Suzhou is one of the oldest Chinese cities. The area around the city of Suzhou has long been well-known as a land of waters; and the city’s extensive canal network and numerous bridges account for its receiving, probably first in Europe and later in modern China, the name “the Venice of the Orient.”
Like all other Chinese cities, Suzhou in the 13th century was entirely surrounded by walls and these were the first rebuilding works to be begun. The tablet depicts the walls by means of elevational images and shows clearly the position of the entrance gates. Originally, there were eight gates, but during the Sung period this was reduced to five. Throughout the city, a double system of water and road transportation prevailed and, although for the most part the street system paralleled the canals, the principal generator of the plan was undoubtedly the vascular system. The 1229 plan of the city shows that the total length of the canals was 82 kilometers—78 percent of the total length of the city streets. Within the walls, six canals ran from north to south and fourteen from west to east with many branch canals forming part of the network.
In creating this extensive canal system, the implications for hydraulic engineering design were very considerable. The ancient map of the city shows that the principal routes of the canal system must have been laid down at the beginning of city rebuilding and it is therefore most probable that, for the system of water transportation and hydraulics to have functioned properly, the whole network was built at one time. In which case, this was a huge engineering project calling not only for skill in its execution but for an unprecedented expertise in planning, dimensioning, and programming of the work.
Apart from the necessity of ensuring a west to east flow of water, the canal designers also concerned about many other important problems of city design. Through the canal system, the supply of water to the city for domestic and manufacturing use was assured. The waterways also acted as a drainage system capable of dealing with the heavy rainfall in this region of China where the annual average is 1,100 to 1,200 millimeters. (Human waste from the city was collected and used as fertilizer.) The presence of large areas of water which the canals provided also served to temper the environment. In the summer months, this was achieved by an increase in humidity brought about less by the direct presence of water—which, due to the effects of intense evaporation when day temperatures are highest, give of little moisture—than by the growth of vegetation in the proximity of the canals. The environment was thus tempered by trees and plants which provided a rich secondary source of moisture. This factor alone must have done much to stimulate the great garden tradition of the city which was to flourish during the later dynasties. The readily available and evenly distributed water supply was also a major advantage in the control and isolation of major fires. From the evidence of the construction of the canals as they exist today, it can be observed that the many steps or small quays which give access to the canal from each property are actually built into the canal retaining walls. Although it is probable that in the course of 750 years, many of the canals must have been rebuilt and repaired many times, it also strongly suggests that a large proportion of the actual property boundaries were predetermined as a part of the initial setting out of the basic ground plan of the city.
As the city turned to be a large metropolis, a dramatic loss of over a quarter of the canals within the city walls must have been started from the mid-17th century or some later date when encroachment made by houses and other structures on many canals started to pose a serious problem. Apart from the far northeast corner, where the loss of a few canals probably resulted from negligence, it was the quarter in the business district close to Chang Gate in the northwest, and in the west part of the district of family-based textile industry adjacent to the business district, that experienced significant loss of canals. The problem of the steady decay of the city canals continued in the second half of the 18th century. It resulted from the enormous pressure on certain areas of the city by the unprecedented upsurge of population at that time, the relaxation of government control, and the rapid economic growth beginning from the mid-Ming onward. Over half of the four longitudinal and three latitudinal watercourses was silted or clogged, and the water flow of other small rivers has stopped, some of them have become level land. Although there was a canal dredging project funded by private donations in 1797 to restore the city canals, it became impossible for this project to reclaim the remaining canals to the Ming standard.
ซูโจวเป็นหนึ่งในเมืองจีนเก่าแก่ที่สุด บริเวณรอบ ๆ เมืองซูโจวได้รู้จักดินแดนน้ำ และเครือข่ายของคลองมากมายและสะพานหลายบัญชีสำหรับการรับของ คงแรกในยุโรป และในภายหลังในประเทศจีนสมัยใหม่ ชื่อ "เวนิสแห่งตะวันออก"เช่นทั้งหมดเมืองจีน ซูในศตวรรษ 13 ถูกโอบล้อม ด้วยกำแพง และมีงาน rebuilding แรกเพื่อจะเริ่ม แท็บเล็ตมีภาพผนัง โดย elevational ภาพ และแสดงตำแหน่งของประตูทางเข้าชัดเจน เดิม มีประตูแปด แต่ระยะสูง นี้ถูกลดลงไปห้า เมือง ระบบขนส่งน้ำและถนนคู่ตระหนัก แล้ว แม้ว่าส่วนใหญ่ระบบถนนแห่งดวงลำคลอง เครื่องกำเนิดไฟฟ้าหลักของแผนได้อย่างไม่ต้องสงสัยระบบหลอดเลือด แผน 1229 แห่งนี้แสดงว่า ความยาวรวมของลำคลองคือ กิโลเมตรที่ 82 – 78 เปอร์เซ็นต์ของความยาวรวมของถนนในเมือง ภายในกำแพง คลอง 6 วิ่งจากเหนือไปใต้และสิบสี่จากตะวันตกสู่ตะวันออก มีลำคลองสาขามากมายที่เป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายในการสร้างระบบนี้กว้างขวางคลอง ผลการออกแบบวิศวกรรมไฮดรอลิกถูกมากมาก ผังเมืองโบราณแสดงว่า เส้นทางหลักของระบบคลองต้องได้ถูกจัดวางไว้ที่จุดเริ่มต้นของการสร้างเมือง และจึงดำรงมากว่า สำหรับระบบขนส่งน้ำและระบบไฮดรอลิกส์จะมีแยกอย่างถูกต้อง เครือข่ายทั้งหมดถูกสร้างขึ้นในคราวเดียว ในกรณี นี้ถูกเรียกไม่เพียงแต่ทักษะในการดำเนินการของ แต่มีความเชี่ยวชาญเป็นประวัติการณ์ในการวางแผน dimensioning และเขียนโปรแกรมของงานโครงการวิศวกรรมขนาดใหญ่Apart from the necessity of ensuring a west to east flow of water, the canal designers also concerned about many other important problems of city design. Through the canal system, the supply of water to the city for domestic and manufacturing use was assured. The waterways also acted as a drainage system capable of dealing with the heavy rainfall in this region of China where the annual average is 1,100 to 1,200 millimeters. (Human waste from the city was collected and used as fertilizer.) The presence of large areas of water which the canals provided also served to temper the environment. In the summer months, this was achieved by an increase in humidity brought about less by the direct presence of water—which, due to the effects of intense evaporation when day temperatures are highest, give of little moisture—than by the growth of vegetation in the proximity of the canals. The environment was thus tempered by trees and plants which provided a rich secondary source of moisture. This factor alone must have done much to stimulate the great garden tradition of the city which was to flourish during the later dynasties. The readily available and evenly distributed water supply was also a major advantage in the control and isolation of major fires. From the evidence of the construction of the canals as they exist today, it can be observed that the many steps or small quays which give access to the canal from each property are actually built into the canal retaining walls. Although it is probable that in the course of 750 years, many of the canals must have been rebuilt and repaired many times, it also strongly suggests that a large proportion of the actual property boundaries were predetermined as a part of the initial setting out of the basic ground plan of the city.เป็นเมืองเปิดเป็น ราชธานีใหญ่ ละครสูญเสียมากกว่าสี่คลองภายในกำแพงเมืองต้องได้เริ่มจากศตวรรษ 17 กลางหรือบางหลังที่เมื่อ encroachment โดยบ้านและโครงสร้างอื่น ๆ ในคลองมากเริ่มที่จะก่อให้เกิดปัญหาร้ายแรง จากมุมด้านตะวันออกเฉียงเหนือไกล ซึ่งขาดทุนกี่คลองคงเป็นผลมาจากละเลย มันเป็นไตรมาสในย่านธุรกิจใกล้กับประตูช้างตะวันตกเฉียงเหนือ และภาคตะวันตกเขตอุตสาหกรรมสิ่งทอตามครอบครัวอยู่ติดกับย่านธุรกิจ ที่มีประสบการณ์การสูญเสียของคลอง ปัญหาของผุ steady คลองเมืองอย่างต่อเนื่องในครึ่งหลังของศตวรรษ 18 มันเกิดจากแรงกดดันมหาศาลในบางพื้นที่ของเมือง โดยทวีเป็นประวัติการณ์ของประชากรที่เวลานั้น เป็นของรัฐบาลควบคุม และต้นเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วจากกลางหมิงเป็นต้นไป กว่าครึ่งหนึ่งของระยะยาวสี่และเรือนสาม latitudinal เขิน หรืออุด ตัน และกระแสน้ำของแม่น้ำขนาดเล็กอื่น ๆ ได้หยุด บางส่วนของพวกเขาได้กลายเป็นที่ดินระดับ แม้ว่าจะมีโครงการ dredging คลองได้รับการสนับสนุน โดยการบริจาคส่วนตัวในค.ศ. 1797 เพื่อคืนคลองเมือง มันเป็นไปไม่ได้สำหรับโครงการนี้แผ้วคลองมิ่งมาตรฐานเหลือ
การแปล กรุณารอสักครู่..