ConclusionsDespite robust growth in

Conclusions
Despite robust growth in real GDP per capita in the last three decades, U.S. poverty rates have changed very little.
A number of studies have suggested that the lack of improvement in the poverty rate reflects a weakened relationship between poverty and the macroeconomy.
We find that this relationship has weakened over time, but in spite of this, changes in labor market opportunities—measured by median wages, unemployment rates and inequality—predict changes in the poverty rate rather well. Importantly, we find that the lack of improvement in poverty rates despite rising living conditions is due to the stagnant growth in median wages and increasing inequality.
Holding all else equal, changes in female labor supply should have reduced poverty further, but an increase in the rate of female heads of families may have worked in the opposite direction.
Other factors that are often cited as having important effects on the poverty rate do not appear to play an important role: these include changes in the number and composition of immigrants and changes in the generosity of anti poverty programs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปแม้ มีการเติบโตที่แข็งแกร่งใน real GDP ต่อหัวในสามทศวรรษ อัตราความยากจนของสหรัฐอเมริกามีการเปลี่ยนแปลงน้อยมากจำนวนของการศึกษาได้แนะนำการพัฒนาในอัตราความยากจนขาดการสะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์อย่างไรระหว่างความยากจนและการ macroeconomyเราพบว่า ความสัมพันธ์นี้ได้ลดลงเวลา แต่แม้นี้ การเปลี่ยนแปลงในแรงงานตลาดโอกาส — วัด โดยมัธยฐานค่าจ้าง อัตราการว่างงาน และความไม่เท่าเทียมกันซึ่งทำนายการเปลี่ยนแปลงในอัตราความยากจนค่อนข้างดี สำคัญ เราพบว่า การขาดการปรับปรุงในอัตราความยากจนแม้มีสภาพความเป็นอยู่เพิ่มขึ้นเนื่องจากการเติบโตที่ศิลปินในมัธยฐานค่าจ้างและไม่เท่าเทียมกันเพิ่มขึ้นเก็บเท่ากับที่อื่นทั้งหมด การเปลี่ยนแปลงในอุปทานแรงงานหญิงควรลดความยากจนต่อไป ได้เพิ่มขึ้นในอัตราหัวหญิงของครอบครัวอาจได้ทำงานในทิศทางตรงกันข้ามปัจจัยอื่น ๆ ที่มักมีอ้างว่ามีผลกระทบสำคัญอัตราความยากจน ไม่ มีบทบาทที่สำคัญ: ได้แก่การเปลี่ยนแปลงในจำนวนและองค์ประกอบของการอพยพและการเปลี่ยนแปลงในความเอื้ออาทรต่อต้านโปรแกรมความยากจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปแม้จะมีการเจริญเติบโตที่แข็งแกร่งของจีดีพีที่แท้จริงต่อหัวของประชากรในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมาสหรัฐอัตราความยากจนที่มีการเปลี่ยนแปลงน้อยมาก.
จากการศึกษาได้ชี้ให้เห็นว่าการขาดของการปรับปรุงในอัตราความยากจนสะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่อ่อนแอระหว่างความยากจนและเศรษฐกิจมหภาคได้.
เราพบ ที่ความสัมพันธ์นี้ได้อ่อนค่าลงเมื่อเวลาผ่านไป แต่ทั้งๆที่นี้การเปลี่ยนแปลงในตลาดแรงงานโอกาสวัดค่าจ้างโดยเฉลี่ยอัตราการว่างงานและความไม่เท่าเทียมกันทำนายการเปลี่ยนแปลงในอัตราความยากจนค่อนข้างดี ที่สำคัญเราพบว่าการขาดของการปรับปรุงในอัตราความยากจนแม้จะมีการเพิ่มขึ้นของสภาพความเป็นอยู่คือเนื่องจากการเติบโตนิ่งในค่าจ้างเฉลี่ยและความไม่เท่าเทียมกันที่เพิ่มขึ้น.
โฮลดิ้งทั้งหมดเท่ากับอื่นการเปลี่ยนแปลงในการจัดหาแรงงานหญิงควรมีการลดความยากจนต่อไป แต่เพิ่มขึ้นในการที่ อัตราหัวหญิงของครอบครัวอาจมีการทำงานในทิศทางที่ตรงข้าม.
ปัจจัยอื่น ๆ ที่มักจะอ้างว่ามีผลกระทบที่สำคัญเกี่ยวกับอัตราความยากจนดูเหมือนจะไม่ได้มีบทบาทที่สำคัญเหล่านี้รวมถึงการเปลี่ยนแปลงจำนวนและองค์ประกอบของผู้อพยพและการเปลี่ยนแปลงใน ความเอื้ออาทรของโปรแกรมป้องกันความยากจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป
แม้จะแข็งแกร่งเติบโตใน real GDP ต่อหัวในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมา อัตราความยากจนของสหรัฐอเมริกามีการเปลี่ยนแปลงน้อยมาก
จํานวนของการศึกษา พบว่า มีการขาดการปรับปรุงในอัตราความยากจนลดลง แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างความยากจนและ macroeconomy .
เราพบว่า ความสัมพันธ์นี้ได้ลดลงเมื่อเวลาผ่านไป แต่แม้ นี้การเปลี่ยนแปลงในตลาดแรงงานโอกาสวัดโดยค่าจ้างเฉลี่ย การว่างงาน ราคาและความคาดการณ์การเปลี่ยนแปลงในอัตราความยากจนได้ดี ที่สำคัญ เราพบว่า การขาดการปรับปรุงอัตราความยากจนเพิ่มขึ้น แม้สภาพความเป็นอยู่เนื่องจากการเติบโตและการเพิ่มค่าจ้างค่ามัธยฐานความแตกต่าง
ถือทั้งหมดอื่นเท่าการเปลี่ยนแปลงในอุปทานแรงงานหญิงควรมีการลดความยากจนต่อไป แต่เพิ่มในอัตราของหัวหน้าหญิงของครอบครัวอาจจะทำงานในทิศทางที่ตรงข้าม .
ปัจจัยอื่น ๆที่มักจะอ้างเป็นมีผลกระทบสำคัญในอัตราความยากจนไม่ปรากฎว่ามีบทบาทสำคัญ :เหล่านี้รวมถึงการเปลี่ยนแปลงจำนวนและองค์ประกอบของผู้อพยพและการเปลี่ยนแปลงในความเอื้ออาทรของโปรแกรมต่อต้านความยากจน