที่เอาชนะในการประโยชน์ ของ น้ำสะอาด แต่โดยรวมก็คือความไม่รู้ของทฤษฎีของเหลว(บางทีพวกเขาไม่ควรฆ่าคิเมื่อพวกเขาไล่ออกSyracuse)ระหว่างกลางอายุการใช้เครื่องจักรของเหลวอย่างช้า ๆ แต่ขยายตัวอย่างต่อเนื่อง ปั๊มลูกสูบที่หรูหราได้รับการพัฒนาสำหรับการแยกน้ำเหมือง แร่ และวอเตอร์มิลล์ และกังหันลมที่สมบูรณ์เพื่อบดเม็ด ปลอมโลหะ และ สำหรับงานอื่น ๆ บันทึกครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของมนุษย์อย่างมีนัยสำคัญการทำงานไม่ มีพลังของกล้ามเนื้อโดยการคน หรือสัตว์ และสิ่งประดิษฐ์เหล่านี้โดยทั่วไปเครดิต ด้วยการเปิดใช้งานภายหลังการปฏิวัติอุตสาหกรรม อีกครั้ง เป็นผู้สร้างส่วนใหญ่ของความคืบหน้าไม่ทราบ แต่อุปกรณ์ตัวเองถูกจัดดี โดยหลายนักเขียนทางเทคนิคเช่น Georgius Agricola (รูป 1-12)เรเนสซองนำมาพัฒนาอย่างต่อเนื่องของระบบของเหลว และเครื่องจักร แต่ที่สำคัญกว่า วิธีการทางวิทยาศาสตร์แก้ไขสมบูรณ์ และนำมาใช้ทั่วยุโรป ไซม่อน Stevin (1548-1617), กาลิเลโอ Galilei(1564 – 1642) Edme Mariotte (1620-1684), และ Evangelista Torricelli(1608-1647) ได้คนแรกที่ใช้วิธีการให้ของเหลวนั้นตรวจสอบการกระจายความดันและเครื่องดูดฝุ่น ที่ทำงานได้แบบบูรณาการ และโดยนักคณิตศาสตร์ยอดเยี่ยม แบลส์ปาสกาล (1623 –ค.ศ. 1662) . พระอิตาลี Benedetto Castelli (1577 – 1644) เป็นคนแรกการประกาศคำสั่งหลักความต่อเนื่องสำหรับของเหลว นอกจากที่กำหนดสมการของการเคลื่อนไหวของแข็ง เซอร์ไอแซกนิวตัน (1643-1727) ของเขาใช้กฎหมายของเขากับของเหลว และสำรวจความเฉื่อยของของเหลว และความต้าน ทาน ฉีดฟรีและความหนืด ความพยายามที่ถูกสร้างขึ้น โดย Bernoulli แดเนียลสวิส