พื้นที่ป่าไม้ของประเทศไทยมีความเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง และมีแนวโน้มไปในทางที่ไม่ดี พื้นที่ป่าไม้ลดลงอย่างรวดเร็ว อันเนื่องมาจากปัจจัยหลายประการ ทั้งไฟป่า การแผ้วถางป่าเพื่อทำการเกษตร ซึ่งส่งผลก่อให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมตามมา อุทยานแห่งชาติรามคำแหงมีภูมิประเทศเป็นภูเขาโดดเดี่ยวอยู่บนที่ราบ ทำให้มีประชาชนอาศัยอยู่และมีพื้นที่เกษตรกรรมอยู่โดยรอบ และพบว่ามีการบุกรุกถางป่าเพื่อขยายพื้นที่เกษตรกรรม เป็นเหตุให้พื้นที่ป่ามีจำนวนลดลงเรื่อยๆ ซึ่งบริเวณพื้นที่ในการศึกษาครั้งนี้อยู่บริเวณอ่างเก็บน้ำท่าดินแดงซึ่งอยู่ทางตะวันตกของเขตอุทยาน และมีพื้นที่ที่อยู่ใกล้กับเขตชุมชน ทำให้สามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงได้ชัดเจน การประยุกต์ใช้ภาพถ่ายทางอากาศและภาพถ่ายดาวเทียม ระหว่างปี พ.ศ. 2515-2556 ติดตามความเปลี่ยนแปลงของพื้นที่ป่าไม้ จากภาพถ่ายทางอากาศโครงการ น.ส.3 ซึ่งถ่ายระหว่างปี พ.ศ.2515-2522 จะเห็นได้ว่าบริเวณนี้เป็นพื้นที่รกร้างและมีป่าอยู่เป็นจำนวนมาก มีการเข้าไปทำเกษตรกรรมเพียงส่วนน้อยเท่านั้น แต่หลังจากมีการสร้างอ่างเก็บน้ำแล้วเสร็จในปี พ.ศ. 2538 พื้นที่ป่าเปลี่ยนไปเป็นพื้นที่รับน้ำ และบริเวณที่น้ำท่วมไม่ถึงได้เปลี่ยนแปลงเป็นพื้นที่เกษตรกรรมอย่างหนาแน่นจนถึงปัจจุบัน เกษตรกรได้มีการทำข้อตกลงกับกรมชลประทานซึ่งเป็นเจ้าของพื้นที่ว่าสามารถเข้ามาทำกินในบริเวณนี้ได้โดยไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ โดยมีเงื่อนไขคือเมื่อปริมาณน้ำในอ่างเก็บน้ำน้อยทำให้มีพื้นที่ทำเกษตรกรรมเพิ่มขึ้น ชาวบ้านสามารถเข้ามาทำกินได้ และถ้าปริมาณน้ำมากขึ้นแล้วเกิดความเสียหายกับพืชผลทางการเกษตรจะไม่มีการรับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น และจากการลงพื้นที่สำรวจและการสอบถาม พบว่าไม่มีปัญหาการบุกรุกป่า มีการทำเกษตรกรรมอยู่ถึงเชิงเขาซึ่งเป็นพื้นที่ของกรมชลประทาน ไม่มีการรุกล้ำเข้าในเขตป่าบนภูเขาซึ่งเป็นพื้นที่ของอุทยานแห่งชาติรามคำแหง และมีเจ้าหน้าที่ของอุทยานคอยลงพื้นที่ตรวจสอบทุกๆ 3-5 วัน