Notwithstanding these consideration

Notwithstanding these considerations, it remains
that speakers are very happy to identify individual
varieties by means of a convenient label, even in
highly multilingual societies. In a small
questionnaire-based survey, administered online
to Chinese Singaporean university students, many
respondents, for instance, were happy to say that
they were fluent in Singlish, English, and any
number of official and non-official varieties.
Non-official varieties of Chinese were often
labelled as‘dialects’ in keeping with the terminology of the nation’s language planners. The ease
with which these are used presupposes a degree
of shared knowledge and of agreement on what
these terms refer to (for example, Mandarin in
Singapore is not the same as Mandarin in Beijing, Shanghai, or Taipei), but at the same time,
they are imprecise in the extreme (the term English
alone does not reveal whether it covers Singlish,
Standard English, something in between, or the
whole continuum). After all, the ostensibly simple
distinction between Singlish and English has proven to be rather more complex than it is usually
thought to be by both planners and speakers
(Platt, 1975; Gupta, 1994; Alsagoff, 2010;
Leimgruber, 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตามการพิจารณาเหล่านี้ มันยังคง
ว่า ลำโพงมีความสุขมากในการระบุแต่ละ
พันธุ์โดยความหมายของป้ายชื่อโรงแรม แม้ใน
สังคมภาษาสูงขึ้น ในขนาดเล็ก
ตามแบบสอบถามแบบสำรวจ จัดการออนไลน์
นักศึกษามหาวิทยาลัยจีนสิงคโปร์ หลาย
ตอบ เช่น มีความสุขกล่าวว่า
พวก fluent ในภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์ อังกฤษ และใด ๆ
จำนวน official และ official ไม่ใช่พันธุ์ต่าง ๆ
official ไม่ใช่พันธุ์จีนมักจะถูก
มัน as'dialects' เน้นคำศัพท์ของการวางแผนภาษาของประเทศ ความง่าย
ด้วยซึ่งที่เหล่านี้จะใช้ presupposes ตัว
ความรู้ร่วมกัน และข้อตกลงในสิ่ง
หมายถึงเงื่อนไขเหล่านี้ (เช่น แมนดารินใน
สิงคโปร์ไม่เหมือนกับภาษาจีนกลางในกรุงปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ หรือไทเป), แต่ ใน เวลาเดียวกัน,
จะ imprecise สุด (คำอังกฤษ
คนเดียวไม่เปิดเผยว่า มันครอบคลุมภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์,
มาตรฐานอังกฤษ ในระหว่าง สิ่งหรือ
ทั้งความต่อเนื่อง) หลังทั้งหมด อย่างรัฐบาล
ความแตกต่างระหว่างภาษาอังกฤษแบบสิงคโปร์และอังกฤษได้พิสูจน์จะค่อนข้างซับซ้อนกว่าปกติ
คิดจะวางแผนและลำโพง
(Platt, 1975 กุปตา ปี 1994 Alsagoff, 2010;
Leimgruber, 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม การพิจารณาเหล่านี้ ยังคง
ว่าผู้พูดมีความสุขมากที่จะระบุพันธุ์บุคคล
โดยวิธีการของป้ายชื่อที่สะดวก แม้ใน
สูงหลายภาษาสังคม ในการสำรวจขนาดเล็กจำนวนผู้ออนไลน์

ตามนักเรียนสิงคโปร์มหาวิทยาลัยจีนหลาย
ผู้ตอบแบบสอบถาม เช่น มีความสุขที่จะกล่าวว่าพวกเขาfl uent ในนี้

และ ใด ๆ , ภาษาอังกฤษ ,จำนวนของจึงไม่่่และการถ่ายทอดพันธุ์ .
ไม่่พันธุ์ของจีนจึงมักจะถูกเรียกว่า as'dialects
' ในการรักษากับคำศัพท์ของนักวางแผน ภาษาของประเทศ ความสะดวก
ซึ่งเหล่านี้ใช้ presupposes ปริญญา
ความรู้ร่วมกันและข้อตกลงในเงื่อนไขเหล่านี้หมายถึงอะไร

( ตัวอย่างเช่น ชาวสิงคโปร์จะไม่เหมือนกับภาษาจีนกลางในกรุงปักกิ่ง , เซี่ยงไฮ้ ,หรือ ไทเป แต่ในเวลาเดียวกันพวกเขาจะคลุมเครือ
ในสุดขีด ( คำภาษาอังกฤษ
อย่างเดียวไม่ได้เปิดเผยว่ามันครอบคลุมนี้
, ภาษาอังกฤษมาตรฐานบางอย่างในระหว่างหรือ
ทั้งหมดต่อเนื่อง ) หลังจากทั้งหมด ความแตกต่างที่เห็นได้ชัดระหว่างและง่าย
คำภาษาอังกฤษได้พิสูจน์จะค่อนข้างซับซ้อนกว่าเป็นปกติ
คิดเป็นทั้งนักวางแผนและลำโพง
( แพลทท์ , 1975 ; Gupta ,1994 ; alsagoff , 2010 ;
leimgruber 2012 )