The case studies presented suggest

The case studies presented suggest that significantly
better performance of the industrial system is possible
without relying on the development of 'step change'
technologies. Instead change is achieved through innovative
thinking and careful planning. The examples range in scope;
some address individual aspects of the industrial system in
which they operate e.g. Production (Toyota), others address
the wider system of manufacturing1 which can include
product design, production, materials flow and the business
model (Xerox, Vitsoe).
Whilst it is important to address the impact of each aspect
of the industrial system and pursue aggressive reduction in
the impact of specific activities, we must also examine the
operation of the whole system. Efficiently manufacturing
products that are inefficient in use, for example, is not
enough. This approach can even result in substantially
negative outcomes when efficiency gains or cost reductions
result in increases in consumption (the so-called Rebound
Effect).
The greatest opportunity to reduce the impact of the
industrial system on the planet arises when we consider
the whole system. The optimisation of any individual
component of the industrial system – be it the design,
manufacture, delivery or recovery of products, materials and
services – is inherently constrained by the other aspects of
the system.
Not every system will be able to reconfigure its business
model or 'green' its existing manufacturing process – this is
why the whole system must be considered when addressing
the environmental implications of the business. Only by
using this broader frame of reference can we access change
on the scale the planet requires.
Here a new shared understanding and mental model
of a future industrial system is urgently needed. Many
researchers and academics have already contributed
valuable new ways of thinking about our industrial system2
(see box opposite) but many of these paradigms have not
been adopted and integrated into the way we study, teach
and consult on industrial systems. All manufacturing scholars
should consider how their work can contribute to creating
a sustainable industrial system – whether by building upon
existing approaches or by conceiving completely new ideas.
This implies we must each gain a better understanding of
how our current work – whether in production technology,
supply chain, innovation or strategy – impacts on the shape
of the industrial system. With a better understanding of the
interactions between the ecosystem, the industrial system
and our own specialist knowledge, we can begin to explore
changes to our teaching, research and practice.
Technology development is essential to achieve significant
changes to resource efficiency but considerable potential
also lies in applying existing practices and knowledge
to a broader view of the industrial system. In parallel
with technology-based research we should broaden the
boundaries of the systems we operate in and integrate
elements/variables to achieve system-wide improvements.
In particular we should include externalities such as
environmental impacts, the end-of-life phase, the use
phase and social implications into our perspective. These
perspectives are not well represented in our current
understanding and teaching of industrial systems, and
the manner in which we do research, teach students and
inform industry is not yet fit for the challenge to create a
sustainable industrial system.
System thinking
The design of sustainable industrial systems requires ‘system
thinking’. This implies:
a better understanding of the relationship • between the
industrial and ecosystems
• a better understanding of customer value
• new mental models to reflect the need for 'closed loop'
cycles for components and materials (where materials are
not lost to the system), networked-distributed production,
system resilience and learning from biological examples
• increased sharing between disciplines
• new systems of education, training and research
• much closer collaboration between consumers, industry
and policy makers
Systems thinking provides the foundation for a proactive
approach to the design of industrial systems. Industrial
practice has already embarked on a period of significant
change; industrial education, research and policy must
accelerate to support that change and enable further
experimentation. The evidence that we have seen from
the case studies demonstrates that dramatic improvements
can be made at the level of sub-systems, such as factories
or businesses. In parallel, however, it will be necessary to
develop the understanding and capabilities necessary to
enable changes in the whole industrial system.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรณีศึกษาที่นำมาแนะนำที่มีนัยสำคัญประสิทธิภาพของระบบอุตสาหกรรมได้โดยไม่ต้องพึ่งพาการพัฒนา 'เปลี่ยนแปลงขั้นตอน'เทคโนโลยี แต่ ทำการเปลี่ยนแปลงผ่านนวัตกรรมความคิดและพิถีพิถัน ช่วงตัวอย่างในขอบเขตบางระบบอุตสาหกรรมในแต่ละด้านซึ่งพวกเขาทำงานเช่นผลิต (โตโยต้า), อื่น ๆ ที่อยู่ระบบ manufacturing1 ซึ่งสามารถรวมกว้างผลิตภัณฑ์การออกแบบ ผลิต ขั้นตอนการผลิต และธุรกิจแบบจำลอง (Xerox, Vitsoe)ในขณะที่ต้องของแต่ละด้านระบบอุตสาหกรรม และไล่ลดการก้าวร้าวผลกระทบของกิจกรรมที่ระบุ เราต้องยังตรวจสอบการการดำเนินงานของทั้งระบบ ผลิตได้อย่างมีประสิทธิภาพผลิตภัณฑ์ที่จะไม่ใช้ ตัวอย่าง ไม่พอ วิธีการนี้อาจจะส่งผลมากลบผลลัพธ์เมื่อกำไรประสิทธิภาพ หรือต้นทุนลดส่งผลให้เพิ่มปริมาณการใช้ (เรียกว่าฟื้นตัวผล)โอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเพื่อลดผลกระทบของการระบบอุตสาหกรรมในโลกเกิดขึ้นเมื่อเราพิจารณาทั้งระบบ เพิ่มประสิทธิภาพของบุคคลใด ๆส่วนประกอบของระบบอุตสาหกรรม – ไม่ว่าจะเป็นการออกแบบผลิต จัดส่ง หรือกู้คืนข้อมูลของผลิตภัณฑ์ วัสดุ และบริการ – ความได้จำกัด โดยลักษณะของการระบบไม่ทุกระบบจะสามารถกำหนดค่าใหม่ของธุรกิจรูปแบบ หรือ 'สีเขียว' ที่มีอยู่ของกระบวนการผลิต – นี่คือเหตุการเมื่อแก้ปัญหาต้องพิจารณาทั้งระบบผลกระทบสิ่งแวดล้อมของธุรกิจ โดยเฉพาะใช้กรอบอ้างอิงนี้กว้างขึ้นเราได้เปลี่ยนแปลงหรือไม่ในระดับที่ต้องการโลกที่นี่ใหม่ใช้ร่วมกันแบบความเข้าใจ และจิตใจระบบอุตสาหกรรมในอนาคตเร่งด่วนจำเป็น หลายนักวิจัยและนักวิชาการได้แล้วส่งมีวิธีใหม่ในการคิดเกี่ยวกับ system2 อุตสาหกรรมของเรา(ดูกล่องที่ตรงกันข้าม) แต่ของ paradigms เหล่านี้มิได้ถูกนำมาใช้ และรวมเป็นวิธีการเราเรียน สอนและให้คำปรึกษาเกี่ยวกับระบบอุตสาหกรรม นักวิชาการผลิตทั้งหมดควรพิจารณาการทำงานสามารถมีส่วนร่วมเพื่อสร้างระบบอุตสาหกรรมแบบยั่งยืนว่าตามอาคารตามวิธีการที่มีอยู่ หรือการตั้งครรภ์โดยความคิดใหม่ทั้งหมดนี้หมายถึงเราต้องละเพื่อความเข้าใจของปัจจุบันเราทำงานอย่างไร – ในเทคโนโลยีการผลิตซัพพลายเชน นวัตกรรม หรือ กลยุทธ์ – ผลกระทบต่อรูปร่างระบบอุตสาหกรรม ด้วยความเข้าใจของการโต้ตอบระหว่างระบบนิเวศ ระบบอุตสาหกรรมและความรู้ผู้เชี่ยวชาญของเรา เราสามารถเริ่มต้นสำรวจการเปลี่ยนแปลงการสอน การวิจัย และปฏิบัติพัฒนาเทคโนโลยีเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้บรรลุอย่างมีนัยสำคัญการเปลี่ยนแปลงทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพแต่มีศักยภาพมากยัง อยู่ในการปฏิบัติที่มีอยู่และความรู้มุมมองที่กว้างขึ้นของระบบอุตสาหกรรม ควบคู่กันด้วยเทคโนโลยีการวิจัย เราควรขยายการขอบเขตของระบบเรามีใน และรวมองค์ประกอบ/ตัวแปรเพื่อให้ปรับปรุงระบบการโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เราควรรวม externalities เช่นขั้นตอนสุดท้ายของชีวิต การใช้ ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมขั้นตอนและผลกระทบทางสังคมในมุมมองของเรา เหล่านี้มุมมองที่ไม่ดีแสดงถึงในปัจจุบันของเราความเข้าใจและสอนระบบอุตสาหกรรม และอย่างที่เราค้นคว้า สอนนักเรียน และแจ้งอุตสาหกรรมจะไม่ได้พอดีสำหรับความท้าทายเพื่อสร้างความระบบอุตสาหกรรมอย่างยั่งยืนระบบความคิดต้องการการออกแบบระบบอุตสาหกรรมยั่งยืน ' ระบบคิด ' นี้หมายถึง:ความเข้าใจของ•ความสัมพันธ์ระหว่างการอุตสาหกรรมและระบบนิเวศ•ความเข้าใจของลูกค้าค่า•จิตรุ่นใหม่ถึงต้อง 'ปิดวง'วงจรสำหรับส่วนประกอบและวัสดุ (วัสดุไม่แพ้ระบบ), เชื่อมต่อเครือข่ายกระจายการผลิตความยืดหยุ่นของระบบและเรียนรู้จากตัวอย่างชีวภาพ•เพิ่มขึ้นร่วมกันระหว่างสาขา•ระบบใหม่ของการศึกษา ฝึกอบรม และวิจัย•มากร่วมกันใกล้ชิดระหว่างผู้บริโภค อุตสาหกรรมและผู้กำหนดนโยบายระบบคิดให้พื้นฐานสำหรับการเชิงรุกวิธีการออกแบบของระบบอุตสาหกรรม โรงงานอุตสาหกรรมปฏิบัติได้แล้วเริ่มต้นระยะสำคัญเปลี่ยน อุตสาหกรรมศึกษา วิจัย และนโยบายต้องเร่งสนับสนุนการเปลี่ยนแปลง และเปิดใช้งานเพิ่มเติมทดลอง หลักฐานที่เราได้เห็นจากกรณีศึกษาที่แสดงให้เห็นถึงละครที่ปรับปรุงสามารถทำได้ในระดับของระบบการย่อย เช่นโรงงานหรือธุรกิจ พร้อมกัน อย่างไรก็ตาม มันจะต้องพัฒนาความเข้าใจและความจำเป็นในการเปิดใช้งานการเปลี่ยนแปลงในระบบอุตสาหกรรมทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรณีศึกษาที่นำเสนออย่างมีนัยสำคัญชี้ให้เห็นว่าผลการดำเนินงานที่ดีขึ้นของระบบอุตสาหกรรมเป็นไปได้โดยไม่ต้องอาศัยการพัฒนาของการเปลี่ยนแปลงขั้นตอน'เทคโนโลยี การเปลี่ยนแปลง แต่จะประสบความสำเร็จผ่านนวัตกรรมการคิดและการวางแผนอย่างระมัดระวัง ช่วงตัวอย่างอยู่ในขอบเขต; บางประการของแต่ละบุคคลที่อยู่ของระบบอุตสาหกรรมในที่พวกเขาทำงานผลิตเช่น (โตโยต้า), อื่น ๆ ที่อยู่ในระบบมากขึ้นของmanufacturing1 ซึ่งอาจรวมถึงการออกแบบผลิตภัณฑ์การผลิตวัสดุไหลและธุรกิจรูปแบบ(ซีร็อกซ์ Vitsoe) . ในขณะที่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะแก้ไขผลกระทบของแต่ละด้านของระบบอุตสาหกรรมและการดำเนินการเชิงรุกในการลดผลกระทบของกิจกรรมที่เฉพาะเจาะจงที่เรายังต้องตรวจสอบการทำงานของทั้งระบบ ได้อย่างมีประสิทธิภาพการผลิตผลิตภัณฑ์ที่มีความไม่มีประสิทธิภาพในการใช้งานเช่นไม่พอ วิธีนี้ยังสามารถส่งผลในการอย่างมีนัยสำคัญผลเชิงลบเมื่อเพิ่มประสิทธิภาพหรือลดค่าใช้จ่ายส่งผลให้เกิดการเพิ่มขึ้นของการบริโภค(การฟื้นตัวที่เรียกว่าผลกระทบ). โอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเพื่อลดผลกระทบของระบบอุตสาหกรรมในโลกเกิดขึ้นเมื่อเราพิจารณาทั้งระบบ. การเพิ่มประสิทธิภาพของแต่ละบุคคลใด ๆส่วนประกอบของระบบอุตสาหกรรม - ไม่ว่าจะเป็นการออกแบบ, การผลิต, การส่งมอบหรือการกู้คืนของผลิตภัณฑ์วัสดุและบริการ- เป็นข้อ จำกัด โดยเนื้อแท้จากด้านอื่น ๆ ของ. ระบบไม่ทุกระบบจะสามารถกำหนดค่าทางธุรกิจรูปแบบหรือ 'สีเขียว' ที่ดำเนินกระบวนการผลิตที่มีอยู่ - นี่คือเหตุผลที่ทั้งระบบจะต้องพิจารณาเมื่ออยู่ผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมของธุรกิจ โดยเฉพาะการใช้นี้กรอบที่กว้างขึ้นของการอ้างอิงเราสามารถเข้าถึงการเปลี่ยนแปลงในระดับโลกต้อง. นี่คือความเข้าใจร่วมกันใหม่และจิตแบบของระบบอุตสาหกรรมในอนาคตเป็นสิ่งจำเป็นเร่งด่วน หลายคนนักวิจัยและนักวิชาการมีส่วนร่วมอยู่แล้ววิธีการใหม่ที่มีคุณค่าของความคิดเกี่ยวกับSystem2 อุตสาหกรรมของเรา(ดูตรงข้ามกล่อง) แต่ส่วนมากของกรอบความคิดเหล่านี้ยังไม่ได้รับการรับรองและบูรณาการเข้าไปในวิธีที่เราเรียนสอนและให้คำปรึกษาเกี่ยวกับระบบอุตสาหกรรม นักวิชาการการผลิตทั้งหมดควรพิจารณาวิธีการทำงานของพวกเขาสามารถมีส่วนร่วมในการสร้างระบบอุตสาหกรรมที่ยั่งยืน- ไม่ว่าจะโดยการสร้างเมื่อ. วิธีการที่มีอยู่หรือการตั้งครรภ์อย่างสมบูรณ์ความคิดใหม่นี้มีความหมายที่เราแต่ละคนจะต้องได้รับความเข้าใจที่ดีขึ้นของวิธีการทำงานในปัจจุบันของเรา - ไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยีการผลิต ห่วงโซ่อุปทานนวัตกรรมหรือกลยุทธ์ - ผลกระทบต่อรูปร่างของระบบอุตสาหกรรม ด้วยความเข้าใจที่ดีขึ้นของการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างระบบนิเวศระบบอุตสาหกรรมและความรู้เฉพาะของเราเองเราสามารถเริ่มต้นการสำรวจการเปลี่ยนแปลงการเรียนการสอนการวิจัยและการปฏิบัติของเรา. การพัฒนาเทคโนโลยีเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้บรรลุอย่างมีนัยสำคัญการเปลี่ยนแปลงทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพแต่ศักยภาพมากนอกจากนี้ยังมีอยู่ในการประยุกต์ใช้การปฏิบัติที่มีอยู่และความรู้ที่จะมีมุมมองที่กว้างขึ้นของระบบอุตสาหกรรม ในแบบคู่ขนานกับการวิจัยด้านเทคโนโลยีที่เราควรจะขยายขอบเขตของระบบที่เราทำงานในและบูรณาการองค์ประกอบ/ ตัวแปรเพื่อให้บรรลุการปรับปรุงทั้งระบบ. โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เราควรจะรวมถึงผลกระทบภายนอกเช่นผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในระยะปลายของชีวิตใช้ขั้นตอนและผลกระทบทางสังคมในมุมมองของเรา เหล่านี้มุมมองที่ไม่ได้แสดงเป็นอย่างดีในปัจจุบันของเราเข้าใจและการเรียนการสอนของระบบอุตสาหกรรมและลักษณะที่เราไม่การวิจัยการสอนนักเรียนและแจ้งให้อุตสาหกรรมยังไม่เหมาะสำหรับความท้าทายในการสร้างระบบอุตสาหกรรมที่ยั่งยืน. ระบบความคิดการออกแบบที่ยั่งยืนระบบอุตสาหกรรมต้องมีระบบความคิด ' นี้มีความหมาย: ความเข้าใจที่ดีของความสัมพันธ์•ระหว่างอุตสาหกรรมและระบบนิเวศ•มีความเข้าใจที่ดีขึ้นของมูลค่าของลูกค้า•รุ่นจิตใหม่ที่จะสะท้อนให้เห็นถึงความจำเป็นในการ"ปิดห่วง 'รอบสำหรับส่วนประกอบและวัสดุ(ที่วัสดุที่ไม่ได้หายไปในระบบ) การผลิตเครือข่ายกระจายความยืดหยุ่นของระบบและการเรียนรู้จากตัวอย่างทางชีวภาพ•เพิ่มขึ้นร่วมกันระหว่างสาขาวิชา•ระบบใหม่ของการศึกษาการฝึกอบรมและการวิจัย•การทำงานร่วมกันอย่างใกล้ชิดมากระหว่างผู้บริโภคอุตสาหกรรมและผู้กำหนดนโยบายการคิดเชิงระบบให้รากฐานสำหรับการเชิงรุกวิธีการในการออกแบบของระบบอุตสาหกรรม อุตสาหกรรมการปฏิบัติได้เริ่มต้นแล้วในช่วงเวลาที่สำคัญของการเปลี่ยนแปลง อุตสาหกรรมการศึกษาการวิจัยและนโยบายที่ต้องเร่งเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงที่และเปิดใช้งานต่อการทดลอง หลักฐานที่เราได้เห็นจากกรณีศึกษาแสดงให้เห็นว่าการปรับปรุงอย่างมากสามารถทำในระดับของระบบย่อยเช่นโรงงานหรือธุรกิจ ในแบบคู่ขนาน แต่มันจะมีความจำเป็นในการพัฒนาความเข้าใจและความสามารถที่จำเป็นเพื่อช่วยให้การเปลี่ยนแปลงในระบบอุตสาหกรรมทั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรณีศึกษาที่นำเสนอให้ประสิทธิภาพที่ดีขึ้นของอุตสาหกรรมอย่างมีนัยสำคัญ

ระบบเป็นไปได้โดยไม่ต้องอาศัยการพัฒนาขั้นตอนการเปลี่ยนแปลง '
เทคโนโลยี แต่เปลี่ยนได้ผ่านการคิดนวัตกรรม
และการวางแผนอย่างระมัดระวัง ตัวอย่างในช่วงขอบเขต ;
บางส่วนที่อยู่แต่ละด้านของระบบอุตสาหกรรม เช่น การผลิตที่พวกเขาใช้ใน
( โตโยต้า )คนอื่นที่อยู่
กว้างระบบ manufacturing1 ซึ่งรวมถึง
ออกแบบผลิตภัณฑ์ , การผลิต , วัสดุการไหลและธุรกิจแบบเก่า vitsoe )
.
ในขณะที่มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อที่อยู่ผลกระทบของแต่ละด้านของอุตสาหกรรมและระบบติดตาม

ก้าวร้าวในการลดผลกระทบของกิจกรรมที่เฉพาะเจาะจง นอกจากนี้เรายังต้องตรวจสอบ
งานทั้งระบบ มีประสิทธิภาพการผลิต
ผลิตภัณฑ์ที่มีประสิทธิภาพในการใช้งาน ตัวอย่างเช่น ไม่ใช่
พอ วิธีการนี้จะส่งผลอย่างมาก
ลบผลเมื่อประสิทธิภาพลดต้นทุนกำไรหรือผลในการเพิ่มขึ้นในการบริโภค
( เรียกว่าผลการตอบสนอง
.
โอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเพื่อลดผลกระทบของระบบอุตสาหกรรมบนโลกเกิดขึ้น

เมื่อเราพิจารณาทั้งระบบการเพิ่มประสิทธิภาพของบุคคลใด
ส่วนประกอบของระบบอุตสาหกรรม–ไม่ว่าจะเป็นการออกแบบ
ผลิต การจัดส่ง หรือ คืน สินค้า วัสดุ และการบริการเป็นอย่างโดยเนื้อแท้
) อย่างต่อเนื่อง โดยด้านอื่น ๆของ

ไม่ทุกระบบ ระบบจะสามารถปรับแต่งรูปแบบธุรกิจ
หรือ ' สีเขียว ' และกระบวนการผลิตที่มีอยู่ มันคือ
ทำไมทั้งระบบต้องพิจารณาเมื่อจัดการกับ
ผลกระทบสิ่งแวดล้อมของธุรกิจ โดย
ใช้กว้างกรอบอ้างอิงที่เราสามารถเข้าถึงในระดับโลกเปลี่ยน

มาใหม่ต้องใช้ ความเข้าใจร่วมกันและรูปแบบทางจิต
ของระบบอุตสาหกรรมในอนาคตจำเป็นอย่างเร่งด่วน นักวิจัยและนักวิชาการได้มีส่วนร่วมมากมาย

วิธีการใหม่ที่มีคุณค่าของการคิดเกี่ยวกับ
system2 อุตสาหกรรมของเรา ( ดูช่องตรงข้าม ) แต่หลายกระบวนทัศน์เหล่านี้ไม่ได้
ถูกประกาศใช้ และรวมอยู่ในวิธีที่เราศึกษา สอน
และปรึกษาในระบบอุตสาหกรรม บัณฑิตทุกคนผลิต
ควรพิจารณาว่างานของพวกเขาสามารถมีส่วนร่วมในการสร้างระบบอุตสาหกรรมที่ยั่งยืน–

ไม่ว่าโดยการสร้างเมื่อมีอยู่แนวทางหรือ conceiving ความคิดใหม่อย่างสมบูรณ์ .
นี้หมายถึงเราต้องละให้ได้รับความเข้าใจที่ดีของวิธีการทำงาน–ปัจจุบันของเรา

ไม่ว่าจะในเทคโนโลยีการผลิต นวัตกรรม หรือผลกระทบต่อห่วงโซ่อุปทานและกลยุทธ์บนรูปร่าง
ของระบบอุตสาหกรรม มีความเข้าใจที่ดีขึ้นของ
ปฏิสัมพันธ์ระหว่างระบบนิเวศ ระบบอุตสาหกรรม
และความรู้ผู้เชี่ยวชาญของเราเองเราสามารถเริ่มต้นการสํารวจ
การสอนของเรา การปฏิบัติการวิจัย การพัฒนาเทคโนโลยีเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้บรรลุการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ

เพื่อประสิทธิภาพการใช้ทรัพยากร แต่ศักยภาพมากยังอยู่ในการปฏิบัติและความรู้ที่มีอยู่เพื่อมุมมองที่กว้างขึ้น
ของระบบอุตสาหกรรม ในแบบคู่ขนานกับงานวิจัยเทคโนโลยีเราต้องขยาย

ขอบเขตของระบบที่เราใช้งานอยู่ และบูรณาการองค์ประกอบ / ตัวแปรเพื่อให้บรรลุ

โดยเฉพาะระบบกว้างการปรับปรุง เราน่าจะรวมผลกระทบภายนอกเช่น
ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม , ผลิตภัณฑ์เฟส ใช้
เฟสและสังคมผลกระทบในมุมมองของเรา มุมมองเหล่านี้
ไม่สบายแสดงความเข้าใจปัจจุบัน
ของเรา และสอนระบบอุตสาหกรรมและ
ลักษณะที่เราทำวิจัย สอนนักเรียนและ
แจ้งอุตสาหกรรมยังไม่เหมาะสมสำหรับความท้าทายในการสร้างระบบอุตสาหกรรมที่ยั่งยืน
.

ระบบคิดแบบยั่งยืน ระบบอุตสาหกรรมต้องใช้ระบบ
' คิด ' นี้หมายถึง :
ความเข้าใจของความสัมพันธ์ระหว่างอุตสาหกรรมและระบบนิเวศ -

-
เข้าใจที่ดีขึ้นของค่าลูกค้า- จิตแบบใหม่เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงความต้องการปิด ' ห่วง '
รอบสำหรับชิ้นส่วนและวัสดุที่เป็นวัสดุ
ไม่หายกับระบบ ) เครือข่ายการผลิตการกระจาย , ความยืดหยุ่น และการเรียนรู้จากตัวอย่างทางชีวภาพ
-
- ) ร่วมกันระหว่างสาขา ระบบใหม่ของการศึกษา
-
ระบบการฝึกอบรมและการวิจัยความร่วมมือใกล้ชิดมากระหว่างผู้บริโภคและนโยบายอุตสาหกรรม

การคิดที่เป็นระบบให้พื้นฐานสำหรับวิธีการเชิงรุก
เพื่อการออกแบบของระบบอุตสาหกรรม อุตสาหกรรม
ฝึกได้ลงมือในช่วงที่สําคัญ
เปลี่ยน อุตสาหกรรมศึกษา วิจัยและนโยบายต้อง
เร่งสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงและให้ทดลองต่อไป

หลักฐานที่เราได้เห็นจาก
การศึกษาแสดงให้เห็นว่าการปรับปรุงอย่างมาก
สามารถทำในระดับของระบบย่อย เช่น โรงงาน
หรือธุรกิจ แบบขนานได้ อย่างไรก็ตาม ก็จะต้องพัฒนาความเข้าใจและความสามารถที่จำเป็น


เปิดการเปลี่ยนแปลงในระบบอุตสาหกรรมทั้งหมด