That was 2 years and a half ago. Ap

That was 2 years and a half ago. Approx. 1 month after my flatmate and myself had landed in the Tohoku region of Japan as exchange students, a tutor gave us both a paper from our ambassy to fill in and send back so that we could easily fly back to our country in case of extreme emergency.
We had a good laugh. Then my flatmate said "Why even bother filling it? I mean, seriously! Like, the biggest earthquake ever or whatever is going to happen in this area, this specific year while we'll be right in the middle of it? hah!! NO-- CHANCE."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่กำลัง 2 ปีครึ่งที่ผ่านมานี้ ประมาณ 1 เดือนหลังจาก flatmate ของฉันและตัวเองมีที่ดินในภูมิภาคโทโฮกุของประเทศญี่ปุ่นเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ครูสอนพิเศษให้เราทั้งกระดาษจาก ambassy ของเราไปกรอก และส่งกลับมาเพื่อให้เราได้บินกลับไปประเทศของเราในกรณีฉุกเฉินมากขึ้น เราได้หัวเราะ Flatmate ของฉันกล่าว ว่า "ทำไมแม้ รบกวนกรอก ผมหมายถึง อย่างจริงจัง ชอบ แผ่นดินไหวใหญ่เคยหรือหากจะเกิดขึ้นในพื้นที่นี้ ปีนี้เฉพาะในขณะที่เราจะตรงมัน -เป็น!! -ไม่มีโอกาส"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นั่นคือ 2 ปีครึ่งที่ผ่านมา ประมาณ. 1 เดือนหลังห้องชุดของฉันและตัวผมเองมีที่ดินในภูมิภาคโตโฮกุของญี่ปุ่นในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยนครูสอนพิเศษให้เราทั้งกระดาษจาก Ambassy ของเราในการกรอกและส่งกลับมาเพื่อให้เราได้อย่างง่ายดายสามารถบินกลับไปที่ประเทศของเราในกรณีฉุกเฉินมาก .
เรามีหัวเราะดี แล้วห้องชุดของฉันบอกว่า "ทำไมได้รำคาญกรอกมันได้หรือไม่ผมหมายถึงอย่างจริงจัง! เช่นแผ่นดินไหวใหญ่ที่สุดที่เคยหรือสิ่งที่จะเกิดขึ้นในพื้นที่นี้ในปีนี้โดยเฉพาะในขณะที่เราจะได้รับสิทธิในช่วงกลางของมันได้หรือไม่ฮะ !! ไม่มีโอกาส."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นั่นมัน 2 ปีครึ่งที่แล้ว ประมาณ 1 เดือนหลังเพื่อนร่วมห้องของฉันเองก็มีที่ดินในเขต Tohoku ประเทศญี่ปุ่นในฐานะนักศึกษาแลกเปลี่ยน ติวให้เราทั้งกระดาษจาก ambassy ของเรากรอกและส่งกลับมาเพื่อให้เราได้อย่างง่ายดายสามารถบินกลับประเทศของเราในกรณีฉุกเฉินมากเราได้หัวเราะดี แล้วเพื่อนร่วมห้องของฉันกล่าวว่า " ทำไมต้องไปเติมมัน ฉันหมายถึง จริงๆนะ เช่น แผ่นดินไหว หรืออะไรก็ตามที่ใหญ่ที่สุดที่เคยเกิดขึ้นในพื้นที่นี้ นี้เฉพาะ ปี ในขณะที่เรากำลังอยู่ในช่วงกลางของมัน ฮ้า ! ! ! ไม่ . . . . . มีโอกาส”