Foliar application of boron showed

Foliar application of boron showed significant influence on growth and yield attributes of cowpea (Table 2). Spraying of boron at 4 weeks of planting (F1) recorded maximum vine length, leaf chlorophyll content, nodule number and weight as well as root dry weight. The same treatment significantly increased the number of pods (24.89), pod length (17.24 cm), pod weight (15.38 g) and finally total pod yield (283.25 g/plant and 13.38 ton/ha). The treatment F1 registered 26% higher number of pods and 13% greater pod yield/plant over the control. Foliar spray of boron at 4 weeks and 6 weeks (F3) and only 6 weeks (F2) also produced 24% and 18% greater number of pods and 11% and 7% higher pod yield/plant over the control respectively. Boron is an essential micronutrient and contributed in cell wall formation and strengthening fast growing tissues, but its demand peaks during the reproductive growth stage. Boron deficiency during flowering prevents pollen tube growth and leads to pollen sterility, flower abortion and poor pod setting (Tariq and Mott, 2007). Boron is relatively immobile and cannot be easily transported to reproductive organs but continuous supply of boron is must during flowering stage. Adequate boron is also required to ensure effective nodulation and nitrogen fixation in legumes (Noor and Hossain, 2007). Supplementation of boron at 4 weeks of planting coincides with the onset of the reproductive phase that might have influenced the flowering and pod setting and ultimately increases the number of pods and total pod yield per plant. Boron is trace element and there is a narrow gap between deficiency and toxicity in soil–plant system; hence, one spray at the initiation of reproductive phase is sufficient for optimum flowering and pod yield. Subasinghe et al. (2003) observed positive result on nodulation and dry matter content of cowpea up to 4 ppm boron concentration but was found negative with further increase in boron concentration. Workers such as Schon and Blevins, 1990 and Bolanos et al., 1996 and Nahardani et al. (2013) also highlighted beneficial effect of boron in legume crops.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พ่นของโบรอนแสดงให้เห็นว่าอิทธิพลสำคัญในแอตทริบิวต์การเจริญเติบโตและผลผลิตของถั่วนั่ง (ตาราง 2) การฉีดพ่นโบรอนที่ 4 สัปดาห์ของการปลูก (F1) บันทึกความยาวเถาสูงสุด เนื้อหาคลอโรฟิลล์ใบ จำนวน nodule และน้ำหนัก เป็นน้ำหนักแห้งของราก การรักษาเดียวกันอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มจำนวนของฝัก (24.89), ความยาวฝัก (17.24 cm), ปอด (15.38 กรัม) น้ำหนัก และในที่สุด รวมผลผลิตฝัก (13.38 ตันและ 283.25 กรัม/ต้น / ฮา) การรักษา F1 ลงทะเบียนจำนวนสูงกว่า 26% ของฝักและ 13% มากกว่าฝักผลผลิต/โรงงานควบคุมการ พ่นทางใบของโบรอน ที่ 4 สัปดาห์ และ 6 สัปดาห์ (F3) และเพียง 6 สัปดาห์ (F2) ยังผลิตจำนวนมากขึ้น 24% และ 18% ของฝัก และ 11% และ 7% สูงฝักผลผลิต/โรงงานผ่านการควบคุมตามลำดับ โบรอนเป็นพันธุจำเป็น และคงไม่สนุกในการสร้างผนังเซลล์ และเสริมสร้างความเจริญเติบโตเนื้อเยื่อ แต่ยอดของความต้องการในระหว่างระยะการสืบพันธุ์การเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว ขาดโบรอนระหว่างดอกป้องกันหลอดเกสรเจริญเติบโต และนำไปสู่การเป็นหมันเกสร ดอกไม้ทำแท้ง และการตั้งค่าไม่ดีฝัก (Tariq และม็อตได้ 2007) โบรอนเป็นอดีตกาลค่อนข้าง และไม่สามารถขนส่งได้ง่ายกับอวัยวะสืบพันธุ์ แต่อุปทานอย่างต่อเนื่องของโบรอนเป็นต้องในช่วงระยะออกดอก โบรอนเพียงพอก็จำเป็นเพื่อให้มีประสิทธิภาพ nodulation และตรึงไนโตรเจนในพืชตระกูลถั่ว (Noor และเอ้ 2007) การเสริมโบรอนที่ 4 สัปดาห์ของการปลูกที่เกิดขึ้นพร้อมกับการโจมตีของขั้นตอนการสืบพันธุ์ที่อาจมีผลต่อการออกดอก และฝักที่ตั้ง และในที่สุดเพิ่มจำนวนฝักและฝักรวมผลผลิตต่อพืช โบรอนเป็นธาตุ และมีช่องว่างแคบ ๆ ระหว่างขาดและความเป็นพิษในระบบดินพืช ด้วยเหตุนี้ สเปรย์หนึ่งที่เริ่มต้นของระยะเจริญพันธุ์เพียงพอสำหรับการออกดอกที่เหมาะสมและผลผลิตฝัก Subasinghe et al. (2003) ผลบวกสังเกต nodulation และเนื้อหาแห้งของเร็นถึงความเข้มข้นของโบรอน 4 ppm แต่พบเป็นลบเพิ่มเติมในความเข้มข้นของโบรอน แรงงานเช่น Schon Blevins, 1990 และ Bolanos et al. 1996 และ Nahardani et al. (2013) ยังเน้นผลประโยชน์ของโบรอนในพืชพืชตระกูลถั่ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทางใบของโบรอนแสดงให้เห็นอิทธิพลสำคัญต่อการเจริญเติบโตและผลผลิตคุณลักษณะของถั่วพุ่ม (ตารางที่ 2) การฉีดพ่นสารโบรอนที่ 4 สัปดาห์ที่ผ่านมาของการปลูก (F1) ที่บันทึกความยาวสูงสุดเถาเนื้อหาคลอโรฟิลใบจำนวนโหนกและน้ำหนักเช่นเดียวกับรากน้ำหนักแห้ง การรักษาเดียวกันอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มจำนวนของฝัก (24.89), ความยาวฝัก (17.24 เซนติเมตร) น้ำหนักฝัก (15.38 กรัม) และผลผลิตฝักที่สุดรวม (283.25 กรัม / ต้นและ 13.38 ตัน / ไร่) ปุ่ม F1 รักษาที่ลงทะเบียนจำนวนที่สูงกว่า 26% ของฝักและผลผลิตฝักมากขึ้น 13% / โรงงานมากกว่าการควบคุม ฉีดพ่นทางใบของโบรอนใน 4 สัปดาห์และ 6 สัปดาห์ (F3) และมีเพียง 6 สัปดาห์ (F2) การผลิตจำนวน 24% และ 18% ที่มากขึ้นของฝักและ 11% และผลผลิตฝักสูงขึ้น 7% / โรงงานควบคุมตามลำดับ โบรอนเป็นธาตุอาหารที่จำเป็นและมีส่วนในการก่อผนังเซลล์เนื้อเยื่อและสร้างความเข้มแข็งเติบโตอย่างรวดเร็ว แต่ยอดความต้องการในช่วงระยะการเจริญเติบโตของระบบสืบพันธุ์ การขาดโบรอนช่วงออกดอกจะช่วยป้องกันการเจริญของหลอดละอองเกสรดอกไม้และนำไปสู่​​การเป็นหมันเกสรดอกไม้การทำแท้งและการตั้งค่าฝักยากจน (ทาเร็คและ Mott 2007) โบรอนค่อนข้างนิ่งและไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้อย่างง่ายดายเพื่ออวัยวะสืบพันธุ์ แต่อุปทานอย่างต่อเนื่องของโบรอนเป็นสิ่งจำเป็นในระหว่างขั้นตอนการออกดอก โบรอนที่เพียงพอเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่าเกิดปมที่มีประสิทธิภาพและการตรึงไนโตรเจนในพืชตระกูลถั่ว (นูร์และ Hossain, 2007) การเสริมโบรอนที่ 4 สัปดาห์ที่ผ่านมาของการปลูกเกิดขึ้นพร้อมกับการโจมตีของขั้นตอนการสืบพันธุ์ที่อาจมีอิทธิพลต่อการออกดอกและติดฝักการตั้งค่าและในที่สุดเพิ่มจำนวนของฝักและผลผลิตฝักรวมต่อพืช โบรอนธาตุและมีช่องว่างแคบ ๆ ระหว่างการขาดและความเป็นพิษในระบบดินพืช ดังนั้นหนึ่งสเปรย์ที่เริ่มต้นของขั้นตอนการสืบพันธุ์ก็เพียงพอแล้วสำหรับการออกดอกที่เหมาะสมและผลผลิตฝัก Subasinghe et al, (2003) ตั้งข้อสังเกตผลในเชิงบวกต่อการเกิดปมและเนื้อหาแห้งของถั่วพุ่มถึงความเข้มข้นของโบรอน 4 ppm แต่ก็พบว่าในเชิงลบกับการเพิ่มขึ้นต่อไปในความเข้มข้นของโบรอน แรงงานเช่น Schon และ Blevins, 1990 และโบลานอส et al., ปี 1996 และ Nahardani et al, (2013) ยังเน้นผลประโยชน์ของโบรอนในพืชตระกูลถั่ว