What is to be done with the childre

What is to be done with the children?" That was the chief question now. The dead mother would go underground, and be forever beyond all care or concern of the villagers. But the children must not be left to starve. After considering the matter, and talking it over with his wife, farmer Jones said that he would take John, and do well by him, now that his mother was out of the way; and Mrs. Ellis, who had been looking out for a bound girl, concluded that it would be charitable in her to make choice of Katy, even though she was too young to be of much use for several years.

"I could do much better, I know," said Mrs. Ellis; "but as no one seems inclined to take her, I must act from a sense of duty expect to have trouble with the child; for she's an undisciplined thing--used to having her own way."

But no one said "I'll take Maggie." Pitying glances were cast on her wan and wasted form and thoughts were troubled on her account. Mothers brought cast-off garments and, removing her soiled and ragged clothes, dressed her in clean attire. The sad eyes and patient face of the little one touched many hearts, and even knocked at them for entrance. But none opened to take her in. Who wanted a bed-ridden child?

"Take her to the poorhouse," said a rough man, of whom the question "What's to be done with Maggie?" was asked. "Nobody's going to be bothered with her."

"The poorhouse is a sad place for a sick and helpless child," answered one.

"For your child or mine," said the other, lightly speaking; "but for tis brat it will prove a blessed change, she will be kept clean, have healthy food, and be doctored, which is more than can be said of her past condition."

There was reason in that, but still it didn't satisfy. The day following the day of death was made the day of burial. A few neighbors were at the miserable hovel, but none followed dead cart as it bore the unhonored remains to its pauper grave. Farmer Jones, after the coffin was taken out, placed John in his wagon and drove away, satisfied that he had done his part. Mrs. Ellis spoke to Kate with a hurried air, "Bid your sister good by," and drew the tearful children apart ere scarcely their lips had touched in a sobbing farewell. Hastily others went out, some glancing at Maggie, and some resolutely refraining from a look, until all had gone. She was alone! Just beyond the threshold Joe Thompson, the wheelwright, paused, and said to the blacksmith's wife, who was hastening off with the rest,--

"It's a cruel thing to leave her so."

"Then take her to the poorhouse: she'll have to go there," answered the blacksmith's wife, springing away, and leaving Joe behind.

For a little while the man stood with a puzzled air; then he turned back, and went into the hovel again. Maggie with painful effort, had raised herself to an upright position and was sitting on the bed, straining her eyes upon the door out of which all had just departed, A vague terror had come into her thin white face.

"O, Mr. Thompson!" she cried out, catching her suspended breath, "don't leave me here all alone!"

Though rough in exterior, Joe Thompson, the wheelwright, had a heart, and it was very tender in some places. He liked children, and was pleased to have them come to his shop, where sleds and wagons were made or mended for the village lads without a draft on their hoarded sixpences.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อะไรคือสิ่งที่จะต้องทำกับเด็ก? "นั่นคือคำถามที่หัวหน้าในขณะนี้. แม่ที่ตายแล้วจะไปใต้ดินและเป็นนิรันดเกินดูแลหรือความกังวลของชาวบ้าน. แต่เด็กจะต้องไม่ปล่อยให้อดอาหาร. หลังจากได้พิจารณาเรื่องนี้ และการพูดคุยมันไปกับภรรยาของเขาชาวนาโจนส์บอกว่าเขาจะใช้จอห์นและทำดีโดยเขาขณะที่แม่ของเขาออกมาจากทางนั้นและนางเอลลิสที่ได้รับการมองหาหญิงสาวที่ถูกผูกไว้สรุป . ว่ามันจะเป็นกุศลในตัวเธอที่จะทำให้ทางเลือกของเคทีแม้ว่าเธอยังเด็กเกินไปที่จะใช้มากเป็นเวลาหลายปี"ฉันจะทำดีมากฉันรู้ว่า" นางเอลลิสกล่าวว่า "แต่ไม่มีใครดูเหมือนว่า แนวโน้มที่จะใช้เวลาของเธอที่ฉันต้องทำหน้าที่จากความรู้สึกของหน้าที่คาดว่าจะมีปัญหากับเด็ก; เพราะเธอเป็นสิ่งที่ไม่มีวินัย -. ใช้ในการมีทางของตัวเองของเธอ " .. แต่ไม่มีใครบอกว่า "ฉันจะเอาแม็กกี้" สายตาน่าสงสารถูกโยนเธอ wan และรูปแบบของการสูญเสียและความคิดที่กำลังมีความสุขในบัญชีของเธอแม่นำมาโยนออก เสื้อผ้าและถอดเสื้อผ้าที่เปื้อนและขาดเธอแต่งตัวของเธอในเครื่องแต่งกายที่สะอาด. ตาเศร้าและใบหน้าของผู้ป่วยน้อยหนึ่งสัมผัสหัวใจจำนวนมากและเคาะแม้ที่พวกเขาสำหรับการเข้า. แต่ไม่มีผู้ใดเปิดให้ใช้เวลาของเธอใน. ใครอยากเตียง เด็ก -ridden? "พาเธอไป poorhouse" กล่าวว่าเป็นคนที่หยาบกร้านของผู้ที่คำถามที่ว่า "มีอะไรที่จะต้องทำด้วยแม็กกี้" ก็ถามว่า. "ไม่มีใครจะไปจะใส่ใจกับเธอ." "poorhouse เป็นสถานที่ที่น่าเศร้า สำหรับเด็กที่ป่วยและทำอะไรไม่ถูก ". คนหนึ่ง"สำหรับเด็กหรือเหมืองของคุณ" อื่น ๆ กล่าวว่าการพูดเบา ๆ "แต่สำหรับเด็กเหลือขอมอกมันจะพิสูจน์การเปลี่ยนแปลงความสุขที่เธอจะได้รับการรักษาความสะอาดมีอาหารเพื่อสุขภาพและเป็น doctored ซึ่งเป็นมากกว่าสามารถกล่าวว่าจากสภาพที่ผ่านมาของเธอ. " มีเหตุผลในการที่ได้ แต่ก็ยังไม่ได้ตอบสนอง. วันรุ่งขึ้นวันตายที่ถูกสร้างขึ้นในวันที่ฝังศพ เพื่อนบ้านไม่กี่คนที่มีความสุขบ้านพักเล็ก ๆ แต่ก็ไม่มีใครใช้รถเข็นตายในขณะที่มันยังคงเบื่อ unhonored ที่หลุมฝังศพของคนอนาถา ชาวนาโจนส์หลังจากโลงศพถูกนำออกมาวางจอห์นในรถของเขาและขับรถออกไปความพึงพอใจที่เขาเคยทำมาเป็นส่วนหนึ่งของเขา นางเอลลิสพูดกับเคทกับอากาศรีบ "น้องสาวของคุณเสนอราคาที่ดีโดย" และดึงเด็กร้องไห้ออกจากกันก่อนที่ริมฝีปากของพวกเขาแทบจะไม่ได้สัมผัสในอำลาสะอื้น คนอื่น ๆ รีบออกไปบาง glancing ที่แม็กกี้และบางเฉียบขาดละเว้นการดูจนกว่าทุกคนจะได้หายไป เธอเป็นคนเดียว! เพียงแค่เกินเกณฑ์โจ ธ อมป์สัน wheelwright หยุดชั่วคราวและพูดกับภรรยาของช่างตีเหล็กที่ถูกเร่งออกด้วยส่วนที่เหลือ - "มันเป็นสิ่งที่โหดร้ายที่จะปล่อยให้เธอเพื่อ." "จากนั้นพาเธอไป poorhouse เธอ ' จะต้องไปที่นั่น "ตอบภรรยาของช่างตีเหล็กที่ผุดออกไปและออกจากที่อยู่เบื้องหลังโจ. สำหรับเล็กน้อยในขณะที่ชายคนหนึ่งยืนอยู่กับอากาศงง; แล้วเขาก็หันหลังกลับและเดินเข้าไปในบ้านพักเล็ก ๆ อีกครั้ง แม็กกี้ที่มีความพยายามที่เจ็บปวดได้ยกตัวเองให้ตรงตำแหน่งและกำลังนั่งอยู่บนเตียงรัดตาของเธอเมื่อประตูการที่ทุกคนจะได้ออกเพียงความหวาดกลัวที่คลุมเครือมาลงในหน้าสีขาวบาง ๆ ของเธอ. "โอนาย ธ อมป์สัน ! " เธอร้องออกมาจับลมหายใจระงับเธอ "ไม่ปล่อยให้ฉันที่นี่ทุกคนเดียว!" แม้ว่าหยาบภายนอกโจ ธ อมป์สัน wheelwright มีหัวใจและมันก็ซื้อมากในบางสถานที่ เขาชอบเด็กและยินดีที่จะมีพวกเขามาที่ร้านของเขาซึ่งทั้งสองต่อเกวียนและได้ทำหรือซ่อมสำหรับเด็กในหมู่บ้านโดยไม่ต้องร่าง sixpences สะสมของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางตะวันตกดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางตะวันตกดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางตะวันตกดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางตะวันตกดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางตะวันตกดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางตะวันตกดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางตะวันตกดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางตะวันตกดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางตะวันตก