In mathematical ecology, the classi

In mathematical ecology, the classical predator–prey model, due independently to Lotka and Volterra in the 1920s, reflects only population changes due to predation in a situation where predator and prey densities are not spatially dependent

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในนิเวศวิทยาคณิตศาสตร์ รุ่นคลาสสิกพรีเดเตอร์เหยื่อ ครบกำหนดรายงาน Lotka และ Volterra ในปี 1920 สะท้อนเฉพาะประชากรการเปลี่ยนแปลงในสถานการณ์ที่ความหนาแน่นของนักล่าและเหยื่อไม่ขึ้น spatially predation

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในระบบนิเวศทางคณิตศาสตร์รูปแบบการล่าเหยื่อคลาสสิกเนื่องจากอิสระเพื่อ Lotka Volterra และในปี 1920 สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงประชากรเพียง แต่เนื่องจากการปล้นสะดมในสถานการณ์ที่นักล่าและเหยื่อความหนาแน่นไม่ได้ขึ้นอยู่กับตำแหน่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในนิเวศวิทยาทางคณิตศาสตร์ และแบบคลาสสิกนักล่าเหยื่อ เนื่องจากที่เป็นอิสระเพื่อ lotka วอลแตร์รา ในช่วงปี ค.ศ. 1920 และสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงประชากรเนื่องจากการปล้นสะดมในสถานการณ์ที่ผู้ล่าและเหยื่อไม่ได้ขึ้นอยู่กับความหนาแน่นเชิงพื้นที่