The Role of Structure in Improvisat

The Role of Structure in Improvisation
Structure in the context of music therapy improvisation refers to (a) the degree of control, or how
many options, exist within the use of the musical elements; (b) the way in which the patient(s) is to
use the music and the degree of emphasis upon the interpersonal processes; and (c) the assignment of
instruments and musical roles in a group. Increasing the amount of structure within a musical experience
is an intervention meant to allow for greater predictability, as well as maximal involvement, by reducing
the amount of musical options for lower functioning patients. Using structure as a variable in treatment
can be seen as a supportive externalized ego, temporarily providing those ego functions that the patient
is less able to access due to symptoms of mental illness. Generally speaking, musical options can be
increased as symptoms remit. A good balance between the degree and the type of structure in relation to
the patient's capabilities can produce good results. The patient may demonstrate not only reality-base~_
musical behavior but also pleasure within aesthetic involvement, some level of creativity, and attunement
with the music, the group, and/or the therapeutic relationship.
The therapist must make ongoing decisions concerning the individual's or group members' needs for
adjustments in levels of structure, or ego support, depending upon presenting symptoms and observed
musical responses. For example, a disorganized patient suffering from a manic state may have greater
periods of focus on the music therapy experience if he or she has an instrument option, such as a pair of
bongo drums, to play within a recognizable, predictable song form or musical style that is provided by the
therapist in an individual session. However, with that same patient, an experienced music therapist can
encourage the use of an instrument with many options, such as a xylophone. Introducing the concept of a
tonal center may help to anchor the patient's focus in the improvisation. With sufficient musical structure
provided by the therapist in the form of a musical holding environment (externalized ego support), the
patient may be able to effectively use the therapist's musical support to maintain a musically meaningful
reality focus in the music.
An example of the therapist introducing a high degree of structure in the form of musical grounding
is playing a clear bass pattern or repeated melodic or rhythmic motive for predictability. The patient is
initially encouraged to respond by creating a rhythmic response on a drum or a prepared (specific tonal
arrangement) xylophone. If the patient seems unable to fit in with the music and plays randomly with great
discharge and little connection to the beat, the therapist might suggest a reduction in patient options by
saying, "Try playing a little slower with one mallet." Once there is a meeting in the time element of the
music, then the therapist can assume that the patient is somewhat oriented to the reality of the music
experience and can then encourage greater freedom in experimenting with musical options.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทบาทของโครงสร้างในการก่อโครงสร้างในบริบทของดนตรีบำบัดก่อหมายถึง (ก) ระดับของการควบคุม หรืออย่างไรมีตัวเลือกมาก อยู่ภายในการใช้องค์ประกอบดนตรี (ข)วิธีการที่ผู้ป่วยเป็นใช้เพลงและระดับของการเน้นตามกระบวนการมนุษยสัมพันธ์ และ (ค) การกำหนดของเครื่องมือและบทบาทดนตรีในกลุ่ม ของโครงสร้างภายในประสบการณ์ดนตรีหมายถึงการแทรกแซงเพื่อให้แอพพลิเคชันมากขึ้น รวมทั้งมีส่วนร่วมสูงสุด โดยการลดหรือไม่จำนวนตัวเลือกดนตรีสำหรับผู้ป่วยที่ทำงานต่ำ ใช้โครงสร้างเป็นตัวแปรในการรักษาสามารถเห็นเป็นตัวสนับสนุน externalized อาตมา ชั่วคราวให้อาตมาที่ทำงานที่ผู้ป่วยจะไม่สามารถเข้าถึงเนื่องจากอาการของโรคจิต โดยทั่วไป ตัวเลือกดนตรีได้เพิ่มขึ้นเป็นอาการที่ชำระผ่านธนาคาร ยอดดุลที่ดีระหว่างระดับและชนิดของโครงสร้างการความสามารถของผู้ป่วยสามารถให้ผลลัพธ์ที่ดี ผู้ป่วยอาจแสดงไม่เพียงความเป็นจริงฐาน ~ _ลักษณะการทำงานดนตรี แต่ความสุขในการมีส่วนร่วมความงาม บางระดับของความคิดสร้างสรรค์ และ attunementเพลง กลุ่ม และ/หรือรักษาความสัมพันธ์ผู้บำบัดต้องทำการตัดสินใจอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับของแต่ละบุคคล หรือกลุ่มความต้องการของสมาชิกปรับปรุงในระดับโครงสร้าง หรือสนับสนุนอาตมา ขึ้นอยู่กับอาการแสดง และตรวจสอบตอบดนตรี ตัวอย่าง โล้เป็นพายผู้ป่วยทุกข์ทรมานจากสิ่งที่คลั่งไคล้อาจมีมากขึ้นของดนตรีบำบัดเน้นประสบการณ์ถ้าเขาหรือเธอได้เลือกเครื่องมือ เช่นคู่กลองสี่ การเล่นภายในฟอร์มได้ รู้จักเพลงหรือสไตล์ดนตรีที่ได้รับการบำบัดโรคในเซสชันแต่ละ อย่างไรก็ตาม ผู้ป่วยที่เดียว นักบำบัดที่มีประสบการณ์ดนตรีสามารถส่งเสริมการใช้เครื่องมือที่มีหลายเลือก การประดิษฐ์ แนะนำแนวคิดของการศูนย์ใช้อาจช่วยให้ยึดความสำคัญของผู้ป่วยในการก่อ มีโครงสร้างดนตรีที่เพียงพอโดยนักบำบัดในรูปแบบของสภาพแวดล้อมดนตรีถือ (สนับสนุนอาตมา externalized), การผู้ป่วยอาจไม่สามารถใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพสนับสนุนดนตรีของผู้บำบัดรักษามีไนท์คลับความจริงในเพลงตัวอย่างของผู้บำบัดแนะนำระดับสูงของโครงสร้างในรูปแบบของดนตรีจากดินจะเล่นรูปแบบเบสใสหรือซ้ำดนตรี หรือจังหวะแรงจูงใจสำหรับแอพพลิเคชัน ผู้ป่วยกำลังใจเริ่มตอบสนอง โดยการสร้างการตอบสนองจังหวะกลองหรือเตรียมไว้ (เฉพาะโทนไซโลโฟนจัด) ถ้าผู้ป่วยไม่พอดีกับเพลง และเล่นแบบสุ่มมีจำหน่ายและการเชื่อมต่อน้อยชนะ ผู้บำบัดอาจแนะนำตัวผู้ป่วยโดยลดบอกว่า "ลองเล่นช้าลงเล็กน้อยกับบอลลูนหนึ่ง" เมื่อมีการประชุมในองค์ประกอบเวลาของการเพลง แล้วผู้บำบัดสามารถสมมติว่าผู้ป่วยค่อนข้างมุ่งเน้นสู่ความเป็นจริงของเพลงประสบการณ์ และสามารถส่งเสริมอิสระในการทดลองกับตัวเลือกดนตรีแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทบาทของโครงสร้างโครงสร้างปฏิภาณโวหาร
ในบริบทของดนตรีปฏิภาณโวหารหมายถึง ( ก ) ระดับการควบคุม หรือ วิธีการ
ตัวเลือกมากมาย มีอยู่ภายในการใช้องค์ประกอบทางดนตรี ; ( ข ) วิธีการที่ผู้ป่วย ( s )

ใช้เพลงและระดับของการเน้นบน กระบวนการระหว่างบุคคล และ ( c ) การใช้ดนตรี
และบทบาทในกลุ่มการเพิ่มปริมาณของโครงสร้างภายใน
ประสบการณ์ทางดนตรีคือการแทรกแซงเพื่อให้สามารถคาดการณ์มากขึ้น ตลอดจนการมีส่วนร่วมสูงสุด โดยการลดจำนวนของตัวเลือกดนตรี
ผู้ป่วยการทำงานลดลง ใช้โครงสร้างเป็นตัวแปรในการรักษา
สามารถมองเห็นเป็นแบบชั่วคราวให้ผู้ externalized อัตตา อัตตา ที่ผู้ป่วย
ฟังก์ชันจะได้น้อยกว่าการเข้าถึงเนื่องจากอาการเจ็บป่วยทางจิต พูดโดยทั่วไปตัวเลือกดนตรีสามารถ
เพิ่มขึ้นอาการผ่อนคลาย . สมดุลระหว่างระดับและประเภทของโครงสร้างในความสัมพันธ์กับ
ความสามารถของผู้ป่วยสามารถให้ผลลัพธ์ที่ดี ผู้ป่วยอาจแสดงไม่เพียง แต่ในความเป็นจริงฐาน ~ _
ดนตรีแต่ยังเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมสุขภายในของความงามบางระดับของความคิดสร้างสรรค์และไกล้
กับเพลง , กลุ่ม , และ / หรือความสัมพันธ์ รักษาโรค
therapist ต้องตัดสินใจอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับบุคคลหรือความต้องการของสมาชิกกลุ่ม
ปรับในระดับโครงสร้าง หรือ อัตตา สนับสนุน ขึ้นอยู่กับอาการ และสังเกตการเสนอ
ดนตรี ตัวอย่างเช่นไม่เป็นระเบียบ ผู้ป่วยทุกข์ทรมานจาก Manic รัฐอาจมีระยะเวลามากขึ้น
เน้นประสบการณ์ดนตรีถ้าเขาหรือเธอมีเครื่องมือตัวเลือก เช่นคู่ของ
กลองเล็กกลองที่จะเล่นภายในที่รู้จัก ทายเพลงรูปแบบหรือสไตล์ดนตรีที่ให้บริการโดย
บำบัดในเซสชั่นของแต่ละบุคคล อย่างไรก็ตาม ด้วยเหมือนกัน คนไข้ เป็นนักบำบัดที่มีประสบการณ์สามารถ
โหลดเพลงสนับสนุนการใช้เครื่องมือที่มีตัวเลือกมากมาย เช่น ระนาด แนะนำแนวคิดของ
ศูนย์วรรณยุกต์อาจช่วยจุดโฟกัสของผู้ป่วย ในปฏิภาณ กับโครงสร้างดนตรีเพียงพอ
โดยนักบำบัดในรูปแบบของดนตรีถือสิ่งแวดล้อม ( externalized สนับสนุนอัตตา )
,ผู้ป่วยอาจจะใช้อย่างมีประสิทธิภาพของพนักงานสนับสนุนดนตรีเพื่อรักษาไพเราะมีความหมาย

ความจริงโฟกัสในเพลง เช่น จิตแพทย์ แนะนําระดับสูงของโครงสร้างในรูปแบบของดนตรีดิน
เล่นชัดเจน ลายเบส หรือซ้ำ หรือจังหวะที่ไพเราะทำให้คาดการณ์ ผู้ป่วย
ตอนแรกใจที่จะตอบสนองโดยการสร้างการตอบสนองเป็นจังหวะบนกลองหรือเตรียม ( จัดเฉพาะวรรณยุกต์
) ระนาด ถ้าผู้ป่วยจะไม่สามารถให้พอดีกับเพลง และเล่นแบบสุ่มที่มีจำหน่ายและดี
การเชื่อมต่อเล็กน้อยเพื่อชนะ นักบำบัดจะแนะนำการเลือกผู้ป่วยโดย
บอกว่า " ลองเล่นช้าลงเล็กน้อยกับปลากระบอก" เมื่อมีการประชุมในเวลาองค์ประกอบของ
เพลงแล้วจิตแพทย์สามารถสันนิษฐานได้ว่า คนไข้จะค่อนข้างเน้นความเป็นจริงของประสบการณ์ดนตรี
แล้ว สามารถให้เสรีภาพมากขึ้นในการทดสอบกับตัวเลือกดนตรี