In the Global Code of Ethics for To

In the Global Code of Ethics for Tourism it is written (WTO, 1999): “Tourism, the activity most frequently associated with rest and relaxation, sport and access to culture and nature, should be planned and practiced as a privileged means of individual and collective fulfilment; when practiced with a sufficiently open mind, it is an irreplaceable factor of self-education, mutual tolerance and for learning about the legitimate differences between people and cultures and their diversity.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในโลกรหัสของมารยาทในการท่องเที่ยว ก็เขียน (องค์การ 1999): "การท่องเที่ยว กิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการพักผ่อน และผ่อนคลาย กีฬา และเข้าถึงวัฒนธรรมและธรรมชาติ บ่อยควรวางแผน และประสบการณ์ว่าแต่ละคน และรวมสินค้า อภิสิทธิ์ เมื่อฝึกฝนใจเปิดเพียงพอ ได้สัดส่วน irreplaceable การ ศึกษาตนเอง การยอมรับซึ่งกันและกัน และเรียนรู้เกี่ยวกับกฎหมายความแตกต่างระหว่างคน และวัฒนธรรม และความหลากหลายของพวกเขา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในจรรยาบรรณระดับโลกของการท่องเที่ยวที่ไ​​ด้เขียนไว้ (WTO, 1999): "การท่องเที่ยวและการจัดกิจกรรมที่เกี่ยวข้องบ่อยที่สุดกับการพักผ่อนและผ่อนคลายกีฬาและการเข้าถึงวัฒนธรรมและธรรมชาติที่ควรได้รับการวางแผนและการปฏิบัติเป็นวิธีที่มีสิทธิพิเศษของแต่ละบุคคลและ การปฏิบัติตามรวม; เมื่อได้รับการฝึกฝนด้วยใจที่เปิดกว้างพอก็เป็นปัจจัยที่ไม่สามารถถูกแทนที่ของตัวเองการศึกษาร่วมกันและความอดทนในการเรียนรู้เกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างผู้คนที่ถูกต้องตามกฎหมายและวัฒนธรรมและความหลากหลายของพวกเขา. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในรหัสสากลของจริยธรรมสำหรับการท่องเที่ยวเป็นลายลักษณ์อักษร ( WTO , 1999 ) : " การท่องเที่ยว กิจกรรมที่พบบ่อยที่สุดที่เกี่ยวข้องกับการพักผ่อน , กีฬาและการเข้าถึงวัฒนธรรมและธรรมชาติควรวางแผนและปฏิบัติเป็นสิทธิพิเศษของบุคคลและส่วนรวมหมายถึงการตอบสนอง เมื่อปฏิบัติด้วยจิตใจเปิดพอสมควร มันเป็น ปัจจัยทดแทน ประสิทธิผลของ ,ซึ่งกันและกัน ยอมรับ และเรียนรู้เกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างบุคคล และถูกต้องตามกฎหมาย วัฒนธรรมและความหลากหลายของพวกเขา . "