A Man Said to the Universe Stephen

A Man Said to the Universe
Stephen Crane wrote many remarkable poems, short stories, and novels
throughout his short life (He lived only to the age of 29). In one poem in
particular, "A Man Said to the Universe," Crane uses cosmic irony to depict
an existentialist way of life.
"Cosmic irony occurs when a writer uses God, destiny or fate to dash the
hopes and expectations of a character or mankind in general"(2133). Crane’s
use of this type of irony is seen through the relationship that the universe
displays with mankind. Existentialism depicts the idea that one is not based
on the essence of a soul but, rather is based on decisions made throughout
life. God’s existence in nature is expected, and it is ironic how Crane shows
just the opposite to be true. Existentialism is indifferent to God’s
existence in nature as well. Crane depicts man as a weak soul longing for
his existence to be recognized by the universe. "However’ replied the
universe,/ ‘The fact has not created in me/ A sense of obligation"(3-5).
These lines prove that the universe does not recognize the existence of man.
This universe is a mighty force, heedless to the needs and wishes of man. We
may argue or detest something that we have no control over, only to come to
the realization that nature is indifferent to our thoughts or feelings. It
is generally assumed that man has an obligation to the universe and vise
versa. However, as seen in this poem, neither can be assumed.
By living an existential life a man can detach himself from the idea of
expectations and hopes, and instead choose the right paths that will lead to
his desires. Crane’s use of cosmic irony shows how the man’s hopes of the
universe’s recognizing his existence, and taking it into consideration, are
dashed. The man is instead forced to come to the conclusion that only his
choices will determine the right paths that will lead to his desires.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

A Man Said to the Universe Stephen Crane wrote many remarkable poems, short stories, and novels throughout his short life (He lived only to the age of 29). In one poem in particular, "A Man Said to the Universe," Crane uses cosmic irony to depict an existentialist way of life. "Cosmic irony occurs when a writer uses God, destiny or fate to dash the hopes and expectations of a character or mankind in general"(2133). Crane’s use of this type of irony is seen through the relationship that the universe displays with mankind. Existentialism depicts the idea that one is not based on the essence of a soul but, rather is based on decisions made throughout life. God’s existence in nature is expected, and it is ironic how Crane shows just the opposite to be true. Existentialism is indifferent to God’s existence in nature as well. Crane depicts man as a weak soul longing for his existence to be recognized by the universe. "However’ replied the universe,/ ‘The fact has not created in me/ A sense of obligation"(3-5). These lines prove that the universe does not recognize the existence of man. This universe is a mighty force, heedless to the needs and wishes of man. We may argue or detest something that we have no control over, only to come to the realization that nature is indifferent to our thoughts or feelings. It is generally assumed that man has an obligation to the universe and vise ในทางกลับกัน อย่างไรก็ตาม เห็นในบทกวีนี้ ไม่สามารถทึกทักเอา โดยนั่งเล่น มีชีวิต existential คนสามารถถอดตัวเองจากความคิดของ ความคาดหวังและความหวัง และเลือกเส้นทางขวาซึ่งจะทำให้แทน ความปรารถนาของเขา ใช้ของเครนประชดจักรวาลแสดงว่าความหวังของมนุษย์ในการ จักรวาลของการจดจำการดำรงอยู่ของเขา และการพิจารณา เส้นประ คนถูกบังคับแต่มาถึงข้อสรุปของเขาเท่านั้น ตัวเลือกจะกำหนดเส้นทางเหมาะสมที่จะนำไปสู่ความปรารถนาของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ชายคนหนึ่งกล่าวว่าจักรวาลสตีเฟนเครนเขียนบทกวีที่โดดเด่นหลายเรื่องสั้นและนวนิยายตลอดชีวิตของเขาสั้น(เขาอาศัยอยู่เท่านั้นที่จะอายุ 29) หนึ่งในบทกวีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง "ผู้ชายคนหนึ่งกล่าวว่าจักรวาล" เครนใช้ประชดจักรวาลที่จะแสดงให้เห็นถึงวิธีอัตถิภาวนิยมของชีวิต. "จักรวาลประชดเกิดขึ้นเมื่อนักเขียนใช้พระเจ้าโชคชะตาหรือชะตากรรมที่จะประความหวังและความคาดหวังของตัวละครหรือมนุษย์ทั่วไป "(2133) เครนใช้ประเภทของการประชดนี้จะเห็นผ่านความสัมพันธ์ที่จักรวาลจะแสดงกับมนุษย์ เป็นอยู่แสดงให้เห็นถึงความคิดที่ว่าหนึ่งไม่ได้ขึ้นอยู่กับสาระสำคัญของจิตวิญญาณแต่ค่อนข้างจะขึ้นอยู่กับการตัดสินใจทำตลอดชีวิต การดำรงอยู่ของพระเจ้าในธรรมชาติเป็นที่คาดหวังและมันเป็นเรื่องน่าขันว่าเครนแสดงให้เห็นเพียงตรงข้ามที่จะเป็นจริง เป็นอยู่คือไม่แยแสกับพระเจ้าดำรงอยู่ในธรรมชาติได้เป็นอย่างดี เครนแสดงให้เห็นชายคนหนึ่งเป็นความปรารถนาของจิตวิญญาณที่อ่อนแอสำหรับการดำรงอยู่ของเขาที่จะได้รับการยอมรับจากจักรวาล "แต่ 'ตอบจักรวาล/' ความจริงที่ยังไม่ได้สร้างในตัวผม / ความรู้สึกของภาระผูกพัน A" (3-5). เส้นเหล่านี้พิสูจน์ให้เห็นว่าจักรวาลไม่รู้จักการดำรงอยู่ของมนุษย์. จักรวาลนี้เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่เลินเล่อ ความต้องการและความปรารถนาของมนุษย์ เราอาจโต้แย้งหรือเกลียดชังสิ่งที่เราไม่สามารถควบคุมเท่านั้นที่จะมาตระหนักว่าธรรมชาติเป็นไม่แยแสกับความคิดหรือความรู้สึกของเรา มันจะสันนิษฐานกันโดยทั่วไปว่าคนที่มีภาระผูกพันที่จะจักรวาลและคีมจับในทางกลับกัน แต่เท่าที่เห็นในบทกวีนี้ไม่สามารถสันนิษฐาน. โดยใช้ชีวิตที่ดำรงอยู่เป็นคนที่สามารถถอดตัวเองจากความคิดของความคาดหวังและความหวังและแทนที่จะเลือกเส้นทางที่เหมาะสมที่จะนำไปสู่ความต้องการของเขา ใช้เครนของการประชดจักรวาลแสดงให้เห็นว่าความหวังของมนุษย์ของจักรวาลของการตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขาและนำมันมาประกอบการพิจารณาได้รับการประ คนที่ถูกบังคับแทนเพื่อมาสรุปว่ามีเพียงเขาเลือกที่จะเป็นตัวกำหนดเส้นทางที่เหมาะสมที่จะนำไปสู่ความต้องการของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชายคนหนึ่งกล่าวกับจักรวาล
สตีเฟนเครนหลายที่เขียนบทกวี เรื่องสั้น และนวนิยาย
ตลอดชีวิตสั้น ๆของเขา ( เขามีชีวิตอยู่เพื่ออายุ 29 ) หนึ่งในบทกวี
โดยเฉพาะ " ชายคนหนึ่งกล่าวกับจักรวาล " เครนใช้ Cosmic ประชดจะพรรณนา
นักอัตถิภาวนิยมหนทางของชีวิต
" จักรวาล " เกิดขึ้นเมื่อนักเขียนใช้พระเจ้า โชคชะตาหรือพรหมลิขิต
เส้นประความหวังของตัวละคร หรือ มนุษยชาติในทั่วไป " ( 2133 ) เครน
ใช้ " ชนิดนี้จะเห็นได้จากความสัมพันธ์ที่จักรวาล
แสดงกับมนุษยชาติ อัตถิภาวนิยมแสดงให้เห็นความคิดที่ไม่ได้ใช้
ในสาระสําคัญของวิญญาณ แต่ค่อนข้างจะขึ้นอยู่กับการตัดสินใจตลอด
ชีวิต พระเจ้าทรงดำรงอยู่ในธรรมชาติ คือ ที่คาดไว้ และมันเป็นแดกดันว่าแสดง
เครนตรงข้ามเป็นจริง อัตถิภาวนิยมเป็นไม่แยแสกับการดำรงอยู่ของ
พระเจ้าในธรรมชาติได้เป็นอย่างดี เครนให้มนุษย์ปรารถนาจิตใจอ่อนแอ
ตัวตนของเขาที่จะได้รับการยอมรับโดยจักรวาล” อย่างไรก็ตาม ' '
" / " ความจริงไม่ได้สร้างขึ้นในชั้น / ความรู้สึกผูกพัน " ( 3-5 )
เส้นเหล่านี้พิสูจน์ว่าจักรวาลไม่ได้ตระหนักถึงการดำรงอยู่ของมนุษย์
จักรวาลนี้เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ เลินเล่อกับความต้องการและความปรารถนาของมนุษย์ เราอาจเถียงหรือรังเกียจ
บางอย่างที่เราไม่สามารถควบคุม เพียงมา

การรับรู้ธรรมชาติที่ชินชากับความคิดหรือความรู้สึก มัน
จะถือว่าโดยทั่วไปมันมีภาระหน้าที่เพื่อจักรวาลและคีมจับ
ในทางกลับกัน แต่ก็อย่างที่เห็นในกลอนนี้ ไม่สามารถสันนิษฐาน
โดยอาศัยการสู่ชีวิตผู้ชายสามารถถอดตัวเองจากความคิดของ
ความคาดหวังและความหวัง และแทนที่จะเลือกใช่เส้นทางที่จะนำไปสู่
ความปรารถนาของเขา เครนใช้ Cosmic ประชดแสดงให้เห็นว่ามนุษย์หวัง
จักรวาลตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขาและใช้มันในการพิจารณาเป็น
ล้มพับไปแล้ว ผู้ชายแทนที่จะบังคับให้ข้อสรุปว่า
ของเขาเท่านั้นเลือกจะกำหนดเส้นทางที่เหมาะสมจะทำให้ความปรารถนาของเขา