Specific ‘‘risk assessment’’ decisi

Specific ‘‘risk assessment’’ decisions and responses
by the prey species (‘‘adaptive decision making’’: Sih
1987) may reduce the immediate and longer-term impacts
of a predator (Lima and Dill 1990; Sih et al. 1998; Lima
2002; Schmitz et al. 2004), although there are also distinct
costs of anti-predator decisions (e.g., Scrimgeour and Culp
1994), and there is a high degree of species-specific variability
in resistance (e.g., Grosholtz et al. 2000; Knapp
2005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบุ ''ประเมินความเสี่ยง"การตัดสินใจและการตอบสนองโดยพันธุ์เหยื่อ ('' แบบอะแดปทีฟตัดสิน '': Sih1987) อาจลดผลกระทบทันที และเยือนของ predator (ลิมาและผักชีลาว 1990 Sih และ al. ปี 1998 ลิมา2002 Schmitz et al. 2004), ถึงแม้ว่ายังมีความแตกต่างต้นทุนของคนไม่ใช่คนที่ต่อต้านการตัดสินใจ (เช่น Scrimgeour และ Culp1994), และระดับสูงของความแปรผัน species-specificในความต้านทาน (เช่น Grosholtz et al. 2000 Knapp2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยเฉพาะ '' การประเมินความเสี่ยง '' การตัดสินใจและการตอบสนอง
โดยเหยื่อชนิด ('' การตัดสินใจการปรับตัว '': ที่ SIH
1987) อาจจะลดผลกระทบในทันทีและในระยะยาว
. ของนักล่า (ลิมาและดิลล์ 1990; ที่ SIH et al, 1998; ลิมา
2002. ช et al, 2004) แม้ว่าจะยังมีความแตกต่าง
ค่าใช้จ่ายของการตัดสินใจต่อต้านล่า (เช่นครีมเจอร์และ Culp
1994) และมีระดับสูงของสายพันธุ์เฉพาะความแปรปรวน
ในการต่อต้าน (เช่น Grosholtz และคณะ 2000; แนป
2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยเฉพาะ ' ' ' 'risk ประเมินการตัดสินใจและการตอบสนอง
โดยเหยื่อชนิด ( ''adaptive การตัดสินใจ ' ' : ฉี
1987 ) อาจลดทันทีและในระยะยาวผลกระทบ
ของนักล่า ( ลิมาและผักชีฝรั่ง 1990 ; ฉี et al . 1998 ; ลิมา
2002 ; ชมิดส์ et al . 2004 ) แม้ว่าจะยังมีค่าใช้จ่ายที่แตกต่างกัน
ใจต่อต้านนักล่า ( เช่น สคริม และ คัลป์
1994 )และยังมีระดับสูงของเผ่าพันธุ์ - เฉพาะความแปรปรวน
ความต้านทาน ( เช่น grosholtz et al . 2000 ; Knapp
2005 )