Economic antitrust torts has been s

Economic antitrust torts has been somewhat been submerged by modern competition law. However, in the United States, private parties are permitted in certain circumstances to sue for anticompetitive practices, including under federal or state statutes or on the basis of common law tortious interference, which may be based upon the Restatement (Second) of Torts §766.[27] Federal laws include the Sherman Antitrust Act of 1890 followed by the Clayton Antitrust Act which restrict cartels and through Federal Trade Commission regulate mergers and acquisitions. In the European Union, articles 101 and 102 of the Treaty on the Functioning of the European Union apply but allowing private actions to enforce antitrust laws is under discussion.[citation needed]
Negligent misrepresentation as tort where no contractual privity exists was disallowed in England by Derry v Peek [1889]; however, this position was overturned in Hedley Byrne v Heller in 1964 so that such actions were allowed if a "special relationship" existed between the plaintiff and defendant.[28] United States courts and scholars "paid lip-service" to Derry; however, scholars such as William Prosser argued that it was misinterpreted by English courts.[28] The case of Ultramares Corporation v. Touche (1932) limited the liability of an auditor to known identified beneficiaries of the audit and this rule was widely applied in the United States until the 1960s.[28] The Restatement (Second) of Torts expanded liability to "foreseeable" users rather than specifically identified "foreseen" users of the information, dramatically expanding liability and affecting professionals such as accountants, architects, attorneys, and surveyors.[28] As of 1989, most U.S. jurisdictions follow either the Ultramares approach or the Restatement approach.[28]
The tort of deceit for inducement into a contract is a tort in English law, but in practice has been replaced by actions under Misrepresentation Act 1967.[29] In the United States, similar torts existed but have become superseded to some degree by contract law and the pure economic loss rule.[30] Historically (and to some degree today), fraudulent (but not negligent[30]) misrepresentation involving damages for economic loss may be awarded under the "benefit-of-the-bargain" rule (damages identical to expectation damages in contracts[30]) which awards the plaintiff the difference between the value represented and the actual value.[30] Beginning with Stiles v. White (1846) in Massachusetts, this rule spread across the country as a majority rule with the "out-of-pocket damages" rule as a minority rule.[30] Although the damages under the "benefit-of-the-bargain" are described as compensatory, the plaintiff is left better off than before the transaction.[30] The economic loss rule which emerged in the 20th century would eliminate these losses if applied strictly,[26] which has led to preclusion of the tort or an exception to allow the tort if not related to a contract.[30]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แล้วการละเมิดจากการผูกขาดทางเศรษฐกิจค่อนข้างจมอยู่ใต้น้ำ โดยกฎหมายการแข่งขันที่ทันสมัย อย่างไรก็ตาม ในสหรัฐอเมริกา ปาร์ตี้จะได้รับอนุญาตเฉพาะบางกรณีฟ้องปฏิบัติ anticompetitive รวมถึงภาย ใต้รัฐบาลกลาง หรือรัฐคดี หรือ โดยทั่วไปกฎหมายแป็นการละเมิดสิทธิ รบกวน ซึ่งอาจจะตามทำงบใหม่ที่ (2) ของการละเมิดจาก §766 [27] กลางกฎหมายบัญญัติต่อต้านการผูกขาดเชอร์แมนของ 1890 ตามพระราชบัญญัติต่อต้านการผูกขาดของเคลย์ตันจำกัด cartels และผ่านคณะกรรมการการค้าของรัฐบาลกลางควบคุมครอบงำและซื้อ ไว้ ในสหภาพยุโรป บทความ 101 และ 102 Functioning ของสหภาพยุโรปสนธิสัญญาใช้ แต่ให้เอกชนดำเนินการบังคับใช้กฎหมายต่อต้านการผูกขาดอยู่ภายใต้การสนทนา [ต้องการอ้างอิง]Misrepresentation negligent เป็นสูญที่ privity ไม่ตามสัญญาอยู่ไม่อนุญาตให้อังกฤษ Derry v แอบ [จาก 1889]; อย่างไรก็ตาม ตำแหน่งที่เกิดใน v Hedley Byrne Heller ในปี 1964 เพื่อให้การดำเนินการดังกล่าวได้รับอนุญาตถ้า "สัมพันธ์พิเศษ" อยู่ระหว่างโจทก์กับจำเลย [28] ศาลสหรัฐอเมริกาและนักวิชาการ "ชำระบริการ lip" Derry อย่างไรก็ตาม นักวิชาการเช่น William Prosser โต้เถียงว่า มันมี misinterpreted โดยศาลอังกฤษ [28] ในกรณีของ บริษัท Ultramares v. Touche (1932) จำกัดความรับผิดชอบสอบจะทราบผู้รับผลประโยชน์ระบุจากการตรวจสอบ และกฎนี้อย่างกว้างขวางใช้ในสหรัฐอเมริกาจนถึงปี 1960 [28] ที่ทำงบใหม่ (2) ของการละเมิดจากขยายความรับผิดผู้ใช้ "คาดการณ์" แทนโดยเฉพาะระบุ "foreseen" ผู้ใช้ของข้อมูล การขยายความรับผิดชอบอย่างมาก และส่งผลกระทบต่อผู้เชี่ยวชาญเช่นบัญชี สถาปนิก ทนายความ และ surveyors [28] ณ 1989 ประเทศสหรัฐอเมริกาส่วนใหญ่ทำตามวิธี Ultramares หรือวิธีการทำงบใหม่ [28]สูญทำสำหรับ inducement เป็นสัญญาเป็นสูญ ในกฎหมายอังกฤษ แต่ ในทางปฏิบัติได้ถูกแทนที่ โดยการดำเนินการภายใต้ Misrepresentation 1967 พระราชบัญญัติ [29] ในสหรัฐอเมริกา การละเมิดจากเหมือนเดิม แต่เป็นทดแทนไปบางส่วน โดยกฎหมายสัญญาและกฎการสูญเสียทางเศรษฐกิจที่แท้ [30] ประวัติ (และบางส่วนวันนี้), หลอกลวง (แต่อาจได้รับไม่ negligent[30]) misrepresentation เกี่ยวข้องกับความเสียหายในทางเศรษฐกิจภายใต้การปกครอง "สวัสดิการของเดอะต่อรอง" (เหมือนกับความเสียหายความคาดหวังใน contracts[30]) ซึ่งรางวัลโจทก์ความแตกต่างระหว่างค่าจริงและค่าที่แสดง ความเสียหาย [30] เริ่มต้น ด้วย Stiles v. แมสซาชูเซตส์ใน (1846) สีขาว กฎนี้แพร่กระจายทั่วประเทศเป็นกฎส่วนใหญ่มีกฎ "out-of-pocket หาย" เป็นกฎชนกลุ่มน้อย [30] แม้ว่าความเสียหายภายใต้ "ผลประโยชน์ของเดอะราคา" ไว้เป็นชดเชย โจทก์ที่เหลือกว่าปิดก่อนทำธุรกรรม [30] กฎการสูญเสียทางเศรษฐกิจที่เกิดในศตวรรษ 20 จะกำจัดความสูญเสียเหล่านี้หากใช้อย่างเคร่งครัด, [26] ซึ่งได้นำไป preclusion สูญหรือข้อยกเว้นให้สูญถ้า ไม่เกี่ยวข้องกับสัญญา [30]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วินาศภัยต่อต้านการผูกขาดทางเศรษฐกิจที่ได้รับการรับค่อนข้างจมอยู่ใต้น้ำโดยกฎหมายการแข่งขันที่ทันสมัย อย่างไรก็ตามในประเทศสหรัฐอเมริกา, ปาร์ตี้ส่วนตัวที่ได้รับอนุญาตในบางสถานการณ์ที่จะฟ้องสำหรับการปฏิบัติต่อต้านรวมทั้งภายใต้กฎเกณฑ์ของรัฐบาลกลางหรือรัฐหรือบนพื้นฐานของกฎหมายการแทรกแซงละเมิดซึ่งอาจจะขึ้นอยู่กับการปรับปรุงงบการเงิน (ที่สอง) ของวินาศภัย§766 . [27] กฎหมายของรัฐบาลกลางรวมถึงกฎหมายป้องกันการผูกขาดของเชอร์แมน 1890 ตามที่กฎหมายป้องกันการผูกขาดเคลย์ตันซึ่ง จำกัด การค้าและผ่านคณะกรรมาธิการการค้าของรัฐบาลกลางควบคุมการควบรวมกิจการ ในสหภาพยุโรปบทความ 101 และ 102 ของสนธิสัญญาเกี่ยวกับการทำงานของสหภาพยุโรปใช้ แต่ช่วยให้การกระทำของภาคเอกชนในการบังคับใช้กฎหมายต่อต้านการผูกขาดอยู่ภายใต้การอภิปราย. [อ้างจำเป็น]
บิดเบือนความจริงประมาทเป็นละเมิดที่ไม่ลับสัญญาที่มีอยู่ได้รับอนุญาตให้อยู่ในประเทศอังกฤษโดย เดอร์รี่วี Peek [1889] แต่ตำแหน่งนี้พลิกคว่ำใน Hedley เบิร์นโวลต์เฮลเลอร์ในปี 1964 เพื่อให้การดำเนินการดังกล่าวได้รับอนุญาตถ้า "ความสัมพันธ์พิเศษ" อยู่ระหว่างโจทก์และจำเลย [28] ศาลสหรัฐอเมริกาและนักวิชาการ "จ่ายริมฝีปากบริการ" เดอร์รี่. แต่นักวิชาการเช่นวิลเลียมพรอสเซอร์ที่ถกเถียงกันอยู่ว่ามันถูกตีความโดยศาลอังกฤษ. [28] กรณีของ Ultramares คอร์ปอเรชั่น v. Touche (1932) จำกัด ความรับผิดของผู้สอบบัญชีที่จะเป็นที่รู้จักกันระบุได้รับผลประโยชน์ของการตรวจสอบที่และกฎนี้ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายใน ประเทศสหรัฐอเมริกาจนถึงปี 1960. [28] การปรับปรุงงบการเงิน (ที่สอง) ของวินาศภัยขยายความรับผิดต่อ "อันใกล้" ผู้ใช้มากกว่าที่ระบุเฉพาะ "มองเห็น" ผู้ใช้งานของข้อมูลอย่างรวดเร็วขยายความรับผิดและผู้เชี่ยวชาญด้านการมีผลกระทบต่อเช่นนักบัญชี, สถาปนิก, ทนายความ และสำรวจ. [28] ในฐานะของปี 1989 เขตอำนาจศาลสหรัฐส่วนใหญ่ทำตามทั้งวิธีการ Ultramares หรือวิธีการปรับปรุงงบการเงินได้. [28]
การละเมิดการหลอกลวงจูงใจทำสัญญาคือการละเมิดในกฎหมายอังกฤษ แต่ในทางปฏิบัติได้ถูกแทนที่โดยการกระทำ ภายใต้พระราชบัญญัติการบิดเบือนความจริงปี 1967 [29] ในสหรัฐอเมริกาละเมิดที่คล้ายกันอยู่ แต่ได้กลายเป็นแทนที่ในระดับหนึ่งตามที่กฎหมายสัญญาและกฎสูญเสียทางเศรษฐกิจที่บริสุทธิ์. [30] ในอดีต (และในระดับปัจจุบัน) หลอกลวง (แต่ไม่ประมาท [30]) การบิดเบือนความจริงที่เกี่ยวข้องกับความเสียหายสำหรับการสูญเสียทางเศรษฐกิจอาจจะได้รับรางวัลภายใต้ "ผลประโยชน์ของการต่อรองราคา" กฎ (ความเสียหายเหมือนกันกับความเสียหายที่เกิดความคาดหวังในการทำสัญญา [30]) ซึ่งได้รับรางวัลโจทก์ความแตกต่างระหว่างค่าตัวแทนและที่เกิดขึ้นจริงที่ ค่า. [30] เริ่มต้นด้วยการกั้น v. สีขาว (1846) ในแมสซาชูเซตกฎนี้แพร่กระจายไปทั่วประเทศเป็นกฎส่วนใหญ่ที่มี "ความเสียหายออกจากกระเป๋าของ" กฎเป็นกฎชนกลุ่มน้อย. [30] แม้ว่าความเสียหายที่อยู่ภายใต้ ว่า "ผลประโยชน์ของการต่อรองราคา" อธิบายว่าการชดเชยโจทก์ที่เหลือดีกว่าก่อนที่จะทำธุรกรรม. [30] กฎสูญเสียทางเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นในศตวรรษที่ 20 จะกำจัดความสูญเสียเหล่านี้ถ้านำมาใช้อย่างเคร่งครัด [26] ซึ่งได้นำไปสู่การ preclusion ของการละเมิดหรือมีข้อยกเว้นที่จะอนุญาตให้ละเมิดถ้าไม่ได้เกี่ยวข้องกับการทำสัญญา. [30]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ละเมิดเศรษฐกิจผูกขาดได้ค่อนข้างมิดโดยกฎหมายการแข่งขันที่ทันสมัย อย่างไรก็ตาม ในประเทศสหรัฐอเมริกา , ปาร์ตี้ส่วนตัวที่ได้รับอนุญาตในบางสถานการณ์ที่จะฟ้องเพื่อ anticompetitive การปฏิบัติรวมทั้งภายใต้กฎเกณฑ์ของรัฐบาลกลางหรือรัฐหรือบนพื้นฐานของกฎหมายสินค้าฟุ่มเฟือย ซึ่งอาจจะขึ้นอยู่กับคำสอน ( 2 ) การละเมิด§ 72 .[ 27 ] กฎหมายของรัฐบาลกลางรวมถึงการผูกขาดเชอร์แมนของปีตามด้วยจุดสลายตัวที่ จำกัด และคณะกรรมาธิการการค้าของรัฐบาลกลางควบคุมแก๊งค้าผ่านการควบรวมกิจการ ในสหภาพยุโรป , บทความ 101 และ 102 ของสนธิสัญญาเกี่ยวกับการทำงานของสหภาพยุโรปอนุญาตให้ใช้แต่การกระทำส่วนบุคคลที่จะบังคับใช้กฎหมายการป้องกันการผูกขาดอยู่ภายใต้การอภิปราย . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]
การบิดเบือนความจริงที่ไม่ประมาทเป็นการละเมิดสัญญาฉบับจริงก็ไม่อนุญาตในอังกฤษโดยเดอวีแอบมอง [ 1889 ] อย่างไรก็ตาม ตำแหน่งนี้ถูกคว่ำใน Hedley Byrne V เฮลเลอร์ในปี 1964 ดังนั้นการกระทำดังกล่าวได้รับอนุญาตถ้าความสัมพันธ์แบบ " พิเศษ " อยู่ระหว่างโจทก์และจำเลย [ 28 ] สหรัฐอเมริกาศาลและบัณฑิต " จ่ายบริการ " ลิปเดอ อย่างไรก็ตามนักวิชาการ เช่น วิลเลียม พรอสเซอร์แย้งว่ามันถูกตีความผิด โดยศาลอังกฤษ [ 28 ] กรณี ultramares บริษัท V . รายละเอียด ( 2475 ) จำกัดความรับผิดของผู้สอบบัญชีที่จะรู้จักระบุผลประโยชน์ของการตรวจสอบ และกฎนี้ก็ใช้กันอย่างแพร่หลายในสหรัฐอเมริกาจนถึง 1960[ 28 ] คำสอน ( 2 ) การละเมิดขยายความรับผิด " คาดการณ์ " ผู้ใช้มากกว่าที่ระบุไว้โดยเฉพาะ " มองเห็น " ใช้ข้อมูลอย่างรวดเร็วและขยายความรับผิดต่อวิชาชีพต่างๆ เช่น นักบัญชี สถาปนิก ทนายความ และผู้สำรวจ [ 28 ] ใน 1989 สหรัฐอเมริกาส่วนใหญ่ศาลตามทั้ง ultramares วิธีการหรือการกล่าวซ้ำ [ 28 ]
)การละเมิดของการหลอกลวงจูงใจในสัญญาการละเมิดกฎหมายเป็นภาษาอังกฤษ แต่ในทางปฏิบัติได้ถูกแทนที่โดยการกระทำที่ผิดกฎหมายภายใต้ คศ . [ 29 ] ในสหรัฐอเมริกา ละเมิดคล้ายกันอยู่ แต่ได้กลายเป็นแทนที่บางส่วนโดยกฎหมายสัญญาและบริสุทธิ์ความสูญเสียทางเศรษฐกิจการปกครอง [ 30 ] ในอดีต ( และ บางส่วนของวันนี้ )หลอกลวง ( แต่ไม่ประมาท [ 30 ] ) สัญญาที่เกี่ยวข้องกับความเสียหายสำหรับการสูญเสียทางเศรษฐกิจอาจจะได้รับรางวัลภายใต้ " ประโยชน์ของการต่อรอง " กฎ ( ความเสียหายเหมือนกับความคาดหวังค่าเสียหายในสัญญา [ 30 ] ) ซึ่งรางวัลโจทก์ความแตกต่างระหว่างค่าที่แสดง และมูลค่าที่แท้จริง [ 30 ] เริ่มต้นด้วยสไตล์ V สีขาว ( 1846 ) ในแมสซาชูเซตกฎนี้จะกระจายไปทั่วประเทศ เป็นเสียงข้างมากด้วย " ออกจากกระเป๋าเสียหาย " กฎเป็นกฎเสียงส่วนน้อย [ 30 ] แม้ว่าความเสียหายภายใต้ " ประโยชน์ของการต่อรอง " ได้แก่ ชดเชย โจทก์ที่เหลือดีกว่าก่อนที่ธุรกรรม [ 30 ] การสูญเสียทางเศรษฐกิจที่ออกมาในกฎ ศตวรรษที่ 20 จะขจัดความสูญเสียเหล่านี้ถ้าใช้อย่างเคร่งครัด