Rice straw is an important crop res

Rice straw is an important crop residue practically used by farmers for ruminant feeding especially during the long dry season (Ørskov et al.,1999). However, rice straw is low in nutritive value with low level of protein (20–50 g/kg DM), high fibre and lignin content (NDF > 650 g/kg), low DM digestibility (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟางข้าวจะมีสารตกค้างพืชที่สำคัญทางปฏิบัติใช้ โดยเกษตรกร ruminant ช่วงนานแล้ง (Ørskov et al. 1999) อย่างไรก็ตาม อยู่ในระดับต่ำในคุณค่าโปรตีน (20-50 g/kg DM) ต่ำสุด สูง fibre และลิกนิเนื้อหา (สอบถามข้อมูลครับ > 650 กรัมกิโลกรัม) DM ต่ำย่อยฟางข้าว (< 450 กรัมกิโลกรัม), ต่ำสมัครใจกิน (วรรณพัฒน์ et al. 1996) จึงเกิด มีการใช้วิธีการต่าง ๆ เพื่อปรับปรุงคุณค่าของฟีด fibrous รวมทั้งการรักษาทางกายภาพ เคมี ชีวภาพสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้อง (Hart และวรรณพัฒน์ 1992) วรรณพัฒน์ et al. (1996) เปิดเผยการใช้ยูเรียถือข้าวฟางบริโภคโดยรวมที่เพิ่มขึ้น ย่อย และประสิทธิภาพการทำงานของสัตว์ของสัตว์เคี้ยวเอื้อง ตามฮาร์ตและวรรณพัฒน์ (1992), ที่เปรียบเทียบผลของการบำบัดแอมโมเนียยูเรีย (50 g/kg DM) ของฟางข้าวที่ไม่ผ่านการบำบัด และฟางข้าว 46 กรัม/กก.ของปริมาณของย่อยอินทรีย์ (OM) เพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม ค่าใช้จ่ายของ urea รักษาเสร็จสมบูรณ์อย่างน่าทึ่งซึ่งเป็นผลมาจากต้นทุนการผลิตสูงขึ้น Napasirth et al. (2012) แนะนำว่า เมื่อลดปริมาณของยูเรีย และรวมกับแคลเซียมไฮดรอกไซด์ [Ca (OH) 2], จะสามารถปรับปรุง degradability รูเมน ตัวแทนด่างเข้มข้นสามารถสารเคมีทำลายพันธะเอสเทอร์ระหว่างเซลลูโลส และ hemicellulose ลิกนิ และร่างกายให้ fibres โครงสร้างที่บวม (วรรณพัฒน์ et al. 2009) ผลกระทบเหล่านี้เปิดใช้งานจุลินทรีย์รูเมนเพื่อโจมตีคาร์โบไฮเดรตโครงสร้างได้ง่ายขึ้น เพิ่มย่อยฟางรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟางข้าวเป็นเศษซากพืชที่สำคัญใช้งานได้จริงโดยเกษตรกรสำหรับการให้อาหารสัตว์เคี้ยวเอื้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฤดูแล้งยาว (Ørskov et al., 1999) แต่ฟางข้าวอยู่ในระดับต่ำในคุณค่าทางโภชนาการที่มีระดับต่ำของโปรตีน (20-50 กรัม / กิโลกรัม DM) BRE Fi สูงและปริมาณลิกนิน (NDF> 650 กรัม / กิโลกรัม) การย่อย DM ต่ำ (<450 กรัม / กิโลกรัม) จึง ส่งผลให้ในปริมาณอาหารที่กินความสมัครใจต่ำ (Wanapat et al., 1996) วิธีการต่างๆที่จะนำมาใช้ในการปรับปรุงคุณค่าทางโภชนาการของฟีด Fi brous รวมทั้งทางกายภาพเคมีชีวภาพสำหรับการรักษาสัตว์เคี้ยวเอื้อง (ฮาร์ตและ Wanapat, 1992) Wanapat et al, (1996) เปิดเผยว่าการใช้ฟางข้าวหมักยูเรียที่มีปริมาณเพิ่มขึ้นโดยรวมการย่อยและประสิทธิภาพการทำงานของสัตว์เคี้ยวเอื้อง ตามที่ฮาร์ตและ Wanapat (1992) ซึ่งเมื่อเทียบกับผลของการรักษายูเรียแอมโมเนีย (50 กรัม / กิโลกรัม DM) ที่ทำจากฟางข้าวและฟางข้าวดิบ 46 กรัม / กิโลกรัมปริมาณของสารอินทรีย์ที่ย่อย (OM) เพิ่มขึ้น แต่ค่าใช้จ่าย
ของการรักษายูเรียมีราคาแพงอย่างน่าทึ่งซึ่งส่งผลต่อต้นทุนการผลิตที่สูง Napasirth et al, (2012) ชี้ให้เห็นว่าเมื่อลดปริมาณของปุ๋ยยูเรียและรวมกับแคลเซียมไฮดรอกไซ [Ca (OH) 2] มันสามารถปรับปรุงการย่อยสลายในกระเพาะหมัก.
เข้มข้นตัวแทนด่างเคมีสามารถแบ่งเอสเตอร์พันธบัตรระหว่างลิกนินและเฮมิเซลลูโลสและเซลลูโลสและร่างกายทำให้โครงสร้าง Bres Fi บวม (Wanapat et al., 2009).
ผลกระทบเหล่านี้ช่วยให้จุลินทรีย์ในกระเพาะรูเมนจะโจมตีคาร์โบไฮเดรตโครงสร้างได้ง่ายขึ้นการย่อยได้ของฟางได้รับการรักษาที่เพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟางข้าวที่สำคัญคือพืชกากจริงที่ใช้โดยเกษตรกรเพื่อการให้อาหารสัตว์เคี้ยวเอื้องโดยเฉพาะช่วงฤดูแล้งยาวนาน ( Ø rskov et al . , 1999 ) อย่างไรก็ตาม ฟางข้าวจะต่ำในคุณค่าทางอาหารที่มีโปรตีนต่ำ ( 20 – 50 g / kg DM ) , เบรจึงสูงและลิกนิน ( NDF > 650 กรัม / กก. ) การย่อยได้ของ DM ต่ำ ( < 450 กรัม / กก. ) จึงส่งผลให้ต่ำ โดยปริมาณอาหาร ( เมธา วรรณพัฒน์ et al . , 1996 ) วิธีการต่างๆได้ถูกใช้เพื่อปรับปรุงคุณค่าทางอาหารของอาหารจึง brous ทางด้านกายภาพ เคมี การรักษาทางชีวภาพสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้อง ( ฮาร์ท และ เมธา วรรณพัฒน์ , 1992 ) เมธา วรรณพัฒน์ และคณะ ( 1996 ) พบการใช้ฟางข้าวหมักยูเรียเพิ่มขึ้น โดยรวมการบริโภค , การย่อยได้ , และสัตว์ผลของสัตว์เคี้ยวเอื้อง . ตามฮาร์ท ( 1992 ) , เมธา วรรณพัฒน์ และเปรียบเทียบผลของการรักษา แอมโมเนีย ยูเรีย ( 50 กรัม / กิโลกรัมวัตถุแห้ง ) ของฟางข้าวและฟางข้าวดิบ , 46 กรัม / กิโลกรัม ปริมาณอินทรียวัตถุที่ย่อย ( โอม ) เพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม ต้นทุนการรักษาเป็นอย่างน่าทึ่งของยูเรียแพงซึ่งส่งผลให้ต้นทุนการผลิตสูงขึ้น napasirth et al . ( 2012 ) พบว่าเมื่อลดปริมาณของยูเรียและรวมกับปูนขาว [ Ca ( OH ) 2 ] , มันสามารถปรับปรุงกระบวนการการสลายตัว .ด่างเข้มข้นตัวแทนเคมีทำลายพันธะระหว่างเฮมิเซลลูโลสและลิกนิน และเอสเทอร์เซลลูโลส และร่างกายสร้างโครงสร้างเบรสจึงบวม ( เมธา วรรณพัฒน์ et al . , 2009 )ผลเหล่านี้ทำให้อาหารจุลินทรีย์เพื่อโจมตีคาร์โบไฮเดรตโครงสร้างได้ง่ายขึ้น , เพิ่มการย่อยได้ของกับฟาง