Once upon a time there was a rich m

Once upon a time there was a rich man who lived happily for a long time with his wife. Together they had a single daughter. Then the woman became ill, and when she was lying on her deathbed, she called her daughter to her side, and said, "Dear child, I must leave you now, but I will look down on you from heaven. Plant a little tree on my grave, and when you want something, just shake the tree, and you shall get what you want. I will help you in time of need. Just remain pious and good." Then she closed her eyes and died. The child cried, and planted a little tree on her mother's grave. She did not need to carry any water to it, because her tears provided all the water that it needed.
The snow fell over the mother's grave like a white cloth; then after the sun had retired from it a second time, and the little tree had become green a second time, the man took another wife.

The stepmother already had two daughters by her first husband. They were beautiful to look at, but in their hearts they were proud, arrogant, and evil. After the wedding was over, the three moved into the man's house, and times grew very bad for his poor child.

"What is that useless creature doing in the best room?" asked the stepmother. "Away to the kitchen with her! And if she wants to eat, then she must earn it. She can be our maid."

Her stepsisters took her dresses away from her and made her wear an old gray skirt. "That is good enough for you!" they said, making fun of her and leading her into the kitchen. Then the poor child had to do the most difficult work. She had to get up before sunrise, carry water, make the fire, cook, and wash. To add to her misery, her stepsisters ridiculed her and then scattered peas and lentils into the ashes, and she had to spend the whole day sorting them out again. At night when she was tired, there was no bed for her to sleep in, but she had to lie down next to the hearth in the ashes. Because she was always dirty with ashes and dust, they gave her the name Cinderella.

The time came when the king announced a ball. It was to last, in all splendor, for three days, and there his son, the prince, would choose a wife for himself. The two proud sisters were invited. "Cinderella," they cried, "Come here. Comb our hair. Brush our shoes, and tighten our laces. We are going to the prince's ball."

Cinderella did the best that she could, but they rewarded her only with curses. When they were ready, they said with scorn, "Cinderella, wouldn't you like to go to the ball?"

"Oh, yes. But how can I go? I don't have a dress."

"No," said the oldest one, "and we would be ashamed if you were to be seen there, and people learned that you are our sister. You belong in the kitchen. Here is a basin of lentils. Sort the good ones from the bad ones, and if there is a single bad one in the lot when we return, you can expect the worst."

With that, they left. Cinderella stood and watched until she could no longer see them. Then she sadly went into the kitchen and spread the lentils out over the hearth. There was a very, very large pile of them. "Oh," she said with a sigh. "I'll have to sit here sorting lentils until midnight, and I can't close my eyes, no matter how much they hurt. If only my mother knew about this!"

She kneeled down in the ashes next to the hearth and was about to begin her work when two white pigeons flew in through the window. They lit on the hearth next to the lentils. Nodding their heads, they said, "Cinderella, do you want us to help you sort the lentils?"

"Yes," she answered:

The bad ones go into your crop,
The good ones go into the pot.
And peck, peck, peck, peck, they started at once, eating up the bad ones and leaving the good ones lying. In only a quarter of an hour there was not a single bad lentil among the good ones, and she brushed them all into the pot.

Then the pigeons said to her, "Cinderella, if you would like to see your sisters dancing with the prince, just climb up to the pigeon roost." She followed them and climbed to the top rung of the ladder to the pigeon roost. There she could see into the hall, and she saw her sisters dancing with the prince. Everything glistened by the glow of a thousand lights. After she had seen enough, she climbed back down. With a heavy heart she lay down in the ashes and fell asleep.

The next morning the two sisters came to the kitchen. They were angry when they saw that she had sorted the lentils, for they wanted to scold her. Because they could not, they began telling her about the ball. They said, "Cinderella, it was so grand at the ball. The prince, who is the best looking man in the whole world, escorted us, and he is going to choose one of us to be his wife."

"Yes," said Cinderella, "I saw the glistening lights. It must have been magnificent."

"Now just how did you do that?" asked the oldest one.

"By standing up there on the pigeon roost."

When she heard this, her envy drove her to have the pigeon roost torn down immediately.

Cinderella had to comb their hair and get them ready again. The youngest sister, who had a little sympathy in her heart, said, "Cinderella, when it gets dark you can go and look through the windows from the outside."

"No!" said the oldest one. "That would only make her lazy. Here is a sackful of seeds. Sort the good ones from the bad ones, and do it well. If tomorrow there are any bad ones in the lot, then I will dump the whole sackful into the ashes, and you will have to go without eating until you have picked them all out again."

Cinderella sadly sat down on the hearth and spread out the seeds. The pigeons flew in again, and said, "Cinderella, do you want us to help you sort the seeds?"

"Yes," she answered:

The bad ones go into your crop,
The good ones go into the pot.
Peck, peck, peck, peck, it went as fast as if twelve hands were at work. When they were finished, the pigeons said, "Cinderella, would you like to go dancing at the ball?"

"Oh, my goodness," she said, "how could I go in these dirty clothes?"

"Just go to the little tree on your mother's grave, shake it, and wish yourself some beautiful clothes. But come back before midnight."

So Cinderella went and shook the little tree, and said:

Shake yourself, shake yourself, little tree.
Throw some nice clothing down to me!
She had scarcely spoken these words when a splendid silver dress fell down before her. With it were pearls, silk stockings with silver decorations, silver slippers, and everything else that she needed. Cinderella carried it all home. After she had washed herself and put on the beautiful clothing, she was as beautiful as a rose washed in dew. She went to the front door, and there was a carriage with six black horses all decorated with feathers, and servants dressed in blue and silver. They helped her into the carriage, and away they galloped to the king's castle.

The prince saw the carriage stop before the gate, and thought that a foreign princess was arriving. He himself walked down the steps, helped Cinderella out, and escorted her into the hall. Many thousand lights shone upon her, and she was so beautiful that everyone there was amazed. The sisters stood there, angry that someone was more beautiful than they were, but they had no idea that it was Cinderella, who they thought was lying at home in the ashes. The prince danced with Cinderella and paid her every royal honor. He thought to himself, "I am supposed to choose myself a bride. I will have no one but her."

However long she had suffered in ashes and sorrow, Cinderella was now living in splendor and joy. As midnight approached, before the clock struck twelve, she stood up, bowed, and said that she had to go, in spite of the prince's requests for her to stay. The prince escorted her out. Her carriage stood there waiting for her. And she rode away just as splendidly as she had come.

Back at home, Cinderella returned to the tree on her mother's grave, and said:
Shake yourself, shake yourself, little tree!
Take the clothing back from me!
The tree took back the clothes. Cinderella put on her old ash-dress again, went home, dirtied her face, and lay down in the ashes to sleep.

The next morning the two sisters came in looking out of sorts, and without saying a word. Cinderella said, "Did you have a good time yesterday evening?"

"No. A princess was there who danced with the prince almost the whole time, but no one knew who she was nor where she came from."

"Was she the one in the splendid carriage drawn by six black horses?" asked Cinderella.

"How did you know that?"

"I was standing in the front door when she rode by the house."

"In the future do not leave your work," said the oldest one, giving Cinderella an evil look. "What were you doing, standing in the front door?"

Cinderella had to get her sisters ready a third time. Her reward was a basin filled with peas, which she was supposed to sort. "And do not dare to leave your work," shouted the oldest one, as she was leaving.

Cinderella thought, "If only my pigeons will come again," and her heart beat a little faster. The pigeons did come, just as they had the evening before, and said, "Cinderella, would you like us to help you sort the peas."

"Yes," she said:

The bad ones go into your crop,
The good ones go into the pot.
Once again the pigeons picked out the bad ones, and soon they were finished. Then they said, "Cinderella, shake the little tree, and it will throw down even more beautiful clothes. Go to the ball, but be careful to come back before midnight." Cinderella went and said:

Shake yourself, shake yourself, little tree.
Throw some nice clothing down to me!
Then a dress fell down that was even more magnificent and more splendid than the other one, made entirely of gold and precious stones. With it were stockings decorated with gold, and slippers made of gold. Cinderella put them on, and she glistened like the sun at midday. A carriage with six white horses pulled up at the door. The horses had tall white plumes on their

The stepmother already had two daughters by her first husband. They were beautiful to look at, but in their hearts they were proud, arrogant, and evil. After the wedding was over, the three moved into the man's house, and times grew very bad for his poor child.

"What is that useless creature doing in the best room?" asked the stepmother. "Away to the kitchen with her! And if she wants to eat, then she must earn it. She can be our maid."

Her stepsisters took her dresses away from her and made her wear an old gray skirt. "That is good enough for you!" they said, making fun of her and leading her into the kitchen. Then the poor child had to do the most difficult work. She had to get up before sunrise, carry water, make the fire, cook, and wash. To add to her misery, her stepsisters ridiculed her and then scattered peas and lentils into the ashes, and she had to spend the whole day sorting them out again. At night when she was tired, there was no bed for her to sleep in, but she had to lie down next to the hearth in the ashes. Because she was always dirty with ashes and dust, they gave her the name Cinderella.

The time came when the king announced a ball. It was to last, in all splendor, for three days, and there his son, the prince, would choose a wife for himself. The two proud sisters were invited. "Cinderella," they cried, "Come here. Comb our hair. Brush our shoes, and tighten our laces. We are going to the prince's ball."

Cinderella did the best that she could, but they rewarded her only with curses. When they were ready, they said with scorn, "Cinderella, wouldn't you like to go to the ball?"

"Oh, yes. But how can I go? I don't have a dress."

"No," said the oldest one, "and we would be ashamed if you were to be seen there, and people learned that you are our sister. You belong in the kitchen. Here is a basin of lentils. Sort the good ones from the bad ones, and if there is a single bad one in the lot when we return, you can expect the worst."

With that, they left. Cinderella stood and watched until she could no longer see them. Then she sadly went into the kitchen and spread the lentils out over the hearth. There was a very, very large pile of them. "Oh," she said with a sigh. "I'll have to sit here sorting lentils until midnight, and I can't close my eyes, no matter how much they hurt. If only my mother knew about this!"

She kneeled down in the ashes next to the hearth and was about to begin her work when two white pigeons flew in through the window. They lit on the hearth next to the lentils. Nodding their heads, they said, "Cinderella, do you want us to help you sort the lentils?"

"Yes," she answered:

The bad ones go into your crop,
The good ones go into the pot.
And peck, peck, peck, peck, they started at once, eating up the bad ones and leaving the good ones lying. In only a quarter of an hour there was not a single bad lentil among the good ones, and she brushed them all into the pot.

Then the pigeons said to her, "Cinderella, if you would like to see your sisters dancing with the prince, just climb up to the pigeon roost." She followed them and climbed to the top rung of the ladder to the pigeon roost. There she could see into the hall, and she saw her sisters dancing with the prince. Everything glistened by the glow of a thousand lights. After she had seen enough, she climbed back down. With a heavy heart she lay down in the ashes and fell asleep.

The next morning the two sisters came to the kitchen. They were angry when they saw that she had sorted the lentils, for they wanted to scold her. Because they could not, they began telling her about the ball. They said, "Cinderella, it was so grand at the ball. The prince, who is the best looking man in the whole world, escorted us, and he is going to choose one of us to be his wife."

"Yes," said Cinderella, "I saw the glistening lights. It must have been magnificent."

"Now just how did you do that?" asked the oldest one.

"By standing up there on the pigeon roost."

When she heard this, her envy drove her to have the pigeon roost torn down immediately.

Cinderella had to comb their hair and get them ready again. The youngest sister, who had a little sympathy in her heart, said, "Cinderella, when it gets dark you can go and look through the windows from the outside."

"No!" said the oldest one. "That would only make her lazy. Here is a sackful of seeds. Sort the good ones from the bad ones, and do it well. If tomorrow there are any bad ones in the lot, then I will dump the whole sackful into the ashes, and you will have to go without eating until you have picked them all out again."

Cinderella sadly sat down on the hearth and spread out the seeds. The pigeons flew in again, and said, "Cinderella, do you want us to help you sort the seeds?"

"Yes," she answered:

The bad ones go into your crop,
The good ones go into the pot.
Peck, peck, peck, peck, it went as fast as if twelve hands were at work. When they were finished, the pigeons said, "Cinderella, would you like to go dancing at the ball?"

"Oh, my goodness," she said, "how could I go in these dirty clothes?"

"Just go to the little tree on your mother's grave, shake it, and wish yourself some beautiful clothes. But come back before midnight."

So Cinderella went and shook the little tree, and said:

Shake yourself, shake yourself, little tree.
Throw some nice clothing down to me!
She had scarcely spoken these words when a splendid silver dress fell down before her. With it were pearls, silk stockings with silver decorations, silver slippers, and everything else that she needed. Cinderella carried it all home. After she had washed herself and put on the beautiful clothing, she was as beautiful as a rose washed in dew. She went to the front door, and there was a carriage with six black horses all decorated with feathers, and servants dressed in blue and silver. They helped her into the carriage, and away they galloped to the king's castle.

The prince saw the carriage stop before the gate, and thought that a foreign princess was arriving. He himself walked down the steps, helped Cinderella out, and escorted her into the hall. Many thousand lights shone upon her, and she was so beautiful that everyone there was amazed. The sisters stood there, angry that someone was more beautiful than they were, but they had no idea that it was Cinderella, who they thought was lying at home in the ashes. The prince danced with Cinderella and paid her every royal honor. He thought to himself, "I am supposed to choose myself a bride. I will have no one but her."

However long she had suffered in ashes and sorrow, Cinderella was now living in splendor and joy. As midnight approached, before the clock struck twelve, she stood up, bowed, and said that she had to go, in spite of the prince's requests for her to stay. The prince escorted her out. Her carriage stood there waiting for her. And she rode away just as splendidly as she had come.

Back at home, Cinderella returned to the tree on her mother's grave, and said:
Shake yourself, shake yourself, little tree!
Take the clothing back from me!
The tree took back the clothes. Cinderella put on her old ash-dress again, went home, dirtied her face, and lay down in the ashes to sleep.

The next morning the two sisters came in looking out of sorts, and without saying a word. Cinderella said, "Did you have a good time yesterday evening?"

"No. A princess was there who danced with the prince almost the whole time, but no one knew who she was nor where she came from."

"Was she the one in the splendid carriage drawn by six black horses?" asked Cinderella.

"How did you know that?"

"I was standing in the front door when she rode by the house."

"In the future do not leave your work," said the oldest one, giving Cinderella an evil look. "What were you doing, standing in the front door?"

Cinderella had to get her sisters ready a third time. Her reward was a basin filled with peas, which she was supposed to sort. "And do not dare to leave your work," shouted the oldest one, as she was leaving.

Cinderella thought, "If only my pigeons will come again," and her heart beat a little faster. The pigeons did come, just as they had the evening before, and said, "Cinderella, would you like us to help you sort the peas."

"Yes," she said:

The bad ones go into your crop,
The good ones go into the pot.
Once again the pigeons picked out the bad ones, and soon they were finished. Then they said, "Cinderella, shake the little tree, and it will throw down even more beautiful clothes. Go to the ball, but be careful to come back before midnight." Cinderella went and said:

Shake yourself, shake yourself, little tree.
Throw some nice clothing down to me!
Then a dress fell down that was even more magnificent and more splendid than the other one, made entirely of gold and precious stones. With it were stockings decorated with gold, and slippers made of gold. Cinderella put them on, and she glistened like the sun at midday. A carriage with six white horses pulled up at the door. The horses had tall white plumes on their

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

กาลครั้งหนึ่งมีเศรษฐีอาศัยอยู่อย่างมีความสุขเป็นเวลานานกับภรรยาของเขา ร่วมกันพวกเขามีลูกสาวเดียว แล้ว ผู้หญิงก็ป่วย และเมื่อเธอได้โกหกบน deathbed ของเธอ เธอเรียกลูกสาวของเธอด้าน และ ว่า "เด็กเรียน ต้องฝากคุณตอนนี้ แต่ฉันจะมองลงมาดูคุณจากสวรรค์ พืชต้นไม้เล็ก ๆ บนศพของฉัน และเมื่อคุณต้องการอะไร ปั่นเพียงต้นไม้ และคุณจะได้รับสิ่งที่คุณต้อง ฉันจะช่วยคุณในเวลาที่ต้องการ เพียงครั้งดี และผู้ศรัทธา" เธอปิดตาเธอ และเสียชีวิต เด็กร้อง และปลูกต้นไม้เล็ก ๆ บนศพของแม่ของเธอ เธอไม่ต้องการพกน้ำใด ๆ เนื่องจากน้ำตาของเธอให้น้ำทั้งหมดที่จำเป็นหิมะตกผ่านศพของแม่เช่นผ้าขาว แล้ว หลังจากที่ดวงอาทิตย์มีถอนออกครั้งที่สอง และต้นเล็ก ๆ กลายเป็นสีเขียวเป็นครั้งที่สอง ผู้ชายเอาภรรยาอื่นแม่เลี้ยงที่มีสองลูกสาว โดยสามีคนแรกแล้ว พวกเขาสวยงามตา แต่ในหัวใจของ พวกเขาภูมิใจ หยิ่ง และความชั่วร้าย หลังจากได้งานแต่งงาน สามย้ายไปยังบ้านของชายคนนั้น แล้วเวลาเติบโตที่ดีสำหรับเด็กของเขายากจน"เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไร้ประโยชน์ทำอะไรในห้องดีที่สุด" ถามแม่เลี้ยง "เก็บอาหารกับเธอ และถ้าอยากกิน แล้วเธอต้องได้รับมัน เธอสามารถเป็นแม่บ้านของเรา"Stepsisters เธอเอาชุดเธอออกไปจากเธอ และทำเธอสวมกระโปรงสีเทาตัวเก่า "ก็ดีพอสำหรับคุณ" กล่าว สนุกของเธอ และนำเธอเข้าไปในห้องครัว หลังจากนั้น เด็กยากจนก็ทำงานได้ยากที่สุด เธอได้รับค่าเที่ยว มีน้ำ ไฟ อาหาร และล้างให้ จะเพิ่มความทุกข์ยากของเธอ เธอ stepsisters เยาะเย้ยเธอกระจัดกระจาย lentils และถั่วลันเตาเป็นขี้เถ้าแล้ว และเธอได้ใช้เวลาทั้งวันที่เรียงลำดับออกอีกด้วย คืนเมื่อเธอเหนื่อย มีไม่มีเตียงสำหรับเธอหลับใน แต่เธอก็นอนลงติดกับพื้นเตาในขี้เถ้า เพราะเธอมักจะสกปรก มีขี้เถ้าและฝุ่น จะให้เธอชื่อซินเดอเรลล่าเวลามาเมื่อกษัตริย์ประกาศลูก มันเป็นการล่าสุด ในทั้งหมดงดงาม สำหรับ 3 วัน และมีบุตร เจ้าชาย จะเลือกภรรยาตน สองสาวภูมิใจได้รับเชิญ "ซินเดอเรลล่า พวกเขาร้อง "มาที่นี่ หวีผมของเรา แปรงรองเท้าของเรา และกระชับ laces ของเรา เรากำลังจะลูกของเจ้าชาย"ซินเดอเรลล่าได้ดีสุดที่เธอสามารถ แต่พวกเขารับรางวัลเธอ ด้วย curses เมื่อพวกเรา พวกเขากล่าวกับชน "ซินเดอเรลล่า ไม่ชอบไปลูก""โอ้ ใช่ แต่ว่าสามารถไปได้หรือไม่ ผมไม่มีเครื่องแต่งกาย"หนึ่งเก่าแก่ที่สุดที่กล่าวว่า "ไม่ "และเราจะละอายใจถ้าคุณได้เห็นมี และคนที่รู้ว่า คุณเป็นน้องสาวของเรา คุณอยู่ในครัว อ่างล้างหน้าศัตรูได้ เรียงลำดับที่จากคนไม่ดี และถ้ามีหนึ่งเดียวที่ไม่ดีในล็อตเมื่อคืน คุณสามารถคาดหวังร้าย "ที่เหลือ ซินเดอเรลล่าอยู่ และเฝ้าดูจนเธออาจไม่เห็น เธอเศร้าเดินเข้าไปในครัว และแผ่ lentils ที่ผ่านพื้นเตา มีกองที่มีขนาดใหญ่มาก มากของพวกเขา "โอ้ เธอกล่าว ด้วยการแยกกัน "ฉันจะนั่งที่นี่เรียงลำดับ lentils จนถึงเที่ยงคืน และฉันไม่สามารถปิดตา ไม่ทำร้ายเท่านั้น ถ้าเพียงแต่แม่รู้ว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้"นาง kneeled ลงในสุดติดกับพื้นเตา และกำลังจะเริ่มการทำงานของเธอเมื่อนกพิราบสีขาวสองบินในผ่านหน้าต่าง พวกเขาสว่างเตาอยู่ lentils Nodding หัวของพวกเขา พวกเขากล่าวว่า "ซินเดอเรลล่า คุณต้องการเราจะช่วยให้คุณเรียงลำดับ lentils""ใช่ เธอตอบ:คนไม่ดีเข้าสู่การเพาะปลูกไปลงหม้อและ peck, peck, peck, peck ก็เริ่มในครั้งเดียว กินค่าตัวไม่ดี และออกจากคนดีนอน ในสี่ชั่วโมงเท่านั้น ยังไม่มีเดียวดีถั่วเลนทิลใส่ระหว่าง และเธอทาสีทั้งหมดลงในหม้อแล้ว นกที่กล่าวกับเธอ "ซินเดอเรลล่า ถ้าคุณต้องการดูของน้องสาวที่เต้นรำกับเจ้าชาย เพียงปีนถึง roost นกพิราบ" เธอตาม และปีนไปรุ่งที่ด้านบนของบันไดเพื่อ roost นกพิราบ มีเธออาจดูเป็นศาลา และเธอเห็นน้องสาวของเธอเต้นรำกับเจ้าชาย ทุก glistened โดยการเรืองแสงของไฟพัน หลังจากที่เธอได้เห็นพอ เธอปีนขึ้นกลับลง ด้วยหัวใจหนัก เธอวางลงในขี้เถ้า และหลับเช้าวันถัดไปที่สองสาวมาถึงห้องครัว พวกเขาโกรธเมื่อเห็นว่า เธอมีเรียงลำดับ lentils สำหรับพวกเขาต้องด่าเธอ เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถ พวกเขาเริ่มบอกเธอเกี่ยวกับลูก พวกเขากล่าวว่า "ซินเดอเรลล่า ได้ดังนั้นห้องลูก เจ้าชาย ใครเป็นคนมองหาที่ดีที่สุดในโลกทั้ง คุ้มกันเรือสัญชาติเรา และเขาจะเลือกเราให้เป็นภรรยาของเขา""ใช่ กล่าวว่า ซินเดอเรลล่า "ผมเห็นประกายไฟ มันต้องได้อย่างสวยงาม""ขณะนี้เพียงว่าไม่ได้คุณทำอย่างไร" ขอหนึ่งเก่าแก่ที่สุด"โดยการตั้งค่าบน roost นกพิราบ"เมื่อเธอได้ยินนี้ envy ของเธอขับรถเธอให้ roost นกพิราบขาดลงทันทีซินเดอเรลล่ามีการหวีผมของพวกเขา และเตรียมนั้นอีกครั้ง น้องคนเล็ก ที่มีเห็นใจเล็กน้อยในหัวใจของเธอ กล่าวว่า "ซินเดอเรลล่า เมื่อได้รับเข้มคุณสามารถไป และมองจากด้านนอกผ่านหน้าต่าง""ไม่" กล่าวได้เก่าที่สุด "ที่จะทำเธอขี้เกียจ นี่คือ sackful ของเมล็ด เรียงลำดับไม่ดีคนดี ทางทำดี ถ้าพรุ่งนี้มีคนใดไม่ดีในล็อต แล้ว ฉันจะถ่ายโอนข้อมูล sackful ทั้งหมดเป็นขี้เถ้า และคุณจะไปโดยไม่ต้องกินจนกว่าคุณได้รับพวกเขาออกทั้งหมดอีกครั้ง"ซินเดอเรลล่าเศร้านั่งลงบนพื้นเตา และกระจายออกเมล็ด นกบินในอีก และ ว่า "ซินเดอเรลล่า คุณต้องการเราจะช่วยให้คุณจัดเรียงเมล็ดพืช""ใช่ เธอตอบ:คนไม่ดีเข้าสู่การเพาะปลูกไปลงหม้อPeck เป็ก เป็ก เป็ก มันก็เป็นอย่างรวดเร็วว่ามีสิบสองมือที่ทำงาน เมื่อพวกเขาได้เสร็จสิ้น นกพิราบที่ว่า "ซินเดอเรลล่า คุณอยากไปเต้นรำที่ลูก""โอ้ พระช่วย, " เธอกล่าวว่า "วิธีสามารถฉันไปในเสื้อผ้าที่สกปรกเหล่านี้หรือไม่""แค่ไปแผนภูมิน้อยบนศพของแม่ของคุณ การเขย่า และต้องการตัวเองบางเสื้อผ้าสวยงาม แต่กลับมาก่อนเที่ยงคืน"ดังนั้นซินเดอเรลล่าไปจับต้นไม้น้อย และกล่าวว่า:จับตัวเอง จับตัว ต้นไม้น้อยโยนเสื้อผ้าบางดีเพื่อฉันเธอได้พูดคำเหล่านี้ฟุตบอลเมื่อชุดเงินสวยล้มลงก่อนเธอ กับมีไข่มุก ผ้าไหมถุงน่องกับรองเท้าแตะเงินตกแต่ง เงิน และทุกอย่างที่เธอต้องการ ซินเดอเรลล่าทำทั้งบ้าน หลังจากที่เธอได้ล้างตัว และใส่เสื้อผ้าสวยงาม เธอสวยงามที่ดิวดรอพหินในกุหลาบ เธอเดินไปที่ประตูด้านหน้า และมีรถหกดำม้าทั้งหมดตกแต่ง ด้วยขนนก และมหาดเล็กแต่งตัวสีน้ำเงินและเงิน พวกเขาช่วยเหลือเธอในการขนส่ง และเก็บพวกเขา galloped ไปปราสาทของพระมหากษัตริย์เจ้าชายเห็นรถหยุดก่อนประตู และคิดว่า หญิงต่างประเทศมา เขาเองเดินก้าวลง ช่วยซินเดอเรลลาออก และคุ้มกันเรือสัญชาติของเธอเข้าไปในห้องโถง ไฟหลายพัน shone เมื่อเธอ และเธอสวยงามมากที่มีคนประหลาดใจ มีน้องสาวที่ยืน โกรธว่า คนสวยงามมากขึ้นกว่าที่พวกเขา แต่พวกเขามีความคิดว่า มันเป็นซินเดอเรลล่า ที่พวกเขาคิดว่า มีอยู่ที่บ้านในขี้เถ้า เจ้าชายเต้นกับซินเดอเรลล่า และจ่ายเธอเกียรติทุกรอยัล เขาคิดว่า ตนเอง "ฉันฉันควรจะเลือกตัวเองสาว ฉันจะได้ไม่มีใครแต่เธอ"แต่นานเธอได้รับความเดือดร้อนในขี้เถ้าและความเสียใจ ซินเดอเรลล่าตอนนี้อยู่งดงามและความสุข เที่ยงคืนประดับ ก่อนนาฬิกาหลง twelve เธอยืนขึ้น ลง และกล่าวว่า เธอได้ไป แม้คำขอของเจ้าชายของเธอไป เจ้าชายคุ้มกันเรือสัญชาติออก รถของเธอยืนมีกำลังรอสำหรับเธอ และเธอกำลังเก็บเพียงเป็นยอด ตามเธอมากลับบ้าน ซินเดอเรลล่ากลับไปต้นบนศพของแม่ของเธอ และกล่าวว่า:จับตัวเอง จับตัว ต้นไม้น้อยนำเสื้อผ้าไปจากฉันต้นไม้กลับไปเอาเสื้อผ้า ซินเดอเรลล่าใส่เธอเถ้าแต่งตัวเก่าอีก กลับบ้าน dirtied ใบหน้าของเธอ และวางลงในเถ้าไปนอนเช้าวันถัดไปสองสาวมาพิจารณา จากการเรียงลำดับ และไม่ มีคำ กล่าวว่า ซินเดอเรลล่า "ไม่มีเวลาตอนเย็นเมื่อวานนี้ไหม""เจ้าหญิงยังไม่มีใครเต้นร่วมกับเจ้าชายเกือบตลอดเวลา แต่ไม่มีใครรู้ว่า ที่เธอ หรือเธอมาจากไหน""ถูกเธอในรถสวยงามวาด โดยม้าหกดำ" ถามซินเดอเรลล่า"ว่าคุณรู้ไหมว่า""ฉันยืนในประตูหน้าเมื่อเธอหนีตามบ้าน""ในอนาคตไม่ปล่อยงาน กล่าวว่า ได้เก่าแก่ที่สุด ให้ซินเดอเรลล่ามีลักษณะชั่วร้าย "สิ่งคุณทำ ยืนในประตูหน้าหรือไม่"ซินเดอเรลล่าจะน้องสาวของเธอเป็นครั้งที่สามได้ รางวัลของเธอคือ อ่างที่เต็มไป ด้วยถั่ว ที่เธอควรจะเรียงลำดับ "และไม่กล้าที่จะออกจากงาน ตะโกนหนึ่งที่เก่าแก่ที่สุด ขณะที่เธอถูกทิ้งคิดว่า "ถ้าเพียงแต่นกของฉันจะมาอีกครั้ง" ซินเดอเรลล่า และหัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย นกได้มา เหมือนจะมีตอนเย็นก่อน และ ว่า "ซินเดอเรลล่า ไหมเช่นเราจะช่วยให้คุณเรียงลำดับถั่ว""ใช่ เธอกล่าวว่า:คนไม่ดีเข้าสู่การเพาะปลูกไปลงหม้อเบิกครั้งนกออกไม่ดี และเร็ว ๆ นี้ พวกเขาเสร็จสิ้น แล้ว พวกเขากล่าวว่า "ซินเดอเรลล่า เขย่าต้นไม้เล็ก ๆ แล้วมันจะโยนลงเสื้อผ้าสวยงามมาก ไปลูก แต่ระวังกลับมาก่อนเที่ยงคืน" ซินเดอเรลล่าไป และกล่าวว่า:จับตัวเอง จับตัว ต้นไม้น้อยโยนเสื้อผ้าบางดีเพื่อฉันแล้ว ชุดล้มลงที่งดงามยิ่ง และสวยงามมากขึ้นกว่าอื่น ทำทองและอัญมณี มัน มีถุงน่องตกแต่ง ด้วยทอง และรองเท้าแตะทำจากทอง ซินเดอเรลล่าเก็บของ และเธอ glistened เช่นแสงแดดในตอนกลางวัน รถ มีม้าสีขาว 6 ทำลายขึ้นที่ประตู ม้ามีเบิ้ลพลูมขาวสูงของพวกเขา

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

กาลครั้งหนึ่งมีเศรษฐีที่อาศัยอยู่อย่างมีความสุขไปอีกนานกับภรรยาของเขา ร่วมกันพวกเขาได้ลูกเดียว แล้วผู้หญิงที่ป่วย และเมื่อเธอโกหกเธอจะเสียชีวิต เธอโทรหาลูกสาวของเธอด้านข้างของเธอและกล่าวว่า " เด็กที่รัก , ฉันต้องไปตอนนี้แล้ว แต่ผมจะมองคุณจากสวรรค์ พืชต้นไม้ต้นน้อยที่หลุมศพของฉัน และเมื่อคุณต้องการบางสิ่งบางอย่าง เพียงแค่เขย่าต้นไม้และคุณจะได้รับสิ่งที่คุณต้องการ ผมจะช่วยคุณ ในเวลาที่ต้องการ ก็ยังคงมี และดี " แล้วเธอปิดตาของเธอและตาย เด็กร้องไห้ และปลูกต้นไม้เล็กๆ บนหลุมฝังศพของแม่ของเธอ เธอไม่ต้องพกน้ำไป เพราะน้ำตาของเธอให้ น้ำทั้งหมดที่มันต้องการ
หิมะที่ตกลงไปที่หลุมศพแม่เหมือนผ้าขาวแล้วหลังจากที่ดวงอาทิตย์ได้เกษียณจากมันอีกเป็นครั้งที่สอง และมีต้นไม้น้อยได้กลายเป็นสีเขียวเป็นครั้งที่สอง เขาพาภรรยาอีกคน

แม่เลี้ยงได้ลูกสาว 2 คน โดยสามีคนแรกของเธอ พวกเขามีความสวยงามที่จะมอง แต่ในหัวใจของพวกเขาที่พวกเขามีความภาคภูมิใจ , หยิ่ง , และความชั่วร้าย หลังจากงานแต่งงานจบลง ทั้งสามคนย้ายเข้าบ้านเขา ครั้งเติบโตดีมากสำหรับเด็กยากจนของเขา .

" นั่นเจ้าคนไร้ค่าทำอะไรในห้องที่ดีที่สุด ? " ถามแม่เลี้ยง ไปในครัวกับเธอ ! และถ้าเธออยากจะกิน แล้วเธอจะได้รับมัน เธอจะเป็นแม่บ้าน "

เธอน้องสาวเอาชุดของเธอไปจากเธอและทำให้เธอใส่กระโปรงเก่าสีเทา " เป็นเรื่องดีสำหรับคุณ ! พวกเขาบอกว่า เล่นตลกกับเธอและนำเธอเข้าไปในครัวแล้วเด็กที่ยากจนต้องทำงานที่ยากที่สุด เธอต้องตื่นก่อนพระอาทิตย์ขึ้น แบกน้ำ ให้ไฟ , ทำอาหาร , และล้าง จะเพิ่มความทุกข์ของเธอน้องสาวของเธอเยาะเย้ยเธอ แล้วโปรยถั่วและถั่วลงในขี้เถ้า และเธอจะใช้จ่ายวันทั้งหมด เรียงพวกเขาออกอีกครั้ง ในเวลากลางคืนเมื่อเธอเหนื่อย ไม่มีเตียงให้นอนในแต่เธอต้องนอนข้างๆ เตาในขี้เถ้า เธอมักจะสกปรกกับเถ้าถ่านและฝุ่นพวกเขาให้เธอชื่อซินเดอเรลล่า

เวลามาเมื่อกษัตริย์ประกาศลูกบอล มันคงอยู่ในความงดงาม , สามวัน , และมี ลูก ชายของเขาจะเลือกภรรยาเอง สองตัวพี่น้องได้รับเชิญ . ซินเดอเรลล่า " เขาร้อง " มาที่นี่ หวีผมของเราแปรงรองเท้าของเรา และกระชับเชือกของเรา เรากำลังจะไปงานเต้นรำ "

ซินเดอเรลล่าทำสิ่งที่ดีที่สุดที่เธอทำได้ แต่พวกเขาได้รับรางวัลของเธอกับคำสาปแช่ง เมื่อเขาพร้อม เขาบอกว่ารังเกียจ " ซินเดอเรลล่า ไม่ต้องไปงานเลี้ยง ?

" โอ้ ใช่ แต่ฉันสามารถไป ? ฉันไม่ได้แต่ง "

" ไม่ " กล่าวว่า เก่าแก่ที่สุด และเราคงจะอายถ้าคุณจะเห็นมีและประชาชนได้เรียนรู้ว่าคุณเป็นพี่สาวของเรา นายต้องอยู่ในครัว ที่นี่มีอ่างของถั่ว . เรียงภาพที่ดีจากที่ไม่ดี และหากมีหนึ่งไม่ดีเดียวอยู่เลย เมื่อเรากลับมา คุณสามารถคาดหวังที่เลวร้ายที่สุด "

กับที่พวกเขาซ้าย ซินเดอเรลล่ายืนดูจนเธอไม่สามารถมองเห็นพวกเขา แล้วเธอก็เศร้าเข้าไปในครัว และแพร่กระจายถั่วออกเหนือเตาไฟมีมาก , กองใหญ่มากของพวกเขา . " โอ้ , " เธอกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ " . ผมจะต้องมานั่งคัดถั่วจนถึงเที่ยงคืน และฉันไม่สามารถหลับตาได้ ไม่ว่าเขาจะทำร้าย ถ้าแม่ของฉันเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ "

เธอคุกเข่าลงในขี้เถ้าข้างเตา และกำลังเริ่มงานของเธอเมื่อนกพิราบสีขาวสองบินเข้ามาทางหน้าต่าง ก็ไฟบนเตาต่อไปถั่ว .สัปหงกหัวของพวกเขา , พวกเขากล่าวว่า , " ซินเดอเรลล่า เธอต้องการให้เราช่วยให้คุณจัดเรียงถั่ว ?

" ใช่ " เธอตอบ :

ไม่ดีเข้าไปในพืชของคุณ
คนดีไปในหม้อ
และ จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ พวกเขาเริ่มทันที กินไม่ดี และออกจากคนดีโกหก เพียงไตรมาสของชั่วโมงไม่มีเดียวไม่ดีถั่วในหมู่คนที่ดีเธอทาสีพวกเขาทั้งหมดลงในหม้อ

แล้วนกพิราบพูดกับเธอ , " Cinderella , ถ้าคุณต้องการที่จะเห็นน้องสาวของคุณเต้นรำกับเจ้าชายก็ปีนขึ้นไปนกพิราบเกาะ . " เธอตามพวกเขาและปีนขึ้นไปด้านบนของบันไดรุ่งกับนกพิราบเกาะ . เธออาจจะเห็นเป็นห้องโถง เธอเห็นน้องสาวของเธอเต้นรำกับเจ้าชายทุกอย่างที่พราวแสง โดยแสงของหมื่นแสง หลังจากที่เธอได้เห็น พอเธอปีนกลับลงมา กับหัวใจที่หนักอึ้ง เธอนอนอยู่ในกองขี้เถ้า และหลับ

เช้าวันต่อมาสองสาวมาที่ครัว พวกเขาโกรธ เมื่อเขาเห็นว่าเธอคัดถั่วเพราะพวกเขาต้องการที่จะตำหนิเธอ เพราะพวกเขาไม่สามารถ พวกเขาเริ่มบอกเธอเกี่ยวกับลูก พวกเขากล่าวว่า" ซินเดอร์เรลล่า ก็ แกรนด์ บอล เจ้าชายที่หล่อที่สุดในโลก ทั้งดูแลเรา และเขาจะเลือกเราเป็นภรรยาของเขา . . . "

" ใช่ " ซินเดอเรลล่า " ฉันเห็นประกายแสง มันต้องสวยงาม . "

" ตอนนี้คุณจะทำอย่างไร ? " ถามเก่าแก่ที่สุด

" โดยยืนอยู่บนนกพิราบเกาะ "

เมื่อเธอได้ยินนี้อิจฉาเธอ ทำให้เธอต้องมีนกพิราบเกาะขาดลงทันที

ซินเดอเรลล่าต้องหวีผมให้พร้อมอีกครั้ง น้องสาวคนสุดท้องที่ได้น้อยน่าสงสารหัวใจเธอกล่าวว่า “ซินเดอเรลล่า ตอนมืด คุณสามารถไปและมองผ่านทางหน้าต่างจากด้านนอกค่ะ "

" ไม่ ! " กล่าวว่า เก่าแก่ที่สุด” นั่นจะทำให้เธอขี้เกียจ นี่คือไล่ออกจากงานของเมล็ดเรียงภาพที่ดีจากที่ไม่ดี และทำมันได้ดี ถ้าพรุ่งนี้มีคนไม่ดีอยู่มาก แล้วผมจะทิ้งไล่ออกจากงานทั้งหมดลงในขี้เถ้า และคุณจะไม่กินจนกว่าคุณจะได้เลือกพวกเขาทั้งหมดออกมาอีกแล้ว "

ซินเดอเรลล่าเศร้านั่งบนเตา และกระจายเมล็ดพันธุ์ นกพิราบบินมาอีกว่า " ซินเดอเรลล่า เธอต้องการให้เราช่วยให้คุณจัดเรียงเมล็ดพันธุ์ ?

" ใช่ " เธอตอบ :

ไม่ดีเข้าไปในพืชของคุณ
คนดีไปในหม้อ
จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ มันก็เร็ว ถ้า 12 มือ อยู่ในงาน เมื่อพวกเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว นกบอกว่า " ซินเดอเรลล่า อยากไปเต้นที่ลูก ? "

" โอ้ความดีของฉัน " เธอกล่าวว่า " วิธีการที่ฉันสามารถไปในเสื้อผ้าสกปรกเหล่านี้ ?

" ไปต้นไม้น้อย บนหลุมฝังศพของแม่ของเธอเขย่าและขอให้ตัวเองด้วยเสื้อผ้าที่สวยงาม แต่กลับมาก่อนเที่ยงคืน "

แล้วซินเดอเรลล่าก็สั่นสะเทือนน้อย ต้นไม้ และกล่าวว่า :

จับมือตัวเอง เขย่าเอง ต้นไม้น้อย
โยนเสื้อผ้าดีลงบ้างนะ
เธอเกือบจะพูดคำเหล่านี้เมื่อชุดสีเงินงดงามล้มลงต่อหน้าเธอ มันเป็นไข่มุกผ้าไหม , ถุงน่องกับรองเท้าเครื่องประดับเงินเงินและทุกอย่างที่เธอต้องการ ซินเดอเรลล่ากวาดมันทุกบ้าน หลังจากเธอได้ล้างตัว และสวมเสื้อผ้าสวยงาม เธอยังสวยเหมือนกุหลาบล้างในน้ำค้าง เธอเดินไปที่ประตูด้านหน้า และมีม้ากับม้า หกดำ ประดับด้วยขนนกและคนรับใช้ในชุดสีฟ้าและสีเงิน พวกเขาช่วยเธอเข้าไปในรถม้าและพวกเขาควบม้าไปยังปราสาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

เจ้าชายเห็นรถม้าหยุดหน้าประตูรั้ว และคิดว่าเจ้าหญิงต่างประเทศที่เดินทางมาถึง เขาเดินลงตามขั้นตอน ช่วยซินเดอเรลล่าออกและพาเธอเข้าไปในฮอลล์ หลายพันไฟส่องแสงบนของเธอ เธอช่างสวยงาม ที่ทุกคนมีประหลาดใจ พี่น้องที่ยืนอยู่ตรงนั้นโกรธคนๆนั้นสวยงามกว่าพวกเขา แต่พวกเขาไม่มีความคิดที่ว่ามันเป็น ซินเดอเรลล่า ที่พวกเขาคิดว่ากำลังนอนอยู่ที่บ้านในขี้เถ้า เจ้าชายเต้นรำกับซินเดอเรลล่าและจ่ายเงินทุกพระเกียรติยศ เขาคิดกับตัวเองว่า " ผมควรจะเลือกตัวเจ้าสาว ผมจะไม่มีใคร แต่เธอ "

แต่ยาวที่เธอได้รับความเดือดร้อนในขี้เถ้าและความเศร้าโศกซินเดอเรลล่าคือตอนนี้อาศัยอยู่ในความงดงามและความสุข เป็นเที่ยงคืนเข้าหา ก่อนที่นาฬิกาตีเที่ยงคืน เธอลุกขึ้นคำนับและกล่าวว่าเธอต้องไป ทั้งๆที่หน้าของเจ้าชายของเธออยู่ เจ้าชายพาเธอออกมา รถม้าของเธอยืนรอเธออยู่ เธอขี่ออกไปอย่างสวยหรูเหมือนที่เคยมา . . .

กลับมาที่บ้าน ซินเดอเรลล่ากลับไปที่ต้นไม้บนหลุมฝังศพของแม่ของเธอและกล่าวว่า :
เขย่าเอง เขย่าเอง ต้นไม้น้อย
เอาเสื้อผ้าไปจากฉัน !
ต้นไม้เอาเสื้อผ้า ซินเดอเรลล่าใส่ชุดของเธอ เถ้าแก่อีกแล้ว กลับบ้าน ทำเปื้อนใบหน้าของเธอและวางลงในขี้เถ้านอน

เช้าวันถัดไปสองสาวเข้ามาดูประเภท และโดยไม่ต้องพูดอะไร ซินเดอเรลล่า บอกว่า " คุณเมื่อวานตอนเย็น มีเวลาดี

" ไม่เจ้าหญิงมีใครเต้นรำกับเจ้าชายเกือบตลอดเวลา แต่ไม่มีใครรู้ว่า เธอหรือเค้ามาจากไหน . . . "

" เธอเป็นหนึ่งในรถม้าที่วาดโดยม้าหกดำที่สวยงาม ? ถามซินเดอเรลล่าค่ะ

" คุณรู้ได้ยังไง ?

" ผมยืนอยู่หน้าประตูบ้าน เมื่อเธอเดินทางจากบ้าน "

" ในอนาคตไม่ทิ้งงานของคุณ " กล่าวว่า เก่าแก่ที่สุดให้ซินเดอเรลลามองความชั่วร้าย" เธอทำอะไร ที่ยืนอยู่หน้าประตู ?

ซินเดอเรลล่าต้องพาน้องสาวของเธอพร้อมเป็นครั้งที่สาม รางวัลของเธอเป็นอ่างที่เต็มไปด้วยถั่ว ซึ่งเธอต้องเรียง " และไม่กล้าที่จะทิ้งงานของคุณ " ตะโกนเก่าแก่ที่สุด ขณะที่เธอถูกทิ้ง

ซินเดอเรลล่า คิดว่า " ถ้าเพียงแค่นกพิราบของฉันจะมาอีก " และหัวใจเธอเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย นกพิราบมาเช่นเดียวกับที่พวกเขาได้เย็นก่อน และบอกว่า " ซินเดอเรลล่า เธอต้องการให้เราช่วยให้คุณจัดเรียงถั่ว "

" ใช่ " เธอพูด :

ไม่ดีเข้าไปในพืชของคุณ
คนดีไปในหม้อ
อีกครั้งนกพิราบเลือกคนที่ไม่ดี และในไม่ช้าพวกเขาก็เสร็จเรียบร้อย แล้วพวกเขาก็กล่าวว่า " ซินเดอเรลล่า เขย่าต้นเล็กๆ แล้วก็จะโยนลง แม้แต่เสื้อผ้าที่สวยงามมากขึ้น ไปบอลแต่ระวังกลับมาก่อนเที่ยงคืน " ซินเดอเรลล่าไปและกล่าวว่า :

จับมือตัวเอง เขย่าเอง ต้นไม้น้อย
โยนเสื้อผ้าดีลงบ้างนะ
แล้วชุดตกนั้นยิ่งงดงามและวิเศษกว่าคนอื่น ทำ ด้วย ทอง และอัญมณี มันเป็นถุงน่องประดับด้วยทองคำ และรองเท้าแตะที่ทำจากทอง ซินเดอเรลล่าใส่แล้วนางพราวแสง เหมือนพระอาทิตย์ตอนเที่ยงวัน เกวียนกับม้าขาวหกดึงขึ้นที่ประตู ม้ามีขนนกสีขาวสูงบน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.