When the moon came they set out, bu

When the moon came they set out, but they found no crumbs, for the many thousands of birds which fly about in the woods and fields had picked them all up. Hansel said to Gretel, "We shall soon find the way."
But they did not find it. They walked the whole night and all the next day too from morning till evening, but they did not get out of the forest, and were very hungry, for they had nothing to eat but two or three berries, which grew on the ground. And as they were so weary that their legs would carry them no longer, they lay down beneath a tree and fell asleep.
It was now three mornings since they had left their father's house. They began to walk again, but they always came deeper into the forest, and if help did not come soon, they must die of hunger and weariness. When it was mid-day, they saw a beautiful snow-white bird sitting on a bough, which sang so delightfully that they stood still and listened to it. And when its song was over, it spread its wings and flew away before them, and they followed it until they reached a little house, on the roof of which it alighted. And when they approached the little house they saw that it was built of bread and covered with cakes, but that the windows were of clear sugar.
"We will set to work on that," said Hansel, "and have a good meal. I will eat a bit of the roof, and you Gretel, can eat some of the window, it will taste sweet."
Hansel reached up above, and broke off a little of the roof to try how it tasted, and Gretel leant against the window and nibbled at the panes. Then a soft voice cried from the parlor -
"Nibble, nibble, gnaw
who is nibbling at my little house?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อดวงจันทร์มา พวกเขาตั้ง แต่พวกเขาพบเศษไม่ หลายพันนกที่บินเกี่ยวกับในป่า และเขตได้รับพวกเขาจนหมด กล่าว hansel Gretel "เราจะเร็วค้นหาวิธีการ" แต่พวกเขาไม่พบ เดินทั้งคืนและในวันถัดไปตั้งแต่เช้าถึงเย็นเกินไป แต่พวกเขาไม่ได้ออกจากป่า และก็หิว สำหรับพวกเขามีอะไรจะกินแต่สอง หรือสามครบ ซึ่งเติบโตบนพื้นดิน และเป็นพวกให้ภูมิใจว่า ขาของพวกเขาจะดำเนินการนั้นไม่ พวกเขาวางไว้ใต้ต้นไม้ และหลับ ได้ตอนนี้เป่าสามเนื่องจากพวกเขาได้ทิ้งบ้านของพ่อ พวกเขาเริ่มออกเดินอีกครั้ง แต่พวกเขาเสมอมาลึกเข้าป่า และถ้าช่วยได้ไม่มาเร็ว ๆ นี้ พวกเขาต้องตายหิวและภาย เมื่อกลางวัน พวกเขาเห็นนั่งมีให้เลือกพอควร ที่สังให้ครื้นเครงที่ พวกเขายืนยัง และฟังเรื่อง นก snow-white และเมื่อได้เพลงของ มันแพร่กระจายของปีก และบินออกไปก่อนที่พวกเขา และพวกเขาตามนั้นจนกว่าจะถึงบ้านน้อย บนดาดฟ้าที่มัน alighted และเมื่อพวกเขาประดับบ้านน้อย เห็นว่า มันถูกสร้างขึ้นของขนมปัง และมีเค้ก แต่ว่า หน้าต่างมีน้ำตาลชัดเจน "เราจะตั้งค่าการทำงานที่ กล่าวว่า Hansel, " และรับประทานดี ฉันจะกินเล็กน้อยหลังคา และคุณ Gretel กินของหน้าต่าง จะรสหวาน " Hansel ถึงขึ้นด้านบน และหยุดลงน้อยของหลังคาจะลองวิธีการลิ้มรส Gretel leant กับหน้าต่าง และ nibbled ในบานหน้าต่างนั้น ร้องแล้ว เสียงนุ่มจากร้าน- "ช่ำ ช่ำ gnaw ที่เป็น nibbling ที่บ้านน้อยของฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อดวงจันทร์มาพวกเขาออก แต่พวกเขาพบเศษไม่มีสำหรับหลายพันคนของนกที่บินเกี่ยวกับการอยู่ในป่าและทุ่งได้เลือกพวกเขาทั้งหมดขึ้น ฮันเซลเกรเทลกล่าวว่า "ไม่นานเราก็จะพบทาง."
แต่พวกเขาไม่พบมัน พวกเขาเดินตลอดทั้งคืนและในวันถัดไปเช่นกันตั้งแต่เช้าจนถึงเย็น แต่พวกเขาไม่ได้ออกจากป่าและหิวมากสำหรับพวกเขาไม่มีอะไรจะกิน แต่สองหรือสามเบอร์รี่ซึ่งขยายตัวอยู่บนพื้นดิน และในขณะที่พวกเขาเพื่อที่เหนื่อยล้าที่ขาของพวกเขาจะนำพวกเขาอีกต่อไปพวกเขาจะล้มตัวลงนอนใต้ต้นไม้และผล็อยหลับไป.
ตอนนี้มันเป็นสามตอนเช้าตั้งแต่พวกเขาได้ออกจากบ้านของพ่อของเขา พวกเขาเริ่มที่จะเดินอีกครั้ง แต่พวกเขามักจะมาอยู่ลึกเข้าไปในป่าและถ้าความช่วยเหลือไม่ได้มาในเร็ว ๆ นี้พวกเขาจะต้องตายจากความหิวและความเหนื่อยล้า เมื่อมันเป็นช่วงกลางวันพวกเขาเห็นนกหิมะสีขาวที่สวยงามนั่งอยู่บนกิ่งไม้ซึ่งร้องเพลงเพื่อให้ครื้นเครงที่พวกเขายังคงยืนนิ่งและฟังมัน และเมื่อเพลงที่ถูกกว่าก็กางปีกและบินออกไปก่อนที่พวกเขาและพวกเขาใช้มันจนกว่าพวกเขามาถึงบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ บนหลังคาของที่มัน alighted และเมื่อพวกเขาเดินเข้ามาใกล้บ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พวกเขาเห็นว่ามันถูกสร้างขึ้นจากขนมปังและปกคลุมด้วยเค้ก แต่ที่หน้าต่างมีน้ำตาลที่ชัดเจน.
"เราจะตั้งในการทำงานกับการที่" ฮันเซลกล่าวว่า "และมีอาหารที่ดี. ฉัน จะกินบิตของหลังคาและคุณเกรเทลสามารถกินบางส่วนของหน้าต่างก็จะได้ลิ้มรสหวาน.
"Hansel สูงถึงข้างต้นและหยุดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของหลังคาที่จะลองวิธีการที่จะได้ลิ้มรสและเกรเทล leant กับหน้าต่าง และ nibbled ที่บานหน้าต่าง แล้วร้องเสียงนุ่มจากห้องนั่งเล่น -
"แทะ, ตอด,
แทะที่เป็นnibbling ที่บ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อดวงจันทร์มาพวกเขาออก แต่พวกเขาไม่พบเศษ สำหรับหลายพันของนกที่บินในป่าและเขตข้อมูลที่เลือกพวกเขาทั้งหมดขึ้น เซลพูดกับเกรเทล " อีกไม่นานเราก็จะหาวิธี "
แต่พวกเขาไม่พบมัน พวกเขาเดินทั้งคืนและวันต่อไปด้วย จากเช้าจนถึงเย็น แต่พวกเขาไม่ได้หาของป่า และหิวมากสำหรับเขาไม่มีอะไรจะกิน แต่ สอง หรือ สาม เบอร์รี่ ซึ่งเติบโตบนพื้นดิน และตามที่พวกเขาเหนื่อยล้าที่ขาของพวกเขาจะนำพวกเขาไม่มีพวกเขานอนใต้ต้นไม้ และเผลอหลับไป
ตอนนี้สามเช้าตั้งแต่พวกเขาได้ออกจากบ้านพ่อของพวกเขา พวกเขาเริ่มเดินอีกครั้ง แต่พวกเขามักจะเดินลึกเข้าไปในป่า และถ้าช่วยไม่ได้มาเร็ว ๆ นี้พวกเขาจะต้องหิวตาย และความเหน็ดเหนื่อย ตอนกลางวัน ก็เห็นสวยขาวจั๊วะนกนั่งอยู่บนกิ่งไม้ ซึ่งร้องได้ครื้นเครงที่พวกเขายังคงยืนนิ่งและฟัง และ เมื่อเพลงจบลง มันกางปีกและบินออกไปก่อนที่พวกเขาและพวกเขาใช้มันจนกว่าจะถึงบ้านหลังน้อย บนหลังคา ซึ่งมันเปียกชุ่ม .และเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ๆบ้าน ก็เห็นว่า มันถูกสร้างขึ้นของขนมปังและปกคลุมด้วยเค้ก แต่ที่ต่างคือ ใสน้ำตาล .
" เราจะตั้งค่าให้ทำงานบนที่กล่าวว่า " เซล " และได้กินอาหารดี ผมจะกินบนดาดฟ้า และ คุณ เกรเทล สามารถกินบางส่วนของหน้าต่าง มันก็จะได้ลิ้มรสหวาน "
Hansel ถึงขึ้นข้างบน และแตกออกเล็กน้อยของหลังคาเพื่อลองว่ามันได้ชิมและ Gretel leant กับหน้าต่างและแทะที่บาน . แล้วนุ่มเสียงร้องไห้จากร้าน -
" แทะ , เล็ม , แทะ
ที่แทะเล็มในบ้านน้อยของฉัน "