was used. Testing velocity and slid

was used. Testing velocity and sliding distance were set to 1 m/s
and 600 m, respectively. Each test was repeated three times.
During the abrasion tests, the effective power consumption was
measured by means of a high-resolution power module installed
in the test rig. With this data, the friction power PF [W] was
obtained by subtracting the idle power from the effective power
signal. The friction energy EF [J] was then calculated using the
friction power and the testing time tt as follows:
E Pt F = F t ( ) 1
The specific wear energy Ew [J/mm3
] was finally obtained from
the ratio of the friction energy to the volumetric loss VW of the
worn test specimens
E EV w FW = / ( ) 2
The influence of static oxidation on the wear rates obtained
from elevated temperature experiments was accounted for by
conducting a series of tests in which the specimens were heated
up to the desired temperature for the same duration (10 min) as
the abrasion tests but without any relative movement. The
objective of these tests was to quantify the weight gain due to
oxidation that occurs and to compensate the mass loss data using
these values. The oxidation was quantified by weighing the samples
before and after the static oxidation tests and the measured
value was subtracted from the mass loss values. The weight gain of
the materials due to oxidation is given in Table 3.
The mass loss was measured gravimetrically and volume loss
was calculated using the density of the materials. Finally, the
specific wear rate (SWR) of the specimens was calculated using
SWR / = VF S N ( ) 3
where V is the volume worn away in mm3
, FN is the normal load in
N and S is the sliding distance in m. The presence of embedded
abrasive particles on the surface of the samples was also taken into
account for the mass loss calculations. The mass of the embedded
particles (mEP) [7] was estimated using the following equation:
m A hc EP WT = ρA L ( ) 4
AWT is the wear track area. The density of the abrasive particles
(SiO2) ρA was taken as 2650 kg/m3
. The thickness of the layers (hL)
was considered as the average of 5 measurements at different
positions throughout the cross section of the wear track. The
quantitative analysis of the surface covered by abrasive particles
(c) was obtained using a Nikon Eclipse MA 200 optical microscope.
A series of 3 images for each testing parameter were randomly
taken from the worn surfaces of the specimens in a way that the
silica particles were easily distinguished from the metallic surface
(see Fig. 3(a)). The software NIS Elements was used to post-process
the obtained images. For each image, the observed phases were
manually determined to be silica particles or metallic material.
Colours were assigned to the phases i.e. blue to the silica particles
and grey to the metallic material (Fig. 3(b)). The pixels of each
phase were classified and counted. Finally the fraction area covered
by each phase was calculated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ ทดสอบความเร็ว และระยะทางการเลื่อนถูกตั้งค่าเป็น 1 m/sและ 600 m ตามลำดับ ทดสอบแต่ละไม่ซ้ำกันสามครั้งในระหว่างการทดสอบรอยขีดข่วน การใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพได้วัด โดยการติดตั้งโมดูพลังงานที่มีความละเอียดสูงในอุปกรณ์ทดสอบ ด้วยข้อมูล แรงเสียดทานพลังงาน PF [W] ถูกได้ โดยการลบพลังใช้งานจากพลังงานมีประสิทธิภาพสัญญาณ แรงเสียดทานพลังงาน EF [J] แล้วคำนวณโดยใช้การพลังงานแรงเสียดทานและการทดสอบเวลา tt เป็นดังนี้:พีทีอี F = F t () 1พลังงานสวมเฉพาะ Ew [J/mm3] กล่าวในที่สุดจากอัตราส่วนของแรงเสียดทานพลังงานการสูญเสีย volumetric VW ของทดสอบสวมใส่ไว้เป็นตัวอย่างW E EV FW = / () 2อิทธิพลของการเกิดออกซิเดชันคงราคาสวมใส่ได้จากการทดลองอุณหภูมิสูงถูกคิดโดยทำชุดทดสอบซึ่งไว้เป็นตัวอย่างที่ถูกความร้อนถึงอุณหภูมิที่ต้องการช่วงเวลาเดียวกัน (10 นาที) เป็นการขัดถูแต่ไม่ต้องทดสอบใด ๆ เคลื่อนไหวสัมพันธ์กัน ที่วัตถุประสงค์ของการทดสอบเหล่านี้ได้กำหนดปริมาณน้ำหนักเนื่องออกซิเดชันที่เกิดขึ้นและ เพื่อชดเชยการขาดทุนโดยรวมข้อมูลโดยใช้ค่าเหล่านี้ เกิดออกซิเดชันได้ quantified โดยชั่งตัวอย่างก่อน และ หลังการเกิดออกซิเดชันคงทดสอบและการวัดค่าถูกหักออกจากค่าสูญเสียโดยรวม น้ำหนักของวัสดุจากออกซิเดชันแสดงไว้ในตาราง 3มีวัดการสูญเสียมวลชน gravimetrically และการสูญเสียปริมาณมีคำนวณโดยใช้ความหนาแน่นของวัสดุ ในที่สุด การเครื่องแต่งกายเฉพาะอัตรา (SWR) ไว้เป็นตัวอย่างถูกคำนวณโดยใช้SWR / = VF S N () 3โดยที่ V คือ ปริมาตรร่อย mm3, FN เป็นโหลดปกติในN และ S คือ ระยะทางเลื่อนใน m การฝังตัวของabrasive อนุภาคบนพื้นผิวของตัวอย่างถูกนำไปยังบัญชีสำหรับการคำนวณขาดทุนจำนวนมาก มวลของการฝังตัวอนุภาค (mEP) [7] ได้ประมาณใช้สมการต่อไปนี้:m hc EP WT = ρA L () 4AWT เป็นพื้นที่ติดตามสวม ความหนาแน่นของอนุภาค abrasive(SiO2) ρA ถูกนำเป็น 2650 kg/m3. ความหนาของชั้น (hL)ไม่ถือเป็นค่าเฉลี่ยของ 5 วัดที่แตกต่างกันตำแหน่งตลอดส่วนข้ามแทร็คสวม ที่การวิเคราะห์เชิงปริมาณของพื้นผิวที่ครอบคลุม โดย abrasive อนุภาค(c) กล่าวโดยใช้กล้องจุลทรรศน์แสง 200 MA คราสนิชุดของรูปภาพที่ 3 สำหรับแต่ละพารามิเตอร์ที่ทดสอบได้โดยการสุ่มนำมาจากพื้นผิวสวมใส่ของไว้เป็นตัวอย่างในทางที่จะอนุภาคซิลิกาแตกต่างไปจากผิวโลหะได้อย่างง่ายดาย(ดู Fig. 3(a)) องค์ประกอบซอฟต์แวร์นิสถูกใช้เพื่อดำเนินการภายหลังภาพได้รับ สำหรับแต่ละภาพ ระยะสังเกตได้ด้วยตนเองกำหนดให้ อนุภาคซิลิกาหรือวัสดุโลหะสีที่ถูกกำหนดให้ระยะเช่นบลูให้อนุภาคซิลิกาสีเทากับวัสดุโลหะ (Fig. 3(b)) พิกเซลของแต่ละขั้นตอนที่จัด และนับ ในที่สุด ครอบคลุมพื้นที่เศษส่วนโดยแต่ละขั้นตอนมีคำนวณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถูกนำมาใช้ ทดสอบความเร็วและระยะทางเลื่อนถูกตั้งค่าเป็น 1 เมตร /
วินาทีและ600 เมตรตามลำดับ ทดสอบแต่ละซ้ำสามครั้ง.
ในระหว่างการทดสอบการขัดถู, การใช้พลังงานที่มีประสิทธิภาพได้รับการวัดโดยวิธีการของความละเอียดสูงโมดูลพลังงานติดตั้งในแท่นขุดเจาะการทดสอบ กับข้อมูลนี้พลังแรงเสียดทาน PF [W] ได้รับโดยการลบอำนาจไม่ได้ใช้งานจากพลังงานที่มีประสิทธิภาพสัญญาณ พลังงานที่มีแรงเสียดทาน EF [J] ที่คำนวณแล้วใช้พลังแรงเสียดทานและเวลาในการทดสอบtt ดังนี้E Pt F = F ตัน () 1 พลังงานสวมใส่เฉพาะเอล [J / mm3] ได้ในที่สุดจากอัตราส่วนของแรงเสียดทานพลังงานให้กับการสูญเสียปริมาตร VW ของการทดสอบที่สวมใส่ตัวอย่างE EV น้ำหนัก FW = / (2) อิทธิพลของการเกิดออกซิเดชันคงที่ในอัตราการสึกหรอที่ได้จากการทดลองอุณหภูมิสูงได้รับการคิดโดยการดำเนินการชุดของการทดสอบซึ่งในตัวอย่างที่ถูกทำให้ร้อนขึ้นกับอุณหภูมิที่ต้องการในช่วงระยะเวลาเดียวกัน (10 นาที) ในขณะที่การทดสอบการขัดถูแต่ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ญาติ วัตถุประสงค์ของการทดสอบเหล่านี้คือการวัดปริมาณน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นอันเนื่องมาจากการเกิดออกซิเดชันที่เกิดขึ้นและเพื่อชดเชยการสูญเสียข้อมูลมวลโดยใช้ค่าเหล่านี้ ออกซิเดชันถูกวัดโดยการชั่งน้ำหนักตัวอย่างก่อนและหลังการทดสอบการเกิดออกซิเดชันแบบคงที่และวัดค่าที่ถูกหักออกจากค่าการสูญเสียมวล กำไรน้ำหนักของวัสดุที่เกิดจากปฏิกิริยาจะได้รับในตารางที่ 3 การสูญเสียมวลวัด gravimetrically และการสูญเสียปริมาณที่คำนวณโดยใช้ความหนาแน่นของวัสดุ ในที่สุดอัตราการสึกหรอที่เฉพาะเจาะจง (SWR) ของตัวอย่างที่ถูกคำนวณโดยใช้ SWR / VF SN = () 3 ที่ V คือปริมาตรสวมใส่ไปใน mm3, FN เป็นภาระปกติn และ S คือระยะทางที่เลื่อนใน m การปรากฏตัวของฝังอนุภาคขัดบนพื้นผิวของตัวอย่างยังถูกนำตัวเข้าบัญชีสำหรับการคำนวณการสูญเสียมวล มวลของฝังอนุภาค (MEP) [7] เป็นที่คาดกันโดยใช้สมการต่อไปนี้: เมตร HC อี WT = ρA L () 4 AWT เป็นพื้นที่ติดตามการสึกหรอ ความหนาแน่นของอนุภาคที่มีฤทธิ์กัดกร่อน(SiO2) ρAถูกนำมาเป็น 2650 kg / m3 ความหนาของชั้น (HL) ได้รับการพิจารณาเป็นค่าเฉลี่ย 5 วัดที่แตกต่างกันในตำแหน่งทั่วข้ามส่วนของการติดตามการสึกหรอ การวิเคราะห์เชิงปริมาณของพื้นผิวปกคลุมด้วยอนุภาคขัด(ค) ที่ได้รับการใช้กล้อง Nikon คราส MA 200 กล้องจุลทรรศน์. ชุด 3 ภาพสำหรับพารามิเตอร์การทดสอบแต่ละสุ่มมาจากพื้นผิวที่สึกหรอของชิ้นงานในทางที่อนุภาคซิลิกาโดดเด่นได้อย่างง่ายดายจากพื้นผิวโลหะ(ดูรูปที่. 3 (ก)) ซอฟแวร์ NIS องค์ประกอบถูกใช้ในการโพสต์กระบวนการภาพที่ได้รับ สำหรับภาพแต่ละขั้นตอนการตั้งข้อสังเกตมีความมุ่งมั่นที่ตนเองจะเป็นอนุภาคซิลิกาหรือวัสดุโลหะ. สีได้รับมอบหมายให้ขั้นตอนคือสีฟ้าอนุภาคซิลิกาและสีเทากับวัสดุที่เป็นโลหะ (รูปที่. 3 (ข)) พิกเซลของแต่ละขั้นตอนการจำแนกและการนับ ในที่สุดพื้นที่ส่วนที่ครอบคลุมโดยแต่ละขั้นตอนที่คำนวณได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใช้ การทดสอบความเร็วและระยะทางที่กำหนดจะเลื่อน 1 m / s
และ 600 เมตร ตามลำดับ การทดสอบแต่ละครั้งจะถูกทำซ้ำ 3 ครั้ง ในระหว่างการ
การทดสอบการใช้พลังงานที่มีประสิทธิภาพคือ
วัดโดยวิธีการของความละเอียดสูงพลังงานโมดูลติดตั้ง
ในชุดทดสอบ ด้วยข้อมูลนี้ การใช้ [ W ] เป็น PF
) ลบพลังงานจากสัญญาณพลังงาน
ที่มีประสิทธิภาพแรงเสียดทาน EF [ J ] จากนั้นคำนวณพลังงานที่ใช้พลังงานและเวลาที่ใช้ในการทดสอบแรงเสียดทาน
TT ดังนี้
e pt F = f T ( ) 1
เฉพาะใส่พลังงาน - [ J / มม.
] สุดท้ายที่ได้รับจาก
อัตราส่วนพลังงานต่อปริมาตรการสูญเสียแรงเสียดทาน VW ของ
ใส่ทดสอบตัวอย่าง
E EV W FW = / ( 2
อิทธิพลคงที่ในอัตราการสึกหรอได้
ออกซิเดชันจากการทดลองที่อุณหภูมิสูงถูกคิดโดย
ดำเนินการชุดของการทดสอบซึ่งทำการอุ่น
ถึงอุณหภูมิที่ต้องการในช่วงเวลาเดียวกัน ( 10 นาที )
แต่ไม่มีญาติ ๆขัดถูทดสอบการเคลื่อนไหว
วัตถุประสงค์ของการทดสอบเหล่านี้มีปริมาณน้ำหนักเนื่องจาก
ออกซิเดชันที่เกิดขึ้นและเพื่อชดเชยการสูญเสียมวลโดยใช้
ค่าเหล่านี้ออกซิเดชันเป็น quantified โดยการชั่งน้ำหนักตัวอย่างก่อนและหลังการทดสอบแบบคงที่

ออกซิเดชันและวัดค่าถูกหักออกจากการสูญเสียมวลค่า น้ำหนักของวัสดุเนื่องจาก
ออกซิเดชันจะได้รับตารางที่ 3

gravimetrically การสูญเสียมวลวัดและคำนวณโดยใช้การสูญเสียปริมาณความหนาแน่นของวัสดุ ในที่สุด ,
อัตราการใส่เฉพาะ ( SWR ) ของตัวอย่างที่ถูกคำนวณโดยใช้
SWR / = S ( VF ) 3
เมื่อ V คือปริมาตรกร่อนในมม.
FN ก็โหลดปกติ
N และ S คือระยะทางในม. เลื่อนการฝังตัว
ขัดอนุภาคบนพื้นผิวของตัวอย่างคือ ยังเข้า
บัญชีสำหรับการสูญเสียมวลการคํานวณ มวลของฝังตัว
อนุภาค ( MEP ) [ 7 ] ถูกประเมินโดยใช้สมการต่อไปนี้ :
M HC EP WT = ρ L ( ) 4
AWT มีพื้นที่ใส่เพลง ความหนาแน่นของอนุภาคทราย
( SiO2 ) ρถูกถ่ายเป็น 2 , 650 kg / m3
ความหนาของชั้น ( HL )
ถือว่าเป็นค่าเฉลี่ยของ 5 วัดที่ตำแหน่งต่างกัน
ตลอดข้ามส่วนของการใส่เพลง
การวิเคราะห์เชิงปริมาณของพื้นผิวปกคลุมด้วยอนุภาคขัด
( C ) ได้รับการใช้ Nikon คราสมา 200 แสงกล้องจุลทรรศน์ .
ชุด 3 ภาพสำหรับแต่ละพารามิเตอร์การทดสอบสุ่ม
ถ่ายจากสวมใส่พื้นผิวของชิ้นงานในลักษณะที่แตกต่างจากอนุภาคซิลิกาได้ง่ายๆ

ผิวโลหะ ( ดูภาพประกอบ 3 ( ) ) NIS องค์ประกอบซอฟต์แวร์ที่ใช้กระบวนการ
โพสต์ภาพได้ . สำหรับภาพแต่ละภาพและขั้นตอนถูก
ตนเองมุ่งมั่นที่จะเป็นอนุภาคซิลิกาหรือวัสดุโลหะ .
สีถูกมอบหมายให้ระยะคือสีฟ้ากับอนุภาคซิลิกา
และสีเทากับวัสดุโลหะ ( รูปที่ 3 ( B ) พิกเซลของแต่ละ
เฟสแบ่งนับได้ ในที่สุด ส่วนบริเวณ
โดยแต่ละเฟสมีค่า .