“Indeed, General.” said that person

“Indeed, General.” said that person when they heard Duan Tian Lang’s furious shout. They then moved away. The troops were furious and agitated.



How disgusting. They had come to help Liu Cang Lan fight the enemy, but they were blocked at the gate of the city. The good opinion they had of Liu Cang Lan vanished. They didn’t understand why Duan Tian Lang was accepting such a humiliation.



At that moment, Lin Feng and the others were in Duan Ren City and noticed that the city was calm and in perfect order. There wasn’t the slightest bit of chaos. At the same time, Liu Cang Lan appeared; he was taking a stroll through the city.



“Lin Feng, Fei Fei, you’re here.”



“Uncle Liu.” shouted Lin Feng but he was only surprised and bewildered. He was staring at the distance.



“Lin Feng, are you wondering why Duan Ren City is so peaceful and why I don’t let them come into the city?” said Liu Cang Lan as if he could read Lin Feng’s thoughts.



“Please enlighten me with your explanations.” said Lin Feng without admitting it.



Liu Cang Lan smiled wryly and said: “Lin Feng, I will definitely let you know my reasoning. You came to help us fight against Mo Yue Country because they were invading us and we urgently needed help, right?”



“Could it be that is not the case?” Lin Feng, when he heard Liu Cang Lan’s words, narrowed his eyes as if he was realizing something.



Liu Cang Lan was smiling wryly and had a piercingly-cold expression within his smile.



“Duan Ren City is very calm. It isn’t in danger at all. They haven’t come to help us, but rather to seize the power. The Imperial City can’t stand it anymore and has decided to attack me.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"แน่นอน ทั่วไป." กล่าวว่า บุคคลนั้นเมื่อได้ยินด้วนเทียนลังโกรธตะโกน พวกเขาแล้วย้ายไป กองโกรธ และไม่สบายใจ ทำเลดีมาก มาช่วย Liu Lan คางที่ต่อสู้กับศัตรู แต่พวกเขาถูกบล็อคที่ประตูเมือง เห็นดีที่พวกเขามีของ Liu Lan คางไหล พวกเขาไม่เข้าใจทำไมด้วนเทียนลังได้รับความอัปยศอดสูที่ดังกล่าว ในขณะ เฟิงหลินและคนอื่น ๆ ในเมือง Ren ด้วน และสังเกตเห็นว่า เมืองสงบ และสั่งซื้อที่สมบูรณ์แบบ ไม่นิดของความสับสนวุ่นวาย ในเวลาเดียวกัน หลิวคาง Lan ปรากฏ เขาคือการเดินเล่นผ่านเมือง "หลินเฟิง Fei Fei คุณอยู่ที่นี่" "ลุงหลิว." ตะโกนเฟิงหลิน แต่เขาเท่านั้นประหลาดใจ และลำบากใจ เขาก็จ้องมองที่ระยะทาง "หลินเฟิง ท่านสงสัยทำไมเมือง Ren ด้วนคือเพื่อให้สงบและทำไมฉันไม่ให้พวกเขาเข้ามาในเมือง" กล่าวว่า เขาสามารถอ่านความคิดของหลินเฟิงหลิวคาง Lan "กรุณาสอนผม ด้วยคำอธิบายของคุณ" กล่าวว่า เฟิงหลินไม่ยอมรับมัน หลิวคาง Lan wryly ยิ้ม และกล่าวว่า: "หลินเฟิง ฉันจะแน่นอนให้ทราบเหตุผลของฉัน คุณมาช่วยเราต่อสู้กับ Mo ยิวประเทศ เพราะพวกเขาถูกบุกรุกเรา และเราจำเป็นที่เร่งด่วนช่วยเหลือ ขวา" "อาจจะเป็นที่ไม่ใช่" หลินเฟิง เมื่อเขาได้ยินคำเล่าคาง Lan, narrowed ตาของเขาว่าเขาถูกตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง Lan คางหลิวยิ้ม wryly และมีนิพจน์ที่เย็นเยียบในรอยยิ้มของเขา "เมือง Ren ด้วนได้สบาย ๆ มันไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายทั้งหมด พวกเขายังไม่มาช่วยเรา แต่ค่อนข้าง จะยึดอำนาจ Imperial City ทนไม่ไหวอีกต่อไป และได้ตัดสินใจโจมตีฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"แท้จริงทั่วไป." บุคคลดังกล่าวว่าเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงตะโกนโกรธด้วน Tian หลังสวน จากนั้นพวกเขาย้ายออกไป ทหารกำลังโกรธและไม่สบายใจ. วิธีที่น่าขยะแขยง พวกเขามาช่วยหลิว Cang ลานต่อสู้กับศัตรู แต่พวกเขาถูกปิดกั้นที่ประตูเมือง มีความคิดเห็นที่ดีที่พวกเขามีของหลิว Cang ลานหายไป พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมด้วนเทียนหรั่งยอมรับเช่นความอัปยศอดสู. ในขณะที่หลินฮและคนอื่น ๆ ที่อยู่ในด้วน Ren ซิตี้และสังเกตเห็นว่าเป็นเมืองที่สงบและอยู่ในลำดับที่สมบูรณ์แบบ ไม่ได้มีนิดของความสับสนวุ่นวาย ในเวลาเดียวกันหลิว Cang ลานปรากฏ; เขากำลังเดินเล่นในเมือง. "หลินฮ Fei Fei คุณที่นี่." "ลุงหลิว." ตะโกนหลินฮ แต่เขาเป็นเพียงประหลาดใจและสับสน เขาได้รับการจ้องมองที่ระยะทาง. "หลินฮคุณสงสัยว่าทำไมด้วน Ren เมืองมีความสงบสุขมากและเหตุผลที่ผมไม่ปล่อยให้พวกเขาเข้ามาในเมือง?" หลิว Cang ลานกล่าวในขณะที่ถ้าเขาสามารถอ่านความคิดของหลินฮ. "โปรด . สอนให้ฉันกับคำอธิบายของคุณ "หลินฮกล่าวโดยไม่ยอมรับมัน. หลิว Cang ลานยิ้มถึงคราวและกล่าวว่า" หลินฮแน่นอนฉันจะแจ้งให้คุณทราบเหตุผลของฉัน คุณมาเพื่อช่วยให้เราต่อสู้กับโม Yue ประเทศเพราะพวกเขาถูกย่ำยีเราและเราจำเป็นเร่งด่วนช่วยเหลือใช่มั้ย? " " มันอาจเป็นไปได้ว่าเป็นกรณีที่ไม่? "หลินฮเมื่อเขาได้ยินคำพูดของหลิว Cang ลานแคบดวงตาของเขาเป็น ถ้าเขาตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง. หลิว Cang ลานถึงคราวยิ้มและมีการแสดงออกแปล๊เย็นภายในรอยยิ้มของเขา. "ด้วน Ren เมืองคือความสงบมาก มันไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายที่ทุกคน พวกเขาไม่ได้มาเพื่อช่วยให้เรา แต่จะยึดอำนาจ อิมพีเรียลซิตี้ไม่สามารถยืนได้อีกต่อไปและได้ตัดสินใจที่จะโจมตีฉัน. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" แน่นอน ทั่วไป . " กล่าวว่า บุคคลเมื่อพวกเขาได้ยิน ต้วนเทียนหลางโกรธตะโกน จากนั้นพวกเขาก็ย้ายไป ทหารกำลังโกรธและสั่นเครือน่าขยะแขยงจริงๆ พวกเขามาช่วยเล่าปี่ กางลานต่อสู้กับศัตรู แต่พวกเขามีบล็อกที่ประตูเมือง พวกเขามีความคิดเห็นดีหลิว กางลานหายไป พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมต้วนเทียนหลางคือการทำให้ขายหน้าตอนนั้น หลินฟง และ คนอื่นๆ ในเมือง ด่วน เรน และสังเกตว่า เป็นเมืองที่สงบและเป็นระเบียบ ไม่มีแม้แต่นิดเดียวของเคออส ในเวลาเดียวกัน หลิว กางลานปรากฏ เขาเดินเล่นผ่านเมือง" หลินฟง เฟยเฟย คุณอยู่ที่นี่" อาหลิว " ตะโกน หลินฟง แต่เขาแค่ตกใจ และสับสน เขาจ้องระยะทาง" หลินฟง เธอสงสัยว่าทำไมด้วนเรนเมืองช่างสงบสุขและทำไมผมไม่ปล่อยให้พวกเขาเข้ามาในเมือง " บอกว่า หลิวฉาง LAN เป็นถ้าเขาได้อ่านของหลินฟงความคิด" โปรดให้ฉันกับคำอธิบายของคุณ " กล่าวว่า หลินฟง โดยไม่ยอมรับมันหลิว กางลานยิ้มอย่างบิดเบี้ยวและกล่าวว่า : " หลินฟง ผมจะบอกให้คุณรู้เหตุผลของฉัน คุณมาเพื่อช่วยเราต่อสู้กับโมเว่ประเทศเพราะพวกเขาถูกบุกรุกเราต้องการด่วนช่วยใช่มั้ย ? "" หรือว่าไม่ใช่ ? " หลินฟง เมื่อเขาได้ยินว่าหลิวชางลานคำ คอด ตาของเขาเป็นถ้าเขาค้นพบอะไรบางอย่างหลิว กางลานยิ้มอย่างบิดเบี้ยว และมีสีหน้าเย็นชาอย่างหนาวเหน็บในรอยยิ้มของเขา" ด้วนเรนเมืองสงบมาก มันไม่ได้อยู่ในอันตรายทั้งหมด พวกเขาไม่ได้มาช่วยเรา แต่จะยึดอำนาจ เมืองหลวง ทนไม่ไหวแล้ว และได้ตัดสินใจที่จะโจมตีฉัน