They sat awhile not touching their

They sat awhile not touching their coffee. Then they lifted it slowly and drank, looking at each other.
"Do we deserve this?" she said.
"It's not a matter of deserving, it's just that things didn't work out. I notice you didn't even argue about this. Why not?"
"I guess I have a reason," she said.
"The same reason everyone at the office had?"
She nodded. "I didn't want to say anything. It happened last night. And the women on the block are talking about it, just among themselves." She picked up the evening paper and held it toward him. "There's nothing in the news about it."
"No, everyone knows, so what's the need?" He took the paper and sat back in his chair, looking at the girls and then at her. "Are you afraid?"
"No. Not even for the children. I always thought I would be frightened to death, but I'm not."
"Where's that spirit of self-preservation the scientists talk about so much?"
"I don't know. You don't get too excited when you feel things are logical. This is logical. Nothing else but this could have happened from the way we've lived."
"We haven't been too bad, have we?"
"No, nor enormously good. I suppose that's the trouble. We haven't been very much of anything except us, while a big part of the world was busy being lots of quite awful things."
The girls were laughing in the parlor as they waved their hands and tumbled down their house of blocks.
"I always imagined people would be screaming in the streets at a time like this."
"I guess not. You don't scream about the real thing."
"Do you know, I won't miss anything but you and the girls. I never liked cities or autos or factories or my work or anything except you three. I won't miss a thing except my family and perhaps the change in the weather and a glass of cool water when the weather's hot, or the luxury of sleeping. Just little things, really. How can we sit here and talk this way?"
"Because there's nothing else to do."
"That's it, of course, for if there were, we'd be doing it. I suppose this is the first time in the history of the world that everyone has really known just what they were going to be doing during the last night."
"I wonder what everyone else will do now, this evening, for the next few hours."
"Go to a show, listen to the radio, watch the TV, play cards, put the children to bed, get to bed themselves, like always."
"In a way that's something to be proud of — like always."
"We're not all bad."
They sat a moment and then he poured more coffee. "Why do you suppose it's tonight?"
"Because."
"Why not some night in the past ten years of in the last century, or five centuries ago or ten?"
"Maybe it's because it was never February 30, 1951, ever before in history, and now it is and that's it, because this date means more than any other date ever meant and because it's the year when things are as they are all over the world and that's why it's the end."
"There are bombers on their course both ways across the ocean tonight that'll never see land again."
"That's part of the reason why."
"Well," he said. "What shall it be? Wash the dishes?"
They washed the dishes carefully and stacked them away with especial neatness. At eight-thirty the girls were put to bed and kissed good night and the little lights by their beds turned on and the door left a trifle open.
"I wonder," said the husband, coming out and looking back, standing there with his pipe for a moment."
"What?"
"If the door should be shut all the way or if it should be left just a little ajar so we can hear them if they call."
"I wonder if the children know — if anyone mentioned anything to them?"
"No, of course not. They'd have asked us about it."
They sat and read the papers and talked and listened to some radio music and then sat together by the fireplace looking at the charcoal embers as the clock struck ten-thirty and eleven and eleven-thirty. They thought of all the other people in the world who had spent their evening, each in their own special way.
"Well," he said at last. He kissed his wife for a long time.
"We've been good for each other, anyway."
"Do you want to cry?" he asked.
"I don't think so."
They went through the house and turned out the lights and locked the doors, and went into the bedroom and stood in the night cool darkness undressing. She took the spread from the bed and folded it carefully over a chair, as always, and pushed back the covers. "The sheets are so cool and clean and nice," she said.
"I'm tired."
"We're both tired."
They got into bed and lay back.
"Wait a moment," she said.
He heard her get up and go out into the back of the house, and then he heard the soft shuffling of a swinging door. A moment later she was back. "I left the water running in the kitchen," she said. "I turned the faucet off."
Something about this was so funny that he had to laugh.
She laughed with him, knowing what it was that she had done that was so funny. They stopped laughing at last and lay in their cool night bed, their hands clasped, their heads together.
"Good night," he said, after a moment.
"Good night," she said, adding softly, "dear...


Read more: Ray Bradbury Last Night of the World - Ray Bradbury Short Story - Esquire
Follow us: @Esquiremag on Twitter | Esquire on Facebook
Visit us at Esquire.com

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขานั่งอยู่ชั่วขณะหนึ่งไม่ได้สัมผัสกาแฟของพวกเขา แล้วพวกเขาก็ยกมันช้าและดื่มกำลังมองหาที่แต่ละอื่น ๆ .
"เราสมควรได้รับนี้" เธอกล่าว.
"มันไม่ใช่เรื่องของสมควรได้รับมันเป็นเพียงว่าสิ่งที่ไม่ได้ทำงานออก. ฉันสังเกตเห็นคุณไม่ได้โต้แย้งเกี่ยวกับเรื่องนี้. ทำไมไม่"
"ผมคิดว่าผมมีเหตุผล" เธอกล่าวว่า
"เหตุผลที่ทุกคนเดียวกันที่สำนักงานมี?"
เธอพยักหน้า "ฉันไม่ต้องการที่จะพูดอะไรมันเกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่าน และผู้หญิงในบล็อกมีการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้เพียงแค่ในตัวเอง. "เธอหยิบกระดาษเย็นและถือมันไปเขา." ไม่มีอะไรในข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้. "
" ไม่ทุกคนรู้ดังนั้นสิ่งที่จำเป็นหรือไม่ "เขาเอากระดาษและนั่งกลับในเก้าอี้ของเขากำลังมองหาที่สาว ๆ แล้วที่เธอ." คุณกลัว "
" ไม่ ไม่ได้สำหรับเด็กฉันคิดว่าฉันมักจะกลัวที่จะตาย แต่ฉันไม่ได้. "
" ซึ่งเป็นจิตวิญญาณของตัวเองเก็บรักษานักวิทยาศาสตร์พูดคุยเกี่ยวกับมาก "
" ฉันไม่ทราบ คุณไม่ได้ตื่นเต้นเกินไปเมื่อคุณรู้สึกว่าสิ่งที่เป็นตรรกะ นี้เป็นตรรกะ ไม่มีอะไรอื่น แต่อาจจะเกิดขึ้นจากวิธีการที่เราได้อาศัยอยู่. "
" เรายังไม่ได้รับเลวร้ายเกินไปมีเรา "
" ไม่มีหรือดีมหาศาล ฉันคิดว่านั่นคือปัญหาเรายังไม่ได้รับมากอะไรมากยกเว้นเราในขณะที่ส่วนใหญ่ของโลกก็กำลังยุ่งอยู่เป็นจำนวนมากสิ่งที่น่ากลัวมาก. "
สาวถูกหัวเราะในห้องนั่งเล่นที่พวกเขาโบกมือของพวกเขาและร่วงลงบ้านของพวกเขาของบล็อก
"ฉันคิดว่าคนมักจะกรีดร้องในท้องถนนในเวลาเช่นนี้."
"ฉันเดาไม่ได้ คุณไม่ได้กรีดร้องเกี่ยวกับสิ่งที่จริง. "
" คุณจะรู้ว่าฉันจะไม่พลาดอะไร แต่คุณและเด็กหญิง ฉันไม่เคยชอบเมืองหรือรถยนต์หรือโรงงานหรือที่ทำงานหรืออะไรของฉันยกเว้นคุณสาม ฉันจะไม่พลาดสิ่งยกเว้นครอบครัวและอาจมีการเปลี่ยนแปลงในสภาพอากาศและแก้วน้ำเย็นของฉันเมื่อสภาพอากาศที่ร้อนหรือความหรูหราของการนอนหลับ สิ่งเล็ก ๆ น้อยเพียงจริงๆ วิธีที่เราสามารถนั่งอยู่ที่นี่และพูดคุยแบบนี้ "
" เพราะมีอะไรอย่างอื่นที่จะทำของ. "
"ที่มันแน่นอนเพราะถ้ามีคนที่เราต้องการจะทำมัน. ฉันคิดว่านี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของโลกที่ทุกคนได้รู้จักกันจริงๆเพียงแค่สิ่งที่พวกเขาจะต้องทำในช่วงคืนที่ผ่านมา "
" ฉันสงสัยว่าสิ่งที่คนอื่นจะทำตอนนี้เย​​็นนี้ไม่กี่ชั่วโมงถัดไป. "
" ไปที่การแสดง, ฟังวิทยุ, ดูทีวี, เล่นไพ่ใส่เด็กที่เตียงได้รับไปที่เตียงตัวเองเช่นเคย "
" ในทางที่เป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจของ -... เช่นเคย "
" เราไม่ได้เลวร้าย ".
ที่พวกเขานั่งสักครู่และแล้วเขาก็เทกาแฟ" ทำไม คุณคิดว่ามันเป็นคืนนี้ "
" เพราะ. "
" ทำไมไม่คืนบางอย่างในการที่ผ่านมาสิบปีในศตวรรษที่ผ่านมาหรือห้าศตวรรษที่ผ่านมาหรือสิบ "
" บางทีมันอาจจะเป็นเพราะมันก็ไม่เคย 30 กุมภาพันธ์ 1951 เคย มาก่อนในประวัติศาสตร์และตอนนี้มันเป็นและที่มันเพราะวันนี้มีความหมายมากกว่าวันอื่น ๆ ที่เคยมีความหมายและเพราะมันเป็นปีเมื่อสิ่งที่พวกเขาเป็นทั่วทุกมุมโลกและที่ว่าทำไมมันเป็นจุดสิ้นสุด. "
" มีระเบิดในสนามของพวกเขา ทั้งสองวิธีข้ามมหาสมุทรในคืนนี้ว่าจะไม่ได้เห็นแผ่นดินอีกครั้ง. "
" ที่เป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลที่ว่าทำไม. "
" ดี "เขากล่าว." สิ่งที่มันจะได้หรือไม่ ล้างจานหรือไม่ "
พวกเขาล้างจานอย่างระมัดระวังและซ้อนกันพวกเขาออกไปด้วยความเรียบร้อยโดยเฉพาะ ที่ 8-30 สาวถูกนำไปที่เตียงและจูบคืนที่ดีและไฟเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพวกเขาเตียงเปิดและประตูที่เหลือเรื่องเล็กเปิด.
"ฉันสงสัย" สามีกล่าวว่าออกมาและมองย้อนกลับไปยืนอยู่ที่นั่นด้วย ท่อของเขาสักครู่. "
" อะไร "
"ถ้าประตูควรจะปิดทุกทางหรือถ้ามันควรจะเหลือเพียงแค่แง้มเล็กน้อยเพื่อให้เราสามารถได้ยินพวกเขาหากพวกเขาเรียก."
"ฉันสงสัยว่าเ​​ด็กรู้ - ถ้าใครกล่าวอะไรกับพวกเขา"
"ไม่ แน่นอนไม่ได้. พวกเขาต้องการได้ขอให้เราเกี่ยวกับเรื่องนี้. "
พวกเขานั่งและอ่านเอกสารและพูดคุยและฟังเพลงวิทยุบางส่วนแล้วนั่งอยู่ด้วยกันโดยมีเตาผิงกำลังมองหาที่คุถ่านเป็นนาฬิกาหลง 1030 และสิบเอ็ดและ 1130 พวกเขาคิดว่าของทุกคนอื่น ๆ ในโลกที่ได้ใช้เวลาช่วงเย็นแต่ละของพวกเขาในลักษณะพิเศษของตัวเอง.
"ดี" เขากล่าวว่าที่ผ่านมา เขาจูบภรรยาของเขามาเป็นเวลานาน.
"เราได้รับการที่ดีสำหรับแต่ละอื่น ๆ ต่อไป."
"คุณอยากจะร้องไห้" เขาถาม.
"ฉันไม่คิดอย่างนั้น."
ที่พวกเขาเดินผ่านบ้านและเปิดออกไฟและล็อคประตูและเดินเข้าไปในห้องนอนและยืนอยู่ในคืนมืดเย็นเสื้อผ้า เธอเข้ามามีการแพร่กระจายจากเตียงและพับมันอย่างระมัดระวังกว่าเก้าอี้เช่นเคยและผลักกลับครอบคลุม "แผ่นจึงเย็นสบายและสะอาดและดี"เธอกล่าว.
" ฉันเหนื่อย. "
" เราทั้งสองเหนื่อย. "
พวกเขาได้เข้าไปในห้องนอนและวางกลับ.
" รอสักครู่ "เธอกล่าว.
เขาได้ยินเสียงของเธอลุกขึ้นและออกไปสู่ ด้านหลังของบ้านและจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงสับอ่อนของประตูแกว่ง. สักครู่ต่อมาเธอก็กลับมา. "ฉันออกจากน้ำที่ใช้ในห้องครัว" เธอกล่าว. "ฉันเปิดก๊อกน้ำออก."
บางอย่างเกี่ยวกับ นี้คือตลกที่เขาจะหัวเราะ.
เธอหัวเราะกับเขารู้ว่ามันคืออะไรที่เธอทำว่าเป็นเรื่องตลกมาก พวกเขาหยุดหัวเราะที่ผ่านมาและวางอยู่บนเตียงของพวกเขาเย็นกลางคืนมือของพวกเขาประสานหัวของพวกเขาร่วมกัน.
"คืนที่ดี" เขากล่าวว่าหลังจากช่วงเวลา.
"คืนที่ดี" เธอกล่าวเพิ่มเบา ๆ "ที่รัก .. .


อ่านเพิ่มเติมได้ที่: เรย์แบรดบูรี่คืนสุดท้ายของโลก - เรย์แบรดบูรี่เรื่องสั้น - อั​​ศวิน
ทำตามเรา@ esquiremag ใน twitter | อัศวินใน facebook
เยี่ยมชมที่ esquire.com

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขานั่งสักครู่ไม่สัมผัสกาแฟของพวกเขา แล้วก็ยกขึ้นช้า ๆ และ ดื่ม มองกัน
"ทำเราสมควรนี้" ก็
"มันไม่ใช่เรื่องของ deserving มันเป็นเพียงว่า สิ่งที่ไม่ได้ทำงานออก สังเกตแม้คุณไม่ได้โต้แย้งเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำไมไม่"
"ผมคิดว่า มีเหตุผล เธอกล่าว
"ด้วยเหตุผลเดียวที่สำนักงานได้หรือไม่ "
เธอ nodded "ไม่อยากจะพูดอะไร มันเกิดขึ้นเมื่อคืน และผู้หญิงในช่วงกำลังพูดเกี่ยวกับมัน เพียงในตัวเอง" เธอรับกระดาษเย็น และขึ้นไปทางเขา "มีอะไรในข่าวเกี่ยวกับมัน"
"ไม่ รู้ ดังนั้น สิ่งจำเป็นหรือไม่" เขาเอากระดาษ และเสาร์กลับในเก้าอี้ของเขา ที่ผู้หญิงแล้ว ที่เธอ "คุณใจกลัวหรือไม่"
"หมายเลข ไม่ได้สำหรับเด็ก ฉันคิดเสมอว่า ฉันจะกลัวตาย แต่ฉันไม่ "
"อยู่ที่จิตวิญญาณของนักวิทยาศาสตร์ที่พูดถึงมาก self-preservation ที่ไหน"
"ฉันไม่ทราบ คุณไม่ได้ตื่นเต้นมากเกินไปเมื่อคุณรู้สึกว่า สิ่งที่เป็นตรรกะ นี่คือตรรกะ อะไรแต่นี้อาจเกิดจากวิธีการเราได้อาศัยอยู่"
"เราไม่ได้เลวร้ายเกินไป มีเรา"
"ไม่ ไม่ดีไป สมมติว่า ที่มีปัญหา เราไม่ได้มากของอะไรยกเว้นเรา ในขณะที่ส่วนใหญ่ของโลกไม่ว่างเป็นจำนวนมากค่อนข้างน่ากลัวสิ่งนั้น"
หญิงถูกหัวเราะในร้านพวกเขา waved มือ และ tumbled ลงบ้านของพวกเขาของบล็อก
"ผมมักจะจินตนาการคนจะกรีดร้องในครั้งนี้ "
"ผมคิดว่า ไม่ คุณไม่ร้องเกี่ยวกับสิ่งแท้จริง"
"คุณรู้ ไม่คิดอะไรแต่คุณและหญิงสาว ผมไม่ชอบเมือง หรือรถยนต์ หรือโรงงาน หรืองานของฉัน หรืออะไรยกเว้นคุณสาม ผมจะไม่พลาดสิ่งครอบครัวของฉันและบางทีการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศและแก้วน้ำเย็นเมื่ออากาศของร้อน หรือหรูนอน สิ่งเล็ก ๆ เพียง จริง ๆ วิธีสามารถเรานั่งที่นี่ และพูดคุยทางนี้"
"เพราะมีอะไรให้ทำ"
"ใช่ แน่นอน สำหรับถ้ามี เราจะสามารถทำมัน ฉันคิดว่า นี้เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของโลกที่ทุกคนได้จริง ๆ รู้จักเพียงไปจะทำในคืนสุดท้าย"
"ฉันสงสัยว่า คนอื่นจะทำอะไรตอนนี้ เย็นนี้ ในไม่กี่ชั่วโมงถัดไป"
"ไปเพื่อการแสดง ฟังวิทยุ ดูทีวี เล่นไพ่ นำเด็กที่นอน ได้ให้เตียงตัวเอง เช่นเสมอ"
"ในลักษณะที่เป็นสิ่งเชิด — เสมอเช่นกัน"
"เราไม่เลว"
พวกเขานั่งครู่แล้ว เขา poured กาแฟเพิ่มเติม "ทำไมทำคุณสมมติเป็นคืนนี้"
"เพราะ"
"ทำไมไม่ใช่คืนผ่านมาสิบปีในศตวรรษที่ผ่านมา หรือห้าศตวรรษที่ผ่านมา หรือสิบ? "
"อาจจะเป็น เพราะมันไม่เคย 30 กุมภาพันธ์ 1951 เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์ และตอน นี้ และที่ เนื่องจากวันนี้หมายถึง มากกว่า วันอื่น ๆ ที่เคยขึ้น และเนื่อง จากเป็นปีที่เมื่อสิ่งที่เป็นคือโลก และจึงเป็นจุดสิ้นสุด "
"มีระเบิดพลีชีพในหลักสูตรของที่ดินทั้งสองเส้นทางข้ามมหาสมุทรคืนนี้ที่จะไม่เห็นอีก"
"นั่นคือเหตุผลหนึ่งที่ทำไม"
"ดี เขากล่าวว่า "อะไรมันจะได้หรือไม่ ล้างอาหาร"
พวกเขาล้างอาหารอย่างระมัดระวัง และซ้อนพวกเขาไป ด้วยเฉพาะกระทู้ neatness ที่สามสิบแปด หญิงถูกวางนอน และรั้งไนท์และไฟน้อยโดยเตียงของพวกเขาเปิดประตูเปิดทรัยเฟิลที่ได้
"หวัง กล่าวว่า สามี ออกมา และมองย้อนไปดู ยืนมีกับท่อของเขาช่วงนั้น"
"อะไร"
"ถ้าประตูควรปิดทาง หรือควรซ้าย ajar เพียงเล็กน้อยดังนั้นเราได้ยินพวกเขาหากพวกเขาเรียก"
"ฉันสงสัยว่า ถ้า เด็กรู้ — ถ้าใครกล่าวอะไรไป? "
"ไม่มี ของหลักสูตรไม่ พวกเขาจะมีถามเราเกี่ยวกับมัน"
พวกเขานั่งอ่านเอกสาร และพูดคุย และฟังเพลงวิทยุ และเสาร์แล้ว กัน โดยมองเป็นหลงสิบสามสิบ และสิบเอ็ดนาฬิกาสามสิบเอ็ด embers ถ่านเตาไฟ พวกเขาคิดทั้งหมดอื่น ๆ คนในโลกที่ใช้เวลาการเย็น แต่ละในตนพิเศษวิธี
"ดี เขากล่าวว่า ในที่สุด เขารั้งภรรยานาน
"เราเคยดีกัน อย่างไรก็ตาม"
"คุณต้องร้องไห้" เขาถาม
"คิดดังนั้น"
จะไปผ่านบ้าน และเปิดออกแสง และล็อคประตู เดินเข้าไปในห้องนอน และยืนในคืนมืดเย็น undressing กัน เธอเอามาจากนอน และพับอย่างระมัดระวังผ่านเก้าอี้ เสมอ เป็น และผลักดันกลับไปที่ครอบคลุม "แผ่นงานอยู่ดังนั้นเย็น และ สะอาด"เธอกล่าว
"ฉันเหนื่อย"
"เราทั้งเหนื่อย"
จะมีเตียง และวางหลัง.
"รอสักครู่ เธอกล่าว
เขาได้ยินเธอลุกขึ้น และไปออกด้านหลังบ้าน และจากนั้น เขาได้ยินสลับอ่อนของประตู swinging ครู่ต่อมาเธอกลับ "ทิ้งน้ำที่ใช้ในครัว เธอกล่าว "ฉันปิดก๊อกน้ำ"
เรื่องนี้มีตลกมากที่เขาหัวเราะ
เธอหัวเราะกับเขา รู้สิ่งที่มันเป็นว่า เธอได้ทำที่ตลกมาก พวกเขาหยุดหัวเราะครั้งสุดท้าย และวางในเตียงของพวกเขาคืนเย็น มือของพวกเขา clasped ศีรษะของพวกเขากัน
"ดี หลับ เขากล่าวว่า หลังจากช่วงเวลา
"ดี หลับ เธอกล่าวว่า เพิ่มเบา ๆ, "รัก...


อ่านเพิ่มเติม: Ray Bradbury คืนสุดท้ายของโฮโลก -เรื่องสั้นของ Ray Bradbury -
ติดตามเรา: @Esquiremag บน Twitter | โฮบุ๊ค
เยี่ยมชมที่ Esquire.com

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขานั่งอยู่ครู่หนึ่งไม่สัมผัสกับกาแฟของพวกเขา จากนั้นก็ยกมันอย่างช้าๆและดื่มน้ำกำลังมองหาที่กัน.
"เราสมควรได้รับนี้หรือไม่?"เธอกล่าว.
"มันไม่ได้อยู่ที่เรื่องของสิ่งที่สมควรจะเป็นเพียงสิ่งที่ไม่ได้ใช้งานออกไป ฉันต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้าแต่คุณไม่ได้ให้เหตุผลเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ เหตุใดจึงไม่ใช่หรือไม่"
"ผมคิดว่าผมมีเหตุผลที่"เธอกล่าวว่า"..
"ทุกท่านด้วยเหตุผลเดียวกันที่อยู่ในสำนักงานได้หรือไม่?"
ก็พยักหน้ารับ "ผมไม่ต้องการพูดอะไรมันเกิดขึ้นในยามค่ำคืนสุดท้าย และผู้หญิงที่เป็นอาคารก่ออิฐที่กำลังคุยกันอยู่เกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ด้วยกันเอง"เธอหยิบกระดาษขึ้นมาในช่วงเย็นและจัดให้มีไปทางเขา "มันไม่มีอยู่ในข่าวที่เกี่ยวกับเรื่องนี้"
"ไม่ได้จริงๆทุกคนรู้ว่าอะไรคือสิ่งของจำเป็นต้องได้จากที่ใด?"เขาก็นำกระดาษและนั่งอยู่ในเก้าอี้ของเขากำลังมองหาที่ผู้หญิงแล้วที่เธอ "คุณกลัวหรือไม่?"
"ฉบับที่ ไม่ได้แม้แต่สำหรับเด็กๆได้.ผมมักจะคิดอยู่เสมอว่าผมจะต้องกลัวแทบตายแต่ผมไม่ได้"
"ที่เป็นจิตวิญญาณของการรักษาตนเองนักวิทยาศาสตร์ที่พูดถึงมากนักหรือไม่?"
"ผมไม่รู้ว่า คุณไม่สามารถใช้รู้สึกตื่นเต้นมากเกินไปเมื่อคุณรู้สึกได้ถึงสิ่งต่างๆได้รับแบบลอจิก โรงแรมแห่งนี้คือแบบลอจิก ไม่มีอะไรอย่างอื่นแต่เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นจากที่เราเคยมีชีวิตอยู่"
"เราไม่ได้เสียเกินไปเรามีหรือไม่?"
"ไม่มีหรือที่ดีอย่างมหาศาล. ผมคิดว่าเป็นปัญหาเราไม่ได้เป็นอย่างมากของอะไรนอกจากประเทศสหรัฐอเมริกา,ในขณะที่ขนาดใหญ่ที่เป็นส่วนหนึ่งของโลกอยู่สายไม่ว่างเป็นจำนวนมากค่อนข้างแย่สิ่งต่างๆได้"
สาวก็หัวเราะในร้านเสริมสวยที่โบกมือของพวกเขาและมือทั้งสองข้างของตนหายวับไปหมดลงไปบ้านของช่วงตึก.
"ผมมักจะคิดอยู่เสมอว่าถึงจะเป็นคนร้องในถนนสายในช่วงเวลาแบบนี้."
"ผมคิดว่าเราคงไม่ได้. คุณไม่ได้เสียงกรีดร้องเกี่ยวกับสิ่งที่แท้จริง"
"คุณรู้ไหมฉันจะไม่พลาดอะไรแต่คุณและผู้หญิง ผมไม่เคยชอบหรือโรงงานรถยนต์หรือเมืองหรือที่ทำงานของฉันหรืออะไรนอกจากท่านทั้งสามคน ฉันจะไม่พลาดในทุกสิ่งที่เว้นแต่ครอบครัวของฉันและก็อาจจะเปลี่ยนใน สภาพ อากาศและกระจกของน้ำเย็นเมื่อ สภาพ อากาศที่ร้อนหรือที่หรูหราของการหลับ เพียงสิ่งเล็กๆน้อยๆอย่างแท้จริง. เราจะนั่งอยู่ที่นี่และพูดกันด้วยวิธีนี้หรือไม่?"
"เพราะไม่มีอะไรจะทำอะไรได้"
"ที่เป็นของหลักสูตรสำหรับหากมีเราก็จะทำได้ ผมคิดว่านี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของโลกที่ทุกคนรู้จักกันดีมีเพียงสิ่งที่พวกเขากำลังจะต้องทำอะไรอยู่ในช่วงคืนที่ผ่านมาจริงๆ"
"ผมสงสัยว่าคนอื่นๆจะทำได้แล้วในเย็นวันนี้สำหรับเพียงไม่กี่ชั่วโมงถัดไปที่"
"ไปแสดงที่ฟังวิทยุได้รับชมทีวีที่เล่นไพ่ให้ลูกเข้านอนได้รับไปถึงที่นอนตัวเองเสมอ"
"ในทางที่เป็นบางสิ่งบางอย่างที่ควรให้ความ ภาคภูมิใจ ของ - เสมอ"
"เราไม่ได้ทั้งหมดไม่ดี"
ทั้งสองนั่งอยู่ครู่หนึ่งแล้วเขาก็เทกาแฟมาก "ทำไมคุณคิดว่ามันคือในคืนนี้หรือไม่?"
"เพราะ"
"ทำไมไม่คืนบางส่วนในสิบปีที่ผ่านมาในช่วงศตวรรษที่ผ่านมาหรือห้าร้อยปีมาแล้วหรือสิบหรือไม่?"
"บางทีมันเป็นเพราะมันไม่เคยวันที่ 30 กุมภาพันธ์ 1951 ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์และในตอนนี้เป็นที่ของมันเพราะวันดังกล่าวนี้หมายความว่ามากกว่าอื่นใดวันที่เคยหมายความว่าอะไรและเพราะเป็นปีเมื่อสิ่งต่างๆที่มีในโลกและนั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมมันเป็นที่สิ้นสุดลง"
"มีเครื่องบินทิ้งระเบิดของหลักสูตรทั้งสองวิธีในมหาสมุทรในคืนนี้ว่าจะไม่เคยพบที่ดินอีกครั้ง"
"ที่เป็นส่วนหนึ่งของที่เหตุผลว่าทำไม"
"รวมถึง"เขากล่าว. "อะไรจะได้ ล้างทำความสะอาดอาหารหรือไม่?"
ได้เขาก็ล้างจานอย่างระมัดระวังและวางซ้อนกันไปด้วยความประณีตเป็นพิเศษ ที่แปด - สามสิบผู้หญิงที่อยู่ในเตียงนอนและจูบในยามค่ำคืนที่ดีเยี่ยมและไฟน้อยโดยเตียงนอนของพวกเขาเปิดอยู่และประตูด้านซ้ายอีกนิดเดียวที่เปิดให้บริการ.
"ผมสงสัย"สามีออกมาและมองย้อนกลับไปยืนอยู่ตรงนั้นด้วยท่อของเขาสำหรับช่วงเวลาที่"
"หรือไม่?"
"ถ้าหากประตูจะต้องปิดทางทั้งหมดหรือหากจะเป็นทางด้านซ้ายเพียงเล็กน้อยที่เปิดแง้มฝาเตาอบไว้เพื่อที่เราจะสามารถได้ยินเสียงคนพวกนั้นหากพวกเขาเรียก."
"ผมสงสัยว่าคนที่รู้ว่า - หากใครกล่าวถึงอะไรกับเขาหรือไม่?"
"ไม่มีแน่นอนไม่ได้. พวกเขาจะได้ถามเราเกี่ยวกับเรื่องนี้"
ที่นั่งและอ่านหนังสือพิมพ์และพูดและฟังเพลงวิทยุบางส่วนแล้วนั่งอยู่ด้วยกันใกล้กับเตาผิงที่กำลังมองหาที่สีเทาเข้มที่กำลังคุเป็นนาฬิกาตีสิบสามสิบและเซเว่นอีเลฟเว่นและร้านเซเว่นอีเลฟเว่น - สามสิบ เขาคิดว่าของคนอื่นทั้งหมดในโลกนี้ที่ได้ใช้เวลาในช่วงเย็นของแต่ละอันในลักษณะพิเศษของตนเอง.
"รวมถึง"เขากล่าวว่า"ที่ผ่านมา เขาจูบ ภรรยา ของเขาเป็นเวลายาวนาน.
"เราได้รับที่ดีให้กันและกันหรือไม่?"
"คุณต้องการร้องหรือไม่?"เขาก็ถาม.
"ผมไม่คิดว่า"
ก็ผ่านบ้านและเปิดไฟและถูกล็อคประตูและเข้าไปในห้องนอนและยืนอยู่ในความมืดสุขเย็นในยามค่ำคืน เธอได้ออกจากที่นอนและพับเก็บได้อย่างละเอียดมากกว่าเก้าอี้ที่เป็นอยู่เสมอและถูกผลักกลับมาที่ครอบคลุม "แผ่นมีความรู้สึกเย็นสบายและทำความสะอาดและสวยงาม"เธอกล่าว
"ผมเหนื่อย"
"เราทั้งสองก็เหนื่อย."
มาก็เข้านอนและเข้าไป.
"รอสักครู่"เธอกล่าว.
เขาได้ยินเสียงของเธอได้และออกไปเข้าที่ด้านหลังของที่พักและแล้วเขาก็ได้ยินเสียงสลับแบบไม่มีแอลกอฮอล์ของประตูโล้ชิงช้าที่ ครู่ต่อมาเธอก็กลับมา "ผมออกจากน้ำที่ใช้ในห้องครัวที่"เธอกล่าว "ผมเปิดก๊อกน้ำปิด"
บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ตลกว่าเขาจะหัวเราะ.
เธอหัวเราะกับเขารู้ว่าเป็นอะไรที่เธอทำได้ว่าเป็นตลกดังนั้น มีการหยุดหัวเราะที่ผ่านมาและนอนอยู่บนเตียงค่ำคืนที่เย็นสบายของพวกเขามือของเขาประสานหัวกัน.
"ในยามค่ำคืนที่ดี"เขากล่าวว่าหลังจากที่ได้เวลากลางคืน
"ที่ดี"เธอกล่าวว่าการเพิ่มอย่างนุ่มนวล"ที่รัก


อ่านเพิ่มเติม Ray bradbury คืนสุดท้ายของโลก - Ray bradbury เรื่องสั้น - ต่อด้วย
ทำตามเราต่อด้วย@ esquiremag บน| Twitter บน Facebook
เที่ยวชมเราที่ esquire.com