We were twenty-five and twenty-eigh

We were twenty-five and twenty-eight, but we acted like fifteen year olds. Fighting over little things, storming off, breaking up for a week and then getting back together. But developmentally, we were fifteen year olds. We'd been in the closet our whole lives, so we didn't have any practice with relationships. He still hadn't come out to his family and a lot of his friends. We were on one of our 'little breaks' when he died suddenly from a seizure. And nobody in his family or circle knew I existed. It took me four months to find out that he died. I thought he'd just decided never to talk to me again. His family never found out about me. Or him, for that matter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรามี 5 ยี่สิบ ถึงยี่สิบแปด แต่เราดำเนินเหมือนเด็กอายุ 15 ปี การต่อสู้เหนือสิ่งเล็ก ๆ สำคัญปิด ทำลายขึ้นสำหรับสัปดาห์แล้ว การเดินทางกลับกัน แต่ developmentally เรามีเด็กอายุ 15 ปี เราได้ในตู้เสื้อผ้าทั้งชีวิต เพื่อให้เราไม่ได้มีการฝึกความสัมพันธ์ เขายังไม่ได้ออกมาให้ครอบครัวและเพื่อนของเขา เรามีของเรา 'น้อยแบ่ง' เมื่อเขาเสียชีวิตทันทีจากการเป็นลม และไม่มีใครในครอบครัวหรือวงของเขารู้ว่า ฉันอยู่ มันเอาฉันสี่เดือนไปหาว่า เขาเสียชีวิต ฉันคิดว่า เขาเพียงได้ตัดสินใจจะพูดกับฉันอีก ครอบครัวของเขาไม่เคยพบข้อมูลเกี่ยวกับฉัน หรือ เขา สำหรับเรื่องที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรายี่สิบห้าและยี่สิบแปด แต่เราทำหน้าที่เหมือนเด็กอายุสิบห้าปี ต่อสู้มากกว่าสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ออกโจมตีทำลายขึ้นสำหรับสัปดาห์และจากนั้นได้รับกลับมารวมกัน แต่การพัฒนาเราก็เด็กอายุสิบห้าปี เราต้องการรับในตู้เสื้อผ้าทั้งชีวิตของเราเราจึงไม่ได้มีการปฏิบัติที่มีความสัมพันธ์ใด ๆ เขายังคงไม่ได้ออกมากับครอบครัวและจำนวนมากของเพื่อนของเขาของเขา เราเป็นหนึ่งใน 'แบ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเราเมื่อเขาเสียชีวิตทันทีจากการจับกุม และไม่มีใครในครอบครัวหรือวงกลมของเขารู้ว่าผมอยู่ ผมใช้เวลาสี่เดือนที่พบว่าเขาเสียชีวิต ฉันคิดว่าเขาต้องการเพียงแค่ตัดสินใจที่จะไม่พูดคุยกับฉันอีกครั้ง ครอบครัวของเขาไม่เคยพบข้อมูลเกี่ยวกับฉัน หรือเขาสำหรับเรื่องที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรา 25 จำนวน แต่เราก็ทำเหมือน สิบห้าปี ทะเลาะกันเล็กน้อย ระดมปิด เลิกเป็นสัปดาห์ และจากนั้นได้รับกลับมารวมกัน แต่สมองเราได้สิบห้าปี เราเคยอยู่ในตู้ มาตลอดชีวิต ดังนั้นเราไม่ได้มีการปฏิบัติใด ๆที่มีความสัมพันธ์ เขายังไม่ได้ออกมาให้ครอบครัวและเพื่อนมากขึ้นของเขาเราเป็นหนึ่งในการแบ่งน้อย ' ' เมื่อเขาเสียชีวิตอย่างกะทันหันจากอาการชัก และไม่มีใครในครอบครัวหรือวงกลมที่เขารู้ว่าผมมีตัวตน มันเอาฉันสี่เดือนเพื่อดูว่าเขาจะตาย ฉันนึกว่าเขาจะตัดสินใจไม่พูดกับผมอีก ครอบครัวของเขาไม่เคยเจอฉัน หรือเขา สำหรับเรื่องนั้น