The therapy of type 2 diabetes mell

The therapy of type 2 diabetes mellitus is symptomatic—the immediate treatment goal remains the day-to-day management of hyperglycaemia and the restoration of glycaemic control. This is preferably achieved with minimal risk of hypoglycaemia and without further weight gain in subjects who are often obese. Principal treatment goals for successful long-term glucose management include reduced comorbidities and mortality (particularly through reduced mirco-, and, to some extent, macrovascular risk) along with an alleviation of any presenting diabetic symptomology, including susceptibility to infection, fatigue, thirst and polyuria. To this end, a chemically diverse range of oral antidiabetic agents can be used, singly or in combination, against a range of molecular targets in an attempt to: limit or delay glucose absorption from the gut (with alpha-glucosidase inhibitors, anti-absorptive ‘starch blockers’); enhance pancreatic insulin release (using sulphonylurea and glinide class insulin secretagogues, as well as the gliptin class incretin enhancers); depress hepatic glucose production (principally with the biguanide class, but also with the use of glitazones and gliptins); enhance peripheral insulin sensitivity/insulin receptor signalling (with the glitazone and biguanide classes); and most recently, prevent glucose reabsorption from the renal filtrate (with the novel gliflozin class of glucose ‘wasters’).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การรักษาเบาหวานชนิดที่ 2 มีอาการ — เป้าหมายรักษาทันทียังคง การจัดการประจำวันของ hyperglycaemia และการคืนค่าของการควบคุมน้ำตาล นี้ควรจะประสบความสำเร็จ มีความเสี่ยงน้อยที่สุด ของภาวะ และ ไม่เพิ่มน้ำหนักเพิ่มเติมในวิชาที่มักจะเป็นโรคอ้วน เป้าหมายการรักษาหลักสำหรับการจัดการน้ำตาลในระยะยาวประสบความสำเร็จรวมถึงโรคประจำตัวที่ลดลงและอัตราการตาย (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผ่านลดลงนี้- และ ในบาง กรณี ความเสี่ยง macrovascular) พร้อมกับการบรรเทาของใด ๆ symptomology เบาหวานที่นำเสนอ รวมถึงความไวต่อการติดเชื้อ ความล้า ความกระหาย และ polyuria ด้วยเหตุนี้ สารเคมีหลากหลายตัวแทน antidiabetic ปากสามารถใช้ singly หรือ ชุด กับช่วงของโมเลกุลเป้าหมายในความพยายามที่จะ: วงเงินหรือหน่วงเวลาการดูดซึมกลูโคสจากลำไส้ (มี alpha-glucosidase ดูดซึมป้องกัน 'บล็อคแป้ง'); เพิ่มอินซูลินที่ตับอ่อนปล่อย (ใช้ sulphonylurea และ secretagogues glinide ระดับอินซูลิน เป็น gliptin คลา incretin เพิ่ม); กดผลิตน้ำตาลในตับ (พละ กับคลา biguanide แต่ยัง มีการใช้ glitazones และ gliptins); เพิ่มตัวรับไว/อินซูลินอินซูลินต่อพ่วงสัญญาณ (กับ glitazone และ biguanide เรียน); และเมื่อเร็ว ๆ นี้ ป้องกันดูดกลูโคสจากการกรองที่ไต (กับคลา gliflozin นวนิยายของกลูโคส 'wasters')

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาของเบาหวานชนิดที่ 2 คืออาการ-เป้าหมายการรักษาทันทียังคงจัดการแบบวันต่อวันของ hyperglycaemia และการฟื้นฟูของการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด นี่คือความสำเร็จโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีความเสี่ยงน้อยที่สุดของภาวะและไม่มีน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นต่อไปในวิชาที่มักจะเป็นโรคอ้วน เป้าหมายการรักษาหลักสำหรับการจัดการน้ำตาลในระยะยาวที่ประสบความสำเร็จรวมถึงการป่วยและอัตราการตายลดลง (โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านการลด mirco- และบางส่วนมีความเสี่ยงหลอดเลือดใหญ่) พร้อมกับการบรรเทาโรคเบาหวาน symptomology ใด ๆ ที่รวมทั้งความไวต่อการติดเชื้อความเมื่อยล้าและกระหาย polyuria ด้วยเหตุนี้ความหลากหลายทางเคมีของตัวแทนเบาหวานในช่องปากสามารถใช้เดี่ยว ๆ หรือใช้ร่วมกับช่วงของเป้าหมายโมเลกุลในความพยายามที่จะใช้งาน: จำกัด หรือการดูดซึมกลูโคสล่าช้าจากลำไส้ (มีสารยับยั้ง alpha-glucosidase ป้องกันการดูดซึม 'บล็อคแป้ง'); เพิ่มการปล่อยอินซูลินในตับอ่อน (ใช้ sulphonylurea และชั้น glinide secretagogues อินซูลินตลอดจนการเพิ่มระดับ gliptin incretin) ที่; กดดันการผลิตน้ำตาลในตับ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับระดับ biguanide แต่ยังมีการใช้ glitazones และ gliptins) ที่; เพิ่มศักยภาพในการต่อพ่วงรับความไวของอินซูลิน / อินซูลินส่งสัญญาณ (ที่มี glitazone และการเรียน biguanide); และส่วนใหญ่เมื่อเร็ว ๆ นี้ป้องกันการดูดซึมกลูโคสจากการกรองของไต (ที่มีระดับ gliflozin นวนิยายของกลูโคส 'ฟุ่มเฟือย')

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรักษาของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 อาการการรักษาทันทีเป้าหมายยังคงการจัดการแบบวันต่อวันของ hyperglycaemia และฟื้นฟูควบคุมไกลซีมิก . นี้คือโดยเฉพาะอย่างยิ่งประสบกับความเสี่ยงน้อยที่สุดของ hypoglycaemia และไม่มีเพิ่มเติมน้ำหนักผู้ป่วยที่มักจะอ้วน เป้าหมายในการรักษาหลักสำหรับการจัดการระยะยาวที่ประสบความสำเร็จ ได้แก่ กลูโคส ลดโรคร่วมและการตาย ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่าน mirco - ลดลง และในบางพื้นที่ macrovascular ความเสี่ยงพร้อมกับบรรเทาใด ๆเสนอ symptomology เบาหวาน รวมทั้งความไวต่อการติดเชื้อ อ่อนเพลีย กระหายน้ำ และ polyuria . ทั้งนี้ ช่วงที่อยู่ที่หลากหลายของปากกว่าตัวแทนสามารถใช้เดี่ยว ๆหรือในการรวมกันกับช่วงของเป้าหมายโมเลกุลในความพยายามที่จะ จำกัด หรือการดูดซึมกลูโคส : ความล่าช้าจากลำไส้ ( แอลฟากลูโคซิเดสยับยั้งป้องกันการดูดซึมแป้งป้าย " " ) ; เพิ่มการปล่อยอินซูลิน ตับอ่อน ( ใช้ sulphonylurea glinide และคลาส อินซูลิน secretagogues ตลอดจน gliptin คลาสอินครีติน enhancers ) ; กดการผลิตกลูโคสตับ ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับไบกัวไนด์ คลาส แต่ยังมีการใช้ glitazones และ gliptins ) ; เพิ่มความไวของอินซูลินอินซูลินอุปกรณ์ต่อพ่วง / ตัวรับสัญญาณ ( กับ glitazone ไบกัวไนด์และชั้นเรียน ) และส่วนใหญ่เมื่อเร็ว ๆนี้ป้องกันไม่ให้กลูโคสจากการกรองของไต ( แก้วกับ ชั้น gliflozin นวนิยายของกลูโคส wasters " " )