Tarr and Morrill knew nothing about

Tarr and Morrill knew nothing about computers. So Tarr paid $100 to a computer science student to write a program code designed to match up questionnaire. All the data from the questionnaire had to be transferred to punch cards. The team rented a room-sized computer and took six weeks to produce a match list. Questionnaire participants then received a letter saying who they were match to, along with phone numbers. Most were very pleased. One student got 100 possible matches. One of them was her boyfriend!
The concept of using a computer for romance was viewed both negatively and positively in the mid 60s. There was a belief that using computers would take all of the romance out of dating. But the idea of using computers at that time seemed very modern. Thanks to publicity in Look magazine and appearances on a few television shows, Operation Match continued to grow. In its first year, the service ended up with 7,800 respondents. By 1968, Operation Match had more than a million respondents, and the mail was coming from colleges nationwide. Jeff Tarr and Vaughan Morrill sold the company to investors, who used the technology to match college roommates.
Tarr and Morrill’s computer dating was an idea before its time. When the personal computer became popular, electronic matchmaking became more common. Then the introduction of the internet also increased the creation of many new dating services with customers numbering in the tens of millions. They all run on essentially the same principles as Operation Match, but the technology is much more sophisticated-and certainly doesn’t rely on punch cards!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Tarr และ Morrill รู้อะไรเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ดังนั้น Tarr จ่าย $100 ให้นักเรียนวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์การเขียนรหัสโปรแกรมที่ออกแบบมาให้ตรงกับแบบสอบถาม ข้อมูลทั้งหมดจากแบบสอบถามมีการโอนบัตรเจาะ ทีมงานเช่าคอมพิวเตอร์ขนาดห้อง และใช้เวลาหกสัปดาห์จะสร้างรายการแข่งขัน นอกจากนี้ผู้เข้าร่วมแบบสอบถามแล้วได้รับจดหมายบอกที่ถูกกับ พร้อมกับหมายเลขโทรศัพท์ ส่วนใหญ่แพง นักเรียนหนึ่งมี 100 อาจตรงกัน หนึ่งในนั้นเป็นแฟนของเธอแนวคิดของการใช้คอมพิวเตอร์สำหรับโรแมนติกดูทั้งในเชิงลบ และเชิงบวกในยุค 60s มิด มีความเชื่อว่าการใช้คอมพิวเตอร์จะใช้เวลาทั้งหมดของความโรแมนติกจากเด แต่ความคิดของการใช้คอมพิวเตอร์ที่ดูทันสมัยมาก ขอบคุณประชาสัมพันธ์ในนิตยสารดูและปรากฏบนโทรทัศน์กี่ การดำเนินการแข่งขันยังคงเติบโต ในปีแรก บริการสิ้นสุดขึ้นกับผู้ตอบ 7,800 โดย 1968 ดำเนินการแข่งขันมีผู้ตอบมากกว่าล้าน และจดหมายมาจากวิทยาลัยทั่วประเทศ Jeff Tarr และ Vaughan Morrill ขายบริษัทกับผู้ลงทุน ใช้เทคโนโลยีให้ตรงกับเพื่อนร่วมห้องในวิทยาลัยTarr และของ Morrill คอมพิวเตอร์ออกเดทคือ ความคิดก่อนเวลา เมื่อคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลกลายเป็นที่นิยม จับคู่อิเล็กทรอนิกส์กลายเป็นทั่วไป แล้ว การนำอินเทอร์เน็ตยังเพิ่มการสร้างบริการหาคู่ใหม่มากกับลูกค้าหมายเลขในหลักสิบล้าน พวกเขาทั้งหมดทำงานบนหลักหลักการเดียวกันเป็นการดำเนินการแข่งขัน แต่เทคโนโลยีมีความซับซ้อนมากขึ้น- และแน่นอนไม่พึ่งบัตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Tarr และ Morrill รู้อะไรเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ดังนั้น Tarr จ่าย $ 100 ถึงนักศึกษาวิทยาการคอมพิวเตอร์ในการเขียนโค้ดโปรแกรมที่ออกแบบมาเพื่อให้ตรงกับขึ้นแบบสอบถาม ข้อมูลทั้งหมดจากแบบสอบถามจะต้องมีการถ่ายโอนไปยังเจาะบัตร ทีมที่เช่าห้องคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่และใช้เวลาหกสัปดาห์ที่ผ่านมาในการผลิตรายการแข่งขัน ผู้เข้าร่วมตอบแบบสอบถามแล้วได้รับจดหมายบอกว่าพวกเขาเป็นใครตรงกับพร้อมกับหมายเลขโทรศัพท์ ส่วนใหญ่มีความยินดีมาก นักศึกษาคนหนึ่งได้ 100 แมตช์ที่เป็นไปได้ หนึ่งในนั้นคือแฟนของเธอ!
แนวคิดของการใช้คอมพิวเตอร์สำหรับความโรแมนติกที่ถูกมองทั้งในเชิงลบและเชิงบวกในช่วงกลางยุค 60s มีความเชื่อว่าการใช้คอมพิวเตอร์จะใช้เวลาทั้งหมดของความโรแมนติกจากเดทเป็น แต่ความคิดของการใช้คอมพิวเตอร์ในเวลานั้นดูเหมือนทันสมัยมาก ขอขอบคุณที่การประชาสัมพันธ์ในนิตยสารรูปลักษณ์และการปรากฏตัวในรายการโทรทัศน์ไม่กี่ดำเนินงานการแข่งขันยังคงเติบโต ในปีแรกของการให้บริการสิ้นสุดขึ้นกับผู้ตอบแบบสอบถาม 7,800 1968 โดยการดำเนินงานการแข่งขันมีมากกว่าหนึ่งล้านผู้ตอบแบบสอบถามและจดหมายมาจากวิทยาลัยทั่วประเทศ เจฟฟ์ Tarr และวอห์น Morrill ขายให้กับ บริษัท ให้กับนักลงทุนที่ใช้เทคโนโลยีเพื่อให้ตรงกับเพื่อนร่วมห้องวิทยาลัย.
Tarr และ Morrill คอมพิวเตอร์เดทเป็นความคิดก่อนที่เวลาของมัน เมื่อเครื่องคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลเป็นที่นิยม, คู่รักอิเล็กทรอนิกส์กลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้น แล้วการแนะนำของอินเทอร์เน็ตที่เพิ่มขึ้นนอกจากนี้การสร้างหลายบริการหาคู่ใหม่กับลูกค้านับหลายสิบล้าน พวกเขาทั้งหมดทำงานบนหลักหลักการเดียวกับการดำเนินงานการแข่งขัน แต่เทคโนโลยีที่ซับซ้อนมากขึ้นและแน่นอนไม่ได้พึ่งพาบัตรเจาะ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทาร์ และ มอร์ริล รู้อะไรเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ดังนั้น ทาร์จ่าย $ 100 กับนักเรียนวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์เขียนโปรแกรมออกแบบให้ตรงกับรหัสแบบสอบถาม ข้อมูลทั้งหมดที่ได้จากแบบสอบถามได้ถูกส่งไปเจาะบัตร ทีมงานเช่าห้องขนาดคอมพิวเตอร์และใช้เวลาหกสัปดาห์เพื่อผลิตรายการที่ตรงกัน ผู้เข้าร่วมแบบสอบถามแล้วได้รับจดหมายว่าใครอยู่ตรง พร้อมหมายเลขโทรศัพท์ ส่วนใหญ่จะพอใจมาก นักเรียนคนหนึ่งได้ 100 การแข่งขันได้ หนึ่งในนั้นคือแฟนของเธอแนวคิดของการใช้คอมพิวเตอร์เพื่อความรักถูกมองทั้งในด้านบวกและด้านลบ ในกลางยุค 60 . มีความเชื่อว่า การใช้คอมพิวเตอร์จะใช้เวลาทั้งหมดของความโรแมนติกที่ออกเดท แต่ความคิดของการใช้คอมพิวเตอร์ในเวลาที่ดูทันสมัยมาก ขอบคุณที่เผยแพร่ในนิตยสารดูและปรากฏในโทรทัศน์แสดงให้เห็นเพียงไม่กี่ ปฏิบัติการตรงต่อการเติบโต ในปีแรกของการให้บริการสิ้นสุดกับ 7 , 800 คน โดย 1968 ผ่าตัดราคามีมากกว่าหนึ่งล้านคน และเมล์มา จากมหาวิทยาลัยทั่วประเทศ เจฟฟ์ วอห์น มอร์ริลทาร์ และขายบริษัทให้กับนักลงทุนที่ใช้เทคโนโลยีจับคู่รูมเมทกันนะทาร์ และ มอร์ริลคอมพิวเตอร์เดทเป็นไอเดียก่อนเวลาของมัน เมื่อคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลเป็นที่นิยม จับคู่อิเล็กทรอนิกส์กลายเป็นทั่วไปมากขึ้น จากนั้น การเปิดตัวของอินเทอร์เน็ตเพิ่มขึ้นด้วยการสร้างใหม่หลาย dating บริการกับลูกค้าเลขในหลักสิบล้าน พวกเขาทั้งหมดทำงานบนหลักการเดียวกันเป็นหลักการดำเนินงานการแข่งขัน แต่เทคโนโลยีที่มีความซับซ้อนมากและแน่นอนไม่ต้องพึ่งบัตรเจาะ !