After Cambridge, she spent three pr

After Cambridge, she spent three productive years (1947-1950) in Paris at the Laboratoire Central des Services Chimiques de L'Etat, where she learned X-ray diffraction techniques. In 1951, she returned to England as a research associate in John Randall's laboratory at King's College, London.

It was in Randall's lab that she crossed paths with Maurice Wilkins. She and Wilkins led separate research groups and had separate projects, although both were concerned with DNA. When Randall gave Franklin responsibility for her DNA project, no one had worked on it for months. Wilkins was away at the time, and when he returned he misunderstood her role, behaving as though she were a technical assistant. Both scientists were actually peers. His mistake, acknowledged but never overcome, was not surprising given the climate for women at the university then. Only males were allowed in the university dining rooms, and after hours Franklin's colleagues went to men-only pubs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่เคมบริดจ์เธอใช้เวลาสามปีที่ผลิต (1947-1950) ในปารีสที่ Laboratoire กลางเดบริการเคมี de L'Etat ที่เธอได้เรียนรู้เทคนิค X-ray diffraction ในปี 1951 เธอกลับไปยังประเทศอังกฤษในฐานะที่เป็นผู้ร่วมงานวิจัยในห้องปฏิบัติการจอห์นแรนดอที่คิงส์คอลเลจลอนดอน. มันอยู่ในห้องปฏิบัติการของแรนดัลว่าเธอเส้นทางข้ามกับมอริซวิลกินส์ เธอและวิลกินส์นำกลุ่มวิจัยแยกต่างหากและมีโครงการแยกแม้ว่าทั้งสองมีความกังวลเกี่ยวกับดีเอ็นเอ เมื่อแรนดัลแฟรงคลินให้ความรับผิดชอบสำหรับโครงการดีเอ็นเอของเธอไม่มีใครเคยทำงานในนั้นเป็นเวลาหลายเดือน วิลกินส์ออกไปในเวลานั้นและเมื่อเขากลับมาเขาเข้าใจผิดบทบาทของเธอทำตัวราวกับว่าเธอเป็นผู้ช่วยทางเทคนิค นักวิทยาศาสตร์ทั้งสองเป็นเพื่อนร่วมงานจริง ความผิดพลาดของเขาได้รับการยอมรับ แต่ไม่เคยเอาชนะไม่ได้น่าแปลกใจให้สภาพภูมิอากาศสำหรับผู้หญิงที่มหาวิทยาลัยแล้ว เพศชายเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตในห้องรับประทานอาหารของมหาวิทยาลัยและหลังเวลาเพื่อนร่วมงานของแฟรงคลินเดินไปที่ผับคนเดียว