Trust(categorised as ‘willingness’)

Trust(categorised as ‘willingness’) in long-term relationships can overcome a lot of the difficulties in relationships in the supply chain, such as abuse of power, conflicts and low profitability (Sullivan and Peterson 1982). Trust can reduce
perceived relational risk (Das and Teng 2000) and help maintain the stability of the supply chain in the long term
(Handfield and Bechtel 2002, Chen and Paulraj 2004).


which considered
the management of risk involved in buyer–supplier relationship through collaborative learning, while the
strategy suggested by Kraljic with regard to handling supply risk focuses on diversity, which means changing
suppliers. The evolution in Kraljic’s approach towards including involvement-related aspects can be seen in
multiple publications; for instance, the interdependency between buyer and supplier suggested by Bensaou
(1999), partnership by Kaufman et al. (2000) and van Weele (2000) and supplier’s commitment as one
dimension of the segmentation by Svensson (2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความน่าเชื่อถือ (จัดให้เป็น 'ความตั้งใจ') ในความสัมพันธ์ระยะยาวสามารถเอาชนะมากของปัญหาในความสัมพันธ์ในโซ่ เช่นละเมิด ความขัดแย้ง และผลกำไรต่ำ (ซัลลิแวนและ Peterson 1982) สามารถลดความน่าเชื่อถือมองเห็นความเสี่ยงสัมพันธ์ (Das และโหน่ง 2000) และช่วยรักษาความเสถียรของห่วงโซ่อุปทานในระยะยาว(Handfield 2002 ลอินเตอร์ เฉิน และ Paulraj 2004) ด้วยซึ่งถือว่าการบริหารความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ของผู้ซื้อผู้ผ่านการเรียนรู้ร่วมกัน ในขณะแนะนำ Kraljic ตามการจัดการความเสี่ยงอุปทานกลยุทธ์เน้นความหลากหลาย ซึ่งหมายความว่า การเปลี่ยนแปลงจำหน่าย วิวัฒนาการในวิธีการของ Kraljic ไปทางด้านที่เกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมรวมถึงสามารถดูได้ในสิ่งพิมพ์หลาย สำหรับอินสแตนซ์ ความเชื่อมโยงกันระหว่างผู้ซื้อและผู้แนะนำ Bensaou(1999), ห้างหุ้นส่วน โดย Kaufman และ al. (2000) และแวน Weele (2000) และความมุ่งมั่นของผู้เป็นหนึ่งมิติของการแบ่งกลุ่มโดย Svensson (2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความน่าเชื่อถือ (แบ่งออกเป็น 'ความตั้งใจ) ในความสัมพันธ์ระยะยาวสามารถเอาชนะความยากลำบากมากที่ในความสัมพันธ์ในห่วงโซ่อุปทานเช่นการละเมิดอำนาจความขัดแย้งและการทำกำไรต่ำ (ซัลลิแวนและปีเตอร์สัน 1982) ความน่าเชื่อถือสามารถลดความเสี่ยงในการรับรู้เชิงสัมพันธ์ (ดาสและเต็ง 2000) และช่วยรักษาเสถียรภาพของห่วงโซ่อุปทานในระยะยาว (Handfield และเบคเทลปี 2002 เฉินและ Paulraj 2004). ซึ่งถือว่าการบริหารจัดการความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องในความสัมพันธ์ของผู้ซื้อผู้จัดจำหน่ายผ่านเรียนรู้ร่วมกันในขณะที่กลยุทธ์การแนะนำโดย Kraljic เกี่ยวกับการจัดการความเสี่ยงอุปทานมุ่งเน้นไปที่ความหลากหลายซึ่งหมายถึงการเปลี่ยนซัพพลายเออร์ วิวัฒนาการในแนวทาง Kraljic ต่อรวมทั้งการมีส่วนร่วมด้านที่เกี่ยวข้องสามารถเห็นได้ในสิ่งพิมพ์หลายๆ เช่น interdependency ระหว่างผู้ซื้อและผู้จัดจำหน่ายการแนะนำโดย Bensaou (1999), ความร่วมมือจากลิตร et al, (2000) และรถตู้ Weele (2000) และความมุ่งมั่นของซัพพลายเออร์เป็นหนึ่งในมิติของการแบ่งส่วนโดยSvensson นี้ (2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชื่อ ( ตามความตั้งใจ ' ' ) ในความสัมพันธ์ระยะยาวสามารถเอาชนะมากของปัญหาในความสัมพันธ์ในห่วงโซ่อุปทาน เช่น ใช้อำนาจ ความขัดแย้ง และกำไรต่ำ ( ลิ และ ปีเตอร์สัน 1982 ) เชื่อสามารถลดการรับรู้ความเสี่ยงเชิงสัมพันธ์ (
วันหลังปลูกและเต็ง 2000 ) และช่วยรักษาเสถียรภาพของห่วงโซ่อุปทานใน
ระยะยาว ( handfield และเบ็กเทิล 2002เฉินและ paulraj 2004 ) .



ซึ่งถือว่าบริหารความเสี่ยงเกี่ยวข้องกับผู้ซื้อและซัพพลายเออร์ความสัมพันธ์ผ่านการเรียนรู้ร่วมกัน ในขณะที่
กลยุทธ์ที่แนะนำโดย kraljic เกี่ยวกับการจัดการความเสี่ยงจัดหาเน้นความหลากหลาย ซึ่งหมายถึงการเปลี่ยน
ซัพพลายเออร์ วิวัฒนาการของวิธีการที่มีต่อการมีส่วนร่วมใน kraljic รวมทั้งแง่มุมที่เกี่ยวข้องสามารถเห็นได้ในสิ่งพิมพ์หลาย
;ตัวอย่างเช่น การพึ่งพาอาศัยกันระหว่างผู้ซื้อและซัพพลายเออร์ที่แนะนำโดย bensaou
( 1999 ) , ห้างหุ้นส่วนโดย คอฟแมน และคณะ ( 2000 ) และรถตู้ weele ( 2000 ) และผู้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างมิติด้วย

( 2004 )