After the 35-day feeding trial, the

After the 35-day feeding trial, the final body weight of shrimp was
4.25 ± 0.29 g. No significant difference in growth was detected among
all treatments. Meanwhile, no dead shrimp was found during the feeding
trail.
Seven days after the WSSV challenging, however, all shrimps in the
control group died (Fig. 1). The cumulative mortality of shrimps fed
with 0.2% of dietary β-glucan was significantly lower than those fed
with 0.1% of dietary β-glucan (p b 0.05). However, shrimps fed with
0.1% of dietary β-glucan derivatives showed lower mortality than
those fed with 0.2% of derivatives. Besides dietary contents,DS of the derivatives
also significantly influenced the mortality of shrimps (p
b 0.05). For shrimps fed with 0.1% of dietary CMGs, the mortality increased
with the increasing of DS. Similar trend was found in the
shrimps fed with 0.2% of dietary SEGs. The shrimps fed with 0.1% of dietary
CMGA showed the lowest cumulative mortality among all groups
(6.25 ± 3.61%).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากทดลอง 35 วันให้อาหาร น้ำหนักสุดท้ายของกุ้งเป็น4.25 ± 0.29 กรัม ไม่มีความแตกต่างที่สำคัญในการเจริญเติบโตที่พบในหมู่ทั้งหมด ในขณะเดียวกัน ไม่มีกุ้งตายพบในระหว่างการให้อาหารเส้นทางนี้เจ็ดวันหลังจากตรวจที่ท้าทาย อย่างไรก็ตาม กุ้งทั้งหมดในการกลุ่มควบคุมเสียชีวิต (รูปที่ 1) อัตราการตายสะสมของกุ้งเลี้ยง0.2% ของอาหารβ-กลูแคนได้ต่ำกว่าผู้เลี้ยง0.1% ของอาหารβ-กลูแคน (p b 0.05) อย่างไรก็ตาม เลี้ยงกุ้งด้วย0.1% ของตราสารอนุพันธ์β-กลูแคนอาหารแสดงให้เห็นว่าอัตราการตายต่ำกว่าผู้เลี้ยง ด้วย 0.2% ของตราสารอนุพันธ์ นอกจากหาอาหาร DS ของตราสารอนุพันธ์นอกจากนี้ ผลการตายของกุ้ง (pทาง b ที่ 0.05) สำหรับกุ้งเลี้ยง 0.1% CMGs อาหาร อัตราเพิ่มด้วยการเพิ่มขึ้นของ DS พบแนวโน้มที่คล้ายกันในการกุ้งเลี้ยง ด้วย 0.2% ของอาหาร SEGs กุ้งที่เลี้ยง ด้วย 0.1% ของอาหารCMGA แสดงให้เห็นการตายสะสมต่ำสุดในกลุ่มทั้งหมด(6.25 ± 3.61%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากการทดลองให้อาหาร 35 วันน้ำหนักตัวสุดท้ายของกุ้งเป็น
4.25 ± 0.29 กรัม ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการเจริญเติบโตที่ตรวจพบในหมู่
การรักษาทั้งหมด ในขณะที่ไม่มีกุ้งตายพบในระหว่างการให้อาหาร
ทาง.
เจ็ดวันหลังจาก WSSV ท้าทาย แต่กุ้งทั้งหมดที่อยู่ใน
กลุ่มควบคุมเสียชีวิต (รูปที่ 1). อัตราการตายสะสมของกุ้งที่เลี้ยง
ด้วย 0.2% ของการบริโภคอาหารβ-Glucan อย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าผู้ที่เลี้ยง
ด้วย 0.1% ของการบริโภคอาหารβ-Glucan (Pb 0.05) แต่กุ้งที่เลี้ยงด้วย
0.1% ของสัญญาซื้อขายล่วงหน้าβ-Glucan อาหารพบว่ามีอัตราการตายต่ำกว่า
ผู้ที่เลี้ยงด้วย 0.2% ของสัญญาซื้อขายล่วงหน้า นอกจากเนื้อหาอาหาร DS ของสัญญาซื้อขายล่วงหน้า
ยังมีอิทธิพลต่อการตายของกุ้ง (p
B 0.05) กุ้งที่เลี้ยงด้วย 0.1% ของ CMGs อาหารการตายที่เพิ่มขึ้น
ตามการเพิ่มขึ้นของ DS แนวโน้มที่คล้ายกันถูกพบใน
กุ้งที่เลี้ยงด้วย 0.2% ของ SEGS อาหาร กุ้งที่เลี้ยงด้วย 0.1% ของการบริโภคอาหาร
CMGA แสดงให้เห็นว่าการตายสะสมต่ำสุดในกลุ่มทั้งหมด
(6.25 ± 3.61%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจาก 3 วันทำการเลี้ยงสุดท้ายน้ำหนักตัวกุ้ง4.25 ± 0.29 กรัม ไม่มีความแตกต่างในการเจริญเติบโตที่ตรวจพบระหว่างการรักษาทั้งหมด . ซึ่งไม่พบในอาหารกุ้งตายเส้นทางเจ็ดวันหลังจากที่ีท้าทาย แต่กุ้งทั้งหมดในกลุ่มควบคุมตาย ( รูปที่ 1 ) อัตราการตายของกุ้งที่เลี้ยงสะสมกับ 0.2% ของบีตา - กลูแคนอาหารลดลงเฟดกับ 0.1% ของบีตา - กลูแคน อาหาร ( P B ตามลำดับ แต่กุ้งที่เลี้ยงด้วย0.1% ของบีตา - กลูแคน อนุพันธ์ ให้ลดระดับการตายมากกว่าที่ได้รับ 0.2 % ของสัญญาซื้อขายล่วงหน้า นอกจากอาหารเนื้อหา DS ของอนุพันธ์ยังมีผลต่ออัตราการตายของกุ้ง ( pB + ) กุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหาร cmgs 0.1% , อัตราการตายเพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มขึ้นของ DS แนวโน้มที่คล้ายกันที่พบในกุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหาร segs 0.2 เปอร์เซ็นต์ . กุ้งที่ได้รับ 0.1 % ของอาหารcmga มีอัตราการตายสะสมของกลุ่ม ถูกที่สุด( 6.25 ± 3.61 % )