The song begins with the wife busy

The song begins with the wife busy in her cooking and other chores. As the wind picks up, the husband tells her to close and bar the door. They make a pact that the next person who speaks must bar the door, and the door remains open. At midnight two thieves enter the house and eat the puddings that the wife has just made. The husband and wife watch them, but still neither speaks out of stubborn pride. Amazed, one of the thieves proposes to molest the wife. Finally, the husband shouts "Ye’ve eaten my bread, ye hae druken my ale, and ye’ll mak my auld wife a whore!" The wife, having won the pact, tells the husband to bar the door.

In some versions, the husband is named as Johnie Blunt of Crawford Moor.[2] Child notes that the song was used by Prince Hoare to provide one of the principal scenes in his musical entertainment, No Song, No Supper, performed at Drury Lane in 1790.
Among many things, this folk ballad talks about the sense of lasting competition in a relationship. The man tries to maintain his power but the woman refuses because she does not want to be treated like a doormat; each is too stubborn to do something that will benefit both. The ballad makes the point that being stubborn can be carried to ludicrous lengths, since by being stubborn they lost their Martinmas puddings and left their persons and household open to crime.[original research?]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพลงเริ่มต้นกับภรรยาไม่ว่างในงานของเธอทำอาหาร และอื่น ๆ เป็นลมรับค่า สามีบอก เธอปิดขวางประตู พวกเขาทำสนธิสัญญาว่า ต่อไปผู้พูดต้องบาร์ประตู และประตูจะเปิด เที่ยง สองขโมยบ้าน และกินเลี่ยงดอกไม้ที่ภรรยาได้เพียง สามีและภรรยาชมเหล่านั้น แต่ยังไม่พูดออกจากปากแข็งความภาคภูมิใจ ประหลาด ขโมยหนึ่งเสนอทำร้ายร่างกายภรรยา สุดท้าย สามี shouts "เยได้กินขนมปังของฉัน เย druken แฮเบียร์ของฉัน และเยจะหมากภรรยา auld whore ! " ภรรยา ได้รับรางวัลสนธิสัญญา บอกสามีกับบาร์ประตู

ในบางรุ่น ชื่อสามีเป็น Johnie ทู่ของมัวร์ครอฟอร์ด[2] เด็กบันทึกว่า มีใช้เพลง โดยเจ้าชาย Hoare ให้หนึ่งฉากหลักในเขาดนตรีบันเทิง ไม่มีเพลง ไม่ว่าง ทำที่ร้านเลนในค.ศ. 1790.
ในหลายสิ่ง บทกวีพื้นบ้านนี้พูดถึงความรู้สึกของการแข่งขันในความสัมพันธ์ที่ยาวนาน คนพยายามรักษาอำนาจ แต่ผู้หญิงปฏิเสธเนื่องจากเธอไม่ต้องการรักษาเช่น doormat แต่ละจะปากแข็งเกินไปจะทำสิ่งที่จะได้รับประโยชน์ทั้งสอง บทกวีทำให้จุดที่ปากแข็งสามารถดำเนินการความยาว ludicrous เนื่องจากเป็นปากแข็ง พวกเขาหายไปของ Martinmas เลี่ยงดอกไม้ และด้านบุคคลและครัวเรือนของพวกเขาเปิดการอาชญากรรม[ต้นฉบับงานวิจัย]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพลงเริ่มต้นด้วยภรรยาไม่ว่างในการปรุงอาหารของเธอ และภารกิจอื่น ๆ เป็นสายลมหยิบ สามีบอกเธอให้ใกล้ชิดและบาร์ประตู เขาให้สัญญาว่า ต่อไปคนที่พูดต้องบาร์ประตู ประตูยังคงเปิดอยู่ เที่ยงคืนสองโจรเข้าบ้านและกินพุดดิ้งที่ภรรยาเพิ่งทำ สามีและภรรยาที่ดูแลพวกเขาแต่ยังไม่พูดออกมาดื้อ ทิฐิ ประหลาดใจ , หนึ่งในโจรเป็นการล่วงเกินภรรยา ในที่สุด สามีตะโกน " เจ้าได้กินขนมปังของฉัน เย เฮ druken เอล และท่านทั้งหลายจะมัคของฉันในช่วงเวลาภรรยาอีตัว ! ภรรยาได้รับรางวัลสัญญา บอกสามีให้บาร์ประตู

ในบางรุ่น สามี ชื่อ เป็น จอนนี่ ทื่อของ Crawford มัวร์[ 2 ] บันทึกเด็กที่เพลงถูกใช้โดยเจ้าชายฮอร์ให้อย่างใดอย่างหนึ่งของฉากหลักในทางดนตรีของเขาเพื่อความบันเทิง ไม่มีเพลง ไม่มีอาหารเย็น แสดงที่ Drury Lane ใน 1790 .
ของหลายๆ สิ่ง นี้ โฟล์คบัลลาดพูดคุยเกี่ยวกับความรู้สึกของการแข่งขันที่ยั่งยืนในความสัมพันธ์ ชายคนนั้นพยายามที่จะรักษาอำนาจของตน แต่ผู้หญิงปฏิเสธเพราะเธอไม่ต้องการที่จะได้รับการปฏิบัติเหมือนพรมเช็ดเท้า ;แต่ละคนปากแข็งเกินไปที่จะทำสิ่งที่จะได้รับประโยชน์ทั้งสอง เพลงที่ทำให้จุดที่ดื้อสามารถใช้ความยาวเปิ่นเพราะดื้อ พวกเขาสูญเสีย พุดดิ้ง วันรำลึกถึง Saint Martin และซ้ายคนและครัวเรือนเปิดอาชญากรรม [ ต้นฉบับงานวิจัย ? ]