“Do you remember that diamond neckl

“Do you remember that diamond necklace which you lent me to wear at the ministerial ball?”
“Yes. Well?”
“Well, I lost it.”
“What do you mean? You brought it back.”
“I brought you back another just like it. And for this we have been ten years paying. You can
understand that it was not easy for us, us who had nothing. At last it is ended, and I am very
glad.”
Mme. Forestier had stopped.
“You say that you bought a necklace of diamonds to replace mine?”
“Yes. You never noticed it, then!’ They were very like.”
And she smiled with a joy which was proud and na๏ve at once.
Mme. Forestier, strongly moved, took her two hands.
“Oh, my poor Mathilde! Why, my necklace was paste. It was worth at most five hundred
francs!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณจำสร้อยเพชรที่คุณยืมฉันไปสวมใส่ที่ลูกรัฐมนตรี?"
"ใช่ ด้วยหรือไม่ "
" ดีฉันมันหายไป. "
" สิ่งที่คุณหมายถึงอะไร คุณนำมันกลับมา. "
" i นำคุณกลับมาอีกเช่นเดียวกับมัน และสำหรับวันนี้เราได้รับการจ่ายเงินสิบปี คุณสามารถ
เข้าใจว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเราที่เราไม่ได้มีอะไร ที่สุดท้ายที่จะจบลงและผมดีใจมาก
. "
mmeFORESTIER ได้หยุด.
"คุณบอกว่าคุณซื้อสร้อยคอเพชรที่จะเปลี่ยนเองได้ไหม"
"ใช่ ที่คุณไม่เคยสังเกตเห็นมันแล้ว! 'ที่พวกเขาชอบมาก. "
และเธอยิ้มด้วยความสุขซึ่งเป็นความภาคภูมิใจและ na ๏ได้ในครั้งเดียว.
mme FORESTIER, ขอย้ายเอามือทั้งสองข้างของเธอ.
"โอ้แมธิลด์ที่น่าสงสารของฉัน ทำไมสร้อยคอของฉันถูกวาง มันคุ้มค่าที่มากที่สุดห้าร้อยฟรังก์
! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณจำสร้อยคอเพชรที่คุณยืมเงินฉันไปสวมที่ลูกรัฐมนตรี"
"ใช่ ดีหรือไม่"
"ดี หายมัน"
"อะไรทำคุณหมายถึง คุณนำมันกลับไป"
"นำมาคุณกลับอีกเช่นเดียวกัน และสำหรับ เราได้สิบปีจ่าย คุณสามารถ
เข้าใจว่า มันไม่ง่ายสำหรับเรา พวกเราที่ไม่มีอะไร ในที่สุด เป็นการสิ้นสุด และดี
ดีใจด้วย "
หนาว Forestier หยุด.
"คุณบอกว่า คุณซื้อสร้อยเพชรแทนฉัน"
"ใช่ คุณไม่เคยพบมัน แล้ว!' พวกเขาได้มากเช่นกัน"
และเธอยิ้ม มีความสุขซึ่งเป็นความภาคภูมิใจและ na๏ve ที่ครั้งหนึ่ง
หนาว Forestier ย้าย ขอเอาเธอสองมือ.
"Oh, Mathilde ดีของฉัน ทำไม สร้อยคอของฉันถูกวาง มันคุ้มค่ามากที่สุดห้าร้อย
ฟรังซ์! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

"คุณจำสร้อยคอเพชรที่ซึ่งท่านก็ให้ยืมผมให้สวมใส่ในลูกกฎกระทรวงได้หรือไม่?"สัญลักษณ์
"ใช่ เป็นอย่างดีหรือไม่?"สัญลักษณ์
"ดีแล้วผมหายไปเป็น"สัญลักษณ์
"หมายความว่าอย่างไรครับ คุณนำกลับ"
"ผมได้นำกลับมาที่คุณอีกเหมือนอย่างนี้ และสำหรับรายการนี้เราได้รับการชำระเงินสิบปี คุณสามารถ
ซึ่งจะช่วยทำความเข้าใจว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเราเราที่ไม่มีอะไร ในปีที่แล้วจะสิ้นสุดลงและผมดีใจ
ซึ่งจะช่วยเป็นอย่างมาก"คุณนาย
forestier หยุด.
"คุณบอกว่าที่คุณซื้อสร้อยเพชรเพื่อแทนที่ของเราหรือไม่?"
"ใช่ คุณไม่เคยสังเกตเห็นแล้ว!"พวกเขาเหมือนเป็นอย่างมาก"
และเธอก็ยิ้มด้วยความสุขซึ่งเป็นความ ภาคภูมิใจ และ na๏ve ที่เมื่อ.
คุณนาย forestier ย้ายไปเป็นอย่างดีก็มือทั้งสองข้างของเธอ.
"โอ mathilde ผู้น่าสงสารของฉัน ทำไมสร้อยคอของผมก็คือวาง มันเป็นมูลค่าที่มากที่สุดห้าร้อยคน
แฟรงค์!"