Telling lies to the young is wrong.

Telling lies to the young is wrong.
Proving to them that lies are true is wrong.
The young know what you mean. The young are people.
Tell them the difficulties can't be counted,
And let them see not only what will be
But see with clarity these present times.
YEVGENY YEVTUSHENKO
Education for designers (like nearly all education) is based on the learning of skills and the acquisition of a philosophy. It is unfortunate that
in our design schools both of these are wrong. The skills we teach are too often related to processes and working methods of an age just
coming to a close. The philosophy is an equal mixture of the kind of self-expressive bohemian individualism best expressed in la vie boheme
and a profit-oriented, brutal commercialism. Moreover, at best the 'method' of transmitting all this is almost half a century old.
In 1929 the Albert Langen Verlag of Munich published the book Von Material zu Architektur by Laszlo Moholy-Nagy as Volume 14 for the
Bauhaus. Moholy-Nagy attempted to find new ways of involving young people with the interface between technology and design, design and
the crafts, design and art. Possibly the most important idea was to have students experiment directly with tools, machines, and materials.
Technological development did not end with the electric band-saw sheltered in some Bauhaus basement in 1919. To base education on this
kind of development is to ignore data-processing, computer technology, remote handling mechanisms, jet aeroplanes, space research: in fact
all that science and research have developed for mankind in this, their most productive half century.
When Moholy-Nagy started the 'New Bauhaus' (later the Institute of Design) in Chicago, the book was republished (by Norton in 1938) under
the title The New Vision. An expanded and lavishly illustrated re-hash of all this was brought out shortly after Moholy-Nagy's death under the
title Vision in Motion in 1947. And now, nearly a quarter of a century later, this 1947 re- hash of a 1938 translation of a 1929 book describing
design experiments carried on in 1919 still forms the basic design curriculum at nearly all American and European schools. Happily,
experiment turned into tradition marches into the second half of the century. Can we wonder that students are bored ? Can we wonder that our
young people no longer consider the university and its courses relevant to living ? Surely a student entering a design school or university in
September of, say, 1971, must be educated to operate effectively in a professional world starting in 1976, and foresee ably he will reach the
height of his professional competence in 1995, or the year 2000.
Learning must be an ecstatic experience, as George B. Leonard maintains in Education and Ecstasy. At best, for instance, learning to drive a
car is ecstatic (as any sixteen-year-old will tell you). To drive an automobile demands a fantastic combination of motor co-ordination,
physiological, and psychological skills. Watch the thousands of people driving along the Los Angeles Freeway at 5.00 p.m. any afternoon.
People controlling 2 tons of steel and machinery, hurtling along at better than 60 miles per hour, with the distances between cars to be
measured in inches. It is an impressive performance. It is a learned skill. And it just possibly may be the most highly structured noninstinctual
activity these drivers engage in their entire lives. They drive superbly well; the clue to their performance lies in the original method
of learning how to drive. For to learn is to change. Education is a process in which the environment changes the learner, and the learner
changes the environment. In other words, both are interactive. Both the learner driver and his car, as well as road system, other cars, and his
teacher, are locked into a self-regenerating system in which each slight perfection of every slight skill is immediately rewarded or positively
reinforced. To return to George B. Leonard (on page 39 in Education and Ecstasy):

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บอกอยู่ยังไม่ถูกต้องพิสูจน์ให้อยู่จริงไม่ถูกต้องหนุ่มสาวรู้ว่าคุณหมายถึงอะไร คนหนุ่มสาวได้บอกพวกเขาไม่นับ ความยากลำบากและให้ดูไม่ ว่าจะเป็นแต่เห็น มีความชัดเจนในยุคปัจจุบันYEVGENY YEVTUSHENKOการศึกษาสำหรับนักออกแบบ (เช่นการศึกษาเกือบทั้งหมด) ขึ้นอยู่กับการเรียนรู้ทักษะและซื้อของปรัชญา ก็โชคร้ายที่โรงเรียนทั้งสองนี้ไม่ไม่ถูกต้องในการออกแบบของเรา ทักษะเราสอนมากเกินไปมักจะเกี่ยวข้องกับกระบวนการ และวิธีการทำงานของอายุเพียงมาใกล้ชิด ปรัชญาคือ การผสมเท่าของ self-expressive โบฮีเมียปัจเจกสุดแสดงในลาวีโบเฮเมและพบกำไรแปลก โหดร้าย นอกจากนี้ ดีที่สุด 'วิธี' การส่งผ่านทั้งหมดนี้ได้เกือบครึ่งศตวรรษเก่า ในปีพ.ศ. 2472 Verlag Langen อัลเบิร์ตของมิวนิคเผยแพร่หนังสือวัสดุฟอน zu Architektur โดย Laszlo Moholy-Nagy 14 เสียงสำหรับการแสวงการ Moholy-Nagy พยายามค้นหาวิธีใหม่ในการเกี่ยวข้องกับเยาวชน ด้วยอินเทอร์เฟซระหว่างเทคโนโลยีและการออกแบบ ออกแบบ และงานฝีมือ ออกแบบ และศิลปะ อาจเป็นความคิดที่สำคัญที่สุดคือให้นักเรียนทดลองโดยตรง กับเครื่องมือ เครื่องจักร วัสดุได้พัฒนาเทคโนโลยีได้ไม่สิ้นสุดกับการไฟฟ้าเลื่อยกายในบางดินแสวง 1919 การศึกษาพื้นฐานนี้ชนิดของการพัฒนาคือการ ละเว้นการประมวล ผลข้อมูล เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ กลไกการจัดการระยะไกล เจ็ท aeroplanes พื้นที่วิจัย: ในความเป็นจริงทั้งหมดที่มีพัฒนาวิทยาศาสตร์และการวิจัยในมนุษย์นี้ ครึ่งศตวรรษของพวกเขามากที่สุดเมื่อ Moholy-Nagy เริ่ม ' ใหม่แสวง ' (ภายหลังสถาบันออกแบบ) ในชิคาโก หนังสือถูกประกาศ (โดย Norton ใน 1938) ภายใต้เรื่องวิสัยทัศน์ใหม่ การขยาย และตกแต่งอย่างหรูหราพร้อมรูปภาพใหม่แฮชทั้งหมดนี้ถูกนำออกหลังจากตาย Moholy Nagy ภายใต้การเรื่องวิสัยทัศน์ในการเคลื่อนไหวใน และตอนนี้ เกือบสี่ศตวรรษต่อมา re-แฮนี้ 1947 แปล 1938 หนังสือ 1929 อธิบายออกแบบการทดลองที่ดำเนินใน 1919 ยังคงใช้พื้นฐานการออกแบบหลักสูตรที่โรงเรียนอเมริกัน และยุโรปเกือบทั้งหมด อย่างมีความสุขทดลองเปลี่ยนเป็น marches ประเพณีในครึ่งหลังของศตวรรษ เราสามารถทราบว่า นักเรียนจะเบื่อหรือไม่ เราสามารถทราบที่ของเราคนหนุ่มสาวไม่พิจารณามหาวิทยาลัยและหลักสูตรเกี่ยวข้องกับชีวิตหรือไม่ แน่นอนว่านักเรียนเข้าออกโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยกันยายนพ.ศ. พูด 2514 ต้องศึกษาการใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพในโลกมืออาชีพเริ่มต้นในปี 1976 และเล็งเห็นสามารถเขาจะถึงความสูงของสายอาชีพใน 1995 หรือปี 2000เรียนรู้ต้องเป็นประสบการณ์สุขสันต์ จอร์จ B. Leonard รักษาศึกษาและ Ecstasy ดีที่สุด เช่น เรียนขับรถเป็นสุขสันต์ (เป็นทุกหกปีจะบอกคุณ) ขับรถยนต์ต้องการรวมประสานมอเตอร์ ยอดเยี่ยมphysiological, and psychological skills. Watch the thousands of people driving along the Los Angeles Freeway at 5.00 p.m. any afternoon.People controlling 2 tons of steel and machinery, hurtling along at better than 60 miles per hour, with the distances between cars to bemeasured in inches. It is an impressive performance. It is a learned skill. And it just possibly may be the most highly structured noninstinctualactivity these drivers engage in their entire lives. They drive superbly well; the clue to their performance lies in the original methodof learning how to drive. For to learn is to change. Education is a process in which the environment changes the learner, and the learnerchanges the environment. In other words, both are interactive. Both the learner driver and his car, as well as road system, other cars, and histeacher, are locked into a self-regenerating system in which each slight perfection of every slight skill is immediately rewarded or positivelyreinforced. To return to George B. Leonard (on page 39 in Education and Ecstasy):

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โกหกคนหนุ่มสาวที่เป็นธรรม.
พิสูจน์ให้พวกเขาว่าการโกหกเป็นจริงเป็นสิ่งที่ผิด.
หนุ่มรู้ว่าสิ่งที่คุณหมายถึง หนุ่มเป็นคน.
บอกพวกเขายากลำบากที่ไม่สามารถนับและให้พวกเขาเห็นไม่เพียง แต่สิ่งที่จะเป็น แต่เห็นมีความชัดเจนเหล่านี้ครั้งปัจจุบัน. Yevgeny ตูเชนโก้ศึกษาเพื่อการออกแบบ(เช่นการศึกษาเกือบทั้งหมด) จะขึ้นอยู่กับการเรียนรู้ทักษะ และการได้มาของปรัชญาที่ มันเป็นโชคร้ายที่ในโรงเรียนการออกแบบของเราทั้งสองคนนี้เป็นสิ่งที่ผิด ทักษะที่เราสอนมักจะเกี่ยวข้องกับกระบวนการเกินไปและวิธีการทำงานที่อายุเพียงมาปิด ปรัชญาเป็นส่วนผสมที่เท่ากันของชนิดของปัจเจกโบฮีเมียตัวเองที่แสดงออกแสดงที่ดีที่สุดในลา Boheme Vie และกำไรที่มุ่งเน้นการเป็นพ่อค้าที่โหดร้าย นอกจากนี้ที่ดีที่สุด 'วิธีการ' ของการส่งทั้งหมดนี้เป็นเกือบครึ่งศตวรรษเก่า. ในปี 1929 อัลเบิร์เวอร์เงนมิวนิคได้ตีพิมพ์หนังสือฟอนวัสดุ zu Architektur โดย Laszlo Moholy-Nagy เป็นปีที่ 14 สำหรับBauhaus Moholy-Nagy พยายามที่จะหาวิธีการใหม่ของการที่เกี่ยวข้องกับคนหนุ่มสาวที่มีอินเตอร์เฟซระหว่างเทคโนโลยีและการออกแบบ, การออกแบบและฝีมือการออกแบบและศิลปะ อาจจะเป็นความคิดที่สำคัญที่สุดก็คือจะมีนักเรียนทดลองโดยตรงกับเครื่องมือเครื่องจักรและวัสดุ. การพัฒนาเทคโนโลยีไม่ได้จบลงด้วยการไฟฟ้าวงเลื่อยที่กำบังในบางชั้นใต้ดิน Bauhaus ในปี 1919 เพื่อการศึกษาฐานเกี่ยวกับเรื่องนี้ชนิดของการพัฒนาคือการละเว้นข้อมูล-processing เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์กลไกการจัดการระยะไกล, เครื่องบินเจ็ท, การวิจัยพื้นที่: ในความเป็นจริง. ทั้งหมดว่าวิทยาศาสตร์และการวิจัยได้มีการพัฒนาสำหรับมนุษย์ในเรื่องนี้ครึ่งหนึ่งของพวกเขามีประสิทธิภาพมากที่สุดในศตวรรษที่เมื่อ Moholy-Nagy เริ่มต้นใหม่ Bauhaus '(ต่อสถาบัน ของการออกแบบ) ในชิคาโกหนังสือเล่มนี้ถูกตีพิมพ์ซ้ำ (โดยนอร์ตันในปี 1938) ภายใต้ชื่อวิสัยทัศน์ใหม่ ที่มีการขยายและการแสดงอย่างหรูหราอีกกัญชาทั้งหมดนี้ถูกนำออกมาหลังจากการตาย Moholy-Nagy ภายใต้วิสัยทัศน์ในเรื่องการเคลื่อนไหวในปี1947 และตอนนี้เกือบหนึ่งในสี่ของศตวรรษต่อมานี้ 1,947 กัญชาใหม่ 1938 ของการแปล 1929 หนังสือที่อธิบายการทดลองดำเนินการเกี่ยวกับการออกแบบในปี1919 ยังคงรูปแบบการเรียนการสอนการออกแบบขั้นพื้นฐานที่เกือบทุกโรงเรียนอเมริกันและยุโรป อย่างมีความสุขทดลองกลายเป็นประเพณีเดินเข้ามาในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ เราสามารถสงสัยว่านักเรียนกำลังเบื่อ? เราสามารถที่เราสงสัยว่าคนหนุ่มสาวไม่พิจารณามหาวิทยาลัยและหลักสูตรที่เกี่ยวข้องกับการมีชีวิตอยู่? แน่นอนนักเรียนเข้าโรงเรียนการออกแบบหรือมหาวิทยาลัยในเดือนกันยายนของการพูด, ปี 1971 จะต้องได้รับการศึกษาในการดำเนินงานได้อย่างมีประสิทธิภาพในโลกมืออาชีพเริ่มต้นในปี 1976 และคาดหวังด้วยความสามารถเขาจะไปถึงความสูงของความเป็นมืออาชีพของเขาในปี1995 หรือปี 2000 . การเรียนรู้จะต้องเป็นประสบการณ์ที่มีความสุขในขณะที่จอร์จบีเลียวนาร์ดยังคงอยู่ในการศึกษาและความปีติยินดี ที่ดีที่สุดเช่นการเรียนรู้การขับรถมีความสุข (ใด ๆ สิบหกปีจะบอกคุณ) เพื่อที่จะขับรถยนต์เรียกร้องการผสมผสานที่ยอดเยี่ยมของมอเตอร์ประสานทางสรีรวิทยาและทักษะทางด้านจิตใจ ชมหลายพันคนขับรถไปตามลอสแอทางด่วนที่ 05:00 ในช่วงบ่าย ๆ . คนควบคุม 2 ตันเหล็กและเครื่องจักรพุ่งพร้อมที่ดีกว่า 60 ไมล์ต่อชั่วโมงกับระยะทางระหว่างรถที่จะวัดในนิ้ว มันเป็นประสิทธิภาพที่น่าประทับใจ มันเป็นทักษะที่ได้เรียนรู้ และมันก็อาจจะเป็นโครงสร้างที่สูงที่สุด noninstinctual กิจกรรมไดรเวอร์เหล่านี้มีส่วนร่วมในชีวิตของพวกเขา พวกเขาขับรถที่ยอดเยี่ยมดี; เบาะแสเพื่อประสิทธิภาพการทำงานของพวกเขาอยู่ในวิธีการเดิมของการเรียนรู้วิธีการขับรถ สำหรับการเรียนรู้คือการเปลี่ยน การศึกษาเป็นกระบวนการที่สภาพแวดล้อมที่มีการเปลี่ยนแปลงผู้เรียนและผู้เรียนมีการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อม ในคำอื่น ๆ ทั้งมีการโต้ตอบ ทั้งสองคนขับรถผู้เรียนและรถของเขาเช่นเดียวกับระบบถนน, รถยนต์อื่น ๆ ของเขาและครูจะถูกล็อคในระบบปฏิรูปตัวเองซึ่งในแต่ละความสมบูรณ์แบบของสกิลเล็กน้อยเล็กน้อยทุกคนจะได้รับรางวัลทันทีหรือบวกเสริม ย้อนกลับไปยังจอร์จบีเลียวนาร์ด (ในหน้า 39 ในการศึกษาและความปีติยินดี):