During this time I was sent two won

During this time I was sent two wonderful letters by Holmes.
He had brought his work on the Russian mystery to a successful end, and had gone from Russia to Ceylon, where the sudden death of a rich tea-planter offered him the interest and excitement he needed. The Holmes who wrote these letters to me sounded like the old Holmes that I knew.
'He is dangerous when he is bored and uses cocaine,' I thought. 'When he is enjoying his work, London is safe.'
One day in March, as I walked along Baker Street, I saw a light in Holmes's window, and knew that he had returned. I went in, and he welcomed me like the dear old friend he had been. All evening we sat by the fire, and he told me everything that had happened in Russia and Ceylon. But what I really wanted to hear about was Moriarty's death, and about that he said not one word.
At last I could wait no longer.
'My dear Holmes,' I said. 'It is almost midnight, and you still have not told me how Moriarty died!'
At once his face went white, and his eyes became fixed in a stare. He sat silent and unmoving, as the seconds passed.
Then he said, 'I'm sorry, Watson. I was thinking about something to do with my last case. What did you say?' 'Moriarty,' I repeated. 'You have not told me how he died.' 'He has gone,' he said. 'That is all that anyone needs to know about him.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่วงนี้ ผมถูกส่งสองตัวที่ยอดเยี่ยม โดยโฮลมส์เขาได้นำงานของเขาบนลึกลับรัสเซียไปสิ้นสุดประสบความสำเร็จ และตำแหน่งจากรัสเซียซีลอน ที่เสียชีวิตอย่างกะทันหันของการปลูกชาที่อุดมไปด้วยให้เขาสนใจและตื่นเต้นที่เขาต้องการ โฮลมส์ที่เขียนตัวอักษรเหล่านี้ให้ฉันฟังเหมือนเก่าโฮล์มส์ที่ฉันรู้ผมคิดว่า 'เขาเป็นอันตรายเมื่อเขาเบื่อ และใช้โคเคน 'เมื่อเขามีความสุขกับงานของเขา ลอนดอนได้'วันหนึ่งในเดือนมีนาคม ผมเดินบนถนนเบเกอร์ ฉันเห็นไฟในหน้าต่างของโฮล์มส์ และรู้ว่า เขาได้กลับ ทั่วไป และเขาต้อนรับฉันเหมือนเพื่อนเก่ารักเขาได้ ทุกเย็นเรานั่ง โดยไฟ และเขาบอกทุกอย่างที่เกิดในรัสเซียและซีลอน แต่สิ่งที่ต้องการจริง ๆ ได้ยินเกี่ยวกับของในมุมไบตาย และเกี่ยวกับการที่ เขากล่าวคำไม่ในที่สุด ฉันสามารถรออีกต่อไป'ฉันรักโฮล์มส์ ที่ผมกล่าวว่า 'ก็เกือบเที่ยงคืน และคุณยังไม่บอกวิธีในมุมไบตาย'ครั้งหน้าก็ขาว และตาของเขากลายเป็นถาวรใน stare เขานั่งเงียบ และ ลวิตก เป็นวินาทีที่ผ่านไปเขากล่าว ว่า, ' ขอ Watson ฉันคิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างกับกรณีของฉันครั้งสุดท้าย อะไรนะ?' 'ในมุมไบ ฉันซ้ำ 'คุณไม่บอกว่า เขาเสียชีวิต' เขากล่าวว่า 'เขาได้หายไป 'ที่เป็นที่คนต้องรู้เขา'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงเวลานี้ผมถูกส่งตัวอักษรสองตัวที่ยอดเยี่ยมโดยโฮล์มส์.
เขาได้นำผลงานของเขาในความลึกลับของรัสเซียไปยังจุดสิ้นสุดที่ประสบความสำเร็จและได้หายไปจากรัสเซียไปยังประเทศศรีลังกาที่เสียชีวิตอย่างกะทันหันของที่อุดมไปด้วยชาชาวไร่เสนอให้เขาสนใจและความตื่นเต้น เขาต้องการ. โฮล์มส์ที่เขียนตัวอักษรเหล่านี้ให้ฉันฟังเหมือนเก่าโฮล์มส์ที่ฉันรู้.
'เขาเป็นอันตรายเมื่อเขาเบื่อและใช้โคเคน' ฉันคิดว่า 'เมื่อเขามีความสุขกับการทำงานของเขาในกรุงลอนดอนมีความปลอดภัย.
วันหนึ่งในเดือนมีนาคมขณะที่ผมเดินไปตามถนนเบเกอร์ผมเห็นแสงไฟในหน้าต่างโฮล์มส์และรู้ว่าเขาเพิ่งกลับมา ผมไปในและเขายินดีกับฉันเหมือนเพื่อนเก่าที่รักของเขาได้รับ ตอนเย็นทั้งหมดที่เรานั่งอยู่ด้วยไฟและเขาบอกผมว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในรัสเซียและประเทศศรีลังกา แต่สิ่งที่ผมอยากจะได้ยินเกี่ยวกับความตายอริอาร์ตี้และเกี่ยวกับการที่เขาบอกว่าไม่ได้คำเดียว.
ที่สุดท้ายที่ฉันจะรออีกต่อไป.
'ที่รักของโฮล์มส์ของฉัน' ฉันกล่าวว่า 'มันเกือบจะเที่ยงคืนและคุณยังไม่ได้บอกฉันว่าอริอาร์ตี้ตาย!'
ที่เมื่อใบหน้าของเขาไปสีขาวและดวงตาของเขากลายเป็นที่แก้ไขใน Stare เขานั่งเงียบและ unmoving เป็นวินาทีที่ผ่านมา.
แล้วเขาก็พูดว่า 'ฉันขอโทษวัตสัน ฉันคิดเกี่ยวกับสิ่งที่จะทำอย่างไรกับกรณีล่าสุดของฉัน คุณพูดอะไร?' 'อริอาร์ตี้' ผมซ้ำแล้วซ้ำอีก 'คุณยังไม่ได้บอกฉันว่าเขาเสียชีวิต. 'เขาได้หายไป "เขากล่าว 'นั่นเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการที่จะรู้เกี่ยวกับเขา.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระหว่างนี้ผมส่งสองตัวอักษรที่ยอดเยี่ยม โดย โฮล์มส์เขาได้นำผลงานของเขาในความลึกลับ รัสเซีย ไปสิ้นสุดที่ประสบความสำเร็จ และได้หายไปจากรัสเซียไปยังศรีลังกา ซึ่งการเสียชีวิตอย่างกระทันหันของชาวไร่ชามากมายให้ความสนใจและความตื่นเต้นที่เขาต้องการ โฮล์ม ที่เขียนจดหมายนี่ให้ฉันฟังดูเหมือนโฮล์ม เก่า ที่ผมรู้จัก" เขาอันตราย เมื่อเขาเบื่อและใช้โคเคน , " " ฉันคิด เมื่อเขาสนุกกับงานของเขา ลอนดอนเป็นที่ปลอดภัยวันหนึ่งในเดือนมีนาคม ขณะที่ฉันเดินไปตามถนนเบเกอร์ ผมเห็นแสงไฟใน Holmes เป็นหน้าต่าง และรู้ว่าเขาได้กลับมาแล้ว ฉันเดินเข้าไป เขาต้อนรับผมเหมือนรักเก่าเพื่อนเขาได้ ทุกเย็น เรานั่งผิงไฟและเขาบอกฉันว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในรัสเซียและซีลอน . แต่สิ่งที่ฉันต้องการจะได้ยินเกี่ยวกับ มอริอาตี้ ตาย แล้วเรื่องที่เขาบอกว่าไม่คำเดียวสุดท้ายผมอาจจะรออีกต่อไป" โฮล์มส์ที่รัก " " ผมพูด มันเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว เธอยังไม่ได้บอกข้าว่า มอริอาตี้ ตาย !เมื่อใบหน้าของเขาซีดเผือด ตาของเขาเริ่มคงที่ในสายตา เขานั่งเงียบและไม่ขยับ เป็นวินาทีที่ผ่านไปแล้วเขาพูดว่า " ผมขอโทษ วัตสัน ฉันกำลังคิดเรื่องที่จะทำในคดีสุดท้ายของผม คุณพูดเรื่องอะไร ? " " มอริอาตี้ " " ฉันถามย้ำ คุณไม่ได้บอกฉันว่าเขาตายแล้ว " " เขาได้หายไป " เขาพูด " นั่นคือสิ่งที่ทุกคนต้องการทราบเกี่ยวกับเขา